Η κλοπή του χρυσού

Όλοι γνωρίζουμε πως ανέκαθεν τα αποθέματα χρυσού «μετακινούνταν» από τις χώρες με εμπορικά ελλείμματα, άρα με ζημίες, προς τις χώρες με εμπορικά πλεονάσματα και επομένως με κέρδη. Αυτός ήταν άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους η Αμερική εγκατέλειψε τον κανόνα του χρυσού το 1971, θέλοντας μεταξύ άλλων να αποφύγει την πλήρη απώλεια των αποθεμάτων της. 

Επίσης γνωρίζουμε πως τα αποθέματα χρυσού πολλών δυτικών χωρών διαφυλάσσονται στα θησαυροφυλάκια κυρίως της Fed και δευτερευόντως της Τράπεζας της Αγγλίας. Ίσως είναι σωστό να σημειώσω εδώ πως η Μ. Βρετανία σχεδιάζει την κατασκευή ενός τείχους στο λιμάνι του Calais για να εμποδίσει την εισροή μεταναστών από τη Γαλλία, στα hot spot της οποίας η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη (πηγή).

Συνεχίζοντας στο θέμα, μόλις στα τέλη του προηγουμένου χρόνου έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό της Γερμανίας πως τα αποθέματα χρυσού της κεντρικής της τράπεζας, καθώς επίσης οι απαιτήσεις της σε χρυσό βρίσκονταν κατά ένα μεγάλο μέρος τους στο εξωτερικό. Τα περισσότερα από αυτά στις ΗΠΑ, χωρίς όμως να έχει γίνει ποτέ έλεγχος από τους Γερμανούς για να αποδειχθεί πως πράγματι υπάρχουν.

Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας ανακοίνωσε κάποια στιγμή πως τα αποθέματα χρυσού που βρίσκονταν στη Γαλλία και στην Αμερική θα επιστραφούν στη χώρα, κάτι που ζητούν πλέον πολλά άλλα κράτη, όπως η Αυστρία. Εν τούτοις, εάν πιστέψει κανείς τις δηλώσεις του διαχειριστή ενός κερδοσκοπικού κεφαλαίου (W. Kaye), «η Γερμανία δεν πρόκειται να δει ποτέ το χρυσό της».

Σύμφωνα με τον ίδιο (πηγή), η Fed δάνειζε πολλούς τόνους χρυσού σε μεγάλες τράπεζες, όπως η Goldman Sachs και η JP Morgan, για να χειραγωγεί την τιμή του (ανάλυση). Έμμεσος στόχος της είναι να μην υποτιμηθεί το δολάριο που δεν έχει κανένα απολύτως αντίκρισμα, ενώ τυπώνεται αφειδώς από το 1971 και μετά.

Ο κ. Kaye, ο οποίος έχει εργαστεί στο παρελθόν για τη Goldman Sachs, ισχυρίσθηκε πως οι μεγάλες τράπεζες πουλούσαν στις διεθνείς αγορές, όπως στο Χονγκ Κονγκ, τόσο το χρυσό που ανήκε στη Fed, όσο και αυτόν που είναι στην ιδιοκτησία της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας και όχι μόνο. Ως εκ τούτου, η Γερμανία δεν πρόκειται να δει ποτέ το χρυσό της, επειδή δεν βρίσκεται πλέον στους λογαριασμούς της Fed, αλλά σε αυτούς επενδυτών ή κρατών στην Ασία και αλλού.

Ο ίδιος ανέφερε πως οι μπάρες του χρυσού στο Χονγκ Κονγκ, για παράδειγμα, λειώνονται (τήκονται), οπότε δεν μπορεί πλέον κανένας να αναγνωρίσει την προέλευση τους. Συμπέρανε επίσης πως ο χρυσός που οι Αμερικανοί νομίζουν πως τους ανήκει και βρίσκεται στη Fed, έχει εξαφανιστεί. Κατ’ αναλογία πως ο χρυσός που έχει ειπωθεί ότι θα επιστραφεί στη Γερμανία μετά από επτά χρόνια, δεν υπάρχει καν.

Βρίσκεται ουσιαστικά στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας της Κίνας, της Ρωσίας, καθώς επίσης όλων εκείνων των χωρών που έχουν εμπορικά πλεονάσματα, με εξαίρεση τους υποτελείς των ΗΠΑ, όπως είναι η Γερμανία. Οι εισαγωγές χρυσού της Κίνας από το Χονγκ Κονγκ (διάγραμμα), στο οποίο καταλήγει ο χρυσός μεταξύ άλλων μέσω της Ελβετίας, τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς του κ. Kaye.

Ερμηνεία διαγράμματος: Εισαγωγές χρυσού της Κίνας από το Χονγκ Κονγκ

Ειδικότερα, από τα τέλη του 2011 έως πρόσφατα η Κίνα εισήγαγε επίσημα από το Χονγκ Κονγκ 2.000 τόνους χρυσού, ενώ σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές τα αποθέματα της σε φυσικό χρυσό υπερβαίνουν κατά πολύ τους 4.000 τόνους. Πολλοί υποθέτουν πάντως πως η Κίνα σχεδιάζει να συνδέσει το νόμισμα της με το χρυσό, όπως επίσης η Ρωσία (άρθρο), για να αποφύγει το δυτικό σύστημα του χρέους (ανάλυση).

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το δολάριο θα υποτιμηθεί σε χρόνο μηδέν, η τιμή του χρυσού θα εκτοξευθεί στα ύψη (πολύ πάνω από τα 5.000 $ την ουγγιά), ενώ η Αμερική είτε θα καταρρεύσει οικονομικά μαζί με το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, είτε θα δρομολογήσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Κλείνοντας, είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως ούτε ο χρυσός της Ελλάδας βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής της τράπεζας, το αργότερο μετά την εισβολή του ΔΝΤ στη χώρα. Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια, αλλά καλό θα ήταν να αναζητηθεί από τους Έλληνες, για να γνωρίζουν τουλάχιστον τι τους ανήκει πραγματικά (αν και δεν πρόκειται τελικά να τους μείνει τίποτα, κρίνοντας από τις οικονομικές εξελίξεις).

Πηγή : http://www.analyst.gr