Ανάλυση
Προφανώς μας θλίβει το γεγονός, αφού το θέμα δεν είναι ποιος καταστρέφει την Ελλάδα, αλλά ποιος πληρώνει το λογαριασμό της καταστροφής – όλοι εμείς δηλαδή που ανέκαθεν υποχρεωνόμαστε να εξοφλούμε το τίμημα της αποτυχίας των εκάστοτε κυβερνήσεων μας.
Ένα επόμενο χαρακτηριστικό της σημερινής κυβέρνησης είναι το ότι αδιαφορεί μεν για την Ελλάδα, συνεχίζοντας τη σπάταλη πολιτική των ετών 2004-2009 που την υπερχρέωσαν, αλλά ενδιαφέρεται για την ψήφο των Ελλήνων όσο καμία άλλη – αφού αναιρεί σε χρόνο μηδέν όποια απόφαση της κρίνεται αρνητική, όπως πρόσφατα η φορολογία των συνταξιούχων και ο εμβολιασμός κατά προτεραιότητα των υπουργών της. Δεν αναιρεί όμως ποτέ τις αποφάσεις που της επιβάλλονται από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις – απέναντι στις οποίες σκύβει δουλικά το κεφάλι.
Πιο ψηφοθηρική συμπεριφορά πάντως δεν έχουμε διαπιστώσει ποτέ μέχρι σήμερα, όσο και αν προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε το παρελθόν – παρά το ότι όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας μετά τη μεταπολίτευση, είχαν ως στόχο τους την παραμονή στην εξουσία για τη νομή της, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Αν και έφτασαν λοιπόν ακόμη και στο σημείο να παραδώσουν αμαχητί την εθνική μας κυριαρχία υποθηκεύοντας τα πάντα με το PSI, ένα αποτρόπαιο και εθνοκτόνο έγκλημα που δυστυχώς φαίνεται πως θα παραμείνει ατιμώρητο, δεν ήταν ποτέ τόσο φανερά «πεινασμένες» για την εκλογική ψήφο, όσο η σημερινή.
Δεν γνωρίζουμε βέβαια πόσοι κατανοούν τις οικονομικές ζημίες που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα, στον ενάμιση μόλις χρόνο που κυβερνάει – όπως με το έλλειμμα του 2020 που θα υπερβεί τα 20 δις €. Που θα αυξήσει δηλαδή το δημόσιο χρέος μας κατά 20 δις € στο 210% του ΑΕΠ μας, παράλληλα με την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ κατά επίσης 20 δις € παρά το ότι στηρίχθηκε η ζήτηση με 24 δις € με δανεικά – στα 162 δις € από 240 δις € πριν την κρίση! Δεν μπορούμε να φαντασθούμε πως υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία μίας οικονομικής πολιτικής στην παγκόσμια ιστορία – πόσο μάλλον για μία χώρα που προέρχεται από μία δεκαετή κρίση που της κόστισε το 25% του ΑΕΠ της.
Την ίδια στιγμή, με τον πτωχευτικό νόμο-έκτρωμα που ψήφισε, δρομολογεί τη λεηλασία των σπιτιών και των λοιπών περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων – τα εισοδήματα των οποίων έχουν κυριολεκτικά εξαϋλωθεί, μεταξύ άλλων με τα αλλεπάλληλα κλειδώματα της οικονομίας, λόγω της αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας (πηγή). Παράλληλα, στηρίζονται οι τράπεζες ξανά εις βάρος του χρέους μας – όπως με το σχέδιο Ηρακλής που δεν είναι τίποτα άλλο, από μία επαίσχυντη συμπαιγνία της κυβέρνησης με τις τράπεζες (ανάλυση).
Αυτό που προκαλεί επί πλέον θλίψη, είναι οι αναφορές των διεθνολόγων στον τρόπο που θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί η τουρκική απειλή – αφενός μεν με τις προσπάθειες εποικισμού της χώρας μας μέσω των παράνομων μεταναστών (ανάλυση), αφετέρου με τις παραβιάσεις της εναέριας και θαλάσσιας εθνικής μας κυριαρχίας. Εν προκειμένω, απορούμε πώς είναι δυνατόν να μην κατανοούν ότι, με την οικονομία μας στο «καναβάτσο», είναι αδύνατον να προστατεύσουμε την εδαφική μας κυριαρχία.
Ότι ο πραγματικός κίνδυνος είναι η νέα αποικιοκρατική πολιτική της Γερμανίας που αφενός μεν έχει κυριαρχήσει στην ΕΕ, αφετέρου κυβερνάει από το παρασκήνιο τη χρεοκοπημένη Ελλάδα – ενώ είναι σύμμαχος της Τουρκίας. Πως η μοναδική μας λύση είναι η ανάκτηση της οικονομικής μας κυριαρχίας – κάτι που φυσικά δεν μπορεί να συμβεί, όσο αυξάνονται τα ελλείμματα και το χρέος μας, όσο ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία μας, όσο επιτρέπουμε την κατάσχεση της ιδιωτικής, καθώς επίσης όσο δεν αλλάζουμε το αποτυχημένο οικονομικό και τουριστικό μας μοντέλο.
Το παράδειγμα της Georgia
Συνεχίζοντας, η διαχείριση της πανδημίας και το «κλείδωμα» της οικονομίας (lockdown) είναι δύο διαφορετικά θέματα που δεν θα έπρεπε να τα συγχέει κανείς χειραγωγούμενος – ενώ έχουμε τεκμηριώσει πως εάν δεν ξεσπούσε η πανδημία, δεν θα είχε αποφευχθεί το παγκόσμιο κραχ (ανάλυση), όπως επίσης το ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θεωρείται αδύνατη, με αποτέλεσμα να σχεδιάζεται η «Μεγάλη Επαναφορά».
Το «κλείδωμα» έχει σχέση με τα συστήματα υγείας, τα οποία έχουν θυσιαστεί στο βωμό του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που έχει επικρατήσει – μεταξύ άλλων στη Σουηδία πολύ περισσότερο από τις άλλες σκανδιναβικές χώρες (έχει τόσες ΜΕΘ, όσες και η Ελλάδα), σε συνδυασμό με την παράνομη μετανάστευση που έπληξε σε μεγάλο βαθμό τη συγκεκριμένη χώρα (πηγή), όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία κλπ. Μόνο τυχαία δεν είναι η κορύφωση της πανδημίας σε χώρες που έχουν υποδεχθεί έναν μεγάλο αριθμό δύστυχων φυσικά μεταναστών που εξυπηρετούν τις ανάγκες της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης (=χαμηλούς μισθούς, πολυπολιτισμικές εύκολα ελεγχόμενες κοινωνίες) – φέροντας στα όρια τα συστήματα υγείας τους.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την Πολιτεία Georgia των Η.Π.Α. – την πρώτη που άνοιξε ξανά μετά το κλείδωμα του Μαρτίου, παρά τις επιπλήξεις του προέδρου Trump (πηγή), καθώς επίσης τις κατηγορίες, σύμφωνα με τις οποίες το πείραμα του κυβερνήτη της θα στοίχιζε τη θυσία ανθρώπινων ζωών. «Το κράτος πρόκειται να ανακαλύψει πόσα άτομα θα πρέπει να χάσουν τη ζωή τους για να στηρίξουν την οικονομία», έγραφαν τότε τα ΜΜΕ (πηγή) – προβλέποντας πως ολόκληρη η Πολιτεία θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο νεκροτομείο.
Επτά μήνες αργότερα, οι καταστροφικές προβλέψεις δεν είχαν επαληθευθεί – με τους κατά κεφαλήν θανάτους στην Πολιτεία να ευρίσκονται κάτω από τον εθνικό μέσο όρο. Δύο μήνες μετά το ξεκλείδωμα οι υπερβολικοί θάνατοι μειώθηκαν, ενώ αυξήθηκαν ξανά αργότερα, όπως σε πολλά άλλα κράτη – ενώ σήμερα αντιστοιχούν στους μέσους θανάτους των ετών 2014-2019 (πηγή), όπως άλλωστε και στην Ελλάδα. Όπως έχει συμβεί διεθνώς, τα ¾ των θανάτων αφορούν άτομα άνω των 65 ετών – ενώ μόλις το 3% είναι κάτω των 40 ετών. Το 1/3 διαπιστώθηκε σε γηροκομεία, με τη μέση ηλικία θανάτου τα 74 έτη.
Με απλά λόγια, ούτε το κλείδωμα, ούτε το ξεκλείδωμα είχαν άμεσες συνέπειες στην εξέλιξη της πανδημίας – ενώ οι καραντίνες και η απαγόρευση της κυκλοφορίας, δεν επηρέασαν καθόλου τον ιό, αλλά μόνο την οικονομία. Οι υστερικές προβλέψεις των ΜΜΕ δεν επαληθεύθηκαν στην Πολιτεία, στην οποία η οικονομία αναπτύσσεται κανονικά, ενώ δεν είναι καν οι μάσκες υποχρεωτικές – με την ανεργία να έχει παραμείνει στο 5,7%, χαμηλότερα από το μέσον όρο των Η.Π.Α. Υπήρξαν βέβαια εικασίες από τα ΜΜΕ από τον Ιούνιο, σε σχέση με τη χειραγώγηση των στατιστικών και την εκτόξευση των θανάτων το Φθινόπωρο (πηγή), αλλά τίποτα δεν αποδείχθηκε, ούτε συνέβη – τεκμηριώνοντας πως οι πολιτικές αυτές δεν αλλάζουν την πορεία μίας πανδημίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι Πολίτες της Georgia είναι ευτυχισμένοι που ζουν σε μία Πολιτεία που σέβεται την προσωπική τους ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους, που τους επιτρέπει να επιλέγουν τους κινδύνους που αναλαμβάνουν, που μπορούν να κερδίζουν τα προς το ζην χωρίς να είναι εξαρτημένοι από επιδόματα και που δεν εμπαίζει τη νοημοσύνη τους – που δεν τους βασανίζει με την επίκληση των ιών και των κινδύνων για την υγεία τους.
Συνεχίζοντας, η διαχείριση της πανδημίας και το «κλείδωμα» της οικονομίας (lockdown) είναι δύο διαφορετικά θέματα που δεν θα έπρεπε να τα συγχέει κανείς χειραγωγούμενος – ενώ έχουμε τεκμηριώσει πως εάν δεν ξεσπούσε η πανδημία, δεν θα είχε αποφευχθεί το παγκόσμιο κραχ (ανάλυση), όπως επίσης το ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θεωρείται αδύνατη, με αποτέλεσμα να σχεδιάζεται η «Μεγάλη Επαναφορά».
Το «κλείδωμα» έχει σχέση με τα συστήματα υγείας, τα οποία έχουν θυσιαστεί στο βωμό του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που έχει επικρατήσει – μεταξύ άλλων στη Σουηδία πολύ περισσότερο από τις άλλες σκανδιναβικές χώρες (έχει τόσες ΜΕΘ, όσες και η Ελλάδα), σε συνδυασμό με την παράνομη μετανάστευση που έπληξε σε μεγάλο βαθμό τη συγκεκριμένη χώρα (πηγή), όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία κλπ. Μόνο τυχαία δεν είναι η κορύφωση της πανδημίας σε χώρες που έχουν υποδεχθεί έναν μεγάλο αριθμό δύστυχων φυσικά μεταναστών που εξυπηρετούν τις ανάγκες της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης (=χαμηλούς μισθούς, πολυπολιτισμικές εύκολα ελεγχόμενες κοινωνίες) – φέροντας στα όρια τα συστήματα υγείας τους.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την Πολιτεία Georgia των Η.Π.Α. – την πρώτη που άνοιξε ξανά μετά το κλείδωμα του Μαρτίου, παρά τις επιπλήξεις του προέδρου Trump (πηγή), καθώς επίσης τις κατηγορίες, σύμφωνα με τις οποίες το πείραμα του κυβερνήτη της θα στοίχιζε τη θυσία ανθρώπινων ζωών. «Το κράτος πρόκειται να ανακαλύψει πόσα άτομα θα πρέπει να χάσουν τη ζωή τους για να στηρίξουν την οικονομία», έγραφαν τότε τα ΜΜΕ (πηγή) – προβλέποντας πως ολόκληρη η Πολιτεία θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο νεκροτομείο.
Επτά μήνες αργότερα, οι καταστροφικές προβλέψεις δεν είχαν επαληθευθεί – με τους κατά κεφαλήν θανάτους στην Πολιτεία να ευρίσκονται κάτω από τον εθνικό μέσο όρο. Δύο μήνες μετά το ξεκλείδωμα οι υπερβολικοί θάνατοι μειώθηκαν, ενώ αυξήθηκαν ξανά αργότερα, όπως σε πολλά άλλα κράτη – ενώ σήμερα αντιστοιχούν στους μέσους θανάτους των ετών 2014-2019 (πηγή), όπως άλλωστε και στην Ελλάδα. Όπως έχει συμβεί διεθνώς, τα ¾ των θανάτων αφορούν άτομα άνω των 65 ετών – ενώ μόλις το 3% είναι κάτω των 40 ετών. Το 1/3 διαπιστώθηκε σε γηροκομεία, με τη μέση ηλικία θανάτου τα 74 έτη.
Με απλά λόγια, ούτε το κλείδωμα, ούτε το ξεκλείδωμα είχαν άμεσες συνέπειες στην εξέλιξη της πανδημίας – ενώ οι καραντίνες και η απαγόρευση της κυκλοφορίας, δεν επηρέασαν καθόλου τον ιό, αλλά μόνο την οικονομία. Οι υστερικές προβλέψεις των ΜΜΕ δεν επαληθεύθηκαν στην Πολιτεία, στην οποία η οικονομία αναπτύσσεται κανονικά, ενώ δεν είναι καν οι μάσκες υποχρεωτικές – με την ανεργία να έχει παραμείνει στο 5,7%, χαμηλότερα από το μέσον όρο των Η.Π.Α. Υπήρξαν βέβαια εικασίες από τα ΜΜΕ από τον Ιούνιο, σε σχέση με τη χειραγώγηση των στατιστικών και την εκτόξευση των θανάτων το Φθινόπωρο (πηγή), αλλά τίποτα δεν αποδείχθηκε, ούτε συνέβη – τεκμηριώνοντας πως οι πολιτικές αυτές δεν αλλάζουν την πορεία μίας πανδημίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι Πολίτες της Georgia είναι ευτυχισμένοι που ζουν σε μία Πολιτεία που σέβεται την προσωπική τους ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους, που τους επιτρέπει να επιλέγουν τους κινδύνους που αναλαμβάνουν, που μπορούν να κερδίζουν τα προς το ζην χωρίς να είναι εξαρτημένοι από επιδόματα και που δεν εμπαίζει τη νοημοσύνη τους – που δεν τους βασανίζει με την επίκληση των ιών και των κινδύνων για την υγεία τους.
Επίλογος
Ευρισκόμενος σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, εκνευρίσθηκα με το ότι όλη η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από την πανδημία και το εμβόλιο – σαν να επρόκειτο για τα μοναδικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Λέγοντας το, αντιμετώπισα την αντίδραση της δημοσιογράφου, η οποία μου ρώτησε προκλητικά, προβοκατόρικα, εάν θεωρώ πως υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την υγεία των ανθρώπων – σαν να μην εξαρτάται η υγεία από την οικονομία ή σαν να είναι σημαντικότερη από τα ανθρώπινα δικαιώματα, από τις εθνικές απειλές, από την οικονομική κατοχή της χώρας κοκ.
Προφανώς δεν υποτιμάμε το θέμα της υγείας, αλλά δεν νομίζουμε πως είναι λογικό να συζητούν οι επιβάτες ενός πλοίου που κινδυνεύει να βυθιστεί αύτανδρο, τη μόλυνση κάποιων από αυτούς από έναν ιό – ή τουλάχιστον δεν είναι αυτή η δική μας λογική. Κατά την άποψη μας, με τις σπατάλες που διαπιστώνουμε εκ μέρους της κυβέρνησης σαν να μην υπάρχει αύριο, θα κινδυνεύσουν να πεθάνουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι από φτώχεια και εξαθλίωση, από ότι εξαιτίας της πανδημίας – χωρίς να συμπεριλάβουμε καν τις ψυχολογικές και άλλες απειλές, από την τρομοκρατία που ασκείται.
Εάν βέβαια η στήριξη της οικονομίας δεν διενεργούταν με δανεικά χρήματα, όπως δυστυχώς συμβαίνει στην Ελλάδα, θα μπορούσε κανείς να το δεχθεί – ενώ στην αντίθετη περίπτωση, όπου η υπερχρεωμένη χώρα στηρίζεται με νέα δανεικά, υποχρεώνοντας επί πλέον δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις να παραμένουν κλειστές (αν είναι δυνατόν να συζητείται το κλείδωμα της μαζικής εστίασης για δύο ακόμη μήνες), εύλογα συμπεραίνει κανείς πως η Ελλάδα οδηγείται σε μία νέα καταστροφή, με αυτοχειρία.
Κλείνοντας, ευχόμαστε Καλή Χρονιά, με υγεία και με αισιοδοξία για το μέλλον – το οποίο μπορεί μεν να διαγράφεται εξαιρετικά δύσκολο, αλλά το Έθνος μας είναι σε θέση να πετυχαίνει θαύματα όταν παραμένει ενωμένο, όπως έχει τεκμηριωθεί δεκάδες φορές στη μακραίωνη ιστορία μας. Σε κάθε περίπτωση πάντα τα καταφέρναμε και θα συνεχίσουμε να τα καταφέρνουμε – χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία.
Υστερόγραφο: Για να διαπιστώσουμε τα πραγματικά αποτελέσματα της πανδημίας, χωρίς υστερικές κραυγές και χωρίς να θέλουμε να κρύψουμε τις αποτυχίες πίσω από τον Covid 19 όπως η κυβέρνηση, θα πρέπει να μετρήσουμε τους θανάτους συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια – όπου σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ τα εξής (πηγή):
«Οι θάνατοι στην Ελλάδα κατά τις πρώτες 44 εβδομάδες του 2020 ανήλθαν σε 106.322, ενώ για την αντίστοιχη περίοδο του 2019 ανήλθαν σε 105.529 – άρα η αύξηση ήταν μόλις 0,75%. Σε σχέση με το μέσον όρο της πενταετίας 2015 – 2019 (102.341), παρουσιάζουν αύξηση κατά 3.981 θανάτους (3,89%).Ειλικρινά, βλέπει κανείς εδώ πως συμβαίνουν πράγματι τα καταστροφικά γεγονότα που δηλώνει η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα ΜΜΕ που στηρίζει με τεράστια ποσά; Δεν αρκεί να γνωρίζει πως 1+1 = 2, για να διαπιστώσει πως η πανδημία δεν έχει προκαλέσει καμία αύξηση στους θανάτους; Γιατί να μην εμπιστεύεται την κοινή λογική του και να μην αδιαφορεί για την υστερία που διασπείρεται;
Τα αντίστοιχα ποσοστά, ανά έτος, για την περίοδο 2015 – 2019 ανέρχονται σε 5,05% το 2019 σε σχέση με το 2018 (100.457), σε -4,55% το 2018 σε σχέση με το 2017 (105.242), σε 7,17% το 2017 σε σχέση με το 2016 (98.199) και σε – 3,99% το 2016 σε σχέση με το 2015 (102.276)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου