Κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό
επίπεδο, οι ασκούμενες πολιτικές της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης
αντικατέστησαν, μεταξύ άλλων, τον αναδιανεμητικό και αναπτυξιακό ρόλο
του φορολογικού συστήματος με τον αντικοινωνικό κύκλο της ανισοκατανομής
του εισοδήματος (εισοδηματικές ανισότητες) και την ανάπτυξη του
κοινωνικού κράτους με την απελευθέρωση των αγορών και την συρρίκνωση των
κοινωνικών δαπανών (κοινωνικές ανισότητες).
Οι
συνθήκες αυτές, ιδιαίτερα κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα,
ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, τέσσερα κεντρικά κοινωνικά-οικονομικά
προβλήματα, τα οποία υπονομεύουν την ομαλή πορεία της ευρωπαϊκής
οικονομίας και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων πολιτών.
Δηλαδή: α) το επίπεδο επάρκειας του κοινωνικού κράτους, β) τις
ανισότητες, γ) το δημογραφικό και δ) την κλιματική κρίση.