Άμεση ανάγκη για άμεση Δημοκρατία

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Γιατί υπάρχει ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ για ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Για έναν πάρα πολύ απλό λόγο...

Διότι (όπως θα αποδειχθεί από αυτά που θα πούμε) όλη η καταστροφή που ζούμε, τόσο σε προσωπικό επίπεδο ο καθ' ένας μας, όσο και σε εθνικό, όλη η Χώρα, οφείλεται σε ένα και μόνο γεγονός: στο ότι στον τόπο μας, εδώ και μερικά χρόνια, δεν λειτουργεί η Δημοκρατία.

Τό πολίτευμα που λειτουργεί στη Χώρα, σερβίρεται ως Δημοκρατία αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, ήταν (χωρίς καμία απόφαση, χωρίς να τεθεί ούτε καν ερώτημα στον “κυρίαρχο λαό” της Δημοκρατίας) η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας επί του πλέον ζωτικού εθνικού χώρου, αυτού της Οικονομίας, σε ξένα χέρια και μάλιστα αντιθέτων συμφερόντων.

Αποκλειστικά και μόνο σ' αυτή την παράδοση, οφείλεται όλη η καταστροφή που ζούμε.

Δεν οφείλεται σε λανθασμένους χειρισμούς της Οικονομίας...

Οφείλεται στο ότι η διαχείριση της Οικονομίας μας, (με την υπογραφή των Μνημονίων και των “Δανειακών Συμβάσεων”) έχει παραδοθεί ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, σε χέρια αντιθέτων συμφερόντων, όπως είναι παντού και πάντοτε επί της Υφηλίου τα συμφέροντα δανειστή και δανειζόμενου, ανίκανου να πληρώσει τη δόση του.

Αυτή είναι η απλή και ατράνταχτη Αλήθεια, που κρύβεται με ομοβροντίες της προπαγάνδας επί 24ώρου βάσεως, που επιδιώκει να αποσείσει από επάνω τους την κατηγορία της εγκληματικής προδοσίας και να πέσουν στα μαλακά του πλημμελήματος της λάθους άσκησης της οικονομικής πρακτικής, που, με τις εκλογές, θα έρθει ο “άλλος” να τη διορθώσει....

Αυτό γίνεται μέσα από χιλιάδες ώρες συζητήσεων επί συζητήσεων στα πορτοπαράθυρα της τηλεόρασης με καλοθρεμένους παπαγάλους, κόττες και στρουθοκάμηλους της άθλιας κομματοκρατίας.

Όπως αποκαλύπτεται από την τεκμηρίωση που ακολουθεί, η σερβιριζόμενη ως Δημοκρατία, είναι μία τυπική Ολιγαρχία, κρυμένη καλά πίσω από τον μανδύα της Δημοκρατίας την οποία έχει σφετερισθεί και χρησιμοποιεί ως νομική κάλυψη.

Έτσι, το λογικά επόμενο είναι πώς, για να αλλάξουμε αυτή την καταστροφική πραγματικότητα, πρέπει να επαναφέρουμε την (πραγματική) Δημοκρατία στη Χώρα, δηλαδή να αποκαταστήσουμε την (ανύπαρκτη σήμερα) Λαϊκή κυριαρχία (όπως θέλει και το Σύνταγμα στο θεμελιώδες 1ο άρθρο του, όπου αναφέρει ρητώς: “Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία”).

Όμως, μετά από αυτά, και για να θεμελιώσω την προτροπή μου για ανάγκη αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ως ενέργεια δραπέτευσης της Ελληνικής κοινωνίας από την αιχμαλωσία των Μνημονίων, στην οποία την έχει καταδικάσει η κυβερνώσα Ολιγαρχία, είμαι υποχρεωμένος να τεκμηριώσω την καταγγελία που κάνω, πως στον τόπο μας, εδώ και μερικά χρόνια, (πρίν από την υπογραφή των Μνημονίων) δεν λειτουργεί η Δημοκρατία.

Το ότι δεν λειτουργεί και δεν έχουμε Δημοκρατία στον τόπο μας, αλλά μας κυβερνά μία (μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία) Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) τεκμηριώνεται και αποδεικνύεται από τις εξής ατράνταχτες Αλήθειες που όλοι βλέπουμε, ακούμε και ζούμε τις τελευταίες 3-4 δεκαετίες :

1. Παραλείπω να αναφερθώ εκτενώς στις πολλαπλές παρεκτροπές από τη Συνταγματική νομιμότητα, που έγιναν και γίνονται πρόσφατα μέσα στο κοινοβούλιο, προκειμένου το πολιτικό σύστημα αφ' ενός να αποδεχθεί και αφ' ετέρου να τηρήσει τους όρους των επικυρίαρχων κατοχικών δυνάμεων, γνωστούς ως “Μνημόνια”.

Αυτό το αφήνω στους συνταγματολόγους μας.

2. Επικαλούμαι, σαν πρπώτη απόδειξη, το ότι από τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας συνεχώς φθίνουν, με αποτέλεσμα τελευταίως να απουσιάζουν πλήρως και οι τρείς θεμελιώδεις προϋποθέσεις που χαρακτηρίζουν το Δημοκρατικό πολίτευμα : Η ΙΣΗΓΟΡΙΑ – Η ΙΣΟΝΟΜΙΑ – Η ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ που, και μόνον η μία να μην υπάρχει, σημαίνει πως δεν λειτουργεί η Δημοκρατία.

Στη σημερινή Ελλάδα, όπως όλοι βιώνουμε:

3. Η Ισηγορία είναι ανύπαρκτη, καθώς το Δημόσιο Βήμα (τα ΜΜΕ, Τηλεόραση και Τύπος) αποτελεί φέουδο και ναρκοθετημένη περιοχή του καθεστώτος πολιτικού συστήματος. Μάλιστα η ασκούμενη μέσα από αυτά ανηλεής προπαγάνδα, αποτελεί το απόρθητο οχυρό που κρατά στη θέση του το ένοχο της μεγάλης καταστροφής, καθεστώς πολιτικό σύστημα.

4. Η Ισονομία είναι ανύπαρκτη, καθώς όλοι βλέπουμε με αγανάκτηση τη διαφορετική μεταχείριση που έχουν από τη Δικαιοσύνη οι ευνοούμενοι της κυβερνώσας πολιτικο/οικονομικής ελίτ.

5. Η Ισοπολιτεία είναι ανύπαρκτη, καθώς όλοι βιώνουμε τα ανυπέρβλητα εμπόδια που το καθεστώς έχει βάλει (κυρίως με τους εκλογικούς νόμους) για να εμποδίζει την εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο ιδεών και προσώπων που δεν διαθέτουν ισχυρούς “σπόνσορες/χρηματοδότες”, αλλά και την αλλοίωση της ψήφου του πολίτη, που ψηφίζει Ανατολή και ενισχύει τη Δύση.

Επικαλούμαι, επίσης, το ότι στη Χώρα μας, έχει πάψει και δεν υφίσταται ο διαχωρισμός των τριών Δημοκρατικών εξουσιών (Νομοθετική – Εκτελεστική – Δικαιοσύνη) που είναι χαρακτηριστικό (και υποχρεωτικό) γνώρισμα της λειτουργίας της Δημοκρατίας.

6. Ο κάθε Έλληνας πολίτης βλέπει καθημερινά ότι, ο διαχωρισμός των τριών αυτών εξουσιών, αποτελεί πλέον ένα μεγάλο «δήθεν» στη λειτουργία της “Δημοκρατίας” μας, δεδομένου ότι, τόσο η νομοθετική εξουσία (“Βουλή των Ελλήνων”), όσο και η Δικαιοσύνη, ελέγχονται και εξαρτώνται πλήρως από την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση), η οποία, με τη σειρά της, άγεται και πορεύεται από τα συμφέροντα τού (κυβερνώντος) κόμματος (και των χρηματοδοτών του), καθιστώντας έτσι (στην Ελληνική πραγματικότητα) κορυφή της πυραμίδας της πολιτειακής ιεραρχίας, τον Πρωθυπουργό και την Αυλή του!!!

7. Ο Πρόεδρος της (Προεδρευόμενης) “Δημοκρατίας” μας, (ως θεσμός), μετά τις, κομματικά υπαγορευόμενες, αλλεπάλληλες Συνταγματικές αποψιλώσεις κάθε δυνατότητας ουσιαστικής παρέμβασής του για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας, έχει γίνει ρόλος άβουλου και βωβού, μεγαλοπρεπούς κομπάρσου.

Η χώρα, λοιπόν, κυβερνάται από μία κομματοκρατούμενη Ολιγαρχία, στην οποία έχει διολισθήσει σιγά-σιγά, καθ' όλη την περίοδο της “μεταπολίτευσης”, η λειτουργία της Δημοκρατίας.

8. Επικαλούμε, επίσης, το γεγονός πως, κατά τα τελευταία 30-40 χρόνια (στο διάστημα της “μεταπολίτευσης”) έχει αναπτυχθεί μία πολιτική οικογενειοκρατία τριών πρωθυπουργικών οικογενειών και 80 “πριγκιπικών” και ¨βαρώνων” (τα ονόματα στη διάθεση όποιου τα ζητήσει) που (λεηλατώντας ασύστολα τον Δημόσιο πλούτο) τροφοδοτεί υπογείως (με υπερτιμολογήσεις, υποτιμολογήσεις, παραγραφές φόρων και άλλα συναφή τεχνάσματα) μία οικονομική ολιγαρχία ισάριθμων οικογενειών, προκειμένου αυτή να επιστρέφει μέρος από τη λαφυραγώγηση αυτή του Κράτους, στους Οίκους της πολιτικής Ολιγαρχίας, γνωστούς ως κόμματα, προκειμένου να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν τη διακυβέρνηση της Χώρας, δηλαδή το μαχαίρι της διανομής της λεηλασίας του Δημόσιου πλούτου που υπάρχει ή παράγουν οι πολίτες της Χώρας.

9. Στο καταστροφικό αυτό αλισβερίσι, συμμετέχουν ΌΛΑ ΤΑ ΚΌΜΜΑΤΑ, με τη μερίδα του λέοντος στη λεηλασία αυτή, να έχουν, βέβαια, τα κυβερνώντα.

10. Η οικογενειοκρατία, όμως, αποτελεί γνώρισμα της Ολιγαρχίας (όπου άρχουν ολίγοι) και όχι της Δημοκρατίας (όπου άρχει ο Δήμος, ο λαός ως κυρίαρχος, όπως τον θέλει και το Σύνταγμα, στο 1ο - και θεμελιώδες - άρθρο του).

Μία άλλη, σημαντική απόδειξη πως στη Χώρα έχουν παύσει να τηρούνται ακόμη και τα προσχήματα τής Δημοκρατικής λειτουργίας, είναι το γεγονός πως η διαχείριση της Οικονομίας της Χώρας, (που είναι ο πλέον ζωτικός εθνικός χώρος ) μετά την υπογραφή των “Μνημονίων”, γίνεται δι' αποφάσεων της Τρόϊκα που εκτελούνται “δια χειρός της Ελληνικής κυβέρνησης”.

Όπως όλοι βλέπουμε, ακούμε και ζούμε, αν οι επικυρίαρχοι (η γνωστή Τρόϊκα) δεν θέλει κάτι, αυτό δεν γίνεται. Δηλαδή όλοι βλέπουμε πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ να κάνει αυτό που θέλει, αν δεν το θέλει η Τρόϊκα !....

Αυτό, σε απλά Ελληνικά σημαίνει ότι η Ελληνική κυβέρνηση (και η “Βουλή των Ελλήνων”) έχουν απωλέσει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους να αποφασίζουν για το τί θα γίνει και τι δεν θα γίνει στην Ελληνική κοινωνία !!!.

Όμως, Κοινοβούλιο και Κυβέρνηση, σε μία Δημοκρατία, δεν είναι τίποτε άλλο από τα όργανα έκφρασης και εκτέλεσης της βούλησης του κυρίαρχου λαού...

Άρα, ο “κυρίαρχος” λαός, εμφανώς πλέον, έχει απωλέσει την ελευθερία του να αποφασίζει για αυτά που τον αφορούν.

Με άλλα λόγια έχει πάψει να είναι, όχι κυρίαρχος, αλλά ούτε παρών !!! ...

Δηλαδή έχει καταρρεύσει η Δημοκρατία και δεν υφίσταται, αφού δεν αποφασίζει ο λαός, αλλά οι κατοχικές δυνάμεις, δια του εκπροσώπου τους, την Τρόϊκα !!!

11. Αυτό, βέβαια, έρχεται και επιβεβαιώνει το αξίωμα πως Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει σε μή ελεύθερη χώρα (όπως είναι σήμερα η Ελλάδα μας).

Άλωστε, πώς θα ήταν δυνατόν, σε μία Δημοκρατία, να γίνει η παράδοση της εθνικής της κυριαρχίας επί του πλέον ζωτικού χώρου της, αυτού της εθνικής της Οικονομίας, και μάλιστα χωρίς να ερωτηθεί ο (πάντα, στη Δημοκρατία) “κυρίαρχος λαός”;;;;

Επειδή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ αυτό να γίνει σε μία Δημοκρατία (δηλαδή εκεί που αποφασίζουν οι πολίτες για την παράδοση του ύψιστου πολιτικού αγαθού, της Ελευθερίας τους) το ότι αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, αποτελεί μία ακόμη ατράνταχτη απόδειξη ότι όχι μόνο δεν έχουμε σήμερα, αλλά δεν είχαμε Δημοκρατία, ακόμη και πριν την παράδοση της Εθνικής μας κυριαρχίας επί της Οικονομίας μας.

Είχε προηγηθεί (καθ' όλο το διαστημα της “μεταπολίτευσης”) η διολίσθηση της Δημοκρατίας σε Ολιγαχία κρυμένη καλά κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατίας την οποία είχε (από τότε) σφετερισθεί και χρησιμοποιούσε ως νομική κάλυψη για να κυβερνά τον τόπο.

Τέλος, για να μη μακρυγορώ, αναφέρω σαν τελευταία απόδειξη ότι στη χώρα μας δεν λειτουργεί η Δημοκρατία, το γεγονός του οικονομικού αποτελέσματος που επέφερε στην Ελληνική κοινωνία, η λειτουργία της δήθεν Δημοκρατίας, που (όλα αυτά τα χρόνια της “μεταπολίτευσης”) έκρυβε μέσα στο “δήθεν” αυτό, τη λειτουργία μίας πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας.

Αναφέρομαι στο γεγονός ότι στην Ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2011 (το 2013 αυτά τα νούμερα σίγουρα θα είναι πολύ μεγαλύτερα, αλλά δεν τα έχω) , το 21% των Ελληνικών νοικοκυριών κατατάσσεται ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, το 31% λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας και ένα 1,5 – 2 % πλούσιοι.... Δηλαδή έχουμε περισσότερους από 5 εκ. πολίτες φτωχούς και 150.000 πλούσιους. Έναν στους 35 ....

Και τίθεται το ερώτημα: - Είναι δυνατόν, λογικοί άνθρωποι, να αποφασίζουν να υποφέρουν και να δυστυχούν, προκειμένου κάποιοι λίγοι από αυτούς να πλουτίζουν;;;;

'Οχι, βέβαια, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.

Άρα: Δεν αποφασίζουν αυτοί, οι πολλοί, ο Δήμος της Δημοκρατίας.

Αποφασίζουν κάποιοι λίγοι, προκειμένου να διατηρούν αυτή την (παράλογη για Δημοκρατία) σχέση.

Και αποφασίζουν έτσι, ώστε να παραπλανά ότι το αποφασίζουν οι πολλοί.

Αυτό είναι το μεγάλο Ψέμμα της Ολιγαρχίας που όλοι βιώνουμε, χωρίς (οι περισσότεροι από εμάς) να το έχουν αντιληφθεί.....

Το ίδιο το Σύνταγμα, που στο θεμελιώδες 1ο άρθρο του (παρ.2) γράφει: “Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία”, μέσα από τη διαδικασία που περιγράφεται στα επόμενα άρθρα του για την υλοποίηση τής έκφρασης αυτής της “λαϊκής κυριαρχίας”, ΚΑΤ' ΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙ, ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΟΧΙ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ.

Μία διαδικασία που αφαιρεί από τη Λαϊκή κυριαρχία κάθε δικαίωμα έκφρασης τής βούλησής της επί οποιουδήποτε θιέματος μπορεί να την απασχολεί και ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΚΛΈΓΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΕΠΙ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Δηλαδή, ο “κυρίαρχος λαός” (στη δήθεν Δημοκρατία μας) δεν μπορεί να αποφασίζει για τη λύση του εκάστοτε προβλήματός του, αλλά το μόνο δικαίωμα που έχει, είναι να αποφασίζει (με τις εκλογές) για το ποιός θα αποφασίζει γι αυτόν !!!

Αυτή η μικρή διαφορά, για το “επάνω σε τί” έχει δικαίωμα ο λαός να αποφασίζει, κάνει τη μεγάλη διαφορά μεταξύ του πολίτη (που αποφασίζει ο ίδιος για τη λύση του προβλήματος του) και του ιδιώτη/idiot, (που αναθέτει σε άλλους να αποφασίζουν “εν λευκώ” για λογαριασμό του).

Αυτή η μικρή διαφορά, κάνει τη μεγάλη διαφορά μεταξύ της πραγματικής Δημοκρατίας και της Ολιγαρχίας, που παρουσιάζεται σαν Δημοκρατία για να ξεγελά την κοινωνία και να ευημερεί, εις βάρος της....

Οι εκλογές, λοιπόν, με τις οποίες ο πολίτης αναθέτει σε άλλους να αποφασίζουν “εν λευκώ” για λογαριασμό του, είναι η μαγική εικόνα της μεγάλης απάτης της δήθεν Δημοκρατίας μας.

Αυτή ακριβώς η διαδικασία κατάργησης της Δημοκρατίας, (οι εκλογή αυτών που θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς να μας ρωτούν) προβάλλει ως μέγιστη και αναντίρρητη απόδειξη ότι έχουμε δημοκρατία !!!

Και από αυτήν ακριβώς τη διαδικασία εξουδετέρωσης της Δημοκρατίας, (την εκλογή αυτών που θα αποφασίζουν ανθ' ημών) αντλεί τη νομιμοποίηση τής λειτουργίας της ως Δημοκρατία, η Ολιγαρχία που είπαμε!!!

Το στήσιμο της μεγάλης αυτής απάτης, της πιο μεγάλης από όλες τις άλλες, είναι πράγματι, περίτεχνο και αξιοθαύμαστο!!!

Όμως, είναι τώρα η ώρα να σταματήσουμε αυτό, το τελευταίο από τα μεγάλα και ολέθρια Ψέμματα που κατέστρεψαν τη Χώρα, μετά τον Σοσιαλισμό του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος (Πα.Σο.Κ) και τον Πατριωτισμό της ΝΔ που αμφότερα (αφού, ξοδεύοντας τα δημόσια έσοδα του παρόντος και του μέλλοντος της Ελληνικής κοινωνίας για να παρασύρουν εκατομμύρια πολίτες σε μία τυφλή υποστήριξη της κομματικής αντιπαλότητας τών μέν προς τους δέ, της αντιπαλότητας που προσφέρει τον μόνο λόγο της ύπαρξής τους) αποδείχθηκαν στην πράξη ότι αποτελούσαν δύο μάσκες του ίδιου προσώπου : του στυγνού Κυβερνισμού, που αποτελεί το κλειδί της λεηλασίας του Δημόσιου Πλούτου, όπως, όλοι πιά, έχουμε καταλάβει....

Η ανατροπή αυτής της λεηλασίας και η παύση της πληρωμής της από τον αμέτοχο σ' αυτήν λαό, που γίνεται με κάθε είδους και επινοήσεως χαράτσια και κεφαλικούς φόρους που προ πολλού ξεπέρασαν τους Σουλτανικούς της Τουρκοκρατίας, γίνεται μόνο με το ξήλωμα της Ολιγαρχίας αυτής και την θεσμοθέτηση (μέσα από μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση) της λειτουργίας μίας πραγματικής Δημοκρατίας, όπου οι πολίτες θα αποφασίζουν, χωρίς τους ενδιάμεσους χονδρεμπόρους της βούλησής τους, για τη λύση των προβλημάτων τους.

Τα δημοψηφίσματα και οι κληρωτοί εκπρόσωποι του λαού, είναι στοιχεία απαραίτητα για τη λειτουργία μίας πραγματικής δημοκρατίας.

Και τα κόμματα, είναι στοιχείο εντελώς περιττό, όπως αποδεικνύεται από την απάντηση που μπορεί να δώσει ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης στην ερώτηση που μπορεί να κάνει στον εαυτό του.

Αναρωτηθείτε: - Τί προσέφερε στην κοινωνία μας το κόμμα (ή τα κόμματα) που ψήφιζα (όλα αυτά τα χρόνια της “μεταπολίτευσης”) ;;;

Κι αν είσαι από αυτούς που το κόμμα σού βόλεψε την κόρη, τον γιό, ή το αυθαίρετο, αναρωτήσου αν αυτό τελικά βοήθησε την κοινωνία, ή αποδείχθηκε βάρος στην πρόοδό της.

Κάντε αυτή την απλή ερώτηση στον εαυτό σας και απαντήστε ειλικρινά. Και ζητείστε και από τους φίλους σας να την κάνουν στον εαυτό τους.

Είναι ο καλύτερος δρόμος για την ανίχνευση της Αλήθειας.

Της Αλήθειας, που πρέπει να φωτίσει το δρόμο του μέλλοντός μας.

Αλλά γι' αυτά όλα, (το αν θα πρέπει να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν κόμματα στο νέο Σύνταγμα, αν θα υπάρχει η δυνατότητα να απαντά ο λαός αμέσως και ευθέως - με δημοψηφίσματα - επάνω στα προβλήματά της κοινωνίας, αν θα έχουμε εκλεγόμενους ή κληρωτούς εκπροσώπους, κλπ, θα πρέπει να αποφασίσει η Συντακτική Εθνοσυνέλευση, ενώπιον της οποίας θα τεθούν δεόντως και θα ακουσθούν προσεκτικά, όλες οι προτάσεις.

Αυτό που επείγει σήμερα, είναι η παλλαϊκή απαίτηση για σύγκλιση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Και αυτό, ας μην περιμένουμε από το καθεστώς πολιτικό σύστημα να το κάνει.

Τουναντίον, το υπόλογο για το μεγάλο έγκλημα, “Σύστημα”, (η Ολιγαρχία που προαναφέραμε), θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια εναντίον της συγκρότησης Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, διότι θα είναι ο τάφος της.

Πρέπει εμείς οι πολίτες να αναλάβουμε πρωτοβουλίες.

Να ενημερωθεί η κοινωνία για το τι είναι πραγματικά η Δημοκρατία. Η πραγματική Δημοκρατία (η Άμεση) και όχι αυτή η ψευδεπίγραφη, που βιώνουμε τα καταστροφικά αποτελέσματά της.

Αυτή η “δήθεν Δημοκρατία”, που πέραν όλων των άλλων εγκλημάτων της, έχει απαξιώσει την έννοια της Δημοκρατίας στα μάτια της κοινωνίας και έχει τροφοδοτήσει με επιχειρήματα εναντίον της Δημοκρατίας, τους φασίστες νοσταλγούς της Χούντας, που τολμούν νά λένε, δείχνοντας την πολυεπίπεδη καταστροφή που έχει επιφέρει η κυβερνώσσα Ολιγαρχία:

“- Νά τα καλά της Δημοκρατίας. Αυτό που χρειάζεται ο Έλληνας είναι μία φωτισμένη Δικτατορία”, εννοώντας “φωτισμένους” τους νεάντερταλ που κραδαίνοντας ρόπαλα, προτείνουν την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας από την “Ισχύ του Δικαίου” στο “Νόμο του Ισχυρού”, δηλαδή στο “Νόμο της ζούγκλας” και δείχνουν το δρόμο ενός νέου εμφυλίου, τον οποίο δεν είναι και πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν οι συσπειρωνόμενοι στον αντίθετο πόλο πολίτες, που δεν έχουν πετάξει τις αριστερόστροφες κομματικές παρωπίδες....

Νομίζω πως με αυτά που κατέθεσα, τεκμηρίωσα επαρκώς το γεγονός πως στη Χώρα μας δεν έχουμε Δημοκρατία, αλλά μας κυβερνά μία πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία που τα συμφέροντά της είναι αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελληνικής κοινωνίας.

Αυτή δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις της πτώχευσης που βιώνουμε και η ίδια (με τη δική μας ανοχή) επιτηρεί την αυστηρή τήρηση των όρων της οικονομικής κατοχής μας, για λογαριασμό των κατοχικών δυνάμεων που αυτή έφερε στη Χώρα.

Γι' αυτό και πρέπει να την ξηλώσουμε, το δυνατόν συντομώτερο.

Με αυτό το σκεπτικό, σας καλώ όλους όσοι προτάσσετε την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, να συσπειρωθείτε προς τον σκοπό αυτόν.

Συσπειρωθείτε σε κάθε Κίνηση ή Κίνημα που αγωνίζεται για τον σκοπό αυτό, έξω από κομματικές περιχαρακώσεις και ιδεοληψίες.

Κόμματα και εκλογές, είναι για να συντηρούν το καταστροφικό σύστημα της κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας.

Η απελευθέρωση της Χώρας από τους Μνημονιοφύλακες, ώστε να δραπετεύσει από την αιχμαλωσία των Μνημονίων, είναι ο μονόδρομος για τη σωτηρία της κοινωνίας και του έθνους μας.

Είναι ο μόνος δρόμος για να ζήσουν οι επόμενες γενιές των Ελλήνων σε περιβάλλον Ελευθερίας και Δημοκρατίας.

Της απερχόμενης γενιάς (ιστορικά υπόλογης της κατάστασης) δεν της μένει να κάνει τίποτε άλλο, παρά να αγωνισθεί για τις επόμενες, για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας, που είναι ο μονόδρομος για την συνεχή και αέναη Πρόοδο της κοινωνίας.

Νομίζω πως με αυτά που είπα, τεκμηρίωσα επαρκώς πως η Ελληνική κοινωνία έχει “ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ για ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”.