Η Γερμανία, η οποία είναι ο εχθρός τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης, προφανώς διεστραμμένη λόγω των τραυματικών εμπειριών της από το παρελθόν, προσπαθεί να μας υποτάξει με τη βοήθεια της άσκησης τρομοκρατίας – κατά κάποιον τρόπο όπως οι ναζί στο παρελθόν, οι οποίοι είχαν τα δικά τους τραύματα αφενός μεν από την ήττα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, αφετέρου από το μεσοδιάστημα.
Όσοι τάσσονται υπέρ των μνημονίων, όπως πολλά πολιτικά στελέχη και αρκετά κόμματα, υπηρετούν κυριολεκτικά τη Γερμανία, είτε συνειδητά και έμμισθα, είτε ακούσια, λόγω ανοησίας – η οποία αναμφίβολα έχει κατακτήσει οικονομικά την πατρίδα μας, με επόμενο στόχο να τη διαμελίσει.
Άρθρο
Υπενθυμίζουμε πως ο τρόπος, με τον οποίο χάνει τον πόλεμο μία χώρα και καταστρέφεται η ταυτότητα των Πολιτών της, αφού διαφορετικά δεν υποτάσσονται, είναι η τρομοκρατία. Στην περίπτωση τώρα του οικονομικού πολέμου, τα μέσα τρομοκρατίας δεν είναι άλλα από τα πάσης φύσεως εξοντωτικά μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται, σκόπιμα σταδιακά και όχι όλα μαζί (= το μαρτύριο της σταγόνας), σε συνδυασμό με την αύξηση των χρεών που τα ίδια προκαλούν – έτσι ώστε οι άνθρωποι, μετατρεπόμενοι σε αναξιοπρεπείς σκλάβους χρέους, να γίνονται άβουλο υποχείριο των δανειστών τους.
Παράλληλα, βομβαρδίζονται από τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ του εχθρού με εξευτελιστικά σχόλια που γκρεμίζουν την ατομική τους αξιοπρέπεια και την εθνική τους υπερηφάνεια, καθώς επίσης με κατηγορίες όλων των μορφών (φοροφυγάδες, απατεώνες, επαίτες κοκ.) – σε τέτοιο επαίσχυντο βαθμό που να εμφανίζεται ακόμη και σε εξώφυλλο περιοδικού το «δάκτυλο της Αφροδίτης» ή άρθρα με τον τίτλο «πουλήστε τα νησιά σας χρεοκοπημένοι, μαζί με την Ακρόπολη», ενώ την ίδια στιγμή υποχρεώνονται οι Έλληνες πρωθυπουργοί, ο ένας μετά τον άλλο, να γονατίζουν μπροστά στη γερμανίδα καγκελάριο σαν ζητιάνοι
Δυστυχώς πολλά ελληνικά ΜΜΕ στηρίζουν, ακούσια φυσικά, τη γερμανική τρομοκρατία, κατηγορώντας τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας για την αποτυχία τους – χωρίς να γνωρίζουν βέβαια πως ήταν προσχεδιασμένη και προδιαγεγραμμένη από τη γερμανική κυβέρνηση. Ανάλογα στηρίζουν τη γερμανική τρομοκρατία οι περισσότεροι Έλληνες Πολίτες – με την έννοια πως θεωρούν υπεύθυνα όλα τα πολιτικά κόμματα, καθώς επίσης συλλήβδην τους πολιτικούς για τις οδύνες που βιώνουν, κατηγορώντας τους δημόσια προς μεγάλη ευχαρίστηση των Γερμανών.
Το πρόγραμμα τρομοκρατίας της Ελλάδας
Περαιτέρω, σύμφωνα με έναν γερμανό καθηγητή ψυχολογίας, αυτός που κηρύσσει τον πόλεμο, ο τρομοκράτης δηλαδή, υποχρεώνεται επειδή δεν βρίσκει άλλον τρόπο για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα δικά του ψυχικά τραύματα – οπότε δεν το κάνει για υλικά οφέλη, όπως συνήθως υποθέτουμε (λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας), αλλά από ακούσιο ψυχολογικό καταναγκασμό, αφού ουσιαστικά είναι άρρωστος, ψυχοπαθής.
Ταυτόχρονα όμως μετατρέπει τους «αντιπάλους» του επίσης σε τρομοκράτες – αφού μόνο έτσι είναι σε θέση να αμυνθούν απέναντι στις επιθέσεις που δέχονται και οι οποίες τους δημιουργούν ανάλογα ψυχικά τραύματα (κάτι που μάλλον θα βιώσουμε στο μέλλον, όταν οι Έλληνες ξεφύγουν από την παράλυση που προκαλεί ο φόβος, όπως συμβαίνει με τους τζιχαντιστές). Ειδικότερα γράφει τα εξής:
«Ο πόλεμος δημιουργεί τραύματα στον πληθυσμό της χώρας που τον υφίσταται, αφού βομβαρδίζεται σε καθημερινή βάση και περιμένει συνεχώς να ακούσει νέες, οδυνηρές ειδήσεις – ενώ οι άνθρωποι δεν υποφέρουν μόνο από αυτά που συμβαίνουν στους ίδιους αλλά, επίσης, από όλα όσα λαμβάνουν χώρα στο στενότερο και ευρύτερο περιβάλλον τους.
Εκτός αυτού, ο ίδιος ο σκοπός του πολέμου είναι η δημιουργία τραυμάτων – απλούστερα, ο στόχος του επικεντρώνεται στο να αποδυναμώσει τον αντίπαλο, να τον καταστήσει εντελώς ανήμπορο να αντισταθεί, καθώς επίσης ανίκανο να ενεργήσει, έτσι ώστε στο τέλος να ηττηθεί ολοσχερώς.
Ουσιαστικά ο εχθρός δηλώνει πως θα πολεμάει τη χώρα που έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο, έως ότου πάψει πια να αμύνεται και να αντιδράει, οπότε να υποταχθεί – γεγονός που αποτελεί τον κλασσικό ορισμό του δράματος από την πλευρά της ψυχολογίας, με την έννοια πως οι πάσης φύσεως τραυματικές εμπειρίες καθιστούν τον άνθρωπο ανίσχυρο, συγκλονισμένο, βουβό, ανίκανο να κάνει οτιδήποτε στη ζωή του.
Από την άλλη πλευρά, μόνο εκείνοι οι άνθρωποι που είναι οι ίδιοι τραυματισμένοι τείνουν να πολεμήσουν κάποιους άλλους – με απλά λόγια, εάν τα δικά τους ψυχικά τραύματα δεν είναι βασικό μέρος του εαυτού τους, τότε δεν διενεργούν πολέμους. Δεν έχουν δηλαδή κανένα ενδιαφέρον να πολεμήσουν αλλά, αντίθετα, κάνουν οτιδήποτε για να αποφύγουν τον πόλεμο – ενώ μόνο όσοι έχουν βαθιά εσωτερικά τραύματα χάνουν την «πυξίδα» τους. Ακόμη καλύτερα, τον προσανατολισμό τους σχετικά με το τι τους κάνει καλό και τι όχι – τι είναι ωφέλιμο για τους ίδιους ή για τους άλλους και τι τους ζημιώνει.
Από μία διαφορετική οπτική γωνία τώρα ο πόλεμος είναι συνώνυμος με την τρομοκρατία, αφού ο στόχος του είναι να τρομοκρατήσει τον αντίπαλο – να του προκαλέσει αυτό το είδος του φόβου, το οποίο εξουδετερώνει όλες τις υγιείς αντιστάσεις του, τις άμυνες του, καθώς επίσης την ικανότητα του να σκέφτεται και να ενεργεί. Έναν φόβο που είναι τόσο μεγάλος, ώστε να παραλύει τον άνθρωπο – κάτι που σημαίνει με τη σειρά του πως δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά μεταξύ του πολέμου και της τρομοκρατίας, αφού ο πόλεμος διεξάγεται ακριβώς με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί η τρομοκρατία.
Τέλος, όποιος σχεδιάζει και δρομολογεί πολέμους έχει χάσει ο ίδιος την ταυτότητα του, λόγω του ότι βίωσε στο παρελθόν σοβαρότατες τραυματικές εμπειρίες – ενώ αυτός είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο επιθυμεί να καταστρέψει την ταυτότητα των αντιπάλων του, καθώς επίσης να τους υποχρεώσει βίαια να ταυτιστούν με τις δικές του «διανοητικές κατασκευές», με αυτά που ο ίδιος πιστεύει» (Prof. Dr. F. Rupert).
Σε τελική ανάλυση λοιπόν η Γερμανία, η οποία είναι ο εχθρός τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης, προφανώς διεστραμμένη λόγω των τραυματικών εμπειριών της (ανάλυση) οπότε χωρίς ουσιαστικά να το θέλει, προσπαθεί να μας υποτάξει με τη βοήθεια της άσκησης τρομοκρατίας – κατά κάποιον τρόπο όπως οι ναζί στο παρελθόν, οι οποίοι είχαν τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες τόσο από την ήττα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, όσο και από το μεσοδιάστημα (υπερπληθωρισμός, χρεοκοπία, διεθνής εξευτελισμός, Βαϊμάρη κοκ.).
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το εξοντωτικό ύψος των μέτρων δήθεν εξυγίανσης της οικονομίας μας που μας έχει επιβάλλει – τα οποία φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί από την ανάλυση μας «Το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων». Επίσης από την άρνηση της να μας εγκρίνει τη διαγραφή του χρέους, όπως συνέβη με την ίδια το 1953, την εξόφληση των πολεμικών αποζημιώσεων που μας οφείλει κοκ.
Από τον γράφημα διαπιστώνεται πως τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα ήταν «βιβλικών διαστάσεων», μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία – ενώ, ειδικά τα δύο πρώτα έτη, οι δαπάνες περιορίσθηκαν δραστικά (11,2 δις € το 2010 και 7,7 δις € το 2011), με τα φορολογικά έσοδα να αυξάνονται σε τεράστιο ύψος (10 δις € το 2010 και 9,6 δις € το 2011).
Συνολικά, η φορολογία αυξήθηκε κατά 29,4 δις € στα πέντε αυτά έτη, ενώ οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 29,2 δις €, οπότε τα μέτρα απέδωσαν 58,6 δις €, όσο περίπου η μείωση του ΑΕΠ της χώρας (από 231,1 δις € το 2009, στα 179 δις € περίπου το 2014) – αν και η πτώση του ΑΕΠ ξεκίνησε το 2008, αφού το ΑΕΠ του 2010 ήταν 5% χαμηλότερο από το αντίστοιχο του 2008.
Διαπιστώνεται επίσης πως οι εκάστοτε πρωθυπουργοί πίστεψαν ανόητα στα «μέτρα στραγγαλισμού» τον πρώτο χρόνο της θητείας τους (Παπανδρέου 2010, Σαμαράς 2013), συνειδητοποιώντας αργότερα το τεράστιο λάθος τους – ειδικά ο κ. Σαμαράς, ο οποίος το 2014 δεν πήρε κανέναν μέτρο κάνοντας ακριβώς το αντίθετο (ελάφρυνση κατά -1 δις €), με αποτέλεσμα να επανέλθει η οικονομία μας αμέσως σε πορεία ανάπτυξης.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, οι δύο πρωθυπουργοί εξόργισαν τη γερμανική κυβέρνηση με τη συμπεριφορά τους, η οποία αμέσως μετά τους ανέτρεψε βίαια – χρησιμοποιώντας τους εκάστοτε επόμενους διεκδικητές της νομής της εξουσίας, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να υποταχθούν στις εντολές της (όπως συμβαίνει επίσης με το σημερινό, με τον κ. Μητσοτάκη δηλαδή, ο οποίος μέχρι στιγμής ακολουθεί πιστά την πεπατημένη, έχοντας γονατίσει προκαταβολικά απέναντι στην κυρία Merkel).
Η Γερμανία χρησιμοποίησε, εν αγνοία τους βέβαια, επίσης τους Έλληνες Πολίτες, οι οποίοι χειραγωγούμενοι νόμιζαν πως ψήφιζαν υπέρ της αλλαγής στις εκλογές του 2015 – ενώ στην πραγματικότητα ψήφιζαν υπέρ της ακόμη πιο πιστής τήρησης των μνημονίων, με σκοπό την εδραίωση της υποταγής τους (κάτι που φαίνεται πως θα επαναληφθεί ξανά).
Τελευταία μεγάλα επεισόδια στην τραγωδία της πατρίδας μας ήταν η «επανάσταση» του κ. Τσίπρα και το δημοψήφισμα – τα οποία μετατράπηκαν σε «μάννα εξ ουρανού» από τον κ. Αδόλφο Σόιμπλε, αφού μέσω αυτών εξευτέλισε εντελώς την Ελλάδα, ενώ οριστικοποίησε την υποδούλωση της στο διηνεκές.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου