Η ωρολογιακή βόμβα των συντάξεων

Το ασφαλιστικό, μαζί με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αποτελούν τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας – ενώ, σε συνδυασμό με το τεράστιο δημόσιο χρέος, καθώς επίσης με το κόκκινο ιδιωτικό, είναι αδύνατον ποτέ να οδηγηθεί η χώρα σε πορεία ανάπτυξης.

Άποψη

Για να μπορέσει να αξιολογήσει κανείς το θέμα των συνταξιοδοτικών δαπανών, το οποίο είναι από τα σημαντικότερα στην Ελλάδα, με το ασφαλιστικό γενικότερα να αποτελεί τη κορυφαία βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας της μαζί με το χρηματοπιστωτικό σύστημα (εν προκειμένω δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει πως οι καταθέσεις των 120 δις € δεν μπορούν να στηρίξουν 240 δις € δάνεια, εκ των οποίων τα μισά είναι κόκκινα – ενώ τεκμηριώνεται ολοκάθαρα πως τα δάνεια των τραπεζών δεν έχουν καμία σχέση με τις καταθέσεις τους), θα πρέπει να έχει ακριβή νούμερα – τα οποία διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τους μύθους που κυκλοφορούν. Στα πλαίσια αυτά τα εξής: 

Σε σχέση με το υψηλότερο ποσοστό Πολιτών άνω των 60 ετών, πρώτη έρχεται η Ιαπωνία με 30%, ακολουθούμενη από την Ιταλία (27%), τη Γερμανία (26%) και τις Φινλανδία, Ελλάδα, Βουλγαρία και Πορτογαλία (25%). Το μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζεται εδώ αφορά τις συντάξεις, στις οποίες φυσικά οφείλει να προσθέσει κανείς τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης, ενώ κορυφώνεται σε εκείνες τις χώρες που συνδυάζουν υψηλά επίπεδα γήρανσης με μεγάλο ποσοστό ανεργίας – γεγονός που σημαίνει ότι, στην Ελλάδα η κατάσταση είναι δραματική, αφού έχει μακράν τη μεγαλύτερη ανεργία από όλες τις παραπάνω χώρες.

Σύμφωνα τώρα με στοιχεία του 2012, οι συνταξιοδοτικές δαπάνες στην Ελλάδα ήταν στο 17,5% του ΑΕΠ και στην Ιταλία στο 16,5% – ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 14%. Το 2015 η Ελλάδα δαπάνησε για συντάξεις 28,5 δις € (γράφημα επάνω αριστερά, φαίνεται και ο αριθμός των συνταξιούχων ανά ηλικία) ή το 16,12% του ΑΕΠ της ή το 55,4% των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, τα οποία ήταν 51,4 δις €. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα συγκριτικά μεγέθη της Ελλάδας με ορισμένες άλλες χώρες.

Χώρα (2016)	Εργ. δυναμικό	Εργαζόμενοι	Άνεργοι	Συνταξ.	Αναλογία*
Ελλάδα	4,76	3,59	1.170.000 (24,6%)	2,66	1,35
Πορτογαλία	5,17	4,65	527.000 (10,2%)	2,50	1,86
Ισπανία	22,89	18,39	4.510.000 (19,7%)	5,60	3,28
Γαλλία	30,48	27,53	2.950.000 (9,7%)	13,70	2,01

* Αναλογία συνταξιούχων προς εργαζομένους, αφαιρούμενης της ανεργίας

Όπως φαίνεται από τον πίνακα, η Ελλάδα έχει τη χειρότερη αναλογία συνταξιούχων προς εργαζομένους, αφού για κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν μόλις 1,35 εργαζόμενοι – κυρίως λόγω της τεράστιας ανεργίας. Ακόμη όμως και να εργαζόταν όλο το δυναμικό της χώρας (4,76 εκ.), η αναλογία θα ήταν 1,79 – ξανά η χειρότερη μεταξύ των παραπάνω χωρών.

Περαιτέρω, οι μέσες συντάξεις στην Ευρώπη κυμαίνονται από 250 € μηνιαία, έως 1.600 € – όπου στην Ελλάδα ήταν στα 882 € (713 € κύρια και 169 € επικουρική), στην Πορτογαλία 833 €, στην Ισπανία 1.020 €, στη Λιθουανία 242 €, στη Σλοβακία 408 €, στην Πολωνία 504 €, στη Γαλλία 1.032 € (συν από 25% έως 50% επικουρική), ενώ στη δυτική Γερμανία 1.576 € για τους άνδρες και 1.302 € για τις γυναίκες (στην πρώην ανατολική 1.303 € και 1.219 €).

Στο επόμενο γράφημα φαίνονται οι Έλληνες συνταξιούχοι με κριτήριο τα ποσά που παίρνουν μηνιαία – όπου, εάν υπολογίσουμε μόνο τις συντάξεις γήρατος, οι 48.791 εισπράττουν πάνω από 2.000 € μηνιαία, εκ των οποίων όμως οι 37.364 κατά μέσον όρο 2.168,17. Από τους 402.353 συνταξιούχους λόγω θανάτου οι 1.084 λαμβάνουν πάνω από 2.000 €, ενώ από τις 231.536 συντάξεις αναπηρίας οι 681 είναι υψηλότερες των 2.000 €.

Εάν αφαιρούταν όλα τα ποσά πάνω από 2.000 € από τις συντάξεις γήρατος, η ετήσια εξοικονόμηση θα ήταν περί τα 191,5 εκ. € (μόλις 0,67% των συνολικών συντάξεων) – ενώ για τις υπόλοιπες κατηγορίες πολύ χαμηλότερη (ευρίσκεται εάν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό με το ποσόν άνω των 2.000 €). Αντίστοιχα, εάν αφαιρούταν το ποσόν πάνω από 1.500 € μόνο από τις συντάξεις γήρατος, η ετήσια εξοικονόμηση θα ήταν περί τα 484 εκ. € (1,70% των συνολικών συντάξεων)- όπου στα παραπάνω ποσά συμπεριλαμβάνονται οι πολλαπλές συντάξεις.

Τέλος, εάν αφαιρούνταν τα ποσά άνω των 1.000 €, η εξοικονόμηση θα ήταν 777 εκ. € ετήσια (μόλις 2,73% των συνολικών συντάξεων, επιφυλασσόμενοι για τυχόν αριθμητικά λάθη). Μόλις 255 άτομα πάντως παίρνουν συντάξεις άνω των 4.000 € – οπότε κατανοεί κανείς το μέγεθος των μύθων που διακινούνται.

Με κριτήριο τώρα τους κατώτατους μισθούς του 2015 (γράφημα), οι οποίοι στη Γερμανία ήταν περίπου όσο η μέση σύνταξη, προβλέπεται η περαιτέρω μείωση των συντάξεων έως ότου φτάσουν τον κατώτατο μισθό κατά μέσον όρο – εκτός εάν αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, κάτι που φυσικά θεωρείται απίθανο αφού η ανάπτυξη είναι όνειρο θερινής νύχτας για την πατρίδα μας.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, από τα παραπάνω κατανοεί κανείς πολύ εύκολα τα μεγάλα αδιέξοδα της Ελλάδας, τα οποία είναι σχεδόν απίθανο να επιλυθούν με άλλα μείγματα πολιτικής – με τη διαγραφή χρεών να αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο, αφού διαφορετικά δεν μπορεί να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, ούτε να βρουν δουλειά οι άνεργοι, οι οποίοι πλησιάζουν το 1.400.000 σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ (28,7%).

Με την παραγωγικότητα στην Ελλάδα στα περίπου 50.000 € ετήσια, από την ανεργία χάνεται ΑΕΠ 70 δις € ετησίως, οπότε 21 δις € έσοδα του δημοσίου (30%) – στραγγαλίζοντας κυριολεκτικά την οικονομία. Εάν σε αυτά προσθέσει κανείς τις απώλειες από τις ασφαλιστικές εισφορές, ασφαλώς θα τρομοκρατηθεί.

Με δεδομένη δε την κορύφωση της μερικής απασχόλησης, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και αυτοί που εργάζονται δύσκολα συντηρούνται, καθώς επίσης το μεγάλο κόστος διαβίωσης, μεταξύ άλλων λόγω των υψηλών φόρων, η κοινωνική έκρηξη δεν θα αργήσει πολύ ακόμη – οπότε η Ελλάδα οδηγείται ακυβέρνητη στο χάος, χωρίς κανένας να το συνειδητοποιεί.

Άρης Οικονόμου

Πηγή : http://www.analyst.gr/