Τουρκία: Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης – μέλος του ΙΗΑ

Το απόφθεγμα του Σκοπελίτη Κωνσταντίνου (μετέπειτα Καισάριου) Δαπόντες (1713-1784) ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση που βρίσκεται ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Τ. Ερντογάν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά: 

Στις 24 Φεβρουαρίου 2020 ο Τούρκος πρόεδρος ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες «τετραμερή σύνοδο κορυφής» Τουρκίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Γαλλίας για το Ιντίλμπ της Συρίας. Αντ΄ αυτού, πήγε εσπευσμένα στην Μόσχα (5 Μαρτίου 2020) όπου ο Πούτιν του επεφύλαξε ένα χοντρό καψώνι: Ο μεγαλομανής Ερντογάν και σύσσωμη η ακολουθία του (Τσαβούσογλου, Καλίν, Ακάρ κ.ο.κ.ε.) περίμεναν τον οικοδεσπότη Βλαδιμίρ Πούτιν να τους υποδεχτεί επί 120 δευτερόλεπτα, σε αίθουσα διακοσμημένη με πορτρέτα Ρώσων στρατηγών από νικηφόρους για την Ρωσία πολέμους εναντίον των Τούρκων! 

Ο ύποπτος ρόλος του ΟΗΕ στο μεταναστευτικό: Καλύπτει αδιάντροπα τους Τούρκους, συμπεριφέρεται περισσότερο ως ΜΚΟ

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες
με την πρωθυπουργό της Φινλανδίας, S;anna Mar;in.
UN Photop, Mark Garten

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Ορισμένα πράγματα μιλούν από μόνα τους. ‘Η αλλιώς, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει… Με το που ανακοίνωσε, ορθά, ορθότατα, η κυβέρνηση το προσωρινό πάγωμα της υποβολής αιτήσεων για άσυλο, ποιοί βγήκαν να την κατακεραυνώσουν;

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ντόπιοι «αλληλέγγυοι», οι οργανώσεις του Σόρος και άλλες ομοειδείς ΜΚΟ και βεβαίως, πρώτη και καλύτερη, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, που συντηρείται από την ύπαρξη του προβλήματος και έχει κάθε λόγο να προσβλέπει στην γιγάντωση του.