Το δεύτερο Καστελλόριζο

Το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ακόμη ένας πρωθυπουργός στο πανέμορφο νησί της χώρας μας ή όπου αλλού, ανακοινώνοντας πως η Ελλάδα χρεοκόπησε, επιλέγοντας την έξοδο της από την Ευρωζώνη, δεν είναι δυστυχώς καθόλου αμελητέο 

"Όλες οι νομισματικές ενώσεις του παρελθόντος, οι οποίες δεν εξελίχθηκαν σε πολιτικές, αποτέλεσαν χρονικά περιορισμένες συμφωνίες - με αποτέλεσμα να διαλύονται" (Th. Theurl). 

Άρθρο 

Όταν αναφερθήκαμε σε πρόσφατο κείμενο μας (Ο ανθελληνικός άξονας) στους φόβους ενός δεύτερου Καστελλόριζου, ορισμένοι αναγνώστες θεώρησαν πως εννοούσαμε την υπογραφή ενός επόμενου μνημονίου, το οποίο θα συνόδευε ένα τρίτο πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας, ύψους περί τα 40 δις € - χωρίς το οποίο η Ελλάδα, μόνιμα εκτός αγορών, είναι εύλογα αδύνατον να εξυπηρετήσει τα εξωτερικά χρέη της (η εσωτερική χρεοκοπία είναι ήδη δεδομένη - άρθρο). 

Η τοποθέτηση μας όμως αυτή δεν αφορούσε το επόμενο μνημόνιο, το οποίο θα συνέχιζε να ελέγχεται, όσον αφορά την τήρηση του, από την Τρόικα, όπως και το υφιστάμενο, αλλά το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ακόμη ένας πρωθυπουργός στο Καστελλόριζο ή όπου αλλού, ανακοινώνοντας πως η Ελλάδα χρεοκόπησε - επιλέγοντας την έξοδο της από την Ευρωζώνη. 

Η συγκεκριμένη υπόθεση μας στηρίζεται στο ότι, η οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας επιδεινώνεται ραγδαία την τελευταία χρονική περίοδο - αφού ο ρυθμός ανάπτυξης μειώνεται, τα έσοδα του δημοσίου επίσης, οι ελληνικές τράπεζες ευρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας, έχοντας εξαντλήσει την έκτακτη ρευστότητα από το πρόγραμμα ELA, με τις επισφάλειες τους να έχουν αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με το 2013 (γράφημα), οι εκροές καταθέσεων συνεχίζονται, το πλεόνασμα του 2014 κινδυνεύει να μετατραπεί σε έλλειμμα κοκ. 

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει αναιρέσει την προεκλογική της θέση, όσον αφορά την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας μας - παρά το ότι ένας σημαντικός αριθμός οικονομολόγων διεθνώς, καθώς επίσης και η ίδια η Γερμανία πλέον, γνωρίζουν πως χωρίς διαγραφή δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα. 

Επομένως, ο κίνδυνος να οδηγηθεί η πατρίδα μας σε μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, οπότε να πιεσθεί με κάποιον τρόπο που αδυνατούμε να φαντασθούμε στην έξοδο από την Ευρωζώνη, έχει αυξηθεί κατακόρυφα - δημιουργώντας εύλογα φόβους για ένα επόμενο Καστελλόριζο, κάπου στο δεύτερο εξάμηνο του 2015. 

Από την άλλη πλευρά, η ΕΚΤ εξαίρεσε εξευτελιστικά την Ελλάδα από το νέο, μεγάλο πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης (άρθρο), αυξάνοντας ελάχιστα τον ELA μόλις κατά 500 εκ. €, όταν οι εκροές καταθέσεων ήταν πρόσφατα πολύ μεγαλύτερες, σε ημερήσια βάση - ενώ ανέβαλλε τις αποφάσεις της για την περαιτέρω χρηματοδότηση, περιμένοντας τη συνάντηση του Euro Group τη Δευτέρα. 

Συμπερασματικά λοιπόν, το μόνο που απομένει στην κυβέρνηση, εάν τελικά αρνηθεί να ακολουθήσει πιστά την πολιτική της προηγούμενης, δεν είναι άλλο από τη χρεοκοπία - από τη στάση πληρωμών δηλαδή εντός του ευρώ, έτσι ώστε να ακολουθήσουν συζητήσεις για τη διαγραφή μέρους του χρέους, καθώς επίσης για το διακανονισμό (αναδιάρθρωση) του υπολοίπου. 

Η απόφαση της όμως αυτή θα μπορούσε να μην σημαίνει ταυτόχρονα την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, εάν τυχόν έχει κάποιο «Σχέδιο Β» στα συρτάρια της - φυσικά σωστά προετοιμασμένο, έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί στο χρηματοπιστωτικό στραγγαλισμό της, στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος κοκ. Εάν δεν έχει, κάτι που αρκετοί δυστυχώς υποθέτουν, τότε θα βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με το δίλημμα του φυλακισμένου - έχοντας να επιλέξει μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης. 

Με απλά λόγια, είτε θα υποταχθεί πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών, είτε θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία, παράλληλα με την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη - παρά τους τεράστιους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο για το κοινό νόμισμα. Πριν λοιπόν συμβεί κάτι τέτοιο, θα ήταν καλύτερα να προηγηθεί η δημοσκόπηση, καθώς επίσης το δημοψήφισμα που προτείναμε (άρθρο) - αφού δεν είναι δική της επιλογή το μέλλον μας, καθώς επίσης το μέλλον των παιδιών μας. 

Περαιτέρω, δυστυχώς πολλοί Έλληνες «από-ενοχοποιούν» την Ευρώπη, όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση της χώρας τους, ενοχοποιώντας υπερβολικά τους εαυτούς τους - την Ελλάδα γενικότερα, την οποία θεωρούν ως την αποκλειστική υπεύθυνη των δεινών της, παρά το ότι έχουμε τεκμηριώσει πολλές φορές πως ο μοναδικός υπεύθυνος της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας μας, μετά το 2009, είναι η Τρόικα (ανάλυση). 

Όσον αφορά δε τη χρεοκοπία του 2010, καθώς επίσης την προσφυγή στο ΔΝΤ, έχουμε ήδη αναφέρει, επίσης αρκετές φορές, πως ήταν σκόπιμη, με υπεύθυνη την τότε κυβέρνηση - η οποία αύξησε τόσο το έλλειμμα, όσο και το δημόσιο χρέος τεχνητά, οδηγώντας τον «Τιτανικό», όπως η ίδια χαρακτήρισε την Ελλάδα, αύτανδρο στα βράχια. 

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται πλέον από πολλούς άλλους οικονομολόγους, όπως από αυτούς που συνέγραψαν από κοινού ένα βιβλίο (Η ελληνική πολιτική οικονομία), σύμφωνα με το οποίο το δημόσιο έλλειμμα επιβαρύνθηκε σκόπιμα κατά 15,62 δις € αναδρομικά για τα έτη 2006 - 2009, ενώ το δημόσιο χρέος κατά 92,46 δις € (επίσης αναδρομικά, για τα ίδια έτη! 

Το έγκλημα αυτό πραγματοποιήθηκε με την αναθεώρηση (μείωση) του ΑΕΠ των ετών 2006-2009, με την μεταφορά των ελλειμμάτων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης στο δημόσιο έλλειμμα και δημόσιο χρέος (εάν συνέβαινε κάτι ανάλογο στην Ιταλία ή στην Ισπανία, θα είχαν ήδη χρεοκοπήσει), με τις προσαρμογές όρων αποθεμάτων κοκ. - με αποτέλεσμα η Ελλάδα να οδηγηθεί σκόπιμα στο τότε αδιέξοδο. 

Επομένως, είναι άδικο να ενοχοποιούμε συνεχώς μόνο τη χώρα μας, παρά το ότι έγιναν πάρα πολλά λάθη - πόσο μάλλον να θεωρούμε πως αυτά που της επιβλήθηκαν ήταν δίκαια και σωστά, αφού κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν είναι αλήθεια. 

Σημείωση: Η προηγούμενη νομισματική ένωση, η Λατινική, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα, διήρκεσε πρακτικά από το 1865 έως το 1914, όπου ξεκίνησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος - τυπικά έως το 1926. 

Τα κράτη που αποτελούσαν τον κορμό της φαίνονται στο χάρτη που ακολουθεί, με κόκκινο χρώμα - ενώ τα συνεργαζόμενα με τα υπόλοιπα χρώματα (αριστερά επάνω η Βενεζουέλα). Παράλληλα υπήρχε και η Σκανδιναβική.

Όπως αποδείχθηκε, πράγματι μία νομισματική ένωση συμβάλλει στη μη διενέργεια πολέμων, στην ειρήνη της περιοχής που υιοθετεί ένα κοινό νόμισμα. Εν τούτοις, εάν δεν εξελιχθεί σε πολιτική (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης), το τέλος της είναι σχεδόν βέβαιο - ενώ η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει, όταν εγκαταλειφτεί από την πρώτη χώρα. 

Πηγή : www.analyst.gr