Γράφει ο Αυγερινός Χατζηχρυσός
Έκανε και κάτι “καλό” η Χρυσή Αυγή. Ναι “καλό”, λίγοι το πρόσεξαν στο χάος των πληροφοριών, της ακροδεξιάς βίας που εκατομμύρια Πολίτες γνώριζαν, εκτός από τους Opinion Maker των μεγάλων καναλιών.
Το “καλό” που έκανε ήταν το ότι οι φασίστες… ήταν “Αιρετοί” !
Γιατί να είναι καλό ;
Μα γιατί το μεγαλύτερο επιχείρημα των κυβερνήσεων, από τη Μεταπολίτευση και μετά, είναι ότι ταυτίζουν την Δημοκρατική Εκλογή με τον αμοραλισμό και την υπεράνω κριτικής αυθεντία.
Απεδείχθη ότι υπάρχουν τρόποι, όταν θέλουν και η βουλευτική ασυλία να αρθεί, και η χρηματοδότηση των κομμάτων να διακοπεί, και να στερηθούν την ελευθερία τους βουλευτές. Η πρόφαση του παλαιο-κομματισμού, ότι είναι Αιρετοί, με σκοπό να είναι και ανεξέλεγκτοι έχει πλέον καταπέσει.
Οι κυβερνήσεις μετά την εκλογή τους διεκδικούν το αλάθητο και την απόλυτη εξουσία, ο πρωθυπουργός είναι μονάρχης , οι κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους και τους επιβάλουν αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, την κοινωνία ή την ίδια τη λειτουργία του Κράτους, αδιαφορώντας ακόμη και για το δικό τους προεκλογικό πρόγραμμα.
Δέχονται, ως απολύτως φυσιολογικό, τα ψευδή προεκλογικά συνθήματα με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας και αυτό με την έπαρση του νικητή κι όχι απολογητικά για την παραπλάνηση των ψηφοφόρων.
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει όμως έχει προαπαιτούμενα.
Το σύνταγμα είτε εφαρμόζεται, είτε όχι, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση ακόμη και για λόγους Ιστορικής αναγκαιότητας.
Δεν είναι δυνατόν για οποιαδήποτε “έκτακτη” κατάσταση να παραβλέπουμε άρθρα του Συντάγματος κατά το δοκούν, γιατί αυτό είναι κατάργηση του Συντάγματος.
Το ίδιο και η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά και επιλεκτικά να μην εφαρμόζεται, να παρακωλύεται ή να παραβλέπει παραπτώματα ή να μην ερευνά ενδείξεις ελεύθερα, αλλά κι όταν ακόμη οι άμεμπτοι λειτουργοί της, βρίσκουν εξόφθαλμα σκάνδαλα, να λοιδορούνται και να εξυβρίζονται από το Πολιτικό σύστημα τα κανάλια τους “παντώς καιρού” ειδήμονες Μεγαλο-δημοσιογράφους και την κυρίαρχη ελίτ.
Η κομματοκρατία, ο αμοραλισμός, το ρουσφέτι, η διαπλοκή, τα προκλητικά προνόμια των διαφόρων συνδικαλιστών είναι τα προβλήματα ενός Κράτους που δεν θέλει να βρει λύση σήμερα.
Η κυρίαρχη αυτή τάξη των εργολάβων, των Τραπεζιτών, των βουλευτών και των παρεμβάσεων τους στη δικαιοσύνη, είναι τα μόνα αίτια του διαρκούς εγκλήματος στη Χώρα.
Και όλοι αυτοί με πρόσχημα τις απαιτήσεις της Τρόικας έχουν συμμαχήσει ώστε να διασώσουν ό,τι μπορούν από τα προνόμια τους, με όποιο κόστος.
Τα θύματα είναι οι Έλληνες Πολίτες και το κόστος η Δημοκρατία και οι θεσμοί.
Ένα Κράτος δικαίου αναλαμβάνει την προς το συμφέρον της κοινωνικής εξέλιξης λειτουργίες των υπηρεσιών και υποδομών μιας χώρας. Όπως όμως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε τα συμφέροντα των Νταβατζήδων, που με την σειρά τους αναλάμβαναν την χρηματοδότηση των κομμάτων και την ανανέωση τους στην εξουσία με τα ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης, που επίσης χρηματοδοτούσαν από τους Κρατικούς διαγωνισμούς, που τους έδιναν”φωτογραφικά”τα κόμματα εξουσίας.
Φυσικά υπήρχαν και τα προσχήματα, το καρότο, για παράδειγμα η προστατευτική νομοθεσία των εργατικών δικαιωμάτων ήταν προς το συμφέρον και της ελίτ σαν τάξης αλλά και της κοινωνίας για να διατηρηθούν οι δεσμοί κοινωνικής συνοχής. Οι αργυρώνητοι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο, έκαναν τους στημένους “αγώνες” για το θεαθήναι “κέρδιζαν” τα προνόμια.
Σήμερα που όλα καταργούνται, κατά ένα “περίεργο” λόγο έχουν εξαφανιστεί τα συνδικαλιστικά σωματεία.
Τώρα πια το συμφέρον τους είναι η κατάργηση της μεσαίας τάξης κι ο εξανδραποδισμός της εργατικής, γιατί η πίτα μίκρυνε, οι Τράπεζες συσσώρευσαν χρέος, το Κράτος σπατάλησε το Ταμείο σε υπερ-κοστολογημένα δημόσια έργα, οι ΔΕΚΟ και οι πλούτος του υπεδάφους είναι το νέο δισκοπότηρο των Μπετατζήδων.
Οι μάσκες έπεσαν, αλλά η πείνα και η αφαίμαξη μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων είναι αναμενόμενο να προκαλέσει αντιδράσεις και αυτό θέλουν να προλάβουν σήμερα με την βίαιη καταστολή κι αργότερα αν δεν είναι ούτε αυτό αρκετό, με εμφύλιο.
Σκοπός τους είναι η ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης, το έγκλημα γνώμης και το πετυχαίνουν με την διόγκωση της Χρυσή Αυγής που βοήθησαν από το 2012. Έτσι εμφανίζονται αυτοί ως Συνταγματικό Τόξο, ώστε αργότερα όποιος διαφωνεί με αυτούς και σε άλλες επιλογές, όπως το Μνημόνιο να χαρακτηρίζεται ως αντισυνταγματικός, όταν αυτοί έχουν παραβιάσει σχεδόν όλα τα άρθρα του συντάγματος!
Το κάνουν με δεδικασμένα όπως την ποινή φυλάκισης σε ανηλίκους που έκαναν κατάληψη στα ΕΠΑΛ, που κλείνουν ένα-ένα προς όφελος ιδιωτικών ημετέρων σχολών, όταν για παράδειγμα ποδοσφαιρικοί παράγοντες κυκλοφορούν ελεύθεροι με κακουργήματα.
Χρησιμοποιούν συσκευές παρακολούθησης που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι στην ΕΥΠ για την “εθνική” ασφάλεια και με το “δεδικασμένο” της παρακολούθησης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής και παρακολουθούν πολίτες που αντιδρούν σε έναν Εργολάβο στις Σκουριές.
Με πρόσχημα του Νεκρούς της Μαρφίν καταστέλλουν ακόμη και ειρηνικές διαδηλώσεις, όπως των αγανακτισμένων και μάλιστα με στρατιωτικά όπλα σε πολίτες, όπως οι βομβίδες κρότου λάμψης που άφησαν ανάπηρο το δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο πριν χρόνια.
Διαβάλουν τους Ιατρούς του Παιδοκαρδιοχερουργικού, όχι γιατί τους ενδιαφέρει η νομιμότητα, αλλά για να κλείσουν το νοσοκομείο προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Φυσικά οι ίδιοι δεν έχουν την ίδια ευαισθησία όταν αφορά συναδέλφους του Πολιτικούς ή Μπετατζήδες στη λίστα Λαγκάρντ.
Ο πόλεμος θα είναι άνισος και βρώμικος, έχουν τα μέσα, έχουν τους πόρους, έχουν τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν, να μας διαλύσουν σωματικά με την καταστολή, πολιτικά με τη προπαγάνδα, οικονομικά με αντισυνταγματικούς αναδρομικούς φορολογικούς νόμους και χαράτσια.
Και θα μας στοχεύουν έναν έναν, εκεί που είμαστε αδύνατοι, σπάνε πόρτες στις Σκουριές, στα Πανεπιστήμια ξεμοναχιάζουν τους Υπαλλήλους ώστε να βάλουν μόνοι τους τη θηλιά στο λαιμό, γιατί ενωμένους δεν τους νίκησαν, θα μας παίρνουν τα σπίτια όπως οι Τούρκοι στους Κωνσταντινουπολίτες, κάνοντας μας φοροφυγάδες.
Το όπλο μας απέναντι στην κρατική ασυδοσία είναι η αλληλεγγύη όλων ενωμένων, απέναντι στο κοινωνικό αυτοματισμό, να αντιτάξουμε την κοινωνική συνοχή μας, απέναντι στη δυσωδία τους, να αντιτάξουμε την ανθρωπιά μας.
Γιατί δεν υπάρχουν δυο άκρα, είναι ένα κι αυτό σάπιο.
Η πανανθρώπινη Ελληνική Παιδεία είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης κάθε καθεστώτος, δεν ξέρω τι μας έχουν για το μέλλον, αλλά το ανάστημα απέναντι στους Νταβατζήδες και τους Τραπεζίτες, δεν είναι εμφύλιος αγώνας είναι αντιδικτατορικός και όσοι παίζουν με τα “δυο ακρα” το κάνουν γιατί το ξέρουν.
Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, η φαυλοκρατία έχει.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου