Κοινοβουλευτική Εργασία
Αγαπητέ κ. Βρούτση, εάν είχατε τις επιτυχίες που ισχυρισθήκατε στο υπουργείο εργασίας, τότε γιατί αλήθεια σας αντικατέστησε ο πρωθυπουργός; Έκανε λάθος; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά. Όσο για εσάς κ. Χατζηδάκη, από ανάπτυξη μας έχετε χορτάσει. Εμείς πάντως βλέπουμε να εγκαταλείπουν οι πάντες την Ελλάδα. Σας εξυπηρετεί βέβαια ο Covid, για να κρύβεστε από πίσω, αλλά για πόσο ακόμη;
Ο εφιάλτης της επόμενης ημέρας πλησιάζει – αν και μάλλον θα προσπαθήσετε να αποδράσετε έγκαιρα μέσω εκλογών, όπως άλλωστε το 2009 με την τότε κρίση. Γνωρίζετε πολύ καλά τη μέθοδο και την έξοδο κινδύνου.
Παρατάσεις πληρωμών, ζόμπι εταιρίες, ζόμπι νοικοκυριά, ζόμπι τράπεζες, ζόμπι κράτος – αυτές είναι στην ουσία οι επιτυχίες σας που όμως έχουν ημερομηνία λήξης.
Όσο για τα λεφτά που δεν θέλετε να πετάτε από το παράθυρο, όπως είπατε, μόνο αυτό κάνετε τους 19 μήνες που κυβερνάτε – λεφτά βέβαια που δεν έχετε αλλά δανείζεσθε, όπως το συνηθίζει ανέκαθεν το κόμμα σας.
Όσον αφορά το θέμα των συντάξεων, είμαστε σίγουροι πως θα το λύσετε – όπως λύσατε το θέμα της ΔΕΗ αυξάνοντας τις τιμές, όταν είχατε την τύχη να μειωθούν ταυτόχρονα οι διεθνείς τιμές ενέργειας και να λήξουν τα ΝΟΜΕ. Εν προκειμένω, με τη βασική σύνταξη – είναι ξεκάθαρο.
Στο θέμα μας τώρα, το τελευταίο χρονικό διάστημα φαίνεται μία προσπάθεια αναθεωρητισμού και ωραιοποίησης του παρελθόντος, από τα συστημικά κόμματα – καθώς επίσης μία πλειοδοσία ως προς την επιδοματική πολιτική, χωρίς καμία αναφορά σε συγκεκριμένα ποσά ή στην απελπιστική κατάσταση που ευρίσκεται σήμερα η Ελλάδα.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό με τα μέτρα που παίρνει και τα οποία δεν έχουν καμία οικονομική λογική – καθώς επίσης με τις συνεχώς λανθασμένες προβλέψεις της όσον αφορά την ύφεση, τα δίδυμα ελλείμματα ή τα δίδυμα χρέη.
Ήδη ο προϋπολογισμός του 2021, όπως προηγουμένως το προσχέδιο, είναι για τα σκουπίδια – οπότε αυτό που θα έπρεπε να ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ με την επερώτηση του είναι ένας νέος προϋπολογισμός, για να δούμε που βρίσκεται σήμερα η χώρα, προς τα πού, με τι και πώς πρέπει να βαδίσει.
Όσον αφορά τα δύο άλλα κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, προτείνουν συνεχώς μέτρα, χωρίς καν να υπολογίζουν το κόστος τους για την ελληνική οικονομία και τη δυνατότητα της να ανταπεξέλθει – με έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου.
Τα κόμματα αυτά συνδέονται βέβαια, περισσότερο ή λιγότερο, με τις κοινές αμαρτίες του παρελθόντος – με το 1ο και 2ο μνημόνιο, με το έγκλημα του PSI όπου χάθηκε η εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύθηκαν τα πάντα, καθώς επίσης με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψαν και τα τρία μαζί.
Όσον αφορά τις πολιτικές τους συγκρούσεις, επικεντρώνονται στη σημειολογία, αντί στην ουσία – με στόχο τα κομματικά τους ακροατήρια, τη συντήρηση του καθεστώτος της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε την Ελλάδα, καθώς επίσης την ικανοποίηση των συνδικαλιστικών και φοιτητικών οργανώσεων που αποτελούν τα παρακλάδια του κομματικού-πελατειακού κράτους που έχουν δημιουργήσει.
Στην πραγματικότητα βέβαια, συμφωνούν μεταξύ τους – αφού κανένα δεν τοποθετεί στο στόχαστρο τις πολιτικές της ΕΕ, τα μνημόνια και τις συμβάσεις.
Αντίθετα, ασχολούνται με τον καταμερισμό των ελάχιστων κεφαλαίων που μας δίνει η ΕΕ και μάλιστα με αυστηρές προϋποθέσεις – αδιαφορώντας για το ότι αποτελούν ένα μικρό υποσύνολο όσων χάνουμε από τα τεράστια εμπορικά μας ελλείμματα, ενώ συχνά καταλήγουν σε αυτούς που μας τα δίνουν και στη διαπλοκή.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που το δημόσιο χρέος μας έχει υπερβεί το 230% του ΑΕΠ σε όρους κεντρικής κυβέρνησης πλησιάζοντας τα 380 δις €, το έλλειμμα του προϋπολογισμού τα 24 δις € ή το 15% του ΑΕΠ, το κόκκινο ιδιωτικό χρέος τα 250 δις € κοκ., η μεν κυβέρνηση πανηγυρίζει όταν δανείζεται ακόμη περισσότερα, ενώ τα δύο άλλα κόμματα επιμένουν σε παροχές και άρα σε νέα δάνεια – όπως από το πρόγραμμα SURE, με τη σημερινή επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Θυμίζουν όλα μαζί το πλήρωμα ενός σκάφους που ενώ είναι γεμάτο τρύπες και πλέει σε μία άγρια θάλασσα, προσπαθεί να ανοίξει ακόμη περισσότερες – υποσχόμενο στους δύστυχους επιβάτες πως με τον τρόπο αυτό θα σωθεί το σκάφος.
Συνεχίζοντας, δεν θα αναφερθούμε καθόλου στις επιτυχίες που ισχυρίζεται πως είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του – αφού οι ζημίες που προκάλεσε στη χώρα είναι απείρως μεγαλύτερες.
Κανένας μας δεν έχει ξεχάσει και δεν πρόκειται να ξεχάσει την αντισυνταγματική αντιστροφή του δημοψηφίσματος, το κλείσιμο και τον αφελληνισμό των τραπεζών – ούτε την ίδρυση του Υπερταμείου που μεταφέρθηκε ολόκληρη η δημόσια περιουσία μας, αν και ήταν προϋπόθεση του 3ου μνημονίου που υπέγραψε από κοινού η Τρόικα Εσωτερικού.
Ούτε βέβαια την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των ληξιπρόθεσμων 95 δις € για μετά το 2032 – καθώς επίσης τόσο πολλά άλλα που δεν υπάρχει χρόνος να τα αναφέρουμε σήμερα.
Είναι καλύτερα λοιπόν να σταματήσει αυτή η υποκρισία που δεν οδηγεί πουθενά – ενώ οφείλει να γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο έγκλημα στη μακραίωνη ελληνική ιστορία: για τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων και για το ότι είναι το κόμμα που κατάφερε να τους πείσει πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια. Μόνο και μόνο για αυτό, θα έπρεπε να ντρέπεται να εμφανίζεται στη Βουλή.
Εάν τώρα θα ήθελε να μας αντικρούσει, ισχυριζόμενος πως δεν υπήρχε άλλη λύση, το παράδειγμα της Πορτογαλίας, στην οποία η αριστερή κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές κατάργησε τα μνημόνια, αρνήθηκε το νέο πρόγραμμα δανεισμού που της πρότεινε ο Σόιμπλε και οδήγησε πραγματικά τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, θα ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσε να του δώσει κανείς.
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς του περί μείωσης της ανεργίας θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δεν σημαίνει ταυτόχρονα μείωση των ανέργων. Οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ τον Μάρτιο του 2019 ήταν 1,08 εκ. – από τους οποίους οι 540 χιλιάδες μακροχρόνιοι.
Αυτό που συνέβη είναι ότι αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο μέσω συμβασιούχων, για να παρακάμπτονται οι περιορισμοί προσλήψεων στους μονίμους – όπου με βάση την 8η Αξιολόγηση που θα καταθέσουμε στα (πρακτικά), έφτασαν στις 681 χιλιάδες το 2018, από 598 χιλιάδες το 2014.
Σε σχέση με τη ΝΔ, δεν είναι ανάγκη να ανατρέξει κανείς στο παρελθόν – αφού οι αποτυχίες της μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης είναι τεράστιες, όσο και αν προσπαθεί να τις κρύψει πίσω από τον Covid.
Φαίνονται άλλωστε τόσο σε όλα ανεξαιρέτως τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, όσο και στην κοινωνία – η οποία ευρίσκεται στα όρια της απόγνωσης και της εξαθλίωσης.
Το γεγονός δε ότι, έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες της για ανάπτυξη στο πακέτο ανασυγκρότησης της ΕΕ, στα 32 δις € που στην ουσία είναι 22,5 δις €, αφού τα υπόλοιπα είναι δάνεια, τεκμηριώνει τα αδιέξοδα της οικονομικής της πολιτικής – αφού πάνω από το 50% των κεφαλαίων πρέπει να οδηγηθεί σε πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις, όπου η Ελλάδα είναι απόλυτα εξαρτημένη από τις εισαγωγές.
Θα κλείσουμε με το θέμα της επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχει τον εξής τίτλο: «Για την προστασία των εργαζομένων, τη στήριξη του εισοδήματος τους, την κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, την επαναφορά των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, τη διασφάλιση της Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας».
Εν προκειμένω, για να επιτευχθούν όλα αυτά, δεν υπάρχει μαγική συνταγή – ενώ είναι αδύνατον, εάν δεν επιλυθούν τα προβλήματα του μη βιώσιμου δημοσίου και κόκκινου ιδιωτικού χρέους.
Επίσης εάν δεν παράγει πλούτο η Ελλάδα – ο οποίος να της επιτρέπει να ασχοληθεί πραγματικά με τους εργαζόμενους, με τους επιχειρηματίες και με τον υπόλοιπο πληθυσμό της.
Με αυτό θα πρέπει να ασχοληθούμε όλοι μαζί, αφού για να μοιράσεις τον πλούτο, πρέπει πρώτα να τον αποκτήσεις – ενώ όλα τα άλλα είναι απλά ανοησίες, για κομματικά ακροατήρια που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Ο εφιάλτης της επόμενης ημέρας πλησιάζει – αν και μάλλον θα προσπαθήσετε να αποδράσετε έγκαιρα μέσω εκλογών, όπως άλλωστε το 2009 με την τότε κρίση. Γνωρίζετε πολύ καλά τη μέθοδο και την έξοδο κινδύνου.
Παρατάσεις πληρωμών, ζόμπι εταιρίες, ζόμπι νοικοκυριά, ζόμπι τράπεζες, ζόμπι κράτος – αυτές είναι στην ουσία οι επιτυχίες σας που όμως έχουν ημερομηνία λήξης.
Όσο για τα λεφτά που δεν θέλετε να πετάτε από το παράθυρο, όπως είπατε, μόνο αυτό κάνετε τους 19 μήνες που κυβερνάτε – λεφτά βέβαια που δεν έχετε αλλά δανείζεσθε, όπως το συνηθίζει ανέκαθεν το κόμμα σας.
Όσον αφορά το θέμα των συντάξεων, είμαστε σίγουροι πως θα το λύσετε – όπως λύσατε το θέμα της ΔΕΗ αυξάνοντας τις τιμές, όταν είχατε την τύχη να μειωθούν ταυτόχρονα οι διεθνείς τιμές ενέργειας και να λήξουν τα ΝΟΜΕ. Εν προκειμένω, με τη βασική σύνταξη – είναι ξεκάθαρο.
Στο θέμα μας τώρα, το τελευταίο χρονικό διάστημα φαίνεται μία προσπάθεια αναθεωρητισμού και ωραιοποίησης του παρελθόντος, από τα συστημικά κόμματα – καθώς επίσης μία πλειοδοσία ως προς την επιδοματική πολιτική, χωρίς καμία αναφορά σε συγκεκριμένα ποσά ή στην απελπιστική κατάσταση που ευρίσκεται σήμερα η Ελλάδα.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό με τα μέτρα που παίρνει και τα οποία δεν έχουν καμία οικονομική λογική – καθώς επίσης με τις συνεχώς λανθασμένες προβλέψεις της όσον αφορά την ύφεση, τα δίδυμα ελλείμματα ή τα δίδυμα χρέη.
Ήδη ο προϋπολογισμός του 2021, όπως προηγουμένως το προσχέδιο, είναι για τα σκουπίδια – οπότε αυτό που θα έπρεπε να ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ με την επερώτηση του είναι ένας νέος προϋπολογισμός, για να δούμε που βρίσκεται σήμερα η χώρα, προς τα πού, με τι και πώς πρέπει να βαδίσει.
Όσον αφορά τα δύο άλλα κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, προτείνουν συνεχώς μέτρα, χωρίς καν να υπολογίζουν το κόστος τους για την ελληνική οικονομία και τη δυνατότητα της να ανταπεξέλθει – με έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου.
Τα κόμματα αυτά συνδέονται βέβαια, περισσότερο ή λιγότερο, με τις κοινές αμαρτίες του παρελθόντος – με το 1ο και 2ο μνημόνιο, με το έγκλημα του PSI όπου χάθηκε η εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύθηκαν τα πάντα, καθώς επίσης με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψαν και τα τρία μαζί.
Όσον αφορά τις πολιτικές τους συγκρούσεις, επικεντρώνονται στη σημειολογία, αντί στην ουσία – με στόχο τα κομματικά τους ακροατήρια, τη συντήρηση του καθεστώτος της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε την Ελλάδα, καθώς επίσης την ικανοποίηση των συνδικαλιστικών και φοιτητικών οργανώσεων που αποτελούν τα παρακλάδια του κομματικού-πελατειακού κράτους που έχουν δημιουργήσει.
Στην πραγματικότητα βέβαια, συμφωνούν μεταξύ τους – αφού κανένα δεν τοποθετεί στο στόχαστρο τις πολιτικές της ΕΕ, τα μνημόνια και τις συμβάσεις.
Αντίθετα, ασχολούνται με τον καταμερισμό των ελάχιστων κεφαλαίων που μας δίνει η ΕΕ και μάλιστα με αυστηρές προϋποθέσεις – αδιαφορώντας για το ότι αποτελούν ένα μικρό υποσύνολο όσων χάνουμε από τα τεράστια εμπορικά μας ελλείμματα, ενώ συχνά καταλήγουν σε αυτούς που μας τα δίνουν και στη διαπλοκή.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που το δημόσιο χρέος μας έχει υπερβεί το 230% του ΑΕΠ σε όρους κεντρικής κυβέρνησης πλησιάζοντας τα 380 δις €, το έλλειμμα του προϋπολογισμού τα 24 δις € ή το 15% του ΑΕΠ, το κόκκινο ιδιωτικό χρέος τα 250 δις € κοκ., η μεν κυβέρνηση πανηγυρίζει όταν δανείζεται ακόμη περισσότερα, ενώ τα δύο άλλα κόμματα επιμένουν σε παροχές και άρα σε νέα δάνεια – όπως από το πρόγραμμα SURE, με τη σημερινή επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Θυμίζουν όλα μαζί το πλήρωμα ενός σκάφους που ενώ είναι γεμάτο τρύπες και πλέει σε μία άγρια θάλασσα, προσπαθεί να ανοίξει ακόμη περισσότερες – υποσχόμενο στους δύστυχους επιβάτες πως με τον τρόπο αυτό θα σωθεί το σκάφος.
Συνεχίζοντας, δεν θα αναφερθούμε καθόλου στις επιτυχίες που ισχυρίζεται πως είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του – αφού οι ζημίες που προκάλεσε στη χώρα είναι απείρως μεγαλύτερες.
Κανένας μας δεν έχει ξεχάσει και δεν πρόκειται να ξεχάσει την αντισυνταγματική αντιστροφή του δημοψηφίσματος, το κλείσιμο και τον αφελληνισμό των τραπεζών – ούτε την ίδρυση του Υπερταμείου που μεταφέρθηκε ολόκληρη η δημόσια περιουσία μας, αν και ήταν προϋπόθεση του 3ου μνημονίου που υπέγραψε από κοινού η Τρόικα Εσωτερικού.
Ούτε βέβαια την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των ληξιπρόθεσμων 95 δις € για μετά το 2032 – καθώς επίσης τόσο πολλά άλλα που δεν υπάρχει χρόνος να τα αναφέρουμε σήμερα.
Είναι καλύτερα λοιπόν να σταματήσει αυτή η υποκρισία που δεν οδηγεί πουθενά – ενώ οφείλει να γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο έγκλημα στη μακραίωνη ελληνική ιστορία: για τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων και για το ότι είναι το κόμμα που κατάφερε να τους πείσει πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια. Μόνο και μόνο για αυτό, θα έπρεπε να ντρέπεται να εμφανίζεται στη Βουλή.
Εάν τώρα θα ήθελε να μας αντικρούσει, ισχυριζόμενος πως δεν υπήρχε άλλη λύση, το παράδειγμα της Πορτογαλίας, στην οποία η αριστερή κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές κατάργησε τα μνημόνια, αρνήθηκε το νέο πρόγραμμα δανεισμού που της πρότεινε ο Σόιμπλε και οδήγησε πραγματικά τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, θα ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσε να του δώσει κανείς.
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς του περί μείωσης της ανεργίας θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δεν σημαίνει ταυτόχρονα μείωση των ανέργων. Οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ τον Μάρτιο του 2019 ήταν 1,08 εκ. – από τους οποίους οι 540 χιλιάδες μακροχρόνιοι.
Αυτό που συνέβη είναι ότι αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο μέσω συμβασιούχων, για να παρακάμπτονται οι περιορισμοί προσλήψεων στους μονίμους – όπου με βάση την 8η Αξιολόγηση που θα καταθέσουμε στα (πρακτικά), έφτασαν στις 681 χιλιάδες το 2018, από 598 χιλιάδες το 2014.
Σε σχέση με τη ΝΔ, δεν είναι ανάγκη να ανατρέξει κανείς στο παρελθόν – αφού οι αποτυχίες της μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης είναι τεράστιες, όσο και αν προσπαθεί να τις κρύψει πίσω από τον Covid.
Φαίνονται άλλωστε τόσο σε όλα ανεξαιρέτως τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, όσο και στην κοινωνία – η οποία ευρίσκεται στα όρια της απόγνωσης και της εξαθλίωσης.
Το γεγονός δε ότι, έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες της για ανάπτυξη στο πακέτο ανασυγκρότησης της ΕΕ, στα 32 δις € που στην ουσία είναι 22,5 δις €, αφού τα υπόλοιπα είναι δάνεια, τεκμηριώνει τα αδιέξοδα της οικονομικής της πολιτικής – αφού πάνω από το 50% των κεφαλαίων πρέπει να οδηγηθεί σε πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις, όπου η Ελλάδα είναι απόλυτα εξαρτημένη από τις εισαγωγές.
Θα κλείσουμε με το θέμα της επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχει τον εξής τίτλο: «Για την προστασία των εργαζομένων, τη στήριξη του εισοδήματος τους, την κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, την επαναφορά των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, τη διασφάλιση της Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας».
Εν προκειμένω, για να επιτευχθούν όλα αυτά, δεν υπάρχει μαγική συνταγή – ενώ είναι αδύνατον, εάν δεν επιλυθούν τα προβλήματα του μη βιώσιμου δημοσίου και κόκκινου ιδιωτικού χρέους.
Επίσης εάν δεν παράγει πλούτο η Ελλάδα – ο οποίος να της επιτρέπει να ασχοληθεί πραγματικά με τους εργαζόμενους, με τους επιχειρηματίες και με τον υπόλοιπο πληθυσμό της.
Με αυτό θα πρέπει να ασχοληθούμε όλοι μαζί, αφού για να μοιράσεις τον πλούτο, πρέπει πρώτα να τον αποκτήσεις – ενώ όλα τα άλλα είναι απλά ανοησίες, για κομματικά ακροατήρια που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου