Ο κ. Σόϊμπλε βλέπει αυτό που εμείς οι απλοί πολίτες αρνούμαστε κάν να συζητήσουμε. Βλέπει να έρχεται με ταχύτητα το τέλος της Ευρωζώνης. Προσπαθεί λοιπόν κατ’ αρχήν να διατηρήσει την Ευρωζώνη με σκληρή πειθαρχία και κυρίαρχη πάντα τη Γερμανία, αλλά αν αυτό αποτύχει, που μάλλον θα αποτύχει, σχεδιάζει ήδη (plan B) την ασφαλή έξοδο της Γερμανίας με ένα ισχυρό μάρκο και με διατήρηση όλου του πλούτου που έχει αρπάξει από το Νότο.
Παράλληλα πασχίζει (plan C) μήπως καταφέρει να διατηρήσει μια πιο μικρή και σκληρή Ευρωζώνη ενός σκληρού ευρώ, ώστε και πάλι, μέσω αυτής, η Γερμανία να είναι το αφεντικό της Ευρώπης και όχι μόνο.
Γι αυτό ακριβώς και δεν νοιάζεται καθόλου για την Ελλάδα, την οποία φορτώνει συνεχώς με σκληρά μέτρα, αφενός για να εκφοβίσει τους υπόλοιπους, αφετέρου για να απαλλαγεί απ’ αυτόν τον μπελά χωρίς προβλήματα. Μας «δέρνει» συνεχώς αλλά εμείς εκεί, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Θέλει όμως για κάλυψη, να είναι εδώ το ΔΝΤ και να επιβάλει εκείνο τα σκληρά μέτρα, ώστε να μην τα επιβάλει απευθείας η Γερμανία και επισύρει τη μήνη των ευρωπαϊκών λαών. Χωρίς ΔΝΤ, ξέρει ότι δεν μπορεί να επιβάλει μνημόνια στην Ελλάδα. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Γερμανία θα αναγκαζόταν να δείξει γυμνό το σκληρό πρόσωπό της, χωρίς τον φερετζέ του ΔΝΤ και αυτό δεν το θέλει. Η δική μας άρχουσα τάξη όμως, περιέργως θέλει το ΔΝΤ. Γιατί άραγε;
Προφανώς όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη, τα διαβάζουν και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι σύμβουλοι του Τράμπ. Αν δεν υπάρξει συμφωνία που να εξυπηρετεί τους στόχους και των δύο (ΗΠΑ και Γερμανίας), θα έχουμε εξελίξεις μέσα στο 2017.
Ξέρετε τι φοβόμαστε;
Φοβόμαστε ότι η εδώ ξιπασμένη άρχουσα τάξη, ονειρεύεται την Ελλάδα εντός της σκληρότερης Ευρωζώνης που σχεδιάζει η Γερμανία.
Λέτε να κάνουμε λάθος; Αλίμονο όμως, δεν κάνουμε λάθος. Γι’ αυτό και έχουμε να υποστούμε ακόμα πιο σκληρά πράγματα.
ΥΓ. Αν νομίζετε ότι όλα αυτά τα σχεδιάζει ο κ. Σόϊμπλε ερήμην της γερμανικής κυβέρνησης και φυσικά του πραγματικού αφεντικού της, της εθνικιστικής γερμανικής ελίτ, πλανάστε πλάνην οικτράν. Ο πραγματικός μας αντίπαλος είναι η γερμανική εθνικιστική ελίτ και φυσικά η δική μας ξιπασμένη παρασιτική ελίτ.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Πηγή : hassapis-peter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου