Οι τέσσερις μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρείες χαρτοφυλακίου στον κόσμο — Publicis Groupe, WPP, Omnicom Group και Interpublic Group — είναι βαθιά συνδεδεμένες με τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και τους παγκόσμιους φορείς χάραξης πολιτικής.Οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων και οι εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημιστικών πρακτορείων αποτελούν κεντρικό
γρανάζι στην παγκόσμια μηχανή προπαγάνδας. Φροντίζουν να διανέμεται το ίδιο μήνυμα σε πολλά διαφορετικά μέρη με συνεκτικό χρονοδιάγραμμα. Εκτιμάται ότι τα δύο τρίτα έως το 80% του περιεχομένου που μεταδίδεται και δημοσιεύεται από εταιρικά μέσα προέρχεται από εταιρείες δημοσίων σχέσεων όπως αυτές οι τέσσερις. Με άλλα λόγια, οι περισσότερες λεγόμενες «ειδήσεις» των mainstream media είναι παγκόσμια προπαγάνδα…
Άρθρο του Dr. Joseph Mercola
Στο βιβλίο της « One Idea to Rule Them All: Reverse Engineering American Propaganda », η Michelle Stiles αποκαλύπτει πώς το αμερικανικό κοινό (και μάλιστα ο παγκόσμιος πληθυσμός γενικότερα) έχει κατηχηθεί και εξαπατηθεί από εταιρείες δημοσίων σχέσεων (PR) που διαχειρίζονται την παγκοσμιοποίηση προπαγανδιστικές εκστρατείες. Θα πάρω συνέντευξη από τον Michele σύντομα για αυτό το βιβλίο.
Το πρακτορείο δημοσίων σχέσεων δημιουργεί ένα παγκόσμιο σχέδιο πολυμέσων για έναν συγκεκριμένο πελάτη. Αποφασίζει τα άρθρα που θα γραφούν και πού θα εμφανιστούν. Στη συνέχεια, αποφασίζει πού και πότε θα προβάλλονται οι διαφημίσεις.
Έτσι, ενώ οι φαρμακευτικές εταιρείες φαίνεται να έχουν μια μάλλον άμεση επιρροή στα μέσα ενημέρωσης, είναι πραγματικά οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων που ασκούν τον μεγαλύτερο έλεγχο, ειδικά όταν πρόκειται για την οργάνωση όλων.
Φροντίζουν να διανέμεται το ίδιο μήνυμα σε πολλά διαφορετικά μέρη με συνεκτικό χρονοδιάγραμμα. Ως εκ τούτου, οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων είναι ένα κεντρικό γρανάζι στην παγκόσμια μηχανή προπαγάνδας και πρέπει να γίνουν κατανοητές ως τέτοιες.
Σε μια δευτερεύουσα σημείωση, υπάρχουν δύο ονομασίες για εταιρείες δημοσίων σχέσεων: εταιρείες δημοσίων σχέσεων και εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημιστικών πρακτορείων. Οι εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημιστικών πρακτορείων έχουν δημόσιες σχέσεις, αλλά βασίζονται κυρίως σε διαφημιστικά πρακτορεία.
Μια Ρωσική κούκλα φωλιάσματος μοντέλο του κόσμου…
Όπως αναλύεται στο « Ποιος κατέχει τον κόσμο; Μια χούφτα ιδιωτικών επενδυτικών εταιρειών κυριαρχούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας και κατέχουν όλα όσα ξοδεύουμε τα χρήματά μας, από τρόφιμα και ποτά μέχρι ρούχα, ταξίδια, στέγαση και σχεδόν οτιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφτείτε.
Ενώ φαίνεται να υπάρχουν εκατοντάδες ανταγωνιστικές μάρκες στην αγορά, όπως οι ρωσικές κούκλες φωλιάς, οι μεγαλύτερες μητρικές εταιρείες διαθέτουν πολλές μικρότερες μάρκες. Στην πραγματικότητα, όλες οι μάρκες συσκευασμένων τροφίμων , για παράδειγμα, ανήκουν σε δώδεκα περίπου μεγαλύτερες μητρικές εταιρείες.
Αυτές οι μητρικές εταιρείες, με τη σειρά τους, ανήκουν σε μετόχους και οι μεγαλύτεροι μέτοχοι είναι ίδιοι σε όλες: Vanguard και BlackRock . Αυτοί οι θεσμικοί επενδυτές ανήκουν επίσης μεταξύ τους.
Είναι μέτοχοι ο ένας στις εταιρείες του άλλου, γεγονός που διαβρώνει την έννοια του ανταγωνισμού και ενισχύει ακόμη περισσότερο το παγκόσμιο μονοπώλιο.
Τέσσερις εταιρείες συμμετοχών διαφημίσεων κυριαρχούν στο τοπίο των μέσων ενημέρωσης
Οι τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημίσεων στον κόσμο είναι αυτή τη στιγμή η Publicis Groupe, η WPP, η Omnicom Group και η Interpublic Group, και οι σημειώσεις της Stiles, όλες «είναι βαθιά συνδεδεμένες με τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και τις ελίτ της πολιτικής . ”
Κάθε πρακτορείο, με τη σειρά του, έχει μικρότερες θυγατρικές και θυγατρικές, δίνοντάς μας και πάλι την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι παίκτες από ό,τι πραγματικά.
Και, όπως με οτιδήποτε άλλο, η Vanguard ή/και η BlackRock είναι μεταξύ των 10 κορυφαίων μετόχων σε αυτές τις τέσσερις κορυφαίες εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημιστικών πρακτορείων. Κατέχουν επίσης μεγάλες εταιρείες μέσων ενημέρωσης και τις μεγαλύτερες εταιρείες φαρμάκων.
Για λόγους σαφήνειας, στο βιβλίο της, η Stiles απαριθμεί τις τρεις πρώτες θέσεις ως WPP, Omnicom και Interpublic, αλλά από τον Νοέμβριο του 2021, η Publicis ξεπέρασε την WPP όσον αφορά την αξία της αγοράς, κατακτώντας τη Νο. 1 θέση ως η μεγαλύτερη εταιρεία χαρτοφυλακίου διαφημίσεων στον κόσμο.
Ωστόσο, το WPP εξακολουθεί να έχει μεγαλύτερα ετήσια έσοδα. Τούτου λεχθέντος, και οι τέσσερις διαθέτουν ετήσια έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το 2022:
• Η WPP με έδρα το Λονδίνο, η οποία έχει πρακτορεία σε 112 χώρες, κέρδισε 17,847 δισεκατομμύρια δολάρια . Αξιοσημείωτοι πελάτες είναι οι Amazon, Microsoft, NBC, Healthline, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και η Pfizer.
• Η Publicis έβγαλε 14,957 δισεκατομμύρια δολάρια εξυπηρετώντας πελάτες στον κλάδο της τεχνολογίας , της φαρμακευτικής και της τραπεζικής.
• Η Omnicom με έδρα τη Νέα Υόρκη κέρδισε 14,289 δισεκατομμύρια δολάρια από τις 200+ αντιπροσωπείες της, οι οποίες εξυπηρετούν περισσότερες από 5.000 εταιρικές μάρκες, πανεπιστήμια, μη κερδοσκοπικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς (ΜΚΟ).
• Τα έσοδα του Ομίλου Interpublic ήταν 10,928 δισεκατομμύρια δολάρια και στο πελατολόγιο του περιλαμβάνονται ο Στρατός των ΗΠΑ, η ABC, η Columbia Records, η Unilever, η US Bank, το Facebook και η ExxonMobil , για να αναφέρουμε μόνο μερικά.
Σύμφωνα με τον Stiles, εκτιμάται ότι τα δύο τρίτα έως το 80% του περιεχομένου που μεταδίδεται και δημοσιεύεται από εταιρικά μέσα προέρχεται από εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Με άλλα λόγια, οι περισσότερες λεγόμενες «ειδήσεις» των mainstream media είναι προπαγάνδα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι όταν προσθέτετε μαζί τα έσοδα αυτών των τεσσάρων κορυφαίων εταιρειών χαρτοφυλακίου διαφημίσεων, εξακολουθούν να είναι κάτω από τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια, κάτι που φαίνεται μέτρια τιμή για τον έλεγχο έως και το 80% του παγκόσμιου τοπίου των κυρίαρχων μέσων. Σαφώς, είναι καλά ξοδευμένα χρήματα, από την οπτική γωνία του παγκοσμιοποιητή.
Η διακρατική καπιταλιστική τάξη
Όπως σημείωσε ο Stiles, ο όρος που χρησιμοποιεί η ακαδημία για να περιγράψει αυτή την παγκοσμιοποιητική κλίκα είναι «Η Τάξη των Διακρατικών Καπιταλιστών» ή TCC.
«Είναι το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου που παρέχουν την ιδεολογική αιτιολόγηση οδηγώντας τις επιθυμητές ενέργειες που πρέπει να υλοποιηθούν παγκοσμίως για την επιδίωξη των κοινών τους συμφερόντων μέσω διεθνικών κυβερνητικών οργανισμών», γράφει.
Συνεχίζει αναφέροντας το βιβλίο του κοινωνιολόγου Peter Phillips, «Giants: The Global Power Elite», στο οποίο ο Phillips αναφέρει λεπτομερώς:
«Ο τεράστιος ιστός διασύνδεσης των 17 γιγάντων επενδυτικών εταιρειών που διαχειρίζονται κεφάλαια άνω των 43 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες επενδύουν μεταξύ τους, οι κοντινοί γίγαντες… και έχουν μερίδια ιδιοκτησίας στις κορυφαίες 1.500 εταιρείες σε όλο τον κόσμο, δίνοντάς τους τεράστια δύναμη στις αίθουσες εταιρικών συμβουλίων σε όλο τον πλανήτη.
«Οι ηγέτες αυτών των εταιρειών συναντώνται σε διάφορα συνέδρια χάραξης πολιτικής καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους για να δικτυωθούν, να αναπτύξουν στρατηγική και να οριστικοποιήσουν συστάσεις με τη μορφή εκθέσεων και λευκών βίβλων που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια γεωπολιτική…
«Εάν εξακολουθείτε να ζείτε στους σκοτεινούς αιώνες πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει διαπλεκόμενη παγκόσμια ελίτ που να ελέγχει και να εξουσιάζει την κυριαρχία των εθνών-κρατών και να κυριαρχεί στο ιδεολογικό τοπίο, αφιερώστε χρόνο και διαβάστε το βιβλίο του Phillip. Είναι ένας έλεγχος πραγματικότητας τόσο συναρπαστικός όσο ένα κρύο ντους…
«Η Philips παρουσιάζει 389 από τους πιο ισχυρούς παίκτες του καπιταλισμού στον κόσμο… Είναι ένα πολύ μικρό οικοσύστημα διαπλεκόμενων συνδέσεων, οικονομικών επικαλύψεων, κύρους της ελίτ και ελέγχου μηνυμάτων στο οποίο κατοικούν…
«Υπάρχουν ενοποιήσεις, διασταυρούμενες ενοποιήσεις, συνεργασίες, επικάλυψη ηγεσίας και συνεχής δικτύωση μεταξύ του 1%. Αυτό είναι εμφανές. Μέχρι στιγμής, ένα προφανές αλλά αγνοημένο ερώτημα είναι: Εάν έχει ήδη δημιουργηθεί ένας βαθιά σύνθετος γεωπολιτικός και ιδεολογικός ιστός, ποιοι είναι οι υφαντές και τι κάνουν; Ποιος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση σε τόσο μεγάλη κλίμακα;
«Οι άνθρωποι που μελετούν αυτά τα είδη έχουν πολλά ονόματα για τους υφαντές: «The Deep State», «The 1%,» «The Elites», «GloboCap», «The Powers That Be» ή απλά «Παγκοσμιοποιητές».
«Είναι πιθανό ότι οι αληθινοί ηγέτες θα παραμένουν πάντα κρυμμένοι, και οι ηγέτες που περιγράφονται στο βιβλίο του Phillips είναι λίγο-πολύ φιγούρες που αντιμετωπίζουν τους ελεγκτές στα παρασκήνια.
«Θυμηθείτε, οι λύκοι δεν ανακοινώνουν τον εαυτό τους στο ευρύ κοινό. Αν τα πράγματα πάνε στραβά, η ανωνυμία τους προστατεύει. Τελικά, η γνώση των ονομάτων δεν είναι τόσο σημαντική όσο η κατανόηση του συστηματικού παιχνιδιού «ο νικητής τα παίρνει όλα» που παίζουν».
Αλλά για όλες τις ιδιωτικές συναντήσεις τους, οι παγκοσμιοποιητές δεν θα μπορούσαν να χτίσουν αυτό το κρυφό μονοπώλιο όπου κατέχουν τα πάντα, αν δεν ήταν ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης.
Έκρυβαν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης αρκετά καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά κατά τη διάρκεια του COVID-19 , η κατά λέξη ανοησία και τα εύκολα επιβεβαιωμένα ψέματα αποκάλυψε ότι υπήρχε, χωρίς αμφιβολία, μια οργάνωση από πάνω προς τα κάτω στην τρέλα.
Εδώ, το Publicis φαίνεται να είναι κορυφαίος υποψήφιος ως ο κύριος φορέας, βλέποντας πώς συνεργάζεται με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το οποίο ηγείται της έκκλησης για «επαναφορά » της παγκόσμιας οικονομίας και μια πλήρη αναμόρφωση του τρόπου ζωής μας.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει δισεκατομμύρια για προπαγάνδα
Ενώ τα ιδιωτικά συμφέροντα βρίσκονται στο επίκεντρο της παγκοσμιοποιητικής φυλής ή του Deep State, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι κυβερνήσεις δεν συμμετέχουν στα σχέδιά τους — ή στην προπαγάνδα τους.
Όπως αναφέρει ο Stiles, μεταξύ 2007 και 2015, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπάνησε περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων, συν άλλα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια για δημοσκοπήσεις, έρευνα και συμβουλευτικές υπηρεσίες αγοράς. Γιατί μια κυβέρνηση «του λαού, από τον λαό, για τον λαό» χρειάζεται όλο αυτό το PR;
Εν ολίγοις: να μυήσει το κοινό με τις αφηγήσεις και τις απόψεις των παγκοσμιοποιητών.
«Η οικοδόμηση εμπιστοσύνης απαιτεί χρόνο γιατί ο χαρακτήρας αποκαλύπτεται μόνο μέσω της δράσης», σημειώνει ο Stiles, και αυτό είναι γνωστό τόσο στους απατεώνες όσο και στους προπαγανδιστές. Χωρίς ένα ορισμένο επίπεδο εμπιστοσύνης, μια απάτη δεν θα λειτουργήσει, και τώρα ανακαλύπτουμε ότι η παγκοσμιοποιητική φυλή έχει περάσει δεκαετίες ενορχηστρώνοντας μια απάτη, τόσοι πολλοί που ακόμα δεν μπορούν να το πιστέψουν. Έχουν διεισδύσει στον ακαδημαϊκό χώρο, την επιστήμη και σχεδόν κάθε κλάδο της κυβέρνησης, και όχι μόνο στις ΗΠΑ
Σε ένα λειτουργικό σύστημα, τα κύρια μέσα ενημέρωσης θα μας είχαν ειδοποιήσει για το σχέδιο παιχνιδιού και θα είχαν αποκαλύψει τους ψεύτες και τις απάτες στην πορεία. Αλλά δεν το έκαναν, και ο λόγος που δεν το έκαναν είναι ότι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν είναι πλέον ελεύθερα να αναφέρουν την αλήθεια.
Έχει αιχμαλωτιστεί από την παγκοσμιοποιητική μηχανή προπαγάνδας και η κύρια λειτουργία της είναι να μεταδίδει τις αφηγήσεις που δημιουργούνται από εταιρείες δημοσίων σχέσεων για λογαριασμό της καμπάλας.
«Η προπαγάνδα είναι το άθλημα των πλουσίων», γράφει ο Stiles.
«Φανταστείτε με σωρούς χρημάτων μπορείτε να αγοράσετε «εμπιστοσύνη», δίνοντάς σας τη δυνατότητα να μονοπωλήσετε ιδέες. Οι ιδέες σας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας διασφαλίζουν τη συνεχή κυριαρχία της αγοράς και την οικονομική μόχλευση έναντι των χειραγωγούμενων πολιτών.
«Θα το κάνετε αυτό με διάφορους τρόπους. δημιουργώντας ιδρύματα που θα «δωρίζουν» μεγάλα χρηματικά ποσά σε οργανισμούς που θα θέλατε να επηρεάσετε, χορηγώντας οργανισμούς που επηρεάζουν εθνικούς και παγκόσμιους ηγέτες και δημιουργώντας μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που μπορούν να προωθήσουν το μήνυμά σας ενώ φαίνονται ανεξάρτητοι.
«Αυτό διαρκεί δεκαετίες, αλλά είσαι υπομονετικός άνθρωπος. Άλλωστε, η παγκόσμια ιδεολογική κυριαρχία δεν πρέπει να συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη. Όταν υπάρχουν ή έχουν συλληφθεί επαρκείς οντότητες — ο μέσος πολίτης υπόκειται στην καλύτερη ψευδο-πραγματικότητα που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα.
«Είναι ένα διαβολικό επίτευγμα – η διαφθορά και η κατάληψη της ιδεολογικής ελεύθερης αγοράς. Οι ιδέες σας διαποτίζουν το τοπίο και τα αβοήθητα θύματά σας παλεύουν να τριγωνίσουν την «αλήθεια», παγιδευμένα σε έναν κυριολεκτικό ιστό αράχνης διασυνδεδεμένων και καλά χρηματοδοτούμενων έγκυρων φωνών και οντοτήτων».
Η δημιουργία ενός συνδικάτου ιδεών
Ο Stiles διέρχεται από τους διάφορους τρόπους με τους οποίους οι τεχνοκράτες και οι διανθρωπιστές της παγκοσμιοποίησης κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα «συνδικάτο ιδεών» όπου οι ιδέες τους έχουν πάντα την κορυφαία τιμολόγηση. Ένας τρόπος ήταν μέσω της σύλληψης κοινωνικών επιρροών μέσω των δολωμάτων των «επιχορηγήσεων και της υπόσχεσης για διορισμούς, δημοσιεύσεις και κύρος».
Αυτή η στρατηγική είχε ως αποτέλεσμα ανθρώπους με χαμηλή ακεραιότητα και ήθος να μπαίνουν στο επίκεντρο – οι περισσότεροι είναι βασικά άνθρωποι πρόθυμοι να ξεπουλήσουν – ενώ ταυτόχρονα περιορίζουν την επιρροή ανεξάρτητων στοχαστών που δεν μπορούν να αγοραστούν.
Μια άλλη εξαιρετικά αποτελεσματική στρατηγική είναι να «ελέγχετε το βασίλειο των ιδεών χρηματοδοτώντας αφειδώς ορισμένα θέματα και αφηγήσεις, ενώ επιλεκτικά λιμοκτονείτε άλλα που προορίζονται για εξαφάνιση», γράφει ο Stiles.
Αυτό γίνεται συνήθως μέσω φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Μέσω της «φιλανθρωπίας», η κήβα μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ιδέες που υποστηρίζει το TCC, ενώ ταυτόχρονα εξαφανίζει τις αντίθετες ιδέες και ιδανικά.
Όπως σημειώνει ο Stiles:
«Η αληθινή απειλή των ιδρυμάτων έγκειται «στην ικανότητά τους να παρέχουν πολεμικά σεντούκια στη μάχη των ιδεών», να επιλέγουν νικητές και ηττημένους και να διαφθείρουν το ελεύθερα ρέον ιδεολογικό τοπίο…
«Οι ιδέες που είναι αντικομφορμιστικές, αντισυμβατικές ή απλώς δεν συνάδουν με την κυρίαρχη ιδεολογία που υποστηρίζουν οι διαχειριστές του ιδρύματος θα αφεθούν να μαραθούν στο αμπέλι, έχοντας μικρή εμβέλεια ή δύναμη να επηρεάσουν.
«Πολύ από αυτό που ονομάζεται «αλήθεια» σήμερα υποστηρίζεται από την «έρευνα». «Η έρευνα λέει» είναι η ουσία της υποτιθέμενης αντικειμενικότητας και η ραχοκοκαλιά ενός ανώτερου επιχειρήματος που αφήνει τον συνάδελφο χωρίς έρευνα στη σκόνη.
«Η λογική είναι η εξής: Όλες οι αξιόλογες ιδέες λαμβάνουν χρηματοδότηση για την έρευνα. οι ιδέες σας δεν έχουν υποστηρικτική έρευνα. Επομένως, οι ιδέες σας είναι κατώτερες.
«Όπως μπορείτε εύκολα να δείτε, όλες οι ιδέες δεν έχουν ίσες ευκαιρίες να προχωρήσουν εάν ο μοχλός ελέγχου της χρηματοδότησης είναι μεροληπτικός.
«Με αυτό το σχέδιο σε εφαρμογή, ολόκληροι πνευματικοί στολίσκοι εξειδικευμένων επιστημών θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και να χρησιμοποιηθούν για να διοικήσουν την κοινωνική πολιτική, τη νομοθεσία και τις δικαστικές αποφάσεις, κατευθύνοντας τα χρηματικά ποσά που ρέουν στον ακαδημαϊκό κόσμο…
«Ο θεμελιώδης έλεγχος των χρημάτων για τον ακαδημαϊκό κόσμο μπορεί να θεωρηθεί ως ασφυκτικός φραγμός στον σπόρο ή ιδεολογικά κέντρα βλάστησης που στοχεύουν τους δημιουργούς ιδεών και τα προς το ζην».
Ο τρίτος τρόπος για να δημιουργήσετε ένα συνδικάτο ιδεών είναι μέσω των μπροστινών ομάδων – τρίτων οργανισμών που ισχυρίζονται ότι είναι ανεξάρτητοι αλλά είναι πραγματικά πράκτορες και για μια συγκεκριμένη ατζέντα.
«Με αρκετά χρήματα, οι μπροστινές ομάδες μπορούν να αντέξουν οικονομικά να σχεδιάσουν την αλήθεια του σχεδιαστή από τη γραμμή συναρμολόγησης για να υποστηρίξουν κυριολεκτικά οποιαδήποτε πλατφόρμα», γράφει ο Stiles, προσθέτοντας, «Χάρη στα δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν μέσω ιδρυμάτων, εταιρειών δημοσίων σχέσεων και της τεχνικής τρίτων. , οι Αμερικανοί κυριολεκτικά κολυμπούν σε μια θάλασσα κατασκευασμένης αλήθειας».
Έλεγχος ανταγωνιστικών απόψεων
Έτσι, για να συνοψίσουμε, η διατήρηση του ελέγχου των ιδεών και των κυρίαρχων αφηγήσεων περιλαμβάνει τόσο τη μονοπώληση των ιδεών όσο και την ταυτόχρονη καταστολή των ανταγωνιστικών απόψεων, και οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων και τα μέσα ενημέρωσης εκτελούν και τις δύο λειτουργίες.
Όπως σημειώνει ο Stiles, ακόμη και όταν τα μέσα παρουσιάζουν αντίθετες απόψεις, το κάνουν πολύ προσεκτικά. «Η αλήθεια που έχει τη δύναμη να ανατρέψει την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας θα έχει ένα τείχος προστασίας εναντίον της» και τα μέσα ενημέρωσης απλά δεν θα διασχίσουν αυτό το τείχος προστασίας, ανεξάρτητα από το πόσο «ουδέτερα» προσποιούνται ότι είναι.
Το ChatGPT σταθμίζει τους πιθανούς κινδύνους των εταιρειών δημοσίων σχέσεων
Κλείνοντας, και για πλάκα, ένα μέλος της ομάδας μου ζήτησε πρόσφατα από το ChatGPT να «γράψει μια ιστορία σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους του τρόπου με τον οποίο οι τρεις κορυφαίες εταιρείες χαρτοφυλακίου διαφημίσεων, οι οποίες λειτουργούν επίσης ως εταιρείες δημοσίων σχέσεων, μπορούν να επηρεάσουν την κάλυψη ειδήσεων σχετικά με φαρμακευτικά προϊόντα. παρόμοιο με το πώς ο Μπιλ Γκέιτς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα του ιδρύματός του για να επηρεάσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τους οργανισμούς μέσων ενημέρωσης για να επηρεάσουν την κάλυψη της παγκόσμιας υγείας και ενδεχομένως να επωφεληθούν από τις δικές του φαρμακευτικές επενδύσεις».
Η προσεκτικά σχεδιασμένη προτροπή για το AI επέτρεψε μια απάντηση που αποκαλύπτει τον πυρήνα της αλήθειας που ακόμη και οι ριζοσπαστικοποιημένοι προγραμματιστές στο OpenAI δεν μπορούσαν να φιλτράρουν.
Πηγή: Children’s Health Defense
Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση
Thanks to Theo_k
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου