Περιουσιολόγιο, η ληστεία των ληστειών

Όταν η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία, επέβαλλε την καταμέτρηση όλων των περιουσιακών στοιχείων των Εβραίων, στα πλαίσια της πολιτικής της «Αρειοποίησης» που είχε ξεκινήσει το 1937. Οι δύστυχοι υποχρεώθηκαν να καταγράψουν τα πάντα, όλα όσα είχαν στην ιδιοκτησία τους: έργα τέχνης, κοσμήματα, οικόπεδα, ακίνητα, μετοχές κοκ.

Άποψη 

Εισαγωγικά, στην Ελλάδα συνηθίζεται δυστυχώς η εριστική συζήτηση, κυρίως μεταξύ των πολιτικών στις τηλεοράσεις – οπότε δεν ενημερώνεται κανένας Πολίτης ούτε για αυτά που πραγματικά συμβαίνουν, ούτε για τα προγράμματα ή/και τις δυνατότητες εφαρμογής τους από τα κόμματα. Υπενθυμίζουμε εδώ πως η κακοπροαίρετη εριστική συζήτηση, είναι η διαστρέβλωση της καλοπροαίρετης διαλεκτικής – αφού δεν επιδιώκεται με τα προβαλλόμενα επιχειρήματα να φωτιστεί η Αλήθεια ή το Δίκαιο, αλλά να ηττηθεί και να «αποστομωθεί» ο αντίπαλος, ανεξάρτητα από το εάν έχει δίκιο ή όχι. 

Ακόμη πιο απλά, ο σκοπός μίας εριστικής συζήτησης ή επιχειρηματολογίας, είναι η υπεράσπιση των απόψεων του ομιλητή με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον – ακόμη και με συγκαλυμμένα λογικά σφάλματα. Την ίδια στιγμή, ακόμη χειρότερα, ο μέσος άνθρωπος δεν διαβάζει ή δεν ακούει για να αλλάξει απόψεις, αλλά για να επιβεβαιώσει αυτό που πιστεύει. Με αυτόν τον τρόπο πάντως που διαπιστώνεται ξεκάθαρα στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα ή στο διαδίκτυο, ενισχύεται η πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική κατάρρευση της πατρίδας μας – η οποία βρίσκεται ήδη στην άκρη του γκρεμού. 

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, είναι ήδη έτοιμη από την ΑΑΔΕ που ελέγχεται από τους δανειστές της χώρας, η εφαρμογή του ηλεκτρονικού συστήματος καταγραφής της κινητής και ακίνητης περιουσίας φυσικών και νομικών προσώπων: το περιουσιολόγιο δηλαδή. 

Στα πλαίσια αυτά, περισσότεροι από 8.500.000 Έλληνες θα κληθούν σύντομα να δηλώσουν όλα τα ακίνητα και κινητά τους περιουσιακά στοιχεία, εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας – ακόμη και τα μετρητά χρήματα που έχουν στα σπίτια τους μέχρι το τελευταίο Σεντ, τα έργα τέχνης, τα κοσμήματα κοκ. Οι φορολογούμενοι που δεν θα δηλώσουν κάποιο περιουσιακό τους στοιχείο θα κινδυνεύουν µε αυστηρές κυρώσεις – οι οποίες προβλέπουν ακόμη και δήμευση της περιουσίας τους! 

Εκτός αυτού, εκείνοι που τελικά δεν θα δραπετεύσουν στο εξωτερικό για να αποφύγουν το «πογκρόμ» (ουσιαστικά είναι όλοι οι Έλληνες υπό διωγμό, ενώ ο πληθυσμός συνεχώς μειώνεται από την αύξηση των θανάτων, την πτώση των γεννήσεων και τη μετανάστευση – παράλληλα αλλοιώνεται από τη μαζική είσοδο ξένων μεταναστών), θα πρέπει να δηλώνουν τις μεταβολές στα περιουσιακά τους στοιχεία, όταν αυτές συμβαίνουν και όχι μία φορά ετήσια, όπως συνηθίζεται παντού – γεγονός που σημαίνει πως όταν αγοράζουν ή πουλούν κάτι, θα είναι υποχρεωμένοι μέσα σε ένα μήνα να υποβάλλουν δήλωση τροποποίησης, ενημερώνοντας άμεσα τις φορολογικές αρχές. 

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παγκόσμιο πείραμα που θα εφαρμοσθεί και σε άλλα κράτη εάν έχει επιτυχία. Ο λόγος δε που έχει επιλεχθεί η Ελλάδα είναι (α) η παντελής έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους των Πολιτών της, στη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που συντελείται στην επικράτεια της και (β) η φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας μέσω του εκ προμελέτης εγκλήματος των μνημονίων – η οποία θα ολοκληρωθεί, με τις μαζικές κατασχέσεις και με τους πλειστηριασμούς που έχουν δρομολογηθεί σε καθεστώς αγγλικού δικαίου, το οποίο δεν εφαρμόζεται σε καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης (ενώ δεν είναι απίθανο να επιβληθεί η δραχμή, για την ολοκλήρωση της ληστείας σε εξευτελιστικές τιμές). 

Εξαιτίας αυτής ακριβώς της φτωχοποίησης και επειδή η φτώχεια είναι συγκριτικό μέγεθος (νοιώθουμε φτωχοί μόνο όταν ο διπλανός μας είναι πλουσιότερος), θεωρείται πως η πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει χαιρέκακα την επιβολή φόρου σε όλους όσους θα διαθέτουν ακόμη περιουσιακά στοιχεία – οπότε όχι μόνο δεν θα εξεγερθεί αλλά, αντίθετα, θα χαρεί ενδόμυχα με αυτήν την εξέλιξη, αφού δεν θα είναι η μοναδική που θα υποφέρει. 

Φυσικά έχει προηγηθεί η «αυτοενοχοποίηση» των Πολιτών οι οποίοι, χειραγωγούμενοι επιδέξια, κυρίως μέσω των ΜΜΕ, έχουν πεισθεί ανόητα πως σε αυτούς οφείλεται η υπερχρέωση της χώρας τους, μεταξύ άλλων επειδή αυτοί ψήφιζαν τους διεφθαρμένους πολιτικούς – οπότε είναι «δίκαιο και σωστό» να πληρώσουν το τίμημα που τους ζητείται από τους δανειστές! Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε τα εξής: 

«Στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», το οποίο αναφερόταν μεταφορικά στα πολυάριθμα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, ο Σολζενίτσιν περιγράφει μία περίοδο όπου το σοβιετικό καθεστώς, λόγω έλλειψης πόρων, είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία για τον εντοπισμό και την κατάσχεση του χρυσού που κατείχαν οι Πολίτες. 

Κοσμήματα, φυλακτά και χρυσά δόντια αφαιρέθηκαν. Όταν πλέον είχαν εντοπιστεί όλα τα αποθέματα χρυσού, το καθεστώς απήγαγε μέλη των οικογενειών – με την υπόσχεση ότι θα τα απελευθερώσει όταν η οικογένεια παραδώσει κάποια ποσότητα χρυσού, υπολογισμένη με τα τεκμήρια της εποχής. 

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Σολζενίτσιν προσπαθεί να εξηγήσει πώς το πράγματι ηρωικό έθνος των Ρώσων, ανέχτηκε τέτοιου είδους δεσποτισμό – καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος είναι το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε, δηλαδή ο λαός». 

Περαιτέρω, ανάλογες καταστάσεις συνόδευσαν τη δραστηριοποίηση του ΔΝΤ στη Νότια Κορέα, όπου οι Πολίτες της έδιναν στο κράτος ακόμη και τα χρυσά τους δόντια – ενώ ο Ρώσος συγγραφέας κατέληξε τότε στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος του ήταν υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε. Δηλαδή πως ο πραγματικός ένοχος ήταν ο ρωσικός λαός, επειδή τα ανεχόταν αδιαμαρτύρητα και δεν επαναστατούσε. 

Ουσιαστικά λοιπόν κατηγορούσε τους Ρώσους για τη συλλογική τους αποχαύνωση – θεωρώντας ότι σιωπούσαν όπως τα πρόβατα που οδηγούνταν στη σφαγή. Προφανώς εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν είχε δίκιο ή άδικο, ή εάν οι Έλληνες σήμερα συμπεριφέρονται σωστά, ανεχόμενοι τα πάντα χωρίς καμία διαμαρτυρία – με αποτέλεσμα να μην προσφέρουν καν στις κυβερνήσεις τους την αντίδραση τους ως όπλο, για να διαπραγματευθούν καλύτερα με τους δανειστές. 

Αυτό που όμως γνωρίζουμε είναι το ότι, όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr