Το δημογραφικό αφανίζει την Ελλάδα, αλλά το πολιτικό σύστημα αδιαφορεί

Γράφει ο Αναστάσιος Λαυρέντζος*

Το άρθρο αυτό το έγραψα με αφορμή τον σάλο που προκλήθηκε αυτή την εβδομάδα γύρω από μια αφίσα η οποία αναφερόταν στο θέμα των αμβλώσεων. Την αφίσα αυτή θέλησε να προβάλει στους χώρους του Μετρό της Αθήνας ως πληρωμένη διαφήμιση ένας σύλλογος πολυτέκνων. Μετά από αντιδράσεις ορισμένων όμως, η αφίσα αποσύρθηκε με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών.

Προτού αναφερθώ σε οτιδήποτε άλλο, θέλω να τονίσω ότι σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου ποτέ δεν αναφέρθηκα στο θέμα των αμβλώσεων. Οι λόγοι που το απέφυγα αυτό είναι δύο: Ο πρώτος είναι ότι θεώρησα πως οι αμβλώσεις είναι περισσότερο σύμπτωμα παρά αίτιο, αφού στην πράξη αποτελούν έκφανση ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν ήθελα να ηθικολογήσω. Θεωρώ ότι μια κοινωνία πρέπει ελεύθερα να κάνει τις επιλογές της και όχι με πειθαναγκασμούς ή αφορισμούς. Πρέπει η ίδια να καταλάβει γιατί πρέπει να γεννά παιδιά, είτε για λόγους οφέλους είτε για λόγους αυτοπραγμάτωσης. 

Σήμερα, όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, η Ελλάδα είναι σε ένα δημογραφικό κατήφορο. Ένας κατήφορος που με μαθηματική βεβαιότητα οδηγεί τον ελληνικό πληθυσμό στη βιολογική του εξαφάνιση. Έστω και τώρα λοιπόν – στο «και δέκα» του δημογραφικού και όχι στο «παρά πέντε» – η ελληνική κοινωνία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι χρειαζόμαστε γεννήσεις. Και πρέπει να το καταλάβει άμεσα. Πώς όμως να το καταλάβει αυτό η κοινωνία, όταν οι ηγεσίες της αδιαφορούν; Όταν αγνοούν τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος;'' 

Η πολιτική ηγεσία αγνοεί το δημογραφικό

Πράγματι, μόνο σε αδιαφορία και βαριά άγνοια μπορεί να αποδοθεί το γεγονός ότι ενώ το δημογραφικό είχε επισημανθεί στη Βουλή ήδη από το 1993, το πολιτικό σύστημα δεν έκανε σχεδόν τίποτε για αυτό. Αντιθέτως, αφιερώθηκε ολόψυχα στο κυνήγι του κομματικού και ατομικού συμφέροντος έως ότου τελικά χρεοκόπησε τη χώρα. Και όταν μετά το 2010 οι θάνατοι ξεπέρασαν αποφασιστικά τις γεννήσεις, το πολιτικό σύστημα και πάλι αδιαφόρησε. Έκανε ό,τι μπορούσε για να βυθίσει την οικονομία σε ύφεση, βάρυνε τα νοικοκυριά με φόρους και ξήλωσε τις όποιες δομές κοινωνικής πολιτικής. Επί πλέον, αφέθηκαν να φύγουν ή ακριβέστερα εκδιώχθηκαν από τη χώρα μισό εκατομμύριο μορφωμένα ελληνόπουλα για να πάνε να δουλέψουν και να γεννήσουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα έκλειναν τα ελληνικά σχολεία εξωτερικού γιατί η εξοικονόμηση πόρων αφορούσε οτιδήποτε άλλο, εκτός από τον πελατειακό πυρήνα του χρεοκοπημένου κράτος.

Μετά από όλα αυτά, θα πρέπει να έχουν άγνοια του δημογραφικού και εκείνοι που στη σημερινή κυβέρνηση ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα απέκτησε δημογραφική πολιτική, επειδή στο εξής θα δίνεται ένα επίδομα 2000€ για κάθε νεογέννητο παιδί. Το δημογραφικό όμως είναι ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα για να λυθεί με επιδοματικά μέτρα.

Όμως ακόμη πιο μεγάλη άγνοια – και θράσος – έχουν εκείνοι οι πολιτικοί που μας λένε σήμερα ότι το δημογραφικό θα λυθεί με τους παράνομους μετανάστες που συρρέουν ανεξέλεγκτα από 80 και πλέον χώρες! Αλήθεια κύριοι, όλοι εσείς που κάθε φορά πιάνεστε από τη συγκυρία – επειδή δεν έχετε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τίποτε – αυτό περιμένατε για να λύσετε το δημογραφικό; Γιατί δεν φέρνετε πρώτα πίσω τα ελληνόπουλα που διώξατε; Έχετε αναλογιστεί τί είδους χώρα θα προκύψει μέσα από τον χαοτικό εποικισμό που υφίσταται η χώρα; Με ποιο δικαίωμα οδηγείτε στο τέλος της μια ιστορική πορεία σαράντα και πλέον αιώνων μέσα σε μια και μόνο γενεά; Έχετε συνειδητοποιήσει τί κάνετε;

Το 2018 στην Ελλάδα πέθαναν 120.197 Έλληνες και γεννήθηκαν μόλις 86.440 παιδιά. Εξ αυτών μάλιστα, μόνο το 85% περίπου γεννήθηκαν από Ελληνίδες μητέρες. Δηλαδή σε μια μόνο χρονιά χάθηκε μια πόλη 34.000 ανθρώπων. Αντίστοιχη ήταν και η μείωση το 2017: οι γεννήσεις υστέρησαν κατά 36.000 των θανάτων! Μέσα σε δύο λοιπόν χρόνια χάθηκε μια πόλη όπως τα Ιωάννινα, ενώ στα επόμενα τρία χρόνια θα χαθεί ο Βόλος και σε άλλα τέσσερα θα χαθεί το Ηράκλειο. Η διαπίστωση είναι συνταρακτική: Η ελληνική κοινωνία εκλείπει! Χάνεται μέρα με τη μέρα! Το ακούτε εσείς όλοι εσείς οι υποτιθέμενοι «ταγοί» της που νοιάζεστε για θέσεις, για καρέκλες για μια εφήμερη ασημαντότητα, χωρίς να κάνετε αυτά που πρέπει; Έχετε καταλάβει για ποια θέματα πρέπει να κινητοποιηθείτε; Αντιλαμβάνεστε ότι σας καταγράφει η Ιστορία; Η αφίσα σας ενόχλησε!

Κι όμως, το δημογραφικό μπορεί να λυθεί!

Δυστυχώς για όλους εσάς υπάρχει παράδειγμα χώρας που έλυσε το δημογραφικό της επειδή το θέλησε. Όπου οι πολιτικές και οι πνευματικές ηγεσίες οργάνωσαν τον λαό γύρω από την απόφασή τους για συλλογική επιβίωση. Η χώρα αυτή είναι το Ισραήλ! Όντας η μοναδική βιομηχανική χώρα «δυτικού τύπου», η οποία επί πολλές δεκαετίες γεννά τρία παιδιά ανά γυναίκα, και επαναπατρίζοντας συστηματικά τους Εβραίους της διασποράς, το Ισραήλ κατάφερε να αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό του. Από τα τρία εκατομμύρια που ήταν το 1970 έφτασε σήμερα να αριθμεί εννέα εκατομμύρια! Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ το Ισραήλ τριπλασίασε τον πληθυσμό του μέσα σε μισό αιώνα!

Κάποιοι θα σπεύσουν ίσως να πουν ότι στο Ισραήλ κατοικούν και Άραβες. Πράγματι, το ένα πέμπτο του πληθυσμού της χώρας είναι αραβικής καταγωγής, αλλά η πληθυσμιακή έκρηξη της χώρας είναι επίτευγμα όλων των ομάδων που συνθέτουν τον ισραηλινό πληθυσμό. Αυτός ήταν άλλωστε ένα βασικός στόχος της απόφασης που έλαβαν νωρίς οι ισραηλινές ελίτ: ότι δεν θα άφηναν τους Άραβες εντός του Ισραήλ να γίνουν πλειονότητα μέσα στη χώρα τους.

Διανοητικός ρατσισμός 

Ας γυρίσουμε τώρα πίσω σε αυτή την περίφημη αφίσα περί των αμβλώσεων που θέλησε να αναρτήσει το κίνημα «αφήστε με να ζήσω». Η αφίσα αυτή δεν ζητούσε να διωχθούν νομικά όσοι κάνουν αμβλώσεις. Γνωστοποιούσε απλώς ορισμένα βιολογικά δεδομένα. Αμέσως όμως ξεσηκώθηκαν εναντίον της όλοι εκείνοι που στην Ελλάδα εδώ και μερικές δεκαετίες έχουν αναγορευτεί σε θεματοφύλακες της προόδου και του ανθρωπισμού. Που πάντα γνωρίζουν προς τα πού πηγαίνει ο κόσμος, αν και ως τώρα όλες οι προβλέψεις τους διαψεύστηκαν παταγωδώς!

Για αυτούς, η άλλη άποψη είναι αναχρονιστική, ακραία ή ανόητη. Και ως τέτοια δεν έχει καν δικαίωμα να διατυπώνεται. Τον λόγο έχει μόνο ο διανοητικός φασισμός. Ένας φασισμός που εδώ και δεκαετίες έρπει στην ελληνική κοινωνία και που δεν αφήνει ποτέ να αναπτυχθεί γόνιμος διάλογος γύρω από τα μεγάλα θέματα που την απασχολούν. Σε αυτόν τον φασισμό υπέκυψε και ο υπουργός μεταφορών και απαγόρευσε την αφίσα. Ελπίζουμε τώρα η κυβέρνηση να βγάλει μια άλλη αφίσα, που να προβάλλει την ανάγκη αύξησης των γεννήσεων. Ή μήπως και αυτό είναι θέμα ταμπού;

*Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος συνεργάζεται με διεθνείς ελεγκτικούς οίκους ως συμβουλος επιχειρήσεων και διδάσκει Διαχείριση Κινδύνων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει τα βιβλία: «Η Θράκη στο μεταίχμιο» και «Σιωπηρή Άλωση – Το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας».

Πηγή : http://www.geopolitics.com.gr