(ή αλλιώς "Παρδαλές Επαναστάσεις")
Map of colour revolutions
Map of colour revolutions
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Πολιτικός Συντάκτης
Τα προηγούμενα άρθρα μας περί χρωματιστών επαναστάσεων και πως εμπλέκονται τελικά με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του νικητή των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ , Donald Trump, φαίνεται πως προβλημάτισαν, ίσως και να ανησύχησαν αρκετούς από τους αναγνώστες μας.
Σε απάντηση, λοιπόν, των μηνυμάτων που λάβαμε να παραθέσουμε μια εικόνα για το τι είναι οι χρωματιστές επαναστάσεις. Πριν απ΄αυτό, να επισημάνουμε πως η σελίδα του Geopolitics and Daily News δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να υπερασπιστεί τον Donald Trump. Σαφέστατα και η ομάδα του Geopolitics and Daily News ως άνθρωποι έχουν τις όποιες προσωπικές προτιμήσεις τους και θα ήταν ανόητο αν προσπαθούσαμε να πούμε κάτι αντίθετο, αλλά επίσημα η σελίδα, σ΄αυτή την ιδιότυπη προεκλογική μάχη για την αμερικάνικη προεδρία, δεν στήριξε κάποιον από τους δυο υποψήφιους.
Αν ανατρέξετε σε προηγούμενα κείμενα μας, ειδικά εκείνα που σχολίαζαν τα debates θα διαπιστώσετε πως κρατήσαμε ίσες αποστάσεις. Προσωπικά, ως αρχισυντάκτρια του χώρου αυτού είχα εκφραστεί πολλές φορές εναντίον και των δυο υποψηφίων, θεωρώντας πως η αμερικάνικη Δημοκρατία άξιζε κάτι πολύ καλύτερο από τον απρόβλεπτο και ερωτευμένο με το είδωλό του Donald και τη μανιακή και ψυχωτική Hilary.
Διαβάστε: Προεδρικές εκλογές ΗΠΑ: Και μετά τι;
Διαβάστε: Εκλογές ΗΠΑ: Μεγάλος ηττημένος η Αμερική
Διαβάστε: Ούτε την Κλίντον ούτε τον Τραμπ
O όρος Χρωματιστές Επαναστάσεις ή Έγχρωμες Επαναστάσεις (Colour revolution) χρησιμοποιείται για να περιγράψει διάφορες σχετικές κινήσεις που αναπτύχθηκαν στις κοινωνίες των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης καθώς και σε χώρες των Βαλκανίων στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ο όρος έχει επίσης χρησιμοποιεί ευρέως σ΄έναν μεγάλο αριθμό άλλων επαναστάσεων, ακόμη και σε χώρες της Μέσης Ανατολής.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως και οι Αραβικές Ανοίξεις, υπό προϋποθέσεις, εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο των χρωματιστών επαναστάσεων. Αρκετοί παρατηρητές, ανάμεσά τους και ο Αμερικανός συγγραφέας και εκδότης του Antiwar.com, Justin Raimondo αλλά και ο Michael Lind, συγγραφέας και δημοσιογράφος (Politico, The New Yorker) αποκαλούν τις αντιδράσεις των χρωματιστών επαναστάσεων ως ένα είδος αντίδρασης αλλά και επαναστατικού κύματος ταυτόχρονα, η προέλευση των οποίων ξεκινάει από την Κίτρινη Επανάσταση στις Φιλιππίνες το 1986,γνωστή και ως People Power Revolution.
Οι συμμετέχοντες στις έγχρωμες επαναστάσεις χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον μη-βίαιες αντιδράσεις, στα πλαίσια της πολιτικής αντίστασης, όπως διαδηλώσεις, συνεχόμενες απεργίες και παρεμβάσεις στο όνομα της δημοκρατίας και ενάντια στην εκάστοτε διεφθαρμένη ή / και αυταρχική κυβέρνηση. Ο σκοπός τους είναι ένας, να δημιουργήσουν ισχυρή πίεση για να φέρουν την αλλαγή. Συνήθως αυτού του είδους οι επαναστατικές κινήσεις έχουν κάποιο συγκεκριμένο χρώμα ή ένα λουλούδι ως σύμβολό τους. Αξιοσημείωτος είναι και ο σημαντικός ρόλος των ΜΚΟ στην δημιουργία/οργάνωση και τελικά προώθηση αυτών των κινήσεων.
Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων επαναστάσεων μπορούμε να αναφέρουμε το 2000 στη Γιουγκοσλαβία την αποκαλούμε Bulldozer Revolution ( Bager revolucija) που οδήγησε στην ανατροπή του Slobodan Milošević, την Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία το 2003 και την Πορτοκαλί Επανάσταση το 2004 στην Ουκρανία. Σε αρκετές περιπτώσεις έγχρωμων επαναστάσεων ακολούθησαν εκλογές προκειμένου να ανατραπεί η υπάρχουν πολιτική κατάσταση.
Εδώ να τονίσουμε πως τόσο ο Ρώσος πρόεδρος V.Putin όσο και άλλα μέλη της ρωσικής κυβέρνησης, όπως ο Υπουργός Άμυνας της χώρας Sergei Shoigu αλλά και ο Ρώσος ΥΠΕΞ Sergei Lavrov έχουν δηλώσει ότι οι έγχρωμες επαναστάσεις είναι μια νέα μορφή πολέμου.
Μια νέα μορφή ασύμμετρης απειλής ενός υβριδικού πολέμου θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε από την πλευρά μας.
Διαβάστε: Υβριδική απειλή και πόλεμος
Πώς τελικά λειτουργεί μια χρωματιστή επανάσταση;
Όπως αναφέρει σε έρευνα της η συγγραφέας και δημοσιογράφος Eva Golinger, ήταν το 1983 όταν η στρατηγική της ανατροπής των άβολων κυβερνήσεων μετονομάστηκε σε προώθηση της Δημοκρατίας. Σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2010, η Eva Golinger αναφέρει πως μέσα από τη δημιουργία μιας σειράς ψευδο-ιδιωτικών ιδρυμάτων όπως το Albert Einstein Institute, το National Endowment for Democracy, το International Republican Institute, το National Democratic Institute, το Freedom House και αργότερα το International Center for Non-Violent Conflict, η Ουάσιγκτον άρχισε να φιλτράρει τη χρηματοδότηση και τη στρατηγική βοήθειας προς τα πολιτικά κόμματα και τις πολιτικές ομάδες του εξωτερικού που προωθούσαν την ατζέντα των ΗΠΑ σε χώρες με ανυπότακτες/άβολες κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με την Golinger πίσω απ΄όλα αυτά τα ιδρύματα βρίσκεται η USAID (η οποία δημιουργήθηκε το 1961 με ειδικό διάταγμα από τον Kennedy ) και το οικονομικό σκέλος του State Department. Η USAID όπως γράφει η Golinger είναι ο κύριος φορέας που προωθεί τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο και υποστηρίζει πως όπου όπου εμφανίζεται ένα πραξικόπημα, μια έγχρωμη επανάσταση ή μια αλλαγή καθεστώτος ευνοϊκή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, η USAID είναι εκεί.
Η Golinger αναφέρει και την συνταγή που είναι πάντα ίδια. Τα κινήματα των φοιτητών και των νέων οδηγούν στο δρόμο χιλιάδες ανθρώπους υπέρ ενός νέου φρέσκου προσώπου και προσελκύουν άπαντες να συμμετάσχουν λες και είναι μόδα. Στη Σερβία, η ομάδα OTPOR, η οποία οδήγησε στην ανατροπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, έκανε ουσιαστικά marketing στους δρόμους με t-shirts, αφίσες και σημαίες με μια γροθιά σε μαύρο και άσπρο ως σύμβολο τους αντίστασης. Στην Ουκρανία, το λογότυπο παρέμεινε το ίδια, αλλά το χρώμα άλλαξε σε πορτοκαλί. Στη Γεωργία το λογότυπο ήταν ένα τριαντάφυλλο, και στη Βενεζουέλα, αντί για την κλειστή γροθιά, τα χέρια ήταν ανοιχτά, σε μαύρο και άσπρο, για να προστεθεί και μια μικρή ποικιλία.
Δεν είναι τυχαίο επίσης το γεγονός ότι οι χρωματιστές επαναστάσεις πάντοτε λαμβάνουν χώρα σε κράτη που διαθέτουν φυσικούς πόρους ή γεωπολιτική/γεωστρατηγική αξία. Συνήθως οι διαμαρτυρίες/αντιδράσεις σχεδιάζονται γύρω από την εκάστοτε προεκλογική εκστρατεία με σκοπό να αυξηθεί η ένταση. Η Interagency Counterinsurgency Initiative, δηλαδή η πρωτοβουλία αντιεξέγερσης μέσα από τις υπηρεσίες όπως θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε, έγινε βασικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ το 2009. Ο συνταγματάρχης Robert Helvey ένας από τους ιδρυτές αυτής της στρατηγικής και Executive Director του Albert Einstein Institution εξήγησε ότι ο στόχος τους δεν είναι να καταστρέψουν τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία της κάθε χώρας αλλά μάλλον « να τους πείσουν να εγκαταλείψουν την παρούσα κυβέρνηση» και «να κατανοήσουν ότι υπάρχει μια θέση για αυτούς στην κυβέρνηση του αύριο».Η νεολαία χρησιμοποιείται κυρίως για να να εξασθενίσει τις δυνάμεις ασφαλείας και να το καταστήσει πιο δύσκολο για αυτούς να συμμετάσχουν σε καταστολή κατά τη διάρκεια δημόσιων διαδηλώσεων.
Όπως αναφέρει ο Srdja Popovic, ιδρυτής του OTPOR, που πρωτοστάτησε στην πτώση του Slobodan Milošević, ο Robert Helvey τους δίδαξε πώς να επιλέξουν τους ανθρώπους στο σύστημα, όπως για παράδειγμα οι αστυνομικοί, και να τους στείλουν το μήνυμα ότι είμαστε όλοι θύματα, αυτοί και εμείς, γιατί δεν είναι η δουλειά ενός αξιωματικού της αστυνομίας να συλλάβει έναν 13χρονο διαδηλωτή…
Στην ουσία πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική με στόχο τις δυνάμεις της εκάστοτε κυβέρνησης/πολιτείας τις δυνάμεις ασφαλείας αλλά και του κοινού γενικότερα, με μια ψυχολογική συνιστώσα πολέμου και μια παρουσία στο δρόμο που δίνουν την εντύπωση ενός έθνους στα πρόθυρα της λαϊκής εξέγερσης.
Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν στην περίπτωση των διαδηλώσεων εναντίον του Trump συμβαίνει κάτι ανάλογο, αλλά σαφώς μας κινεί υποψίες το γεγονός ότι πίσω απ΄όλη αυτή την προσπάθεια, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενη ανάρτησή μας, βρίσκεται ΜΚΟ χρηματοδοτούμενη από το OPEN SOCIETY του Soros. To περίεργο είναι πως λαμβάνει χώρα μέσα στις ΗΠΑ και ίσως και κάτω από την μύτη των Μυστικών Υπηρεσιών που με τόση αγάπη θέλησε να ευχαριστήσει ο Trump στην ομιλία του αμέσως μετά τη νίκη του.
Μυστικές υπηρεσίες που έχουν όλα τα στοιχεία, ακόμη και εκείνα που ενδέχεται να ενοχοποιούν την Hilary Clinton και το ερώτημα είναι αν θα συνεχιστούν οι έρευνες προκειμένου να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο,την ώρα που οι δρόμοι της Αμερικής θα φλέγονται από διαδηλωτές εναντίον του Trump ή αν ο ίδιος ο Trump θα δώσει τη λύση ορίζοντας τον Bill Clinton ως έναν από τους συμβούλους του.
Συνεχίζεται…..
Πηγή : geopolitics.com.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου