«Και τώρα τι γίνεται;», δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε, επιχειρώντας να κάνουμε ταμείο έχοντας παρατηρήσει τις πρώτες κινήσεις και την εν γένει διαχείριση της νέας κυβέρνησης, οι οποίες μάλλον δείχνουν ότι τα πράγματα πάνε τελείως λάθος. Στην ουσία, η «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, δεν διαφέρει σε τίποτα από τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η ίδια αρρωστημένη πολιτικάντικη νοοτροπία διακατέχει τους σημερινούς με τους προηγούμενους.
Η πεμπτουσία της πολιτικής τους ήταν η υφαρπαγή της εξουσίας και είναι η με κάθε τρόπο και κόστος παραμονή τους στην εξουσία. Όλες τους οι κινήσεις δείχνουν ότι η προτεραιότητά τους είναι η δημιουργία μηχανισμών που θα τους επιτρέψει να μακροημερεύσουν στην εξουσία, όλα τα υπόλοιπα έπονται και αυτό με ερωτηματικό.
Το να επαναλάβουμε εδώ τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ, μικρή αξία έχει. Το να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση δείχνει να συνεστήθη για άλλη μία φορά με κυρίαρχο στοιχείο την εξόφληση πολιτικών γραμματίων και τη συναλλαγή, είναι και αυτό ανιαρό και χιλιοειπωμένο.
Το να σατιρίσουμε όλους αυτούς τους επί δεκαετίες «επαγγελματίες δημοκράτες», που εν μια νυκτί μετατράπηκαν… σε νέους Ντούτσε, φοβάμαι ότι αντί για γέλιο θα βγάλει κλάμα και δυστυχώς αυτό το κλάμα αφορά όλους εμάς και όχι αυτούς.
Η Εξουσία ως αυτοσκοπός έχει μετατραπεί σε ένα είδος Ζόμπι, που εν αντιθέσει με το τι συμβαίνει στις ταινίες, στην δική μας πραγματικότητα δεν εξοντώνονται με τίποτα. Όποιο κόμμα κερδίζει τις εκλογές μολύνεται και μετατρέπεται σε Ζόμπι της Εξουσίας.
Κινείται επικίνδυνα στα όρια της παράνοιας, κυριολεκτικά, το να παρακολουθείς τις συζητήσεις στη Βουλή μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης.
Το θέμα τους δεν είναι το σωστό και το πρέπον, δεν είναι πως θα ανακουφίσουν τον κοσμάκη που υποφέρει, δεν είναι το πως θα ισορροπήσουν δικαιότερα τα βάρη, αλλά το «σταμάτα να μου ξηλώνεις το πουλόβερ (τους Μηχανισμούς), σταμάτα να μου κλέβεις τους πελάτες (δεξαμενή ψήφων)», εκεί επικεντρώνεται όλος ο καβγάς… ο καβγάς είναι για το πάπλωμα, για τους χαχόλους (όπως αντιμετωπίζουν όλους εμάς) δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.
Η αναφορά στον Λαό και τη Δημοκρατία στις αποστροφές του λόγου τους, είναι ο φερετζές της ξετσιπωσιάς και τίποτε άλλο. Πραγματικά, θα ήθελα κι εγώ όπως και άλλοι, να πιστέψω ότι υπάρχει Ελπίδα κάπου στο βάθος, ότι όλες οι θυσίες που γίνονται τώρα δεν είναι άσκοπες, ότι κάποια στιγμή θα γίνουμε μία φυσιολογική Χώρα όπως οι άλλες.
Δεν βλέπω όμως το πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, έχοντας το Ζόμπι της Εξουσίας να κυβερνάει το καράβι «η Ελλάς»…
Πηγή : defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου