Η συνεχής πορεία παρακμής των Ελλήνων

Είναι αδύνατον να καταλάβουμε γιατί δεν ενδιαφέρεται καμία κυβέρνηση για την παραγωγή πλούτου – χωρίς την οποία η Ελλάδα θα λεηλατηθεί εντελώς από τους δανειστές της, με τα Υπερταμεία τους κοκ., με τελικό αποτέλεσμα να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας. Όταν διαπιστώνει βέβαια κανείς πως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές το βασικό θέμα της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι οι βίλες των πολιτικών, απογοητεύεται εντελώς  – αφού σημαίνει πως έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, παρά το ότι έχουν την τύχη να ζουν σε μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα. Σε μία χώρα που θα μπορούσε να πετύχει θαύματα – απλά και μόνο με μία συνετή, ορθολογική και δίκαιη διαχείριση των οικονομικών της.

.

Ανάλυση

Σε σχέση με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, όπου διενεργείται μία απίστευτη αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των πολύ πλουσίων και εις βάρος όλων των υπολοίπων, με την ευκαιρία των συνεχών κρίσεων που βιώνουμε και με τη βοήθεια της κυβερνητικής πολιτικής, οι Έλληνες υφίστανται μία τριπλή ληστεία, χωρίς δυστυχώς να το έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει – επειδή οι συνέπειες του πληθωρισμού δεν είναι εύκολα κατανοητές. Ειδικότερα, ληστεύονται ως εξής:

 

(α) Από τη μείωση των εισοδημάτων τους, μισθών και συντάξεων, μέσω της μείωσης της αγοραστικής τους αξίας – αφού με τα ίδια χρήματα, καλούνται να πληρώσουν πολύ πιο ακριβές τιμές. Εν προκειμένω, οφείλει να γνωρίζει κανείς πως ο πληθωρισμός του 2023, είναι επί πλέον αυτού του 2022. Δηλαδή, εάν αυξήθηκαν το 2022 οι τιμές κατά 9,5% και το 2023 κατά 5%, τότε είναι ακριβότερες κατά 14,9% σε σχέση με το 2021, κατά το μαθηματικό τύπο (1,095*1,05). 

 

Τα τρόφιμα βέβαια, στα οποία καταναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους οι φτωχοποιημένοι Πολίτες, αυξήθηκαν υπερδιπλάσια – ενώ συνεχίζουν να αυξάνονται κατά 15%, σε σχέση με το 2022 ή πάνω από 30% σε σχέση με το 2021. Μπορεί δε να ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως ο ρυθμός αύξησης των τιμών των τροφίμων μειώθηκε τον τελευταίο μήνα, αλλά αφενός μεν τα ελληνικά τρόφιμα ήταν ανέκαθεν ακριβότερα (γράφημα), οπότε είναι λογική η ποσοστιαία μείωση τους, αφετέρου το σωστό είναι να συγκρίνουμε με τις τιμές άλλων χωρών – όπως με την Ολλανδία (με βασικό μισθό 1.900 €), όπου ακόμη και το ελληνικό γιαούρτι πωλείται εκεί προς 2,75 € το μισό κιλό, ενώ στην Ελλάδα 2,90!

(β) Από την άνοδο των φόρων, αφού η κυβέρνηση διατηρεί τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές, στις αυξημένες τιμές, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που τους μειώνουν – όπως τον ΦΠΑ, τον οποίο μηδένισε η Πορτογαλία από 6% προηγουμένως, σε μία σειρά βασικών ειδών διατροφής.

 

Για παράδειγμα, εάν ένα προϊόν κόστιζε 10 €, με ΦΠΑ 24% το κράτος εισέπραττε 2,40 € – ενώ όταν η τιμή του αυξήθηκε στα 15 €, τότε το κράτος εισπράττει 3,60 €. Το γεγονός αυτό φαίνεται από την άνοδο των φορολογικών εσόδων, και το πρώτο δίμηνο του 2023 – η οποία ήταν 1,3 δις €, πάνω από το στόχο του προϋπολογισμού, Ποιος πληρώνει αυτούς τους παραπάνω φόρους; Προφανώς όλοι εμείς.

 

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται εδώ πως δεν αυξάνονται οι φόροι, αλλά τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου, λόγω της αύξησης του ΑΕΠ – ενώ το σωστό είναι πως αυξάνονται, λόγω της ανόδου των τιμών. Για να τεκμηριώσουμε, οφείλουμε εν πρώτοις να ορίσουμε πως υπάρχουν τρεις διαφορετικές έννοιες:

(α) οι φορολογικοί συντελεστές, (β) τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου και (γ) οι φόροι για τους Πολίτες που είναι έξοδα και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό μη ανταποδοτικά, ειδικά στην Ελλάδα.

Επίσης πως το ΑΕΠ μας, σε όρους όγκου που δεν επηρεάζεται από τις τιμές, δεν αυξήθηκε σε σχέση με το 2019 αλλά, αντίθετα, μειώθηκε πάνω από 2 δις € – από τα 194,4 δις € του 2019 στα 192 δις το 2022 (ανάλυση). Όσον αφορά τους φόρους όμως, αυξήθηκαν παρά την πτώση του ΑΕΠ – από 51 δις € το 2019 στα 55 δις το 2022. Επομένως το ΑΕΠ μας μειώθηκε κατά 2,4 δις € και οι φόροι αυξήθηκαν κατά 4 δις €.

Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει σε όρους όγκου, όταν κάποιος πουλάει 10 κιβώτια νερό με 10 € το ένα, τότε ο τζίρος του, το ΑΕΠ για μία χώρα, είναι 100 € – ενώ όταν το πουλάει με 15 €, αυξάνεται στα 150 €. Εν τούτοις, σε όρους όγκου συνεχίζει να πουλάει 10 κιβώτια – ενώ η Ελλάδα πούλησε τελικά 9,5 κιβώτια. Εκτός αυτού, όταν η ύφεση στα 200 € είναι 10%, τότε το ΑΕΠ διαμορφώνεται στα 180 € – όπου εάν η ανάπτυξη είναι ξανά 10%, το ΑΕΠ δεν γίνεται 200 €, αλλά 198 €.    

Το να πετυχαίνει λοιπόν μια κυβέρνηση να μειώνει το ΑΕΠ σε όρους όγκου, όταν παράλληλα στηρίζει την κατανάλωση με 50 δις € με δανεικά, είναι πραγματικά άθλος – για τον οποίο βέβαια θα έπρεπε να ντρέπεται, αντί να πανηγυρίζει.

Δεν πρόκειται λοιπόν ξεκάθαρα για μία φορολογική ληστεία των Ελλήνων, με τη βοήθεια του πληθωρισμού; Ειδικά δε όσον αφορά τον ΦΠΑ που αποτελεί τεράστια επιβάρυνση των χαμηλών εισοδημάτων, από 17,8 δις το 2019 εκτοξεύθηκε στα 21,4 δις το 2022 – αυξήθηκε δηλαδή κατά 3,6 δις, παρά την πτώση του ΑΕΠ.

 

(γ) Η τρίτη ληστεία τώρα των Ελλήνων διενεργείται με τη δήμευση των καταθέσεων τους – όπου, στα 180 δις € καταθέσεις, η απώλεια ήταν περί τα 17 δις € το 2022 και θα είναι πάνω από 9 δις € επί πλέον το 2023. Οι τόκοι εδώ που θα μπορούσαν να αφαιρεθούν, είναι αμελητέοι – αφού οι τράπεζες προσφέρουν επιτόκιο καταθέσεων πολύ κάτω του 1%.

 

Εάν έλεγε κανείς πάντως στους Πολίτες ότι, θα δημευθεί ονομαστικά το 15% των καταθέσεων τους ή ότι θα μειωθούν κατά 15% τα εισοδήματα τους, πάνω από 30% των ασθενέστερων, θα γινόταν επανάσταση – ενώ με τον πληθωρισμό που έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά χωρίς να γίνεται αντιληπτός, δεν αντιδράει κανείς. Δεν ζητάει δηλαδή κανένας ανάλογες αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων – ούτε ανάλογα χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, ούτε ανάλογα υψηλότερους τόκους.

 

Εάν βέβαια ωφελούσε αυτή η ληστεία τα δημόσια οικονομικά μας, θα ήταν κάτι – δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει, αφού το δημόσιο χρέος μας υπερέβη τα 400 δις € παρά το ξεπούλημα, όταν χρεοκοπήσαμε με 300 δις, το εμπορικό μας έλλειμμα εκτοξεύθηκε στα 38,3 δις, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στα 20 δις κοκ.

 

Συμπερασματικά λοιπόν, οι Έλληνες ληστεύονται τόσο από το κράτος, όσο και από τις τράπεζες – με την έννοια πως ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων τους μεταφέρεται σε αυτούς, σημειώνοντας πως οι τράπεζες χρεώνουν επί πλέον ληστρικές προμήθειες, τις υψηλότερες στην ΕΕ.

 

Οι Έλληνες ληστεύονται όμως επίσης από τα αρπαχτικά funds και από τους servicers που τους στήριξε δυστυχώς ο Άρειος Πάγος – με μία απόφαση που ελήφθη σε χρόνο ρεκόρ, σε 8 ημέρες, ενώ καθαρογράφθηκε επίσης σε χρόνο ρεκόρ, σε 16 ημέρες. Εν προκειμένω, μόνο οι τρεις μεγαλύτεροι servicers, η Intrum, η do Value και η Cepal, είχαν τζίρο 534 εκ. € και κέρδη προ φόρων 179 εκ. € – από τα σπίτια των Πολιτών. 179 εκ. κέρδη!

 

Εν προκειμένω, δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς, σχετικά με το πώς τα αποδέχονται όλα αυτά αδιαμαρτύρητα οι Έλληνες – ψηφίζοντας ξανά και ξανά τους ίδιους τους τους θύτες. Αυτούς που τους κατέστρεψαν και που συνεχίζουν να τους καταστρέφουν – αυτούς που δεν ξέρουν τίποτε άλλο, από το να δανείζονται, καθώς επίσης να παράγουν ζημίες και χρέη (50 δις € μόλις τα τελευταία τρία χρόνια).

 

Ο φορέας για την πρώτη κατοικία

 

Συνεχίζοντας, ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι η καθυστέρηση του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων – ο οποίος θα αγόραζε την πρώτη κατοικία των ευάλωτων οφειλετών και θα τους τη μίσθωνε για 12 χρόνια, έτσι ώστε να αποτραπούν οι εξώσεις. Όπως είχε ψηφισθεί δε, ο οφειλέτης θα μπορεί να την επαναγοράσει στο τέλος των 12 ετών – κατά τη διάρκεια των οποίων θα λαμβάνει επίδομα ενοικίου από το δημόσιο, για να μπορεί να ανταπεξέρχεται με τα έξοδα. Εδώ πρόκειται για μία υποχρέωση που ανέλαβε η κυβέρνηση με τον πτωχευτικό νόμο έκτρωμα και δεν την εκπλήρωσε – οπότε είναι ανόητο το να περιμένει κανείς να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους οι Πολίτες, όταν οι κυβερνήσεις διδάσκουν το αντίθετο.

 

Από την άλλη πλευρά, η Κύπρος έχει ήδη ιδρύσει το δικό της αντίστοιχο Φορέα, με κρατικά κεφάλαια και σε συνεννόηση με την ΕΕ – όσον αφορά τη συμβατότητα του με τους κανόνες του ανταγωνισμού. Αντίθετα η ελληνική κυβέρνηση, παρά το ότι (ψευδώς) ισχυρίζεται πως η Οικονομία μας είναι σε εξαιρετική κατάσταση, περιμένει να ιδρυθεί  ο φορέας από ιδιώτες – κάτι που μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, αφού οι ιδιώτες έχουν άλλη άποψη για την Οικονομία μας.

 

Επιστρέφοντας στο κυπριακό μοντέλο, αφορά ακίνητα αξίας έως 250.000 € – ενώ ο οφειλέτης καταβάλει ενοίκιο για 14 χρόνια και έχει δικαίωμα επαναγοράς στα πέντε. Εάν δε ο αρχικός δανειολήπτης είναι άνω των 65 ετών, μπορεί να παραμείνει στο ακίνητο εφ’ όρου ζωής – κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

 

Εύλογα λοιπόν απορεί κανείς γιατί δεν υιοθετείται το κυπριακό μοντέλο – αφού είναι εγκεκριμένο από την ΕΕ και θα συμβάλει σε κάποιο βαθμό στην επίλυση του κοινωνικού μας προβλήματος της πρώτης κατοικίας. Η Κύπρος πάντως υιοθέτησε μια δική μας πρόταση από την αρχή, για τα δάνεια πρώτης κατοικίας των μνημονίων – διαμορφώνοντας την έτσι ώστε να είναι συμβατή με τους κανόνες της ΕΕ.

 

Η λύση του πρωτογενούς τομέα.  

 

Περαιτέρω, μετά την καταστροφή του αγροτικού μας τομέα και την απραξία της κυβέρνησης, για παράδειγμα με την υποχρηματοδότηση του  στην πανδημία με μόλις 183 εκ. €, όταν δόθηκαν πάνω από 50 δις € στην κατανάλωση, μετά τις αυξήσεις στο κόστος ενέργειας και πρώτων υλών, μετά τις συζητήσεις τόσο με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο όσο και με την ΕΥ, δεν υπάρχει καμία εξέλιξη – με τον πρωτογενή μας τομέα μα οδηγείται στην εξαφάνιση.

 

Προφανώς η κυβέρνηση δεν κατανοεί τη σπουδαιότητα του πρωτογενούς μας τομέα – όπου αρκεί κανείς να σημειώσει ότι, μία κατά πολύ μικρότερη σε έκταση χώρα, η Ολλανδία, εξάγει πολύ περισσότερα αγροτικά προϊόντα, από όσα η Ελλάδα συνολικά προϊόντα, μαζί με τα πετρελαϊκά, με τον τουρισμό των 18 δις και με τη ναυτιλία των πάνω από 20 δις.

 

Η Ολλανδία εξήγαγε δηλαδή αγροτικά μόνο προϊόντα πάνω από 100 δις € το 2021 (πηγή), από 91,7 δις € το 2017 (πηγή) – ενώ αποτελούν περί το 50% του εμπορικού της πλεονάσματος. Για να μπορέσει τώρα η Ελλάδα να πετύχει κάτι ανάλογο, χρειάζεται τα εξής:

 

(α) Ενισχύσεις του κτηνοτροφικού τομέα με 500 εκ. € – για να ανταπεξέλθουν στις αυξήσεις οι υπάρχουσες μονάδες, με βάση τους υπολογισμούς μας.

 

(β) Περαιτέρω ενισχύσεις για τη αύξηση της κτηνοτροφίας και της γεωργίας – μέσω προγραμμάτων εγγυοδοσιών από το Ταμείο Ανάκαμψης και από τις Τράπεζες.

 

(γ) Ενισχύσεις 300 εκ. € για λιπάσματα – όσο περίπου η αύξηση της αξίας τους. Για το αγροτικό πετρέλαιο δε, εκτός από τη μείωση του ΕΦΚ, 200 εκ. €.

 

Εκτός αυτού, άλλα μέτρα με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα σχεδιασμού, είναι τα παρακάτω:

1. Χαμηλό ΦΠΑ και απλούστευση των διαδικασιών για ακριτικές, ορεινές περιοχές και μικρά νησιά.
2. Διευθέτηση των δασικών χαρτών, με πρόσβαση στα βοσκοτόπια.
3. Αποκλεισμό των φωτοβολταϊκών από γη υψηλής παραγωγικότητας, εκτός εάν είναι σε στέγες και ικριώματα – καθώς επίσης από βοσκοτόπια.
4. Επαναδραστηριοποίηση της ΕΒΖ και των άλλων βιομηχανιών μεταποίησης του πρωτογενούς τομέα αγροεφοδίων, όπως τα λιπάσματα – καθώς επίσης στήριξη της κλωστοϋφαντουργίας και των τροφίμων.
5. Επένδυση στην παραγωγή σπόρων, με τράπεζες σπόρων.
6. Συμβουλευτική συνδρομή σε αγρότες, έτσι ώστε να μη χαθούν οι ενισχύσεις της ΚΑΠ, λόγω της σύνδεσης τους με πράσινα μέτρα – το farm to fork.
7. Προώθηση της γεωργίας κλίματος.
8. Επιδοτήσεις για επενδύσεις σε θερμοκήπια και διχτυοκήπια – όπου η Ελλάδα έχει τεράστιες ελλείψεις.
9. Αυστηρούς ελέγχους στις ελληνοποιήσεις προϊόντων από τη Βουλγαρία και αλλού – κατάργηση των εισαγωγών από την Τουρκία.
10. Κεντρικό οργανισμό διευκόλυνσης της διάθεσης των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα – ο οποίος θα ενημερώνεται, όσον αφορά τις ποσότητες παραγωγής καθημερινά, μέσω ειδικού λογισμικού.
11. Αύξηση της αγροτικής χρηματοδότησης – με ενίσχυση ή εγγυοδοσία έως 1 δις. Ίδρυση Αγροτικής Τράπεζας για το σκοπό αυτό ή μέσω της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας Επενδύσεων – τουλάχιστον ως προς τα πράσινα προγράμματα.
12. Χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης, για τη χρήση νέας τεχνολογίας σε αυτοματισμούς και γεωργία ακριβείας (precision farming) – σε συνεργασία με τον επιστημονικό τομέα της χώρας.
13. Χρηματοδότηση εισφορών, για απασχολούμενους στον πρωτογενή τομέα.
14. Δημιουργία ενός κεντρικού οργάνου για τον πρωτογενή τομέα που να δίνει τις σωστές κατευθύνσεις στους αγρότες – κατά το παράδειγμα του Ισραήλ.

Εν προκειμένω, είναι αδύνατον να καταλάβουμε γιατί δεν δρομολογούνται όλα αυτά – παράλληλα με τη στήριξη της μεταποίησης και της βιομηχανίας, με τη σύνδεση του τουρισμού με την εγχώρια παραγωγή μας, με την αναβίωση της αμυντικής μας βιομηχανίας, με τη μείωση των εισφορών των εργαζομένων για να αυξηθούν οι μισθοί τους κοκ.

 

Με απλά λόγια, είναι αδύνατον να καταλάβουμε γιατί δεν ενδιαφέρεται καμία κυβέρνηση για την παραγωγή πλούτου – χωρίς την οποία η Ελλάδα θα λεηλατηθεί εντελώς από τους δανειστές της, με τα Υπερταμεία τους κοκ., με τελικό αποτέλεσμα να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας.

 

Επίλογος

 

Ολοκληρώνοντας, όταν διαπιστώνει κανείς πως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές το βασικό θέμα της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι οι βίλες των πολιτικών, απογοητεύεται εντελώς  – αφού σημαίνει πως έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, παρά το ότι έχουν την τύχη να ζουν σε μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα. Σε μία χώρα που θα μπορούσε να πετύχει θαύματα – απλά και μόνο με μία συνετή, ορθολογική και δίκαιη διαχείριση των οικονομικών της.

 

Βασίλης Βιλιάρδος

 

Πηγή : https://analyst.gr