Η κυβέρνηση της Ναμίμπια αποφάσισε να μηνύσει τη Γερμανία για γενοκτονία, διεκδικώντας αποζημιώσεις ύψους 400 δις δολαρίων Ναμίμπια (περίπου 30 δις δολάρια ΗΠΑ).
Η κυβέρνηση, μέσω του γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα, έχει προσλάβει δικηγόρους από την… Αγγλία και τη Ναμίμπια, προκειμένου να συντάξουν την προσφυγή για τις διεκδικήσεις.
Η κατηγορία για γενοκτονία αφορά στην καταστολή των εξεγέρσεων των φυλών Herero και Nama, μεταξύ 1904 και 1908, από τον αποικιοκρατικό Γερμανικό στρατό, όπου πιστεύεται ότι σκοτώθηκαν πάνω από 65.000 άνθρωποι.
Η κυβέρνηση της Ναμίμπια απέφευγε πάντα τη διεκδίκηση αποζημιώσεων, αλλά τώρα έχει αλλάξει στάση. Ανώτερες πηγές αναφέρουν ότι η κυβέρνηση θέλει η ομάδα των δικηγόρων να μηνύσει τη Γερμανία στις ΗΠΑ, ώστε να συνταχθούν οι ΗΠΑ μαζί της στη νομική μάχη και να αναγκάσουν τους Γερμανούς να πληρώσουν για τις αμαρτίες των προγόνων τους.
Σύμφωνα με δηλώσεις επισήμων, η Ναμίμπια θέλει η ομάδα των δικηγόρων, μαζί με την κυβέρνηση, να σύρουν τη Γερμανία στο Διεθνές Δικαστήριο στην Ολλανδία, με την κατηγορία της γενοκτονίας. Η κύρια επιχειρηματολογία του κατηγορητηρίου και της διεκδίκησης αποζημιώσεων περιλαμβάνει κατηγορίες για καταναγκαστική εργασία (δουλεία), θανάτους, σεξουαλικές κακοποιήσεις, λαθρεμπόριο ανθρώπων, κλοπές γης και απώλεια του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, με τις ανάλογες ψυχολογικές επιπτώσεις.
Η νομική ομάδα εξετάζει επίσης τις πιθανές αντιρρήσεις που θα προβληθούν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, όπως την απροθυμία να πληρώσουν τα χρήματα, τη μορφή της αποζημίωσης, καθώς και το επιχείρημα ότι οι ενέργειες των Γερμανών πέρασαν από τόσες γενιές χωρίς καμία προσφυγή.
Η αλήθεια είναι ότι το 2001 είχε κατατεθεί μήνυση εναντίον της Γερμανικής κυβέρνησης από κάποιον ιδιωτικό φορέα, με την οποία διεκδικούσαν 2 δις από τη γερμανική κυβέρνηση και άλλα 2 δις από την DeutscheBankκαι την Woermann Line (SAFmarine), αλλά είναι η πρώτη φορά που το θέμα κινείται σε επίπεδο κράτους.
Ο γενικός εισαγγελέας, Sacky Shanghala, όταν ερωτήθηκε, αρνήθηκε να σχολιάσει το ύψος της απαιτούμενης αποζημίωσης, αλλά παραδέχτηκε ότι έχει συσταθεί επιτροπή, αποτελούμενη κυρίως από Ευρωπαίους δικηγόρους, για να ερευνήσουν το ζήτημα.
Το ερώτημα πώς η κυβέρνηση κατέληξε στο ποσό των 400 δις παραμένει αδιευκρίνιστο. Πηγές κοντά στο Γραφείο του Αντιπροέδρου της Ναμίμπια αναφέρουν ότι ο κύριος άξονας της υπόθεσης θα είναι η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη Γερμανία.
Το θέμα των αποζημιώσεων για γενοκτονία έχει διχάσει τη χώρα σε τέτοιο βαθμό, που έχουν συσταθεί ανεξάρτητες επιτροπές από άτομα που εκπροσωπούν τα θύματα, οι οποίες ταξίδεψαν στη Γερμανία για να διαπραγματευτούν.
Γενοκτονία των Χερέρο και Νάμα χαρακτηρίστηκε η εκστρατεία φυλετικής εξόντωσης και συλλογικής τιμωρίας που πραγματοποιήθηκε από την Γερμανική (τότε) Αυτοκρατορία στη Νοτιοδυτική Αφρική και θεωρείται ως μία από τις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα.
Οι Χερέρο και Ναμάκουα ήταν φυλές κτηνοτρόφων. Οι Γερμανοί αποικιοκράτες προσπάθησαν να τους «εκσυγχρονίσουν», μετατρέποντάς τους σε αγρότες και εργάτες της γης και των επιχειρήσεών τους. Το πιο σημαντικό, όμως, που τους οδήγησε στην εξέγερση ήταν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και ο τρόπος με τον οποίο τα χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί. Οι Χερέρο έδωσαν πάνω από το ¼ της γης τους (έκτασης 130.000 τ.χμ.) για την κατασκευή του σιδηρόδρομου Otavi, ο οποίος, σύμφωνα με τους Γερμανούς, θα βοηθούσε στην «ανάπτυξη» της περιοχής.
Στην πραγματικότητα όμως ο σκοπός ήταν να διευκολύνει την πρόσβαση περισσότερων αποικιοκρατών που θα εκμεταλλεύονταν τη γη, τον πλούτο της χώρας και τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Γερμανό ιστορικό Horst Drechsler, οι Γερμανοί σχεδίαζαν – πάντα στο όνομα της «ανάπτυξης» – τη μετεγκατάσταση των Χερέρο σε ειδικά προορισμένες περιοχές, κατάσχοντας τη γη τους χωρίς αποζημίωση και χρησιμοποιώντας τους Χερέρο και τους Ναμάκουα ως εργάτες στην ίδια τους τη γη.
Οι Γερμανοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της χώρας και ήδη πολλοί από τους ιθαγενείς δούλευαν ως εργάτες/σκλάβοι σε Γερμανικές επιχειρήσεις. Ακόμα και βάσει νόμου, κάθε Αφρικανός μπορούσε να χάσει την περιουσία του αν κάποιος λευκός ισχυριζόταν ότι του ανήκε. Το Δικαστήριο θα έβγαζε απόφαση υπέρ του λευκού.
Τον Ιανουάριο του 1904 οι Χερέρο, με αρχηγό τον SamuelMaharero, εξεγέρθηκαν εναντίον των αποικιοκρατών, σκοτώνοντας 123 – 150 Γερμανούς. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο στρατηγός Lotharvon Trotha, ήρθε με 14.000 στρατό νίκησε σφαγιάζοντας τους εξεγερμένους του Χερέρο στη μάχη του Waterberg και τους οδήγησε στην έρημο Omaheke, όπου οι περισσότεροι πέθαναν από πείνα και δίψα.
Αναφέρεται επίσης, ότι οι Γερμανοί δηλητηρίασαν τα πηγάδια της περιοχής, έτσι ώστε ο θάνατός τους να είναι βέβαιος. Τον Οκτώβριο του 1904 εξεγέρθηκαν και οι Nama, που όμως είχαν κι αυτοί την ίδια τύχη.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, περίπου το 80% των δύο φυλών εξοντώθηκε. Περίπου 65.000 – 100.000 Χερέρο και 10.000 Ναμάκουα. Όσοι επέζησαν (15.000 μόνο, κυρίως γυναίκες και παιδιά και ελάχιστοι άνδρες) οδηγήθηκαν από τους Γερμανούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου εξαναγκάστηκαν σε σκληρή εργασία, χωρίς πληρωμή, στα χωράφια και τις επιχειρήσεις των αποικιοκρατών., με μόνη αμοιβή λίγο ρύζι.
Φυσικά, πολλοί πέθαναν από τις θηριωδίες, τον υποσιτισμό και την εξάντληση. Το 1918 σε εκθέσεις των Βρετανών αναφέρεται ότι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών, περίπου το 45-74% των Χερέρο και Ναμάκουα πέθαναν, και οι περισσότεροι ήταν γυναικόπαιδα.
Το 1985 τοUNW hitaker Report χαρακτήρισε τα γεγονότα και τις συνέπειές τους ως προσπάθεια εξόντωσης των Χερέρο και Ναμάκουα και ως μία από τις πρώτες απόπειρες γενοκτονίας του 20ου αιώνα. Το 2004 η Γερμανική κυβέρνηση αναγνώρισε τα γεγονότα και ζήτησε συγνώμη, αλλά απέκλεισε το ενδεχόμενο αποζημίωσης των απογόνων των θυμάτων. Τον Ιούλιο του 2015, κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε επίσημα τα γεγονότα ως γενοκτονία και ότι αποτελούσαν «μέρος ενός φυλετικού πολέμου», αλλά η Γερμανία αρνήθηκε να συζητήσει για αποζημιώσεις.
Η νοτιοδυτική Αφρική υπήρξε Γερμανική αποικία από το 1884 έως το 1915, όταν στη διάρκεια του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου κατακτήθηκε από Βρετανικές και Νοτιοαφρικανικές δυνάμεις. Μετά τον πόλεμο διοικούνταν από την Ένωση Νοτίου Αφρικής (μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) και ονομάστηκε Νοτιοδυτική Αφρική. Το 1990 απέκτησε την ανεξαρτησία της, με το όνομα Ναμίμπια.
Επιμέλεια: Anapoda.news
Πηγή : sibilla
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου