Η ενεργειακή αυτοκτονία της ΕΕ

Είναι φανερό πως η ΕΕ που δεν είναι ούτε στρατιωτική, ούτε ενεργειακή υπερδύναμη, ενώ ευρίσκεται υπό διάλυση, εφαρμόζει μία αυτοκτονική ενεργειακή πολιτική – μη έχοντας καν προειδοποιήσει τους Πολίτες της για το τεράστιο κόστος της αμφιλεγόμενης πράσινης μετάβασης, από επί μέρους κράτη που ευρίσκονται στα όρια της δημόσιας και ιδιωτικής χρεοκοπίας. Ακόμη και οι ισχυρές χώρες της δε, όπως η Γερμανία, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα όσον αφορά την εφοδιαστική τους αλυσίδα – με αποτέλεσμα η ανάκαμψη τους από την κρίση της πανδημίας που ασφαλώς δεν αποτελεί παρελθόν, να είναι εξαιρετικά «ισχνή». Για παράδειγμα, σύμφωνα με τις νεότερες προβλέψεις, το ΑΕΠ της Γερμανίας θα αυξηθεί μόλις κατά 2,5% το 2021 – καθώς επίσης κατά 3,7% το 2022, από 5,1% που προβλεπόταν στο παρελθόν. Με δεδομένη λοιπόν τη γεωπολιτική αλλαγή της Ρωσίας, η ΕΕ θα βρεθεί αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις, από πολλές διαφορετικές πλευρές – κάτι που θα προκαλούσε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Ανάλυση

Η ΕΕ, υποκινούμενη από το βαθύ κράτος των Η.Π.Α., επιμένει στην αντιπαράθεση της με τη Ρωσία τόσο στο θέμα της Ουκρανίας (άρθρο), όσο και σε σχέση με την καθυστέρηση του Nord Stream 2 – παρά το ότι έχει ορίσει το φυσικό αέριο που δεν διαθέτει σε επαρκείς ποσότητες, ως βασικό καύσιμο για τη μετάβαση της στην «πράσινη εποχή» που ενδεχομένως αποτελεί ευχολόγιο. Δυστυχώς δεν βλέπει τις διεθνείς εξελίξεις, εμμένοντας στο λάθος της – το οποίο πληρώνουν ήδη πανάκριβα οι Ευρωπαίοι Πολίτες με την κατακόρυφη άνοδο των τιμών της ενέργειας, σε μία εποχή που κλιμακώνεται ο πληθωρισμός εν μέσω πανδημίας.

Ειδικότερα, δεν καταλαβαίνει πως η Ρωσία έχει ήδη αλλάξει τη στρατηγική της, με κριτήριο το κορυφαίο σημείο της πρόσφατης τηλεδιάσκεψης των προέδρων Putin και Xi (πηγή) – το άμεσο μέλλον του αγωγού «Power of Siberia 2», ο οποίος έχει στόχο την παράδοση έως 50 δις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετήσια στην Κίνα. Ο αγωγός σχεδιάσθηκε μεν πριν από πολλά, αλλά ήταν δύσκολο να επιτευχθεί συναίνεση μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας, όσον αφορά την τελική του διαδρομή – αφού η Ρωσία ήθελε να διασχίσει τη δυτική Σιβηρία, ενώ οι Κινέζοι το δρόμο μέσω της Μογγολίας, έτσι ώστε να έχει πρόσβαση κατευθείαν στην κεντρική Κίνα.

Ενδεχομένως λόγω των προβλημάτων της Ρωσίας με την ΕΕ και με τις Η.Π.Α., επικράτησαν τελικά οι Κινέζοι – οπότε αποφασίσθηκε η διέλευση του αγωγού από τη Μογγολία πριν δύο περίπου μήνες, με την κατασκευή να ξεκινάει το 2024. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο λοιπόν το ότι, ο Putin υποδέχθηκε τον πρόεδρο της Μογγολίας στο Κρεμλίνο, μετά την τηλεδιάσκεψη με τον Xi, για να συζητήσουν το θέμα του «Power of Siberia 2» – ενός αγωγού που θα συμπληρώσει τον «Power of Siberia 1», μήκους 2.200 χιλιομέτρων (χάρτης).

Ο αγωγός αυτός ξεκίνησε το 2019 από την ανατολική Σιβηρία προς τη βόρεια Κίνα, μετά από μία συμφωνία ύψους 400 δις $ μεταξύ της ρωσικής Gazprom και της κινεζικής CNPC – με την πλήρη χωρητικότητα του να έχει επιτευχθεί το 2025, όταν θα προμηθεύει την Κίνα με 38 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως.

Συνεχίζοντας, η συμφωνία για τον «Power of Siberia 2», αποτελεί μία τεράστια γεωπολιτική αλλαγή του παιχνιδιού – η οποία συμφωνεί απόλυτα με την όλο και πιο εξελιγμένη στρατηγική συνεργασία της Κίνας με τη Ρωσία, θυμίζοντας πως ο Xi είχε δηλώσει ότι, «Η Κίνα υποστηρίζει τα βασικά συμφέροντα της Ρωσίας».

Αποτελεί όμως επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα για την ΕΕ, αφού το φυσικό αέριο για τον «Power of Siberia 2» θα προέρχεται από τα ίδια πεδία που τροφοδοτούν σήμερα τις ευρωπαϊκές αγορές – οπότε, ότι και αν αποφασίσουν η ΕΕ και η νέα γερμανική κυβέρνηση για τον Nord Stream 2, το επίκεντρο της Gazprom θα είναι η Κίνα.

Φυσικά η Κίνα ως πελάτης στο εγγύς μέλλον, δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσει πλήρως την αγορά της ΕΕ – αλλά αυτό που έχει σημασία για τη Ρωσία είναι το ότι, πρόκειται για μία χώρα που δεν αλλάζει αποφάσεις και που δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις των Η.Π.Α., όπως η ΕΕ. Όσον αφορά την Κίνα, το σημαντικότερο είναι να αποκτήσει μία πρόσθετη, εγγυημένη χερσαία μεταφορά ενέργειας – για να μπορέσει να ενισχύσει τη στρατηγική της να «αποδράσει» από την Malacca (χάρτης).

Η αιτία είναι το ότι, γνωρίζει πολύ καλά πως στην περίπτωση που ο ψυχρός, υβριδικός πόλεμος των Η.Π.Α. γίνει θερμός, το πολεμικό ναυτικό της υπερδύναμης θα είναι σε θέση να εμποδίσει τη θαλάσσια μεταφορά ενέργειας προς αυτήν, μέσω της νοτιοανατολικής Ασίας – οπότε είναι φυσικό να επιδιώκει τη μεγαλύτερη προμήθεια της από τη Ρωσία. Λογικά λοιπόν η Κίνα συμμετέχει παντού, όταν πρόκειται για την αγορά ρωσικού φυσικού αερίου – έχοντας μερίδιο 30% στο έργο Yamal των 27 δις $ της Novatek, καθώς επίσης 20% στο έργο της Αρκτικής, αξίας 21 δις $.

Περαιτέρω, η μεγαλύτερη ίσως ανοησία των ελίτ που κυβερνούν τις Η.Π.Α. ήταν το ότι, δεν θέλησαν να συμμαχήσουν με τη Ρωσία για να αντιμετωπίσουν την Κίνα – υπό το φόβο πως κάτι τέτοιο θα είχε τελικά ως αποτέλεσμα τη συμμαχία της Γερμανίας με τη Ρωσία και την Κίνα, οπότε τον αμερικανικό αποκλεισμό από την Ευρασία. Αυτός ήταν ο λόγος που χρησιμοποίησαν την Ουκρανία, σε συνεργασία με τη Γερμανίδα καγκελάριο, με στόχο να αναγκάσουν την ΕΕ να απομακρυνθεί από τους ρωσικούς φυσικούς πόρους – ενοχοποιώντας συνεχώς τον πρόεδρο Putin επί παντός επιστητού.

Σήμερα όμως η Ρωσία, η οποία είναι αναμφίβολα μία ενεργειακή υπερδύναμη, άλλαξε το παιχνίδι – έχοντας επικεντρωθεί στους Ασιάτες πελάτες της, τους οποίους θεωρεί πιο σοβαρούς και αξιόπιστους, σε σχέση με την εσωτερικά διαβρωμένη ΕΕ που δεν κάνει απολύτως τίποτα σωστά. Την ίδια στιγμή, ως στρατιωτική υπερδύναμη που έχει επί πλέον τη στήριξη της Κίνας, έχει θέσει τις κόκκινες γραμμές της, όσον αφορά την επέλαση του ΝΑΤΟ – επιδιώκοντας μία νέα διευθέτηση, υπό τους δικούς της όρους.

Όπως ανέφερε βέβαια ο υφυπουργός εξωτερικών της, δεν πρόκειται για τελεσίγραφο – αφού η χώρα του έχει μία υπεύθυνη στάση απέναντι στη δική της ασφάλεια και στην ασφάλεια των άλλων. Το ότι όμως δεν πρόκειται για τελεσίγραφο, όπως είπε, δεν σημαίνει πως πρέπει να υποτιμηθεί η σοβαρότητα των προειδοποιήσεων (πηγή) – κάτι που δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της Ρωσίας να μην αποδεχθεί καμία άλλη παραχώρηση προς το ΝΑΤΟ, ακόμη και αν θα προκαλούταν πόλεμος, στη σύσκεψη που προβλέπεται για τον Ιανουάριο του 2022. 

Επίλογος

Κλείνοντας, είναι φανερό πως η ΕΕ που δεν είναι ούτε στρατιωτική, ούτε ενεργειακή υπερδύναμη, ενώ ευρίσκεται υπό διάλυση, εφαρμόζει μία αυτοκτονική ενεργειακή πολιτική – μη έχοντας καν προειδοποιήσει τους Πολίτες της για το τεράστιο κόστος της αμφιλεγόμενης πράσινης μετάβασης, από επί μέρους κράτη που ευρίσκονται στα όρια της δημόσιας και ιδιωτικής χρεοκοπίας.

Ακόμη και οι ισχυρές βιομηχανικές χώρες της δε, όπως η Γερμανία, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα όσον αφορά την εφοδιαστική τους αλυσίδα – με αποτέλεσμα η ανάκαμψη τους από την κρίση της πανδημίας που ασφαλώς δεν αποτελεί παρελθόν, να είναι εξαιρετικά «ισχνή». Για παράδειγμα, σύμφωνα με τις νεότερες προβλέψεις, το ΑΕΠ της Γερμανίας θα αυξηθεί μόλις κατά 2,5% το 2021 – καθώς επίσης κατά 3,7% το 2022, από 5,1% που προβλεπόταν στο παρελθόν.

Με δεδομένη λοιπόν τη γεωπολιτική αλλαγή της Ρωσίας, η ΕΕ θα βρεθεί αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις, από πολλές διαφορετικές πλευρές – κάτι που θα προκαλούσε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

 

Πηγή : https://analyst.gr