Γιατί η πολιτική Μηταράκη υπονομεύει την εθνική ασφάλεια

Λυγερός Σταύρος

 

Η πολιτική Μηταράκη, δηλαδή η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν αποτελεί απλή συνέχεια της πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Υπάρχουν πολλοί κοινοί παρονομαστές, αλλά και δύο ποιοτικές διαφορές. Η πρώτη αφορά στο γεγονός ότι ειδικά μετά την κρίση στον Έβρο πριν ένα χρόνο, έχουν ληφθεί δραστικά μέτρα με αποτέλεσμα να έχουν συρρικνωθεί οι ροές προσφύγων και μεταναστών.

Ο αριθμός τους που εισέρχεται στην Ελλάδα, στα νησιά και στον Έβρο, είναι ένα μικρό κλάσμα όσων εισέρχονταν τα προηγούμενα χρόνια. Τότε, η Frontex και το Λιμενικό είχαν ουσιαστικά μετατραπεί σε μηχανισμό υποδοχής όσων περνούσαν (κατά κανόνα ανεμπόδιστα) τον Έβρο και όσων έφθαναν στα νησιά με πλοιάρια, συχνά καθοδηγούμενοι από ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν και στις δύο πλευρές και στις μικρασιατικές ακτές και στα ελληνικά νησιά.

Αυτή η ειδοποιός διαφορά πιστώνεται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά υπάρχει μία άλλη διαφορά που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό καταστροφική. Πρόκειται για την επιμονή του υπουργού Μετανάστευσης Μηταράκη να κατασκευάσει σε Σάμο, Χίο, Λέσβο, αλλά και στον βόρειο Έβρο, δίπλα στα σύνορα, μεγάλα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.

Τις προηγούμενες ημέρες, ο Μηταράκης επισκέφθηκε τον βόρειο Έβρο, όπου έγινε δεκτός από τους εκεί κατοίκους με έντονες διαμαρτυρίες. Αντιδρώντας σ' αυτές, όπως κατήγγειλε παράγοντας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χωρίς να διαψευσθεί, ο υπουργός απείλησε τους κατοίκους ότι θα τους στείλει 10.000 μετανάστες! Η απειλή του δεν έχει προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά χρονικά. Όταν υπουργοί υπερβαίνουν κάθε όριο και φθάνουν να απειλούν κατ' αυτόν τον τρόπο, μόνο κακό προμηνύεται για την Ελλάδα. 

 
Μουσουλμανικές πόλεις

Όπως επανειλημμένως έχουμε με ρεπορτάζ δείξει στο SLpress.gr, το σχέδιο Μηταράκη προβλέπει την κατασκευή κέντρων φιλοξενίας, που στην πραγματικότητα θα είναι μουσουλμανικές πόλεις με τζαμιά, γήπεδα, σχολεία κλπ. Όλα αυτά κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, στην πρώτη γραμμή. Το σχέδιο, που έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται, συνιστά βραδυφλεγή ωρολογιακή βόμβα για την ελληνική κυριαρχία στις παραμεθόριες αυτές περιοχές. Με άλλα λόγια, συνιστά εθνική αυτοκτονία.

Δεν πρόκειται για ρητορική υπερβολή. Η πληθυσμιακή καθαρότητα, το γεγονός ότι τα νησιά έχουν αμιγώς ελληνικό πληθυσμό ήταν και παραμένει η ισχυρότερη πολιτική άμυνα απέναντι στον δεδηλωμένο και εμπράκτως εκδηλωμένο τουρκικό επεκτατισμό. Είναι το ισχυρότερο χαρτί για την ελληνικότητα της περιοχής. Το ίδιο ισχύει και στον Έβρο. Τα πράγματα θα ήταν δυσμενή για την Ελλάδα εάν στον Έβρο υπήρχε η πληθυσμιακή σύνθεση που υπάρχει στον διπλανό νομό Ροδόπης, όπου η μουσουλμανική μειονότητα είναι οριακά αριθμητικά μεγαλύτερη.

Η εθνική ομοιογένεια στα νησιά προέκυψε από την απελευθέρωσή τους στους Βαλκανικούς Πολέμους και από την ανταλλαγή των πληθυσμών με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Αυτό το πολιτικό πλεονέκτημα πάει τώρα να ακυρωθεί με ευθύνη της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης. Η κατασκευή των κέντρων-πόλεων για πρόσφυγες-μετανάστες στην παραμεθόριο είναι το καλύτερο δώρο στον τουρκικό επεκτατισμό. 

 
Μη αντιστρέψιμες παρενέργειες

Κι αυτό, επειδή στην πραγματικότητα –όπως προανέφερα– συνιστά μια ωρολογιακή βόμβα στο θεμέλιο της ελληνικής κυριαρχίας στο ανατολικό Αιγαίο και στον Έβρο. Εάν αλλοιωθεί ο πληθυσμός και νοθευθεί η εθνική καθαρότητα, θα προκύψουν μη αντιστρέψιμες πολιτικές παρενέργειες. Και όλα δείχνουν ότι η πληθυσμιακή αλλοίωση είναι ζήτημα χρόνου. Οι μετανάστες μπορεί να θέλουν να μεταβούν στη δυτική Ευρώπη, αλλά έχουν εγκλωβισθεί στα νησιά και ως εκ τούτου στη μεγάλη πλειονότητά τους θα ριζώσουν εκεί.

Η αλλοίωση διευκολύνεται και από το γεγονός ότι ο νεανικός ελληνικός πληθυσμός κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης εγκαταλείπει τα νησιά, αναζητώντας καλύτερη τύχη ή στην Αθήνα ή και στο εξωτερικό. Τα νησιά στηρίζονται οικονομικά σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό. Σε όποια από αυτά, όμως, εγκαθίστανται μαζικά μετανάστες, ο τουρισμός φεύγει, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την "οικονομία του μεταναστευτικού".

Όσοι νοίκιαζαν δωμάτια και σπίτια σε τουρίστες υποχρεώνονται για να επιβιώσουν να τα νοικιάζουν σε ΜΚΟ για αιτούντες άσυλο. Το αντίστοιχο ισχύει για ταβέρνες και εμπορικά καταστήματα. Η οικονομική δυσπραγία λόγω πανδημίας, μάλιστα, διευκολύνει αυτή την εξέλιξη, η οποία αλλάζει την οικονομία των νησιών και μαζί με αυτή τη φυσιογνωμία και την κοινωνική-πολιτισμική ταυτότητά τους. 

 
Η στρατιωτική πτυχή

Άφησα για το τέλος τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην αμιγώς αμυντική-στρατιωτική πτυχή. Είναι γνωστό πως όταν υπάρχει μια ελληνοτουρκική κρίση και πολύ περισσότερο το ενδεχόμενο μίας σύρραξης, οι στρατιωτικές μονάδες που έχουν την ευθύνη της φύλαξης ενός νησιού, εγκαταλείπουν τα στρατόπεδά τους και μεταφέρονται στις λεγόμενες θέσεις διασποράς, καθώς γνωρίζουν ότι τα στρατόπεδά τους θα βομβαρδιστούν.

Οι θέσεις διασποράς είναι επτασφράγιστο μυστικό, διότι εάν τις γνωρίζει ο εχθρός θα γνωρίζει και που θα βομβαρδίσει. Οι αρμόδιες υπηρεσίες θεωρούν δεδομένο με βάση διαθέσιμες πληροφορίες ότι ανάμεσα στους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες υπάρχουν μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες που εργάζονται για την τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ. Δεδομένου ότι οι αιτούντες άσυλο κυκλοφορούν ελεύθερα, με ένα κινητό μπορούν εύκολα να υποδείξουν στον εχθρό τις θέσεις διασποράς των ελληνικών μονάδων, προσφέροντας στον επιτιθέμενο καταλυτικό πλεoνέκτημα.


Ο θανάσιμος αυτός κίνδυνος, που προκαλεί μεγάλη ανησυχία στους αξιωματικούς, δεν φαίνεται να ανησυχεί τον Μηταράκη και την κυβέρνηση. Γιατί ναι μεν ο Μηταράκης, ως αρμόδιος υπουργός είναι αυτός που υλοποιεί την εθνικά αυτοκτονική αυτή αποστολή, αλλά η πολιτική είναι της κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι την ευθύνη έχει ο πρωθυπουργός.

 
Η πολιτική Μηταράκη – Τα κίνητρα

Στο σημείο αυτό εγείρεται το ερώτημα: Γιατί συμβαίνει αυτό; Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να υπονομεύσει την εθνική ασφάλεια και άμυνα; Προφανώς όχι. Το γεγονός, όμως, ότι δεν υπάρχει συνειδητή πρόθεση δεν σημαίνει πως αυτό δεν γίνεται αντικειμενικά. Η ασκούμενη πολιτική στο μεταναστευτικό έχει σκοπό να ικανοποιήσει την ΕΕ και ειδικότερα τη Γερμανία.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι θέλουν τους πρόσφυγες και μετανάστες να κρατούνται σε κέντρα στα νησιά. Φοβούνται ότι εάν μεταφερθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, κάποιοι από αυτούς θα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα και να φθάσουν στις χώρες τους στην κεντρική και δυτική Ευρώπη. Και βεβαίως δεν τους ενδιαφέρει διόλου εάν με τα κέντρα φιλοξενίας στα νησιά υπονομεύεται η εθνική μας ασφάλεια.

Το επιχείρημα είναι ότι με βάση μία αυθαίρετη ερμηνεία της ευρωτουρκικής συμφωνίας (Μάρτιος 2016) θα μπορούν να στέλνονται πίσω στην Τουρκία μόνο όσοι βρίσκονται στα νησιά. Εάν, ωστόσο, δει κανείς πόσοι στάλθηκαν πίσω στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν θα διαπιστώσει ότι ο αριθμός είναι ασήμαντος. Άρα, πρόκειται ουσιαστικά για πρόσχημα.

Η πραγματικότητα είναι ότι παραλλήλως με την επιπόλαιη υποταγή στις εντολές της Μέρκελ και όλων εκείνων που πουλάνε ανθρωπισμό, στέλνοντας τον "λογαριασμό" στην Ελλάδα, εξελίσσεται ένας χορός δισ. ευρώ, στον οποίο συμμετέχουν κοινοτικοί παράγοντες, ΜΚΟ και Έλληνες εμπλεκόμενοι (κρατικοί λειτουργοί και ιδιώτες). Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα ήταν αφέλεια να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο στις συμβάσεις για την κατασκευή των μεγάλων κέντρων φιλοξενίας-πόλεων να έχει παρεισφρύσει η διαπλοκή-διαφθορά και στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος. Ας μείνουμε προς το παρόν εδώ...

 

 

Λυγερός Σταύρος

 

 

 

 

Πηγή : https://slpress.gr