Όσο μεγαλύτερο το ψέμα…

«Όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται»

Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς, Υπουργός Προπαγάνδας Ναζιστικής Γερμανίας, 1933 – 1945. 

Άποψη 

– του Λεωνίδα Κουμάκη 

Είναι πλέον πεντακάθαρο σε όλους ανεξαιρέτως πως ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν αντιγράφει ένα προς ένα τα βήματα της φασιστικής Γερμανίας που οδήγησαν στον παγκόσμιο όλεθρο των εξήντα και πλέον εκατομμυρίων νεκρών του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου: 

Αναπτύσσει γεωμετρικά την πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας, εισβάλλει σε ξένα εδάφη και ξένες θαλάσσιες περιοχές θεωρώντας πως του ανήκουν, κάνει εθνοκάθαρση εκ του ασφαλούς σε ανυπεράσπιστους λαούς, αυτοανακηρύσσεται «προστάτης» ανθρώπων όπου τον συμφέρει (κατά προτίμηση μουσουλμάνων εκτός Τουρκίας οι οποίοι εκτουρκίζονται μεθοδικά ή βίαια για να αποτελέσουν πρόσχημα «επέμβασης»), φανατίζει τους αμόρφωτους πληθυσμούς της ανατολής με στρατιωτικούς χαιρετισμούς και παραμύθια «υπεροχής» απέναντι σε άλλους λαούς και επιβάλλει υποχρεωτική, απόλυτη «υποταγή» μέσα στην Τουρκία με ακραίες φασιστικές μεθόδους. 

Επί πλέον, ο Ρ. Τ. Ερντογάν εφαρμόζει με ευλάβεια το ναζιστικό δόγμα Γκαίμπελς «Όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται» – ιδίως μετά τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της Τουρκίας από την «Φαμίλια Ερντογάν». 

Το δόγμα αυτό αποτελεί βέβαια διαχρονική συνήθεια όλων των τουρκικών κυβερνήσεων που υπηρετούν την ιδέα του παντουρκισμού με κορυφαίο παράδειγμα τον πρωθυπουργό της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο Μπουλέντ Ετσεβίτ ο οποίος είχε δηλώσει με ανεπανάληπτη υποκρισία πως «φέρνει την ειρήνη στην Κύπρο» με δολοφονίες 5.000 Κυπρίων, καταστροφή του 70% της Κυπριακής οικονομίας, 200.000 Κύπριους πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, 1.619 «αγνοούμενους» οι οποίοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ (οι Αμερικανοί είχαν στο Βιετνάμ, μετά οκταετή πόλεμο, μόνο 800 αγνοούμενους) και επ΄ αόριστο «εγκατάσταση» της Τουρκίας στα μισά εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία υποτίθεται πως θα «προστάτευε» σαν μια από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις! 

Πληθωρικές είναι και οι εφαρμογές του Γκαιμπελικού δόγματος από την σημερινή Ερντογανική Τουρκία: 

Όλες οι Τουρκικές εισβολές στην Συρία είχαν φανταχτερά, παραπλανητικά ονόματα για τον αποπροσανατολισμό της τουρκικής και της διεθνούς κοινής γνώμης από τους πραγματικούς στόχους των εισβολών: Τον Αύγουστο του 2016 η εισβολή στην βορειοδυτική Συρία βαφτίστηκε με το «αθώο» όνομα «Ασπίδα του Ευφράτη». Τον Ιανουάριο του 2018 η εισβολή στο Αφρίν ονομάστηκε «Κλάδος Ελαίας», που αποδείχτηκε (και αποδεικνύεται συνεχώς) κατακόκκινος από το αίμα αθώων ανθρώπων. Η τελευταία εισβολή τον Οκτώβριο του 2019 βαπτίστηκε θρασύτατα για τις ανάγκες της τουρκικής προπαγάνδας σαν… «Πηγή Ειρήνης»! 

Όλες οι εισβολές έγιναν με τις ευλογίες Αμερικανών και Ρώσων (ο καθένας για τους δικούς του λόγους). 

Όλες οι εισβολές έγιναν με στόχους την εθνοκάθαρση κουρδικών πληθυσμών μέσα σε Συριακό έδαφος, την εγκατάσταση ελεγχόμενων φιλοτουρκικών πληθυσμών και τελικά την εδαφική επέκταση της Τουρκίας μέσα στην Συρία – στόχοι που «εφαρμόζονται» μεθοδικά και στην μαρτυρική Κύπρο εδώ και πέντε περίπου δεκαετίες. 

Στην εκπνοή όμως του Νοεμβρίου 2019 ο Ρ. Τ. Ερντογάν συνέτριψε όλα τα καταγεγραμμένα ρεκόρ Γκαιμπελικής προπαγάνδας. Ας δούμε πως: 

Στις 28 Νοεμβρίου έγινε γνωστό πως η Τουρκία υπέγραψε με την εμπόλεμη κυβέρνηση της Τρίπολης «Μνημόνιο Συνεργασίας» για την Ασφάλεια και τη Στρατιωτική Συνεργασία καθώς και «Μνημόνιο Συνεννόησης για τη θάλασσα, κάτι που απορρέει από το διεθνές δίκαιο». 

Με αυτή την γενική και τελείως αόριστη διατύπωση, η οποία μάλιστα εμπλουτίζεται φραστικά και με ολίγον «διεθνές δίκαιο», οι Τούρκοι θέλουν να καλύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις που δεν είναι άλλες από το ψυχρό και μεθοδευμένο πλιάτσικο σε Ελληνικό και Κυπριακό φυσικό πλούτο! 

Οι Τούρκοι προετοιμάζουν εδώ και μια τουλάχιστον δεκαετία μια «συμφωνία» με την Λιβύη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Παρόμοιες προσπάθειες που αγνοούν την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (επειδή δεν την «αναγνωρίζει» η Αυτού Μεγαλειότατη, η Τουρκία) έγιναν με όλες σχεδόν της Μεσογειακές χώρες (και του Ισραήλ) χωρίς αποτέλεσμα, όταν εδώ και λίγους μήνες άρχισαν να διατυμπανίζουν πως πλησιάζει η υπογραφή της «συμφωνίας» με την εμπόλεμη, διορισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία θα αφορά την ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας. Κάπως έτσι φτάσαμε στο «Μνημόνιο συνεννόησης» (οι Τούρκοι πάντα εφευρίσκουν ευφάνταστα ονόματα για τις ανομίες τους) το οποίο απλά, εξαφανίζει από τον χάρτη εκτός από την Κυπριακή Δημοκρατία, όχι μόνο μικρά, κατοικημένα Ελληνικά νησιά όπως το Καστελόριζο, αλλά και μεγάλα όπως η Ρόδος ή πολύ μεγάλα όπως ολόκληρη η Κρήτη!! 

Οι Τούρκοι «προσκάλεσαν» στην Τουρκία τον επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης Φαγιέζ αλ Σάρατζ, του υποσχέθηκαν απεριόριστη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια ώστε να κρατηθεί στην αβέβαιη εξουσία του και τον «έπεισαν» να υπογράψει μαζί τους «Μνημόνιο συνεργασίας», στο όνομα της Λιβύης. 

Ο Αντιπρόεδρος όμως του Προεδρικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης Αλ Μαϊμπάρι (πρόσκειται στον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ ο οποίος καταδίκασε το «μνημόνιο» με πολύ σκληρή γλώσσα) κατηγόρησε τον Σάρατζ ότι «καταχράστηκε τη διεθνή αναγνώριση της διορισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας» και «έκανε συμφωνία στο όνομα της Λιβύης κατά παράβαση όλων των νόμων και κατά παράβαση των διατάξεων της Λιβυκής Πολιτικής Συμφωνίας που υπεγράφη στη Σχιράτ» (η οποία τον οδήγησε στην θέση που έχει), τονίζοντας με έμφαση πως «οι αποφάσεις του Προεδρικού Συμβουλίου λαμβάνονται συλλογικά και αυτό ισχύει για το ζήτημα της σύναψης Συμβάσεων και Συμφωνιών». 

Ακολούθησαν οι οξύτατες και απόλυτα δικαιολογημένες αντιδράσεις της Ελληνικής πλευράς, όπως του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (Η θεσμική σαθρότητα του μνημονίου αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας), του Έλληνα Πρωθυπουργού (Όσοι βιάζονται να αμφισβητούν, με τρόπο θεσμικά σαθρό, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα να γνωρίζουν ότι θα βρουν απέναντί τους όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τους Ευρωπαίους συμμάχους μας), του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών (Κάθε σχετική σκέψη ή πρωτοβουλία είναι τελείως εκτός πλαισίου διεθνούς δικαίου, δεν έχει κανένα αντίκρισμα … είναι παντελώς αγεωγράφητη, διότι αγνοεί κάτι το οποίο ο καθένας νομίζω μπορεί να διαπιστώσει, ότι ανάμεσα στις δύο χώρες υπάρχει ο μεγάλος γεωγραφικός όγκος της Κρήτης), του Προέδρου του Ελληνικού Κοινοβουλίου (Ανιστόρητη, αγεωγράφητη, εκτός διεθνούς δικαίου η στάση της Τουρκίας) κ.ο.κ.ε. 

Βέβαια στου Τούρκου παντουρκιστή την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα: Η απάντηση του δικτατορίσκου της Άγκυρας δόθηκε με τον πρέποντα Γκαιμπελικό τρόπο, στην εκδήλωση για τον αγωγό TANAP, προκαλώντας την αποχώρηση σύσσωμης της Ελληνικής αντιπροσωπείας: 

«Δύο γεωτρύπανα μας, το Fatih και το Yavuz, και δύο σεισμογραφικά μας πλοία συνεχίζουν τις εργασίες τους. Δεν θα τραβήξουμε από εκεί τα πλοία μας επειδή αυτοί ξεφωνίζουν. Με τη Λιβύη κάναμε τη συμφωνία μας. Τώρα άρχισαν να απειλούν τη Λιβύη. Μετά η συμφωνία θα έρθει στο κοινοβούλιο μας και θα προχωρήσουμε το θέμα σε άλλη μορφή. Από τις γεωτρήσεις μας δεν θα έρθει σύγκρουση ή αίμα, αλλά ειρήνη και ευημερία» … «Κάποιοι, αντί για δίκαιη διανομή των πηγών στην ανατολική Μεσόγειο, προτιμούν τη ρητορική της απειλής και των εκβιασμών. Καμία χώρα δεν είναι πιο πάνω από το διεθνές δίκαιο. Κανένας δεν μπορεί να φτάσει κάπου με τη λογική “το έκανα και τελείωσε”. Η Τουρκία δεν θα υποκύψει σε τέτοια ζητήματα!». 

Με άλλα λόγια αυτά ακριβώς που κάνει ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Απειλές, εκβιασμούς, βιασμό του διεθνούς δικαίου, τετελεσμένα στην Κύπρο, το Αιγαίο, στη Μεσόγειο) διακηρύσσει πως τα κάνουν άλλοι εναντίον της Τουρκίας και πως «δεν θα υποκύψει»! Πραγματικά, θα πρόκειται για την απόλυτη συντριβή κάθε προηγούμενης επίδοσης Γκαιμπελικής προπαγάνδας! 

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Εδώ και εκατό χρόνια είναι επιβεβαιωμένο πως οι Τούρκοι δεν κάνουν ούτε μισό πολεμικό βήμα χωρίς πολύ γερές πλάτες. Μετά την δρομολόγηση της «επέκτασης» προς την Συρία (με τις πλάτες Αμερικανών και Ρώσων – ο καθ΄ ένας για τους δικούς του λόγους), σειρά πήραν η Κύπρος και η Ελλάδα. 

Είναι ακόμα ζητούμενο εάν οι Τούρκοι έχουν ήδη εξασφαλίσει τις απαιτούμενες πλάτες για τον δημόσιο βιασμό του διεθνούς δικαίου. 

Μια πιθανότητα είναι να τις εξασφάλισαν από τον απρόβλεπτο Ντόναλτ Τράμπ στις πολύωρες συσκέψεις του Λευκού Οίκου της 13ης Νοεμβρίου 2019, έναντι άγνωστων «ανταλλαγμάτων», κάτι που θα αντιληφθούμε μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Αμερική, τον Γενάρη του 2020. Πάντως η χρονική ακολουθία (επίσκεψη Ερντογάν, τουρκική δραστηριότητα, επίσκεψη Μητσοτάκη) δεν εκπέμπει καλά μηνύματα και ας υπάρχει η ξεκάθαρη τοποθέτηση του Αμερικανικού ΥΠΕΞ ( «Η ανακοίνωση ενός υπογεγραμμένου μνημονίου κατανόησης για την οριοθέτηση μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης Εθνικής Συμφιλίωσης της Λιβύης (GNA) έχει προκαλέσει εντάσεις στην περιοχή, δεν είναι χρήσιμη και είναι προκλητική-3/12/2019). 

Μια μικρή πιθανότητα υπάρχει να τις εξασφάλισαν και από τη Ρωσία, παρά το «αυστηρό» μήνυμα της Ρωσίας για τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης (3/12/2019).

Τέλος, μια τρίτη πιθανότητα είναι οι Τούρκοι να ρισκάρουν με το σκεπτικό πως οπωσδήποτε κάτι θα κερδίσουν. Αν κάποιος εισβάλλει στο σπίτι μας και μας ζητήσει «να τα βρούμε ειρηνικά», δεν θα φύγει αν δεν πάρει κάτι -λίγα ή πολλά. Άρα, οπωσδήποτε κάτι θα κερδίσει που θα αποτελέσει την βάση μελλοντικών διεκδικήσεων. 

Οι Έλληνες, οπουδήποτε και αν βρίσκονται, δεν έχουν κανένα άλλο δρόμο από αυτόν που επιλέγουν πάντοτε στην μακραίωνη ιστορία τους: Μολὼν Λαβέ!

Λεωνίδας Κουμάκης

Πηγή : https://analyst.gr