Προσπαθώντας ο πρόεδρος Putin να εντάξει τη χώρα του στο δυτικό οικονομικό σύστημα, διατηρώντας παράλληλα την εθνική της κυριαρχία, ακολουθεί έναν μη ρεαλιστικό στόχο – αφού είναι αδύνατον να πετύχει και τα δύο, επειδή πρόκειται για αντικρουόμενες θέσεις.
Ανάλυση
Σύμφωνα με τον P.C. Roberts, ο πρόεδρος Putin δεν θα καταφέρει τελικά να «απελευθερώσει» τη χώρα του από τις Η.Π.Α., επειδή πιστεύει πως η οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας εξαρτάται από την ένταξη της στη δυτική οικονομία – παρά τις προσπάθειες του για την εξέλιξη της Ευρασίας, καθώς επίσης την υποστήριξη του δρόμου του μεταξιού που προωθείται από την Κίνα.
Ως εκ τούτου διστάζει να διακόψει τις σχέσεις του με τη Δύση – κάτι που, τόσο από τη Μ. Βρετανία, όσο και από τις Η.Π.Α., ερμηνεύεται ως έλλειψη αποφασιστικότητας και ενθαρρύνει την κλιμάκωση των προκλήσεων τους. Φαίνεται δε πως οι προκλήσεις αυτές θα εντατικοποιηθούν, έως ότου η μοναδική επιλογή της Ρωσίας θα είναι είτε η συνθηκολόγηση, είτε ο πόλεμος.
Εάν ο κ. Putin εκμεταλλευόταν την επιθετική στάση του προέδρου Trump εναντίον της Ευρώπης, η οποία πλέον ανησυχεί για το μέλλον της, θα μπορούσε να διαλύσει τόσο τη δυτική συμμαχία, όσο και το ΝΑΤΟ – κάτι που όμως δεν συμβαίνει, επειδή είναι απολύτως πεπεισμένος πως η Ρωσία χρειάζεται τη Δύση. Το σφάλμα του οφείλεται στην επιρροή που του ασκούν οι οικονομολόγοι της χώρας του – οι οποίοι έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου» κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του κ. Γέλτσιν, από τους αμερικανούς νεοφιλελεύθερους συναδέλφους τους. Εύλογα βέβαια, αφού οι κομμουνιστικές οικονομίες είχαν καταστραφεί, η ρωσική χρεοκόπησε υφιστάμενη τα πάνδεινα από το ΔΝΤ, ενώ η επιτυχημένη Αμερική έτεινε «χέρι βοηθείας» – το οποίο χέρι όμως, διαπιστώνοντας τον υπόγειο πλούτο της Ρωσίας, έδωσε τον έλεγχο της μέσω των ιδιωτικοποιήσεων σε μία μικρή Ολιγαρχία, φιλικά διακείμενη προς τις Η.Π.Α.
Δυστυχώς οι Ρώσοι οικονομολόγοι, άπειροι ως προς το δυτικό σύστημα του χρέους, δεν γνώριζαν και δεν γνωρίζουν ακόμη πως ο καπιταλισμός, στη σημερινή ακραία νεοφιλελεύθερη μορφή του, ληστεύει τα κράτη αφαιρώντας τους τα περιουσιακά στοιχεία και φορτώνοντας τα με χρέη – όπως στο παράδειγμα όλων σχεδόν των δυτικών κρατών, καθώς επίσης των υπολοίπων που έκαναν το μοιραίο λάθος να υπερχρεωθούν σε ξένο νόμισμα και να καλέσουν το ΔΝΤ να τα βοηθήσει (με μοναδική εξαίρεση τη Μποτσουάνα).
Ένα από τα μεγάλα λάθη τους ήταν η έκθεση του ρωσικού νομίσματος στην κερδοσκοπία, όπως προστάζει η νεοφιλελεύθερη οικονομική σχολή – άρα στη χειραγώγηση και στην αποσταθεροποίηση του. Δεν συνειδητοποίησαν πως οι ελεύθερες εισροές κεφαλαίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αυξήσουν την ισοτιμία του νομίσματος, οδηγώντας τη χώρα στην παγίδα του χρέους και της πλασματικής ευφορίας – μίας ευημερίας που όμως δεν στηρίζεται σε σταθερές βάσεις αφού στη συνέχεια, στην κατάλληλη στιγμή, τα κεφάλαια αποσύρονται επενδύοντας ταυτόχρονα στην πτώση.
Το αποτέλεσμα είναι να υποτιμάται το νόμισμα πλουτίζοντας τους κερδοσκόπους, να αυξάνεται ο εγχώριος πληθωρισμός λόγω των υψηλότερων τιμών των εισαγωγών, να κλιμακώνονται τα επιτόκια για να τον συγκρατήσουν, να βυθίζεται η χώρα στην ύφεση και να καταρρέει το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού – με τελικό επακόλουθο την αποσταθεροποίηση των κυβερνήσεων και την ανατροπή τους, όπως συνηθίζεται από τις Η.Π.Α. για να «γονατίσουν» και να ληστέψουν τα θύματα τους. Το σενάριο αυτό έχει παιχθεί πολλές φορές από την υπερδύναμη – όπως στην ασιατική κρίση, στη Λατινική Αμερική στο παρελθόν, στο Μεξικό, στην Αργεντινή και στη Βραζιλία σήμερα κοκ.
Η εγκατάσταση της 5ης φάλαγγας
Περαιτέρω, η ακραία νεοφιλελεύθερη αγγλοσαξονική σχολή έχει κάνει επί πλέον πλύση εγκεφάλου στη ρωσική κεντρική τράπεζα – πείθοντας την πως η οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας εξαρτάται από τις ξένες επενδύσεις, όπως άλλωστε πιστεύουν επίσης χώρες όπως η Ελλάδα. Αντί λοιπόν η κεντρική τράπεζα να χρηματοδοτήσει την εσωτερική οικονομική ανάπτυξη του κράτους με τη δημιουργία χρημάτων (ανάλυση), δεν το κάνει – έχοντας πιστέψει πως θα τιμωρηθεί με την υποτίμηση του ρουβλίου και με τη μεγάλη άνοδο του πληθωρισμού. Έτσι προτιμάει τον εξωτερικό δανεισμό, επιβαρύνοντας τη Ρωσία με εξωτερικό χρέος – το οποίο απαιτεί την εκροή πόρων από τη χώρα, για τις καταβολές τόκων προς τη Δύση.
Όταν όμως η Ρωσία δανείζεται από τη Δύση, δολάρια από τις Η.Π.Α. για παράδειγμα, δεν μπορεί να τα ξοδέψει στην εγχώρια αγορά της για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων – αλλά τα συγκεντρώνει στα συναλλαγματικά της αποθέματα. Στη συνέχεια, όπως έχουμε αναφέρει αναλυτικά στο άρθρο μας «Το σύστημα του χρέους» που πρέπει να διαβαστεί, η κεντρική τράπεζα δημιουργεί ρούβλια – σε ένα ανάλογο ποσόν των δανεισμένων και ανενεργών δολαρίων, για να χρηματοδοτήσει τα αναπτυξιακά έργα, έχοντας την εσφαλμένη εντύπωση πως είναι η σωστή ενέργεια για να αποφύγει τον πληθωρισμό. Με τον τρόπο αυτό όμως οι Η.Π.Α. είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν το χρέος σε δολάρια για να ασκήσουν έλεγχο στη λήψη αποφάσεων εκ μέρους της Ρωσίας – οπότε η χώρα παραδίδεται ουσιαστικά στους εχθρούς της, χωρίς να το καταλαβαίνει.
Προσπαθώντας τώρα ο κ. Putin να εντάξει τη Ρωσία στο δυτικό οικονομικό σύστημα, διατηρώντας παράλληλα την εθνική της κυριαρχία, ακολουθεί έναν μη ρεαλιστικό στόχο – αφού είναι αδύνατον να πετύχει και τα δύο, επειδή πρόκειται για αντικρουόμενες θέσεις. Δυστυχώς οι Ρώσοι οικονομολόγοι που τον επηρεάζουν, συμπεριλαμβανομένης της κεντρικής τράπεζας, δεν έχουν καθόλου γνώση των αποτελεσμάτων του ακραίου φιλελευθερισμού που του προτείνουν – όπως της καταστροφής που έχει υποστεί η αμερικανική οικονομία.
Δεν δίνουν σημασία στο γεγονός ότι, οι Η.Π.Α. έχουν μακράν το μεγαλύτερο δημόσιο αλλά και συνολικό χρέος που είχε ποτέ μια χώρα στην παγκόσμια ιστορία. Επίσης τα μεγαλύτερα δίδυμα ελλείμματα, τόσο στον προϋπολογισμό, όσο και στα ισοζύγια τους – ενώ η πραγματική ανεργία τους υπερβαίνει το 20%, το οποίο κρύβεται επειδή δεν προσμετρούνται τα εκατομμύρια αποθαρρυμένων εργαζομένων που, ανίκανοι να βρουν μία θέση εργασίας, παύουν να αναζητούν και αποκλείονται αυθαίρετα από το σύστημα (ανάλυση).
Δεν κατανοούν τη μεγάλη ληστεία των καταθετών και των συνταξιούχων στις Η.Π.Α. (επί πλέον στην Ευρώπη και στην υπόλοιπη Δύση), μέσω της πολιτικής των κεντρικών τραπεζών τα τελευταία δέκα χρόνια, με την εξής μέθοδο:
(α) με τα μηδενικά επιτόκια που αφαιρούν τεράστιους πόρους από τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τους αποταμιευτές πληθωριστικά – προσφέροντας φθηνά χρήματα στις μεγάλες πολυεθνικές και στις ελίτ που πλουτίζουν από τα χρηματιστήρια,(β) με την πολιτική της ποσοτικής διευκόλυνσης, όπου τα νέα χρήματα που δημιουργούνται από το πουθενά οδηγούνται στις ελίτ – σηματοδοτώντας τη μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τα κάτω προς τα επάνω στην παγκόσμια ιστορία και(γ) με τη χρησιμοποίηση τους για τη διάσωση ενός πολύ μικρού αριθμού τραπεζών που είναι πολύ μεγάλες για να χρεοκοπήσουν – έχοντας όμως διογκωθεί από την απελευθέρωση τους που δρομολόγησε η ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομία, με την κατάργηση του νόμου Glass-Steagall και με το ετεροβαρές ρίσκο (ανάλυση).
Δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως μέσω του ελευθέρου εμπορίου και της «ασύμμετρης» παγκοσμιοποίησης, οι ακραία νεοφιλελεύθερες οικονομίες βοήθησαν τις πολυεθνικές τους να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους στο εξωτερικό εισάγοντας ανεργία – έτσι ώστε να εκμεταλλευθούν τους χαμηλούς μισθούς άλλων χωρών, αυξάνοντας τα εισοδήματα των ιδιοκτητών τους εις βάρος των δυτικών εργαζομένων.
Πως το πραγματικό εισόδημα των αμερικανικών νοικοκυριών (στη Γερμανία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές) έχει μείνει στάσιμο για πολλές δεκαετίες, με αποτέλεσμα να αναπληρώνεται με χρέη – ενώ η Fed ανέφερε πρόσφατα πως το 41% του πληθυσμού των Η.Π.Α. δεν είναι σε θέση να πληρώσει έναν μη αναμενόμενο λογαριασμό 400 $, χωρίς να πουλήσει κάποια προσωπικά του αντικείμενα!
Δεν κατανοούν οι Ρώσοι οικονομολόγοι πως οι νέοι Αμερικανοί που τελειώνουν κάποιο Πανεπιστήμιο, ξεκινούν τη ζωή τους ως σκλάβοι χρέους – αφού σήμερα υπάρχουν 44.200.000 Αμερικανοί με χρέη από φοιτητικά δάνεια ύψους 1,48 τρις $ (πηγή, γράφημα) ή πάνω από επτά φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας! Ότι κάποτε τα ετήσια δίδακτρα σε κορυφαίες σχολές ήταν μόλις 500 $, ενώ φοιτητικά δάνεια ούτε χρειάζονταν, ούτε υπήρχαν – έως ότου ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός ανακάλυψε πώς θα μπορούσε να μετατρέψει τους φοιτητές σε πτυχιούχους υπαλλήλους και σκλάβους.
Έτσι τα δίδακτρα αυξήθηκαν και διατέθηκαν στις αμοιβές της διοίκησης των Πανεπιστημίων – το κόστος των οποίων εκτοξεύθηκε στα ύψη, με αποτέλεσμα σήμερα να απορροφούν το 75% του ετησίου προϋπολογισμού τους, αφήνοντας ελάχιστα χρήματα για τους μισθούς των καθηγητών και τη στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων φοιτητών.
Ως εκ τούτου πολλοί νέοι Αμερικανοί ηλικίας 24-34 ετών ζουν στο σπίτι των γονέων τους, επειδή οι μισθοί τους δεν τους επιτρέπουν να εξυπηρετήσουν τα φοιτητικά τους δάνεια νοικιάζοντας ταυτόχρονα ένα διαμέρισμα. Η WSJ ανέφερε πως ένας οδοντίατρος που κερδίζει 225.000 $ ετησίως έχει φοιτητικά χρέη 1.060.945,42 $, πληρώνοντας 1.589,97 $ το μήνα που δεν επαρκούν για να καλύψουν τους τόκους – οπότε το χρέος του αυξάνεται κατά 130 $ την ημέρα, με αποτέλεσμα να φτάσει μετά από δέκα χρόνια στα 2 εκ. $.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, αφού το σύστημα της ακραία νεοφιλελεύθερης οικονομίας λειτουργεί με τον παραπάνω τρόπο στις Η.Π.Α., παράγοντας σκλάβους χρέους και εμποδίζοντας ουσιαστικά την ανάπτυξη επειδή μειώνει τα εισοδήματα της πλειοψηφίας των ανθρώπων, είναι λογικό πως δεν θα λειτουργήσει διαφορετικά στη Ρωσία – τονίζοντας πως αυτού του είδους οι οικονομίες εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της εκάστοτε ολιγαρχίας και των ιδρυμάτων της, όπως η Goldman Sachs, τα οποία χρηματοδοτούνται από τις κεντρικές τράπεζες για να διατηρείται ως έχει το σύστημα.
Θεωρείται όμως πως η διεθνής αυτή ολιγαρχία, οι ελίτ των ελίτ, ελέγχουν πλέον τα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα έχοντας εγκαταστήσει εντός της χώρας την 5η τους φάλαγγα, ελέγχουν επίσης τη ρωσική κυβέρνηση και ενδεχομένως τον πρόεδρο Putin – οπότε είναι σε θέση να καταστρέψουν τη Ρωσία χωρίς τη διεξαγωγή πολέμων. Είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο; Ο χρόνος θα δείξει, αφού δεν είναι απίθανο να παίζει το δικό του παιχνίδι ο Ρώσος πρόεδρος, για να αποφύγει την κατά μέτωπο σύγκρουση και τον πυρηνικό πόλεμο.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου