Οι πολιτικές των αδηφάγων δανειστών, με οδηγό το Βερολίνο, οδηγούν τη χώρα στην αυτοκτονία: φόροι και ληξιπρόθεσμες οφειλές στα ύψη και την ίδια στιγμή μισθοί και συντάξεις ισοδυναμούν με ψίχουλα – Οι αριθμοί «ζαλίζουν»…
Με την Ελλάδα να διανύει ήδη έξι γεμάτα χρόνια Μνημονίων, εύλογα αναρωτιέται πλέον κανείς για πόσο διάστημα ακόμη θα συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος μια σειράς αποτυχημένων πολιτικών, οι οποίες ήδη, σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές, έχουν κοστίσει στους πολίτες πάνω από 1 τρισ. ευρώ.
Προσέξτε: αυτό είναι το ποσό που έχουν πληρώσει σωρευτικά οι Έλληνες έως και το 2016, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε επίσημα η υπαγωγή της χώρας στην πρώην Τρόικα – νυν Κουαρτέτο (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM).
Οι ακολουθούμενες πολιτικές έχουν πλήξει βάναυσα τη φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων, οι οποίοι βλέπουν την ίδια στιγμή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να υφαρπάζει με ό,τι μέσο μπορεί, κυρίως διά της υπερφορολόγησης, ακόμη και το ελάχιστο οικονομικό «οξυγόνο» που του απομένει, για να επιβιώσουν.
Μισθοί πετσοκόβονται, κύριες και επικουρικές συντάξεις ψαλιδίζονται, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου να πείσουν τον κόσμο πως με «αριστερή κυβέρνηση δεν κόβεται τίποτα».
Έξι χρόνια και τρία Μνημόνια σε αριθμούς…
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: στο τέλος του 2009, δηλαδή μόλις έναν χρόνο προτού η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στείλει μέσω Καστελόριζου την χώρα στο «Μνημόνιο 1», οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ήταν στα 1.267 € μεικτά, ενώ σήμερα κινούνται κατά μέσο όρο κάτω από τα 974 € μεικτά. Εάν από το ποσό αυτό αφαιρεθούν «χαράτσια» και επιπλέον φόροι που έχουν επιβάλει τόσο η τωρινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τότε γίνεται απολύτως αντιληπτό ότι οι μηνιαίες απολαβές τους συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο.
Την ίδια στιγμή, εξαιτίας των υπερβολικών φόρων που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες στο πλαίσιο του «Μνημονίου 3», τα «φέσια» δίνουν και παίρνουν: το 2009 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ήταν περίπου 35 δισ. €, ενώ τώρα φτάνουν τα 90 δισ. €.
Όσο για τα «κόκκινα» δάνεια, τα νούμερα προκαλούν… ίλιγγο: το 2009 ο δείκτης των «κόκκινων» δανείων απέναντι στις τράπεζες υπολογιζόταν σε μόλις 7,7% ως προς το ΑΕΠ της χώρας. Το 2016 ο αντίστοιχος δείκτης αγγίζει το 45,1% ως προς το ΑΕΠ, δηλαδή ένα ποσό που ξεπερνά κατά πολύ τα 108 δισ. €. Και ήδη τα «κοράκια» των ξένων funds ετοιμάζονται να χιμήξουν πάνω στις περιουσίες των Ελλήνων, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μπαράζ κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
Παράλληλα, όπως εκτιμούν οι γνώστες της ελληνικής αγοράς, το δημόσιο χρέος θα υπερβεί το 180% στο τέλος του έτους, διαμορφούμενο κατά 50 δισ. € υψηλότερο σε απόλυτα νούμερα από το 2009, παρά τις διαγραφές άνω των 120 δισ. € που προηγήθηκαν το 2012.
Σε ό,τι αφορά αυτό καθαυτό το ΑΕΠ, αυτό βυθίζεται ολοένα και χαμηλότερα, με τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων να λένε πως θα διαμορφωθεί περί τα τέλη της χρονιάς στα 175 δισ. €, ενώ, με βάση τα πλέον αισιόδοξα σενάρια, η ελληνική οικονομία θα κλείσει το 2016 με ύφεση στο -0,3%.
Ένα εκ προμελέτης έγκλημα
Με βάση τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία, γίνεται κατανοητό πως η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο ενός σχεδίου που εξυφάνθηκε από ξένους και ντόπιους πολιτικοοικονομικούς παράγοντες, άλλοτε προβεβλημένους κι άλλοτε σκοτεινούς, με σκοπό την ολοκληρωτική καταστροφή της.
Ποτέ ξανά σε ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόστηκε μια τόσο στυγνή αλληλουχία εξοντωτικών πολιτικών όσο στην Ελλάδα. Και το χειρότερο είναι πως αυτές τις πολιτικές ο λαός πλήρωσε με αίμα και απίστευτες θυσίες σε υλικό αλλά και ψυχικό κεφάλαιο.
Κυβέρνηση εκτός πραγματικότητας
Ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεσία της χώρας μοιάζει πλέον να έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα: η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου πασχίζουν να παραμείνουν «γαντζωμένοι» στις καρέκλες τους, με κάθε δυνατό μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο.
Είναι, το λιγότερο, λυπηρό το να βλέπει κανείς τον πρωθυπουργό μιας χώρας να βασίζει τη διακυβέρνησή της σε συζητήσεις και συμφωνίες, οι οποίες δήθεν την καθιστούν παράγοντα σταθερότητας σε μία ήδη γεωπολιτικά και οικονομικά ταραγμένη θέση στον χάρτη.
Η κυβέρνηση μιλά για ανάπτυξη, θαρρεί κανείς πως ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, που δεν βλέπει και δεν ακούει τον παλμό μιας χώρας που αιμορραγεί και ψυχορραγεί μέρα με τη μέρα.
Οι νέοι εγκαταλείπουν την χώρα, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, η Ελλάδα γερνάει, χάνει το πλέον ζωτικής σημασίας ανθρώπινο κεφάλαιο και η πολιτική ηγεσία χαίρεται πάνω στα συντρίμμια και τα χαλάσματα για όσα έχει καταφέρει.
Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλες πολιτικές που αυξάνουν την ανεργία, μειώνουν τους μισθούς και την ίδια ώρα καταστρέφουν το βιομηχανικό ιστό.
Η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν το χείλος του γκρεμού. Το θέμα, όμως, δεν είναι ποιος θα τη σπρώξει ακόμη περισσότερα σκαλιά πιο κάτω, αλλά ποιος θα την κρατήσει όρθια. Και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις συνέπειες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παίζει με τη φωτιά. Κι όσοι ποντάρουν στη ραθυμία του λαού, θα πρέπει να θυμούνται αυτό: ο Σεπτέμβριος δεν είναι μακριά…
Πηγή : newsbomb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου