Του Χασάπη Πέτρου
Το δίλημμα που τίθεται πλέον μέσα στην ελληνική κοινωνία ή αν θέλετε η σύγκρουση που υποφώσκει και η οποία θα ενταθεί στο άμεσο μέλλον, με πρώτο δείγμα στις επερχόμενες εκλογές, είναι αυτή ανάμεσα στην ελληνική ελίτ και στην ελληνική κοινωνία.
Η συνεχιζόμενη κατάρρευση της μεσαίας τάξης, η κατάρρευση του εθνικού κράτους και η ανασφάλεια (οικονομική αλλά και εξ αιτίας του οργανωμένου και μη εγκλήματος) που εξαπλώνεται σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, η παραμονή στη χώρα μας εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών, σε συνδυασμό με την πλήρη ασφάλεια και πλουτισμό της ελίτ, ωθεί πλέον τα πράγματα σε σύγκρουση με τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης.
Το δίλημμα «Δεξιά – Αριστερά», που για πολλές δεκαετίες επικρατούσε στην ελληνική πολιτική σκηνή, δεν υφίσταται πλέον, καθόσον αφενός διεθνώς η νεοφιλελεύθερη δεξιά και η νεοφιλελεύθερη νεοαριστερά συγκλίνουν πλέον στον στόχο και στα μέσα της διάλυσης των εθνικών κρατών και της επικράτησης της παγκοσμιοποίησης, αφετέρου και στην Ελλάδα, συγκυβερνούσαν μέχρι πρόσφατα αριστερά με δεξιά (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) και ακόμα κάποια στοιχεία της δεξιάς συνεχίζουν να στηρίζουν τη νεοαριστερά στην εξόντωση έθνους και κοινωνίας. Η δε επερχόμενη νεοφιλελεύθερη φιλογερμανική ΝΔ, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα (το διακηρύσσει εξάλλου) να εφαρμόσει τις αποφάσεις της νεοαριστεράς ή ακόμα και να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα το δείτε στο μέλλον, όπως το έκανε και με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Και όλα αυτά προκειμένου να μην θιγούν τα συμφέροντα της ελίτ.
Το δίλημμα «Παλιό – Νέο» επίσης πλέον δεν υφίσταται. Ήδη κυβερνά το Νέο (ΣΥΡΙΖΑ με νεαρό αρχηγό) και αντίθετα είναι σε αναμονή το Παλιό της συντηρητικής ΝΔ. Επομένως, ούτε αυτό το δίλημμα δεν υπάρχει πλέον.
Το τρίτο δίλημμα, με το οποίο ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο», έπαψε να υφίσταται μετά την συντριπτική ήττα του Αντιμνημονίου και την πλήρη επικράτηση του Μνημονίου, από το οποίο μάλιστα τυπικά έχουμε ήδη εξέλθει.
Δέκα χρόνια όμως μνημονίων και εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας, εξ αιτίας της χρεοκοπίας της χώρας, για την οποία καμία ευθύνη δεν φέρει η κοινωνία αλλά η ελίτ και το αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση της μεσαίας τάξης, που είναι και το στήριγμα του εθνικού κράτους και η φτωχοποίηση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Την ίδια στιγμή οι άρχουσες ελίτ και ειδικά οι άρχουσες οικονομικές ελίτ, όχι μόνο δεν υπέστησαν μείωση του πλούτου τους, αλλά απεναντίας τον αύξησαν προκλητικά σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Και όχι μόνο επιβίωσαν στα χρόνια της κρίσης και αύξησαν τον πλούτο τους, αλλά τώρα κουνούν θρασύτατα και το δάκτυλο προς την κοινωνία την οποία κατηγορούν και την καλούν να υποστεί περαιτέρω θυσίες.
Αυτό που προσπαθεί τόσα χρόνια η άρχουσα ελληνική ελίτ να αποφύγει, δηλαδή να πληρώσει το τίμημα της χρεοκοπίας που η ίδια προκάλεσε, έφτασε η ώρα να βγει στην επιφάνεια. Μέχρι τώρα, παρατηρήσαμε διάφορες ειδικά επιλεγμένες περιπτώσεις ξεπεσμένων οικονομικά μελών της ελίτ, να ρίχνονται από την ίδια βορά στο πλήθος προς ικανοποίηση της κοινωνίας και αδρανοποίησής της. Αλλά αυτό δεν είναι πλέον αρκετό.
Όμως, όπως είπαμε η ελίτ, όχι μόνο δεν μείωσε τα πλούτη της στα χρόνια των μνημονίων, αλλά αντίθετα τα αύξησε. Επομένως αυτή τη στιγμή είναι απόλυτα ισχυρή και προετοιμασμένη για την σύγκρουση που η ίδια προσπαθούσε να αναβάλει για αργότερα. Είναι επομένως οικονομικά παντοδύναμη, με απόλυτο έλεγχο των ανδρεικέλων της πολιτικής εξουσίας, των ΜΜΕ, των δημοσκόπων κ.λ.π., δηλαδή όλων εκείνων των όπλων που ετεροκαθορίζουν τις αποφάσεις των ανθρώπων στις κάλπες.
Όπως και να έχει το πράγμα αυτό είναι το δίλημμα που επικρατεί πλέον και αυτή είναι η σύγκρουση που θα ξεσπάσει. Μια σύγκρουση μεταξύ της σκληρά δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας και της παρασιτικής και διεφθαρμένης κρατικοδίαιτης ελίτ, η οποία σύγκρουση δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα στα 200 σχεδόν χρόνια του νεότερου ελληνικού κράτους και ειδικά μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. Θα γίνει τώρα ή θα καταφέρει η ελίτ να στρέψει και πάλι αλλού την προσοχή της κοινωνίας; Σε δήθεν φασισμούς, ρατσισμούς, εθνικισμούς και άλλα τέτοια;
Πίσω από το δίλημμα «Ελίτ vs Κοινωνία» στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, προβάλει αναπόφευκτα και το απόλυτα συναρτημένο κοινωνικοπολιτικό δίλημμα «Ολιγαρχία vs Δημοκρατία». Και όλα αυτά τελικά καταλήγουν στο βασικό πρόβλημα που απασχολεί πλέον όλους, σε παγκόσμιο, σε ευρωπαϊκό και σε ελληνικό επίπεδο: Ποιος και πως λαμβάνει τις αποφάσεις. Αυτό το πρόβλημα ζητάει τη λύση του. Φυσικά, οι ελίτ απανταχού της γης (και η ελληνική), ουδόλως θέλουν να συζητηθεί αυτό το θέμα και προσπαθούν να στρέφουν πάντα αλλού την προσοχή των κοινωνιών. Όμως, αυτό το ερώτημα πρέπει να γίνει συνείδηση και να βρει τη λύση του.
Στις επερχόμενες εκλογές, πολλοί Έλληνες θα ζωστούν το "πιστόλι" της δημοκρατίας και θα μεταβούν αποφασισμένοι πίσω από το παραβάν για να "πυροβολήσουν" και να σκοτώσουν το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα. Θα είναι η προσωπική τους επανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου