Ο γρίφος της Κορώνα

Ποιά στάση θα έπρεπε αλήθεια να υιοθετήσει μία υπεύθυνη αντιπολίτευση ή ένας οποιοσδήποτε Έλληνας, απέναντι στη σημερινή ηγεσία της χώρας του; Να μην ασκεί καμία απολύτως κριτική, επιδεικνύοντας «εθνική ομοψυχία» απέναντι στον εξωτερικό εχθρό της Ελλάδας, στην Τουρκία; Να συμφωνεί δηλαδή με την πολιτική του κατευνασμού και των συνεχών παραχωρήσεων στο δικτάτορα από τη Μογγολία, όπου επόμενη θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με υποχρεωτικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των «προστάτιδων» μεγάλων δυτικών δυνάμεων (Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α.); Να αποδέχεται ως σωστή την τρομοκρατική ενημέρωση του για την «πανδημία» και τη διαχείριση της; Να αντιμετωπίζει ως φυσιολογική την κατάρρευση της οικονομίας, προβλέποντας πως το δημοσιονομικό έλλειμμα του προϋπολογισμού θα υπερβεί τα 20 δις € ή το 10% του ΑΕΠ, το ακαθάριστο δημόσιο χρέος θα εκτοξευθεί άνω του 220% του ΑΕΠ, το κόκκινο ιδιωτικό θα πλησιάσει το 200%, οι Έλληνες θα εξαθλιωθούν και θα πεινάσουν, ενώ τα σπίτια τους θα πλειστηριαστούν το ένα πίσω από το άλλο; Να προτείνει λύσεις που φυσικά υπάρχουν με το ανάλογο ρίσκο, γνωρίζοντας πως η κυβέρνηση αδιαφορεί ψηφίζοντας ότι θέλει, με τους 158 βουλευτές που διαθέτει; Ή μήπως να αδιαφορεί εντελώς, αφήνοντας την καταιγίδα των καταιγίδων να ξεσπάσει, έτσι ώστε να διδαχθεί η κοινωνία από τα λάθη της και να πάψει να κατηγορεί αυτούς που δεν εθελοτυφλούν; Δύσκολες οι απαντήσεις, αλλά δυστυχώς τίποτα δεν είναι εύκολο – ειδικά μετά από δέκα χρόνια συνεχούς καθοδικής πορείας, χωρίς καμία κοινωνική αντίδραση και χωρίς να τιμωρηθεί κανένας. Άλλωστε για το κακό υπάρχει πάντοτε το χειρότερο – ενώ η κατηφόρα δεν έχει συνήθως τελειωμό. Καλό Καλοκαίρι σε όλους!

Ανάλυση

Ορισμένοι Έλληνες, χωρίς να γνωρίζουμε φυσικά τα κίνητρα τους, μας κατηγορούν για μη στήριξη της κυβέρνησης εν μέσω εθνικών προβλημάτων – όπου είναι απαραίτητη η εθνική ομοψυχία. Εννοούν προφανώς αφενός μεν την τουρκική επιθετικότητα, αφετέρου την «πανδημία».

Εν προκειμένω, όσον αφορά το πρώτο, μετά το μαγνητοφωνημένο διάγγελμα του πρωθυπουργού με τεχνητό φόντο το γραφείο του και με θορύβους που τεκμηριώνουν πως βρισκόταν κάπου αλλού, καθώς επίσης μετά τις τηλεφωνικές ενημερώσεις εκ μέρους του των επικεφαλής των κομμάτων που δημιούργησαν την ίδια εντύπωση, θεωρούμε πως η στάση του δεν είναι η αρμόζουσα, χωρίς να υποστηρίζουμε πως δεν δικαιούται διακοπές – ούτε οι ισχυρισμοί, σύμφωνα με τους οποίους οι Τούρκοι δεν διενεργούν έρευνες στο Αιγαίο, αλλά απλά ότι το πλοίο τους κάνει βόλτες τόσες ημέρες, συνοδεία πολεμικών.

Όσον αφορά την «πανδημία», έχουμε πολλές αμφιβολίες σχετικά με το δεύτερο κύμα Κορώνα, με βάση τους εγχωρίους και διεθνείς ισχυρισμούς – όπου όμως, επειδή δεν θέλουμε να το κρίνουμε με βάση την Ελλάδα για να μην παρεξηγηθούμε, θα χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα της Γερμανίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει καγκελάριος, προειδοποίησε για έναν «αυξανόμενο κίνδυνο μόλυνσης» από τον ιό της κορώνας – τονίζοντας πως γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος καθημερινά. Την αμέσως επόμενη ημέρα δε, ο ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας της Γερμανίας έγραψε στο Twitter τα εξής: 

“Τα 20 εκατομμύρια μολυσμένα άτομα παγκοσμίως και ο αυξανόμενος αριθμός τους στη Γερμανία, αποτελούν μία σαφή προειδοποίηση: δεν πρέπει να είμαστε ανέμελοι στην καθημερινή μας ζωή – ακόμη και αν το σύστημα υγείας μας μπορεί να ανταπεξέλθει αυτήν την περίοδο. Ο ιός εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία. Ας συνεχίσουμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο”. 

Οι δηλώσεις του αυτές ταιριάζουν απόλυτα με πολλές πανομοιότυπες ή/και με παρόμοιες δηλώσεις άλλων πολιτικών – σύμφωνα με τις οποίες το ονομαζόμενο «δεύτερο κύμα» είναι ήδη εδώ ή επικείμενο. Όλες δε οι αναφορές των Γερμανών, οι οποίες αναπαράγονται ευρέως από τα μεγάλα ΜΜΕ, βασίζονται στα στοιχεία του ινστιτούτου Robert Koch (RKI) – κατά το οποίο, μετά από μία μακρά πτωτική τάση, από τις αρχές Ιουλίου αυξάνονται ξανά τα κρούσματα, άνω των 1.000 καθημερινά.

Ο πρόεδρος του δε δήλωσε στα τέλη Ιουλίου τα εξής: «Βρισκόμαστε στη μέση μίας ταχέως αναπτυσσόμενης πανδημίας». Η εκτίμηση κινδύνου τώρα του Ινστιτούτου αναφέρεται στην πρόσφατη έκθεση του και είναι η παρακάτω: 

“Πρόκειται για μία δυναμικά αναπτυσσόμενη, πολύ σοβαρή ασθένεια σε ολόκληρο τον πλανήτη και στη Γερμανία. Ο αριθμός των μολυσματικών περιπτώσεων συνεχίζει να αυξάνεται παγκοσμίως. Ο αριθμός των πρόσφατα διαβιβαζομένων υποθέσεων στη Γερμανία μειώθηκε από τα μέσα περίπου του Μαρτίου έως τις αρχές Ιουλίου – ενώ έκτοτε αυξάνεται σταθερά….Το ινστιτούτο αξιολογεί επί του παρόντος τον κίνδυνο για την υγεία του πληθυσμού στη Γερμανία από υψηλό έως πολύ υψηλό για τις ευπαθείς ομάδες” (πηγή).

Εν τούτοις, ο αριθμός των κρουσμάτων στη Γερμανία έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό (εικόνα) – ενώ η αναφερόμενη από το ινστιτούτο RKI αύξηση, αγνοεί πολλά σημαντικά γεγονότα. Ειδικότερα, η άνοδος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συνεχή αύξηση των δοκιμών – οι οποίες ευρίσκονται στις εκθέσεις διαχείρισης που δημοσιεύονται από το RKI κάθε Τετάρτη. Οι δοκιμές αυτές (PCR) εγείρουν πολλά και θεμελιώδη ερωτήματα – ενώ το ποσοστό αυτών που βρέθηκαν θετικοί είναι εντός του περιθωρίου σφάλματος (1%) από πολλούς μήνες τώρα. Με απλά λόγια, με το να διενεργεί κανείς περισσότερες δοκιμές (τεστ), μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των υποτιθέμενων μολυσμένων ατόμων κατά το δοκούν – επηρεάζοντας αντίστοιχα την κοινή γνώμη.

 

Από την άλλη πλευρά, ο αριθμός των περιπτώσεων που έχουν πράγματι συμπτώματα της νόσου COVID 19 μειώνεται σταθερά. Εν προκειμένω, οφείλει να σημειωθεί πως το RKI δεν χαρακτηρίζει μόνο γενικά όλους όσους έχουν βρεθεί θετικοί στον ιό «SARS-CoV 2» ως «μολυσμένους» – κάτι που είναι τουλάχιστον επιστημονικά αμφισβητήσιμο. Ακόμη χειρότερα, χαρακτηρίζει τον κάθε έναν από αυτούς τους φερόμενους «μολυσμένους» ανθρώπους, ως μία περίπτωση COVID 19 – δηλαδή ως πραγματικά άρρωστους. Στα πλαίσια αυτά μία γερμανίδα δημοσιογράφος που ρώτησε το RKI στα τέλη Ιουλίου γιατί καταχώρησε όλους εκείνους που είχαν θετικά τεστ για πρώτη φορά ως περιπτώσεις COVID 19, πήρε την εξής απάντηση (εικόνα, πηγή): 

“Αυτό αντιστοιχεί στη διεθνή διαδικασία και στις απαιτήσεις της υποχρέωσης αναφοράς στη Γερμανία”. 

Περαιτέρω, σχετικά με την πραγματική εξάπλωση του COVID 19 στη Γερμανία, οι πληροφορίες παρέχονται από το ινστιτούτο (RKI) – σύμφωνα με το οποίο την Τρίτη υπήρχαν 234 ασθενείς σε εθνικό επίπεδο, την 1η Ιουλία 329, την 1η Ιουνίου 677 και την 1η Μαΐου 2.189. Επομένως δεν χρησιμοποιείται στη χώρα ούτε το 1% των κλινών εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) – ενώ στα νοσοκομεία δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο για κάποιο «δεύτερο κύμα». Αντίθετα, οι ειδικές κλινικές παραπονιούνται για οικονομικά προβλήματα λόγω της ανεπαρκούς χρήσης τους – ενώ αρκετές έχουν μεταφέρει τους εργαζομένους τους σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τον αριθμό των επονομαζομένων «θανάτων από κορώνα» – όπου οφείλει να σημειωθεί πως ο εκάστοτε αποθανών που είχε διαγνωσθεί κάποια στιγμή στο παρελθόν ως θετικός συμπεριλαμβάνεται στα στατιστικά στοιχεία, ανεξάρτητα από την αιτία που πέθανε τελικά. Προφανώς το γεγονός αυτό δεν πληροί τα επιστημονικά κριτήρια – αν και, παρ’ όλα αυτά, τα στοιχεία δείχνουν κάποια τάση.

Εν προκειμένω, σύμφωνα με την έκθεση του RKI, στις 11 Αυγούστου καταγράφηκαν τέσσερις θάνατοι, στις 9 Αυγούστου ένας, στις 8 Αυγούστου δώδεκα, στις 7 οκτώ, στις 6 επτά και στις 5 Αυγούστου δώδεκα. Πριν από ένα μήνα οι αριθμοί αυτοί ήταν παρόμοιοι, ενώ το Μάιο και ειδικά τον Απρίλιο ήταν σημαντικά υψηλότεροι – τριψήφιοι. Επομένως δεν υπάρχει καμία ένδειξη ενός «δεύτερου κύματος» – τονίζοντας για σύγκριση πως καθημερινά πεθαίνουν στη Γερμανία «φυσιολογικά» περί τα 2.700 άτομα.

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως οι δηλώσεις των πολιτικών, σύμφωνα με τις οποίες «ο ιός γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος καθημερινά», ενώ «πρόκειται για μία ταχέως αναπτυσσόμενη πανδημία», δεν ευσταθούν καθόλου – δεν αντιστοιχούν δηλαδή στην πραγματικότητα, ούτε άλλαξε ο αριθμός των κρουσμάτων από τα πλήθη στις παραλίες ή από μαζικές διαδηλώσεις του τύπου «Black Lives Matter». Γιατί όμως οι πολιτικοί σε τόσα κράτη επιμένουν να πείσουν για το αντίθετο τις ανθρώπινες κοινωνίες, ειδικά τα ΜΜΕ με μακάβριες φωτογραφίες όπως η παρακάτω στη Γερμανία; Μήπως για να κρύψουν τη θηριώδη παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική κρίση, η οποία οδηγούσε ταχύτατα στην παταγώδη κατάρρευση του «καπιταλισμού-καζίνο» μαζί με την ΕΕ, πίσω από την «πανδημία»;

 
Όσον αφορά τώρα την Ελλάδα, όπου δεν γνωρίζουμε από ποιο ινστιτούτο και από ποιές μελέτες αντλούν τις πληροφορίες τους τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ενώ καθημερινά διάφοροι επιδημιολόγοι μας βομβαρδίζουν με δηλώσεις του τύπου 

«Ο ιός είναι κινούμενη και μυστική βόμβα…είμαστε σε πόλεμο, δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα φτάσουν τα κρούσματα στην εντατική για να πάρουμε μέτρα… μπορεί να φτάσουμε και τα 1.000 κρούσματα την ημέρα» (πηγή), 

οι δύο νέοι θάνατοι ηλικιωμένων (82 και 87 ετών) με υποκείμενα νοσήματα σίγουρα δεν δικαιολογούν την τρομοκρατία – ενώ καταστρέφουν την τουριστική εικόνα μας, η οποία μας κόστισε τεράστια ποσά για να είναι θετική (πάνω από 12 δις € μόνο από το κλείδωμα της οικονομίας).

Σε μία εποχή δε που η χώρα οδηγείται ξανά σε θηριώδη δίδυμα ελλείμματα και χρέη, με τα άμεσα έσοδα από τον τουρισμό να μην πλησιάζουν καν τα 5 δις € από 18,2 δις € το 2019, καθώς επίσης με τα έσοδα του δημοσίου να καταρρέουν, δεν καταλαβαίνουμε σε τι αποσκοπούν τα άρθρα τρομοκρατίας των καθεστωτικών ΜΜΕ – ελπίζοντας να μη γίνεται προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών προβλημάτων της οικονομίας μας που ξεκίνησαν ξανά από το τέταρτο τρίμηνο του 2019, με τη μεγάλη πτώση του ρυθμού ανάπτυξης στο 1% από 2,3% προηγουμένως, πίσω από τον COVID 19, όπως εύλογα υποθέτουμε.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας το μεγάλο ερώτημα, με κριτήριο μεταξύ άλλων τα παραπάνω, ουσιαστικά σε σχέση με 

(α) τα εθνικά μας θέματα που κλιμακώθηκαν μετά την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας έναντι της επιμήκυνσης τω 95 δις € χρέους για μετά το 2032 με εντολές της Γερμανίας (ανάλυση),

(β) το βίαιο εποικισμό της Ελλάδας από τους παράνομους μετανάστες, στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου που διεξάγει εναντίον μας η Τουρκία (πηγή), 

(γ) τη μετατροπή του υβριδικού σήμερα στα πρόθυρα ενός συμβατικού, κρίνοντας από την αμφισβήτηση της θαλάσσιας επικράτειας μας (πηγή), 

(δ) την καταστροφική διαχείριση της πανδημίας», καθώς επίσης 

(ε) την κατάρρευση της οικονομίας μας, όπου στην καλύτερη περίπτωση οδηγούμαστε σε ένα ακόμη καταστροφικό μνημόνιο, ως συνέχεια της εθνικής προδοσίας του 2012 από την ίδια κυβέρνηση που υπερχρέωσε προηγουμένως (2004-2009) την Ελλάδα (ανάλυση), 

ποιά στάση θα έπρεπε αλήθεια να υιοθετήσει μία υπεύθυνη αντιπολίτευση ή ένας οποιοσδήποτε Έλληνας, απέναντι στη σημερινή ηγεσία της χώρας του;

Να μην ασκεί καμία απολύτως κριτική, επιδεικνύοντας «εθνική ομοψυχία» απέναντι στον εξωτερικό εχθρό της Ελλάδας, στην Τουρκία; Να συμφωνεί δηλαδή με την πολιτική του κατευνασμού και των συνεχών παραχωρήσεων στο δικτάτορα από τη Μογγολία, όπου επόμενη θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με υποχρεωτικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των «προστάτιδων» μεγάλων δυτικών δυνάμεων (Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α.), καθιστώντας τόσο εμάς, όσο και την Τουρκία αποικίες χρέους τους; (άρθρο βόμβα της Καθημερινής, σχετικό με την πραγματική διεξαγωγή ερευνών από την Τουρκία – μεγεθύνεται πατώντας επάνω, πηγή). Να αποδέχεται ως σωστή την τρομοκρατική ενημέρωση του για την «πανδημία» και τη διαχείριση της;

Να αντιμετωπίζει ως φυσιολογική την κατάρρευση της οικονομίας, προβλέποντας πως το δημοσιονομικό έλλειμμα του προϋπολογισμού θα υπερβεί τα 20 δις € ή το 10% του ΑΕΠ, το ακαθάριστο δημόσιο χρέος θα εκτοξευθεί άνω του 220% του ΑΕΠ, το κόκκινο ιδιωτικό θα πλησιάσει το 200%, οι Έλληνες θα εξαθλιωθούν και θα πεινάσουν, ενώ τα σπίτια τους θα πλειστηριαστούν το ένα πίσω από το άλλο; Να προτείνει λύσεις που φυσικά υπάρχουν με το ανάλογο ρίσκο, γνωρίζοντας πως η κυβέρνηση αδιαφορεί ψηφίζοντας ότι θέλει, με τους 158 βουλευτές που διαθέτει; Ή μήπως να αδιαφορεί εντελώς, αφήνοντας την καταιγίδα των καταιγίδων να ξεσπάσει, έτσι ώστε να διδαχθεί η κοινωνία από τα λάθη της και να πάψει να κατηγορεί αυτούς που δεν εθελοτυφλούν;

Δύσκολες οι απαντήσεις, αλλά δυστυχώς τίποτα δεν είναι εύκολο – ειδικά για την Ελλάδα, μετά από δέκα χρόνια συνεχούς καθοδικής πορείας χωρίς σταματημό, χωρίς καμία κοινωνική αντίδραση και χωρίς να τιμωρηθεί κανένας. Άλλωστε για το κακό υπάρχει πάντοτε το χειρότερο, όπως και για το σκύψιμο του κεφαλιού – ενώ η κατηφόρα δεν έχει συνήθως τελειωμό. 

Καλό Καλοκαίρι σε όλους! 

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr