Διαλύθηκαν και οι τελευταίες ευφραντικές φαντασιώσεις με τις οποίες τρεφόταν από συγκεκριμένους κύκλους η εικονική πραγματικότητα προκειμένου να εφησυχάζουμε απέναντι στην διαρκώς ποιοτικά και ποσοτικά αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα.
Φθάσαμε από την προηγούμενη Τρίτη, σε μία νέα κρίση με την Τουρκία και κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει με ασφάλεια, εκτός από εκείνους που είναι υπεύθυνοι να διαχειριστούν τις τύχες της πατρίδας μας, για το που θα καταλήξει όλο αυτό. Με επιπτώσεις εθνικές αλλά και ευρωπαϊκές.
Υπάρχουν αναντίρρητα σοβαρές εσωτερικές και εξωτερικές διαχρονικές ευθύνες για το γιατί και το πώς φθάσαμε σε αυτήν την κατάσταση. Απλά βλέπουμε τώρα συμμάχους και εταίρους αλλά και αυτόκλητους ιδιοτελείς διαμεσολαβητές πως στέκονται στο πρόβλημα ασφαλείας μας και ίσως αργότερα δικής τους ασφάλειας.
Η απουσία συνεκτικής εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής καθώς και η ανυπαρξία στρατηγικής κουλτούρας οδήγησαν τις κυβερνήσεις από το 2010 και μετά δυστυχώς να παραμελήσουν την στρατιωτική ισχύ της χώρας, το σκληρό «νόμισμα» των Διεθνών Σχέσεων, συμπεριλαμβανόμενης και της παρούσας κυβέρνησης η οποία δυστυχώς έχασε έναν ολόκληρο σημαντικό χρόνο στον τομέα αυτό.
Και αφού έστω και αργά εμείς στην Ελλάδα καταλάβαμε που το πάει η Τουρκία απέναντι μας είναι η ώρα να δώσουμε εμείς να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι που το πάει η Τουρκία απέναντι σε όλη την Ευρώπη. Και σε αυτό το πεδίο φαίνεται ότι οι προσπάθειες του πρωθυπουργού, βοηθούσης και του εμφανούς εμποτισμένου με πολύ Ισλάμ μεγαλοϊδεατισμού του Τούρκου Προέδρου να αποδίδουν αρκεί να έχουν συνέχεια και φυσικά συνέπεια.
Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες αδιαφορούν, κάποιες βρίσκονται μακριά και βλέπουν ως απειλή μόνον την… «ρωσική αρκούδα», κάποιες άλλες απλά προβληματίζονται και μέχρι εκεί και μόνον η Γαλλία προς το παρόν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι η Τουρκία στοχεύει πολύ πέρα από την Ελλάδα και ίσως πέρα από και την Νότια και Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό έδειξε η προχθεσινή υψηλού συμβολισμού δήλωση στα ελληνικά στο FB του Προέδρου Μακρόν.
Ειλικρινά αδιαφορώ αν ο Γάλλος Πρόεδρος επιδιώκει να αναδειχθεί σε έναν …σύγχρονο Ντε Γκωλ. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι και λόγω σύγκλησης συμφερόντων μας κατανοεί και συμπαρατάσσεται με εμάς και φυσικά προσπαθεί να συνεγείρει την άνευρη και πλαδαρή ΕΕ που δυστυχώς μόνο ευχολόγια και κενολογίες μπορεί να πει ως ενιαία οντότητα.
Στην Συρία με την στήριξη των ΗΠΑ και την συναίνεση της Ρωσίας έχει πλέον παγιωθεί και καμία πολιτική διευθέτηση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να ληφθούν υπόψη οι θέσεις της Άγκυρας. Στην Λιβύη έχει πατήσει για τα καλό το πόδι της και θα μείνει. Αυτό ας το δουν ξεκάθαρα και οι Ιταλοί οι οποίοι προσπαθούν να καλοπιάσουν τους Τούρκους για να μοιράσουν την επιρροή τους στην πλούσια σε ενέργεια γειτονική χώρα της Βόρειας Αφρικής.
Η ηγεμονική πολιτική της Τουρκίας στην Μεσόγειο έχει ήδη ξεδιπλωθεί και είναι εμφανής. Όπως είναι γνωστές και εμφανείς οι διασυνδέσεις και οι «μπίζνες» της οικογένειας Ερντογάν με ακραία ισλαμιστικά στοιχεία στην Συρία και αλλού στην Μέση Ανατολή. Ακόμα και η φιλικά διακείμενη προς την Άγκυρα Γερμανία έχει αρχίσει να ανησυχεί αλλά απλά παρακολουθεί.
Ο συντηρητικός ισλαμοεθνικισμός του Ερντογάν εμπνεόμενος κυρίως από την ιδεολογία των Αδελφών Μουσουλμάνων και διαχεόμενος σε πολύ πλατειές μάζες της τουρκικής κοινωνίας, αποβλέπει στο να οδηγήσει την Τουρκία στην κορυφή του σουνιτικού Ισλάμ και να καταστήσει τον ίδιο Ηγέτη του, κάτι σαν έναν νέο… «Χαλίφη». Οικονομικός του αρωγός το Κατάρ! Βέβαια έχει απέναντι του την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο αλλά η Τουρκική ελίτ εκτιμά ότι στα επόμενα είκοσι χρόνια θα είναι πλέον Μεγάλη Δύναμη έτσι ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση της «Τουρκικής Μεγάλης Ιδέας» χωρίς ουσιαστικά εμπόδια.
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί στην Δύση είναι ότι αν αφεθεί η Τουρκία να υλοποιεί σταδιακά τις ηγεμονικές φιλοδοξίες είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα έχει σε λίγα χρόνια δίπλα της ένα light σουνιτικό «Ιράν» με ότι αυτό σημαίνει. Το Ισραήλ έγκαιρα το έχει εκτιμήσει αλλά οι Ευρωπαίοι «ζουν στον κόσμο τους» και περί άλλων τυρβάζουν.
Αυτό το σουνιτικό «Ιράν» όμως θα είναι ακόμα πιο απειλητικό και φυσικά πιο επικίνδυνο με τα εκατομμύρια πιστούς του μέσα σε όλη την Ευρώπη αλλά κυρίως με αξιόλογα ισλαμικά funds και ισχυρές αδειοδοτημένες ισλαμικές τράπεζες. Εγκαθιστά τουρκικά κόμματα στα Κράτη της Ευρώπης μολύνοντας μία ευάλωτη αστική δημοκρατία.
Παράλληλα μπλοκάρει τον εμπορικό δρόμο Ευρώπης-Ασίας ασκώντας έλεγχο στη Ερυθρά Θάλασσα. Είναι πλέον γνωστή η στρατιωτική της βάση στην Σομαλία. Τέλος δεν μπορεί να μας διαφύγει το γεγονός ότι με την πρόκληση του Πάπα στην χθεσινή προσευχή-παράσταση στην Αγία Σοφία, προσπαθεί να επαναφέρει στο προσκήνιο την θρησκευτική κόντρα Ορθοδοξίας και Καθολικισμού διχάζοντας τον χριστιανικό κόσμο.
Με εμάς, την Ελλάδα αυτό που είναι να γίνει θα… γίνει! Και αυτό που θέλουν… κάποιοι σχετικά με τον εθνικό μας ακρωτηριασμό, να ξέρουν ότι οι Έλληνες δεν θα το αφήσουν να γίνει! Ας το βάλλουν καλά στο μυαλό τους φίλοι και εχθροί. Κάποιοι δεν έμαθαν τίποτα, δεν κατάλαβαν τίποτα. Μπορεί να κερδίσεις για κάποια χρόνια «ηρεμία» αλλά αργά ή γρήγορα η Άγκυρα θα απαιτήσει και άλλα που απλά τώρα δεν τα παραχωρούμε! Δεν ψάχνουμε προστάτιδες δυνάμεις, ούτε νέα «Ναβαρίνα». Εμείς οι ίδιοι έχουμε πρωτίστως την υποχρέωση να διαφυλάξουμε αυτά που οι πρόγονοι μας κέρδισαν με ποταμούς αίματος. Ούτε προτιθέμεθα να είμαστε απλοί παρατηρητές σαν να παρατηρούμε την σημαία να την παίρνει ο αέρας από τα Ίμια, όπως έλεγε κάποιος.
Στην Ευρώπη όμως ας καταλάβουν ότι αναφύεται πλέον ένας ιδιαίτερα μεγάλος κίνδυνος. Ένα «νέο ισχυρό Ιράν» δίπλα της αλλά και με σημαντικό κομμάτι του … μέσα της! Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει, «Δεν πρέπει να γυρνάς την πλάτη σου σε έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν. Αν το κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο. Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον μειώσεις στο μισό. Ποτέ μην τρέχεις να γλιτώσεις από αυτόν, Ποτέ!».
Έστω και αν εμείς κάναμε το ακριβώς αντίθετο, και γυρίσαμε την πλάτη μας προσπαθώντας είτε με τακτικισμούς είτε με ευφραντικές φαντασιώσεις να «αποφύγουμε» τον κίνδυνο ας μην κάνουν το ίδιο λάθος οι Ευρωπαίοι.
Τουλάχιστον οι Γάλλοι τον διαβλέπουν και είναι και δίπλα μας και αυτό είναι θετικό γιατί είναι μία μεγάλη δύναμη, μόνιμο μέλος του ΣΑ/ΟΗΕ, με σημαντική συμβατική αλλά και πυρηνική δύναμη. Για την «ηγέτιδα» της Δύσης όσο ο Τραμπ βρίσκεται στην εξουσία μετά και απ’ όσα αποκάλυψε ο Μπόλτον δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι. Άλλωστε πέρα από το ότι κρύβουν οι σχέσεις Τραμπ-Ερντογάν, ακόμα και για το βαθύ αμερικανικό κράτος η Τουρκία δεν θα πρέπει να πιεστεί.
*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal».
Πηγή : https://www.liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου