Του Julian Lee
Bloomberg Opinion
Η Σαουδική Αραβία πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθειά της να έχει διαρκώς υπό τον έλεγχό της την παγκόσμια αγορά αργού πετρελαίου και να επιστρέψει στην πολιτική της άντλησης ποσοτήτων κατά βούληση, την οποία είχε υιοθετήσει για σύντομο χρόνο το 2014, υπό τον μακροβιότερο υπουργό Πετρελαίου της, Ali Al-Naimi.
Στον μερκαντιλιστικό κόσμο στον οποίο ζούμε, όπου οι αποφάσεις βασίζονται στο στενό εθνικό συμφέρον, δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα ο παραγωγός πετρελαίου με το χαμηλότερο κόστος παγκοσμίως να επιχορηγεί – συγκρατώντας με τεχνητό τρόπο ψηλά τις τιμές – το σχιστολιθικό πετρέλαιο και να στηρίζει τους υπόλοιπους προμηθευτές, που εξορύσσουν με υψηλό κόστος.
Φυσικά όταν το Ριάντ προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου θα καταρρεύσουν, όπως συνέβη το 1986, όταν η χώρα εγκατέλειψε οριστικά τις επίσημες – «κλειδωμένες» τιμές πώλησης. Στη συνέχεια, όμως, οι επενδυτές όλου του κόσμου θα καταστούν συμμέτοχοι σε κάθε τι σαουδαραβικό: στην IPO της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας του βασιλείου, στη χρηματοδότηση που απαιτείται για τη απασχόληση και ευζωία ενός νεαρού και υποαπασχολούμενου πληθυσμού, στο φιλόδοξο Όραμα 2030 του πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν για τη μεταμόρφωση της οικονομίας της Σαουδικής Αραβίας μέσω της απεξάρτησής της από το πετρέλαιο.
Παρά τους κινδύνους, είναι καιρός να παραδεχτούμε ότι η «χειραγώγηση» της αγοράς αποτυγχάνει, παρόλο που η Σαουδική Αραβία και οι «σύμμαχοί» ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι.
Η συμφωνία του OPEC+ αποσκοπούσε στην αποστράγγιση των πλεοναζόντων αποθεμάτων σε έξι μήνες. Τώρα όμως πλησιάζουμε στον τέταρτο χρόνο κατά τον οποίο η Σαουδική Αραβία, ως ηγετική δύναμη μιας παγκόσμιας συμμαχίας, προσπαθεί να οδηγήσει σε άνοδο την τιμή του πετρελαίου με βιώσιμο τρόπο – και αποτυγχάνει.
Η μείωση της παραγωγής δεν φέρνει την προσδοκώμενη αύξηση τιμών
Για κάποιο διάστημα φαινόταν ότι οι περικοπές στην παραγωγή είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα αποθέματα υποχώρησαν και οι τιμές του Brent αυξήθηκαν από περίπου 45 δολάρια το βαρέλι τον Ιούνιο του 2017 στα 86 δολάρια τον Οκτώβριο του 2018. Γρήγορα ωστόσο υποχώρησαν στα 50 δολάρια και ένας δεύτερος γύρος περικοπών που άρχισε τον Ιανουάριο απέτυχε να τις κρατήσει πάνω από τα 60 δολάρια. Ακόμη και η προσωρινή απώλεια περισσότερου από το ήμισυ της πετρελαϊκής παραγωγής της Σαουδικής Αραβίας – και του μεγαλύτερου μέρους διαθέσιμης παραγωγικής ικανότητας του κόσμου – λόγω μιας επίθεσης σε δύο από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις επεξεργασίας πετρελαίου του βασιλείου απέτυχε να εκτινάξει τις τιμές για περισσότερο από μερικές ημέρες.
Τα τελευταία στοιχεία από τον ίδιο τον OPEC – αλλά και από τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας και την Υπηρεσία Ενέργειας των ΗΠΑ – δείχνουν την αποτυχία της συγκεκριμένης πολιτικής.
Τα αποθέματα αργού, εάν δεν υπάρξει νέα περικοπή στην παραγωγή, θα πάρουν και πάλι την ανιούσα
Και οι τρεις προβλέπουν αυξητική τάση στα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου το πρώτο εξάμηνο του 2020, δεδομένου αυτού που αρχίζει να φαντάζει ως μια Αμερική σε μόνιμο εμπορικό πόλεμο. Το παγκόσμιο οικονομικό «μποτιλιάρισμα» έχει οδηγήσει επίσης σε περικοπή των προβλέψεων για αύξηση της ζήτησης πετρελαίου για το τρέχον έτος, αλλά και για το επόμενο. Το μέσο επίπεδο παραγωγής πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία το πρώτο οκτάμηνο του 2019 ήταν το χαμηλότερο από το αντίστοιχο οκτάμηνο του 2014 – ακόμη και εξαιρώντας την πτώση που προκλήθηκε από τις επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου στις υποδομές επεξεργασίας πετρελαίου του βασιλείου. Και θα πρέπει να μειωθεί ακόμη περισσότερο το επόμενο έτος εάν η Σαουδική Αραβία θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο της αγοράς.
Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, κορυφαίος εταίρος του βασιλείου στον όμιλο χωρών του OPEC+, ο οποίος έχει συμπηχθεί ως συμμαχία για να διαχειριστεί την παγκόσμια προσφορά πετρελαίου, είδε την παραγωγή της να συνεχίζει να αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο την ίδια περίοδο, μολονότι πλέον η Μόσχα έχει κυρίαρχο ρόλο στο μπλοκ των πετρελαιοπαραγωγών εξαγωγικών χωρών.
Η Σαουδική Αραβία περικόπτει, η Ρωσία αυξάνει την παραγωγή
Η Σαουδική Αραβία θα πρέπει να αφήσει τα δύσκολα για τους Αμερικανούς εξορύκτες σχιστολιθικού. Σε τελική ανάλυση, εκείνοι δεν είναι που παράγουν πετρέλαιο με οριακό περιθώριο κέρδους; Όσο η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της συνεχίζουν να περιορίζουν την παραγωγή και να επιδοτούν την παραγωγή σχιστολιθικού, απλώς καθυστερούν την απάντηση στο ερώτημα της βιωσιμότητάς του.
Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε την πραγματική τιμή του πετρελαίου.
Η Σαουδική Αραβία θα μάθει να δουλεύει με αυτήν με την πάροδο του χρόνου, όπως έκανε και μετά το 1986. Και πιθανότατα θα διαπιστώσει ότι αυτή η τιμή δεν θα είναι τόσο χαμηλή όσο το βασίλειο φοβάται. Τελικά, οι παραγωγοί σχιστολιθικού θα αναγκαστούν να περιορίσουν την παραγωγή – ή και όχι.
Εάν αναγκαστούν να προχωρήσουν σε περικοπή παραγωγής, τότε η Σαουδική Αραβία θα έχει την υποστήριξη τιμών που επιθυμεί, χωρίς να χρειάζεται να μειώσει τη δική της παραγωγή. Εάν, ωστόσο, η παραγωγή σχιστολιθικού μπορέσει απλώς να συνεχίσει να αυξάνεται, ακόμα και σε περιβάλλον χαμηλότερων τιμών, τότε θα αποδειχθεί εμφατικά ότι η καθοδηγούμενη από τη Σαουδική Αραβία πολιτική διαχείριση της αγοράς ήταν ούτως ή άλλως ένα χαμένο στοίχημα.
Θα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση οι Σαουδάραβες; Αμφιβάλλουμε.
Ο σημερινός υπουργός Πετρελαίου Αμπντουλαζίζ Μπιν Σαλμάν θεωρεί ως δουλειά του «να διασφαλίσει ότι η υπερπροσφορά αργού δεν θα συνεχιστεί». Οι σύνοδοι του OPEC και του OPEC+ τον Δεκέμβριο θα οδηγήσουν πιθανότατα σε περαιτέρω περικοπές της παραγωγής και η Σαουδική Αραβία θα αντλήσει ακόμη λιγότερο πετρέλαιο το 2020, σε μια μάταιη προσπάθεια υποστήριξης των τιμών. Θα ήταν ωραίο όμως να πιστεύαμε ότι οι Σαουδάραβες δεν είναι αλλεργικοί στις αλλαγές κατεύθυνσης.
Πηγή : Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου