Το πείραμα...

Κι ενώ οι φωνές των διεθνών Νόμπελ οικονομίας σμίγουν με αυτές των ντόπιων καθηγητών Συνταγματολόγων, καθώς και μ' αυτές μέσα στο ίδιο το ευρωκοινοβούλιο, εναντίον αυτού που συντελείται σήμερα στην χώρα μας, το "κοινό μυστικό" του πειράματος της νέας Παγκόσμιας Τάξης, που έχει σαν πειραματόζωο την πατρίδα μας, δεν φαίνεται ν' αποτελεί πιά μυστικό. 

Το πείραμα αφορά την πλήρη υποδούλωση και υποταγή μιάς χώρας, χωρίς συνθήκες πολέμου (αλλά όχι και χωρίς αίμα), στα κατά τόπους οκονομικά κέντρα. Στην περίπτωση της Ευρώπης, στην Γερμανία... 

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι τεράστια:

Πόσο καιρό πριν ξεκίνησε ο σχεδιασμός και η προετοιμασία του πειράματος;

Από την εποχή του μεγάλου Τυχοδιώκτη το 1981, ή αργότερα το 1996 επί Γκόλουμ του "εκσυγχρονιστού"; 

Το πότε τέθηκε σε λειτουργία το ξέρουμε. Επί μεγάλου Ηλίθιου. 

Από εκεί μάλιστα έχουμε και τις περισσότερες ενδείξεις ότι πρόκειται για συγκεκριμένο πείραμα: Πρώτον, η τουλάχιστον έξη μήνες πριν την ανάληψη της εξουσίας συνεννόηση του ΔΝΤ με τον Ηλίθιο περί του πρακτέου, και δεύτερον η εξοντωτική υπονόμευση της προηγούμενης κυβέρνησης (άσχετα από την αξία της και την αποτελεσματικότητά της).

(Το ότι χαρακτηρίζουμε ηλίθιο τον Ηλίθιο δεν τον απαλλάσσει με κανέναν τρόπο απ' τις τερατώδεις εγκληματικές του ευθύνες, που επισείουν μέχρι και την "εσχάτη των ποινών"!). 

Με βάση ποιά κριτήρια και ποιές έρευνες ήξεραν εναντίον ποιού λαού έπρεπε να εφαρμόσουν το πείραμα;

Με άλλα λόγια, ένα τόσο κολοσσιαίο και κεφαλαιώδους σημασίας για την Νέα Τάξη πείραμα, δεν μπορεί να στηρίζεται στην τύχη, χωρίς μελέτη και χωρίς δεδομένα!

Πώς λοιπόν ήξεραν ότι αυτός ο συγκεκριμένος λαός, ο τάχα ρέμπελος και ανυπόταχτος, θα αποτελέσει το πιό υπάκουο, το πιό άνευρο πειραματόζωο;

Ή μήπως αντίθετα, διάλεξαν επίτηδες τούτον τον λαό ως ρέμπελο κι ανυπότακτο, για να δοκιμάσουν το πείραμα στις πιό ακραίες συνθήκες και έπεσαν (ευχάριστα γι αυτούς) έξω στις προβλέψεις, βρίσκοντας εν τέλει έναν λαό μαλθακό και παραδομένο, έρμαιο των σειρήνων του ευδαιμονισμού;

Αναπάντητα, προς το παρόν, ερωτήματα αλλά και χωρίς νόημα πιά η απάντησή τους.
 
Το ερώτημα του οποίου η απάντηση έχει ζωτική σημασία είναι:

Γίνεται τώρα τίποτα; 

Μπορούμε να γλυτώσουμε απ' όλο αυτό; 

Βεβαίως!

Ας ρίξουμε μιά ματιά αυτές τις μέρες προς την Ουκρανία...

Στον λαό της και την αντιπολίτευσή της... 

Θα πάρουμε μιά ιδέα!... 
 
Πηγή : Ουδέν Σχόλιον