Ένα «έγκλημα διαρκείας» παραμένει όχι μόνο ατιμώρητο, αλλά και χωρίς καμία αποζημίωση, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες ημιτελείς προσπάθειες.
Το ξένο είναι πιο γλυκό, λέει ο ελληνικός λαός. Συνδέει το θέμα με τα ερωτικά ζητήματα, αλλά η συγκεκριμένη φράση ταιριάζει «γάντι» και σε πολλά άλλα. Αρκεί να την αλλάξουμε λίγο. Το ξένο είναι πιο πιεστικό, ίσως πιο αξιόπιστο, σίγουρα πιο αποτελεσματικό. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά μαθαίνουμε για σοβαρά δικά μας θέματα –εθνικά και οικονομικά- από ξένους πολιτικούς ή οικονομικούς παράγοντες. Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια δεν μάθαμε την αλήθεια για τα παρασκήνια της ελληνικής χρεοκοπίας και των διαπραγματεύσεων με την τρόικα από Ευρωπαίους αξιωματούχους και στελέχη του ΔΝΤ; Όπως, επίσης, η χώρα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της μόνο όταν λογοδοτεί στο εξωτερικό. Ακόμη και στα πιο απλά πράγματα. Πρόσφατα φίλος που παρακολούθησε ζωντανά στο γήπεδο τον αγώνα Ολυμπιακός – Τότεναμ ορκιζόταν ότι δεν άναψε ούτε ένας πυρσός, δεν έπεσε ούτε μία κροτίδα.