Όλοι ισχυρίζονται πως μετά από την παρούσα κενή νοήματος αναθεώρηση, θα απαιτηθούν 10 χρόνια για να ακολουθήσει η επόμενη. Αλήθεια ποιος το επιβάλει αυτό; Μήπως οι δανειστές, έως ότου υφαρπάξουν ολοκληρωτικά τη χώρα μας; Πιστεύει αλήθεια κάποιος πως θα αντέξει αυτό το Σύνταγμα για τα επόμενα 10 ολόκληρα χρόνια, όπου αναμένονται πολύ σοβαρά γεγονότα παγκοσμίως, σε μια χρεοκοπημένη χώρα; Πόσο μάλλον όταν ευρίσκεται σε εξέλιξη ο συνεχής εποικισμός της Ελλάδας με παράνομους μετανάστες που αλλοιώνουν σταδιακά τη δομή της κοινωνία μας;
Ομιλία για τη συνταγματική αναθεώρηση
Θα ξεκινήσω την ομιλία μου με την επισήμανση πως η έννοια «Πολίτης» αποτελεί ένα αξίωμα σε μία κοινωνία, για το οποίο όμως πρέπει να αγωνίζεται κανείς. Η συνεχής ενημέρωση, η δια βίου μάθηση, η εργατικότητα, η συμμετοχή στα κοινά και η αλληλέγγυα στάση, είναι μερικά μόνο από όλα όσα συνοδεύουν αυτό το «αξίωμα» – το υψηλότερο ίσως σε μία Πολιτεία, η οποία θέλει να διέπεται από δημοκρατικές διαδικασίες.
Κρίνοντας τώρα εκ του αποτελέσματος, αμελήθηκε εντελώς η υποχρέωση μας αυτή, οδηγώντας μας στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, στην κατάρρευση του βιοτικού μας επιπέδου και στην απόλυτη καταστροφή – εάν θεωρήσει βέβαια κανείς όπως εμείς ότι, η εκχώρηση της εξουσίας σε κάποιους που δεν εκλέγουμε, στους ξένους επιτηρητές της πατρίδας μας, είναι συνώνυμη με την καταστροφή.
Προσπαθώντας τώρα να καταλάβουμε γιατί η χώρα μας παρέμεινε στάσιμη, παρά το μοναδικό φυσικό της πλούτο, τον ασύγκριτο πολιτισμό και τις τεράστιες δυνατότητες της, συνειδητοποιήσαμε πως το σημαντικότερο εμπόδιο στην πρόοδο της ήταν και συνεχίζει να είναι η εχθρότητα των Ελλήνων απέναντι στο κράτος τους.
Η αιτία αυτής της εχθρότητας, η «πηγή» ουσιαστικά όλων των προβλημάτων και των δυσλειτουργιών της Ελλάδας, δεν είναι άλλη από την απίστευτη αλαζονεία και αυθαιρεσία της εξουσίας – η οποία δηλητηριάζει κυριολεκτικά ολόκληρο τον κοινωνικό βίο. Αυτή ακριβώς η αλαζονεία και η αυθαιρεσία της εξουσίας οφείλει να καταπολεμηθεί, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια του Συντάγματος μας – εάν θέλουμε να ατενίσουμε κάποια στιγμή με αισιοδοξία το μέλλον, ειδικά το μέλλον των παιδιών μας που ξανά και ξανά καταδικάζουμε στην εξορία.
Εν προκειμένω η βέλτιστη λύση, η οποία όμως δεν μπορεί παρά να αποτελέσει μία συνεχή διαδικασία με το συγκεκριμένο στόχο, δεν είναι άλλη από το να ψηφίζουν οι ίδιοι οι Πολίτες τους νόμους που καλούνται να εφαρμόσουν σε εθνικό και τοπικό επίπεδο – αφού μόνο έτσι θα τους στηρίζουν όσο το δυνατόν καλύτερα και θα προστατεύονται από τους εκάστοτε ισχυρούς. Παράλληλα, οφείλουν να εκλέγουν μία κυβέρνηση και μία τοπική αυτοδιοίκηση που θα έχουν την υποχρέωση να τους εφαρμόζουν – ενώ διαφορετικά θα ανακαλούνται.
Στο σημείο αυτό, θυμίζουμε πως ο συνάδελφος της ΝΔ είπε πως το σημερινό πολιτικό μας σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό – δηλαδή, ότι ο βουλευτής δεν εκπροσωπεί τους Πολίτες, αλλά αντιπροσωπεύει τους Πολίτες. Έχει απόλυτο δίκιο. Με απλά λόγια, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό αυτός που αντλεί εξουσία εκ του προσώπου, δηλαδή που οφείλει να εκτελεί ακριβώς τις εντολές των Πολιτών που εκπροσωπεί και άλλο αυτός που είναι εκεί αντί του προσώπου και μπορεί να λειτουργεί κατά την εικαζόμενη βούληση των Πολιτών, γενικά και αόριστα.
Ακριβώς για το λόγο αυτό εμείς προτείνουμε σε πρώτο στάδιο την εισαγωγή του θεσμού της ανάκλησης, έτσι ώστε ο βουλευτής να λειτουργεί όχι όπως θέλει, αλλά σύμφωνα με το πρόγραμμα που παρουσίασε και εκλέχτηκε – διαφορετικά θα υπόκειται σε ανάκληση.
Εάν αυτό σας φαίνεται ουτοπικό και εάν αυτό δεν είναι στις προς αναθεώρηση διατάξεις, να ξέρετε ότι θα το επιβάλει η ίδια η ανάγκη για αυτοπροστασία των λαών από την επιθετική παγκοσμιοποίηση – με την απόλυτη κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που πλέον ασκεί και την πολιτική εξουσία. Αυτό που υπαγορεύει τα πάντα με τα πανίσχυρα όπλα που έχει στη διάθεση του: με τις εταιρείες αξιολόγησης, με το τραπεζικό σύστημα συμπεριλαμβανομένων των κεντρικών τραπεζών, με τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, με τις περιβόητες αγορές κοκ.
Δυστυχώς, το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα που δημιούργησε την παγκοσμιοποίηση, έγινε πλέον όργανο στα χέρια της – εναντίον της συντριπτικής πλειοψηφίας των Πολιτών του πλανήτη.
Στο Σύνταγμα μας τώρα, το άρθρο 1 στην παράγραφο 3 γράφει ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Δηλαδή, ενώ οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, εντούτοις, κατά το δικό μας Σύνταγμα δεν ασκούνται από το λαό – αλλά απλά υπάρχουν υπέρ αυτού και ασκούνται μόνο από τους πολιτικούς, όπως ορίζει δηλαδή το ίδιο το Σύνταγμα.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 918 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μια δικαστική απόφαση που εκτελείται εναντίον ενός Πολίτη, για παράδειγμα μιας τράπεζας που βγάζει στον πλειστηριασμό το σπίτι ενός δύστυχου, ασκείται «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ».
Πώς όμως εμπλέκεται ο ελληνικός λαός σε όλα αυτά;
Θέλει αλήθεια ο ελληνικός λαός να χάσουν τα σπίτια τους οι άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν τις τράπεζες, έχοντας μείνει άνεργοι ή αμειβόμενοι με πολύ λιγότερα χρήματα, επειδή οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις τους υπερχρέωσαν τη χώρα, ενώ στη συνέχεια τη χρεοκόπησαν υπογράφοντας το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο και υποθηκεύοντας την στο διηνεκές; Φυσικά όχι.
Ήθελε ο ελληνικός λαός να υπογραφούν μνημόνια; Όχι βέβαια!
Ήθελε ο ελληνικός λαός να εκχωρηθεί το όνομα της Μακεδονίας μας; Όχι βέβαια.
Μπορεί λοιπόν οι Εξουσίες πράγματι να πηγάζουν από τους Πολίτες, όμως δεν τις ασκούν οι Πολίτες – ούτε καν μπορούν να παρέμβουν στο πώς ασκούνται οι εξουσίες τους, τις οποίες ασκούν άλλοι κατά το Σύνταγμα.
Σε τελική ανάλυση, το Σύνταγμά μας γράφει πως τις εξουσίες τις ασκούν οι πολιτικοί – σε πλήρη αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες οι εξουσίες όχι μόνο πηγάζουν από τους Πολίτες, αλλά ασκούνται και από τους Πολίτες, ενώ ορισμένα ορίζουν και τον ακριβή τρόπο αυτής της άσκησης.
Ειδικά στο Σύνταγμα της Πορτογαλίας αναφέρεται ολοκάθαρα η υποταγή της οικονομικής εξουσίας στην Πολιτική – κάτι που δυστυχώς έχει καταλυθεί σε παγκόσμιο επίπεδο και ειδικά στην Ευρώπη, η οποία αποτελεί μία μικρογραφία της παγκοσμιοποίησης.
Από τα όλα αυτά τα παραδείγματα, φαίνεται ολοκάθαρα η πλήρης διαφοροποίηση μεταξύ της χώρας μας και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όσον αφορά τον φορέα άσκησης της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα. Αντί λοιπόν να διορθώσουμε ακριβώς αυτά τα ελαττώματα του Συντάγματος μας, τα οποία οδήγησαν την πατρίδα μας στη χρεοκοπία, το διαμορφώνουμε ακόμη πιο υπερσυντηρητικό και υπέρ-συγκεντρωτικό.
Εν προκειμένω, ευχόμαστε και ελπίζουμε να αντιληφθεί ο σημερινός πρωθυπουργός, αυτά που δεν κατάλαβαν όλοι προηγούμενοι. Το ότι είναι μεγάλο λάθος να διαμορφώνονται Συντάγματα και νόμοι στα προσωπικά μέτρα ενός πρωθυπουργού που σήμερα είναι και αύριο δεν θα είναι – ενώ η πατρίδα μας και οι Πολίτες θα είναι εδώ, δεμένοι χειροπόδαρα και παραδομένοι στα χέρια κάποιου άλλου που και αυτόν μπορεί να τον ελέγχουν κάποιοι άλλοι.
Συνεχίζοντας όλοι ισχυρίζονται πως μετά από την παρούσα κενή νοήματος αναθεώρηση, θα απαιτηθούν 10 χρόνια για να ακολουθήσει η επόμενη. Αλήθεια ποιος το επιβάλει αυτό; Μήπως οι δανειστές, έως ότου υφαρπάξουν ολοκληρωτικά τη χώρα μας;
Πιστεύει αλήθεια κάποιος πως θα αντέξει αυτό το Σύνταγμα για τα επόμενα 10 ολόκληρα χρόνια, όπου αναμένονται πολύ σοβαρά γεγονότα παγκοσμίως, σε μια χρεοκοπημένη χώρα; Πόσο μάλλον όταν ευρίσκεται σε εξέλιξη ο συνεχής εποικισμός της Ελλάδας με παράνομους μετανάστες που αλλοιώνουν σταδιακά τη δομή της κοινωνία μας;
Όσον αφορά τώρα ορισμένες βασικές διατάξεις του Συντάγματος, που αποτελούν αντικείμενο της σημερινής συζήτησης, τα παρακάτω:
Άρθρο 28 παρ. 2: Κανόνες διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί.
Εν προκειμένω πιστεύουμε πως κάθε διεθνής συνθήκη, η οποία άπτεται της εθνικής μας κυριαρχίας ή αλλοιώνει τα εθνικά μας χαρακτηριστικά, πρέπει να κυρώνεται με δημοψήφισμα. Προτείνουμε λοιπόν μία νέα διατύπωση της ανωτέρω παραγράφου ως εξής:
«Κάθε διεθνής συνθήκη ή διεθνής συμφωνία η οποία:(1) αναγνωρίζει σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα(2) εκχωρεί ή περιορίζει άσκηση εθνικής κυριαρχίας(3) αλλοιώνει την ιστορική, πολιτιστική και θρησκευτική διαδρομή του ελληνισμού,απαιτείται να κυρωθεί με δημοψήφισμα στο οποίο θα συμμετάσχει το 50% τουλάχιστον του εκλογικού σώματος – διαφορετικά η συνθήκη ή η συμφωνία δεν ισχύει».
Εάν υπήρχε αυτή η διάταξη, δεν θα υπήρχαν μνημόνια και δεν θα είχε ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών – ενώ ο κάθε ξένος παράγοντας, δεν θα διανοούταν ποτέ να πιέσει τις ελληνικές κυβερνήσεις. Απλούστατα, όσο πιο συγκεντρωτικό είναι το πολιτικό σύστημα, τόσο πιο εύκολα ο ξένος παράγοντας διαλύει μια χώρα.
Άρθρο 44 παράγραφος 2: Δημοψηφίσματα
Με στόχο να εισαχθούν θεσμοί άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής των Πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, προτείνουμε να αλλάξει η παράγραφος ως εξής:
«Δημοψήφισμα προκηρύσσεται υποχρεωτικά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν το ζητήσει η Βουλή με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών ή εάν το ζητήσουν ενυπόγραφα 100.000 πολίτες».
Άρθρο 73: Δικαίωμα πρότασης νόμων
Για να εισαχθούν και εδώ θεσμοί άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής των Πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, προτείνουμε να αλλάξει ολόκληρο το άρθρο αυτό ως εξής:
«Το δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Βουλή, στην Κυβέρνηση και στους Πολίτες. Πρόταση στη Βουλή για ψήφιση ή τροποποίηση νόμου από τους Πολίτες είναι νόμιμη, εφόσον περιλαμβάνει ακριβές σχέδιο νόμου μετά της αιτιολογικής του έκθεσης και συνοδεύεται από υπογραφές τριάντα χιλιάδων πολιτών. Η εισαγωγή προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, γίνεται με τη διαδικασία που προβλέπεται για τις προτάσεις νόμων της Κυβέρνησης και της Βουλής.»
Όπως γίνεται αντιληπτό αυτή η δυνατότητα είναι σαφώς υποδεέστερη από τα δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των Πολιτών ή φυσικά με την εκκίνηση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος με πρωτοβουλία των Πολιτών, όπως ισχύει σε άλλα κράτη. Είναι δε υποδεέστερη, επειδή θα πρέπει να εγκριθεί ή να απορριφθεί από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, με την κάλυψη της πλειοψηφίας της Βουλής. Δηλαδή, θα πρέπει να ψηφιστεί από την πλειοψηφία της Βουλής, οπότε από το κυβερνών κόμμα.
Εν τούτοις, η ΝΔ δεν θέλει ούτε αυτή τη μικρή αλλαγή. Ακούσαμε όμως κάποιες φωνές από βουλευτές της ΝΔ που συμφωνούσαν μεν στο να γίνονται προτάσεις νόμων από τους Πολίτες, αλλά με τον εξωπραγματικό αριθμό των 500.000 υπογραφών. Δείτε απλά τους αριθμούς που ισχύουν στα άλλα κράτη πιο πάνω, σε αυτό που καταθέσαμε στα πρακτικά και κρίνετε μόνοι σας την πραγματική πρόθεση που κρύβεται πίσω από αυτή την πρόταση.
Άρθρο 32 παράγραφος 4: Εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας
Η πρόταση μας είναι πάγια η εξής:
«Τον ΠτΔ να τον εκλέγουν άμεσα οι Πολίτες, έπειτα από προτάσεις υποψηφιοτήτων είτε από 10 βουλευτές, είτε από 30.000 πολίτες. Και μάλιστα στον ΠτΔ θα πρέπει να επιστρέψουν οπωσδήποτε οι εξουσίες που είχε κατά το Σύνταγμα του 1975, και ακόμα πιο διευρυμένες».
Στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, θα πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας και όχι η πρωθυπουργική μονοκρατορία. Επειδή όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, με βάση τη δρομολογηθείσα αναθεώρηση, προτείνουμε ως ελάχιστη υποχώρηση και προκειμένου να μην διαλύεται η Βουλή, η διατύπωση της ανωτέρω παραγράφου να γίνει ως εξής:
«Αν δεν επιτευχθεί ούτε κατά την τρίτη ψηφοφορία η αυξημένη αυτή πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, τότε εκλέγεται ΠτΔ εκείνος που συγκεντρώνει την προτίμηση τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων με ελάχιστο όριο 151 ψήφους».
Τέλος, στο άρθρο 37 παρ. 2 προτείνουμε το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υπουργού, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στη Γαλλία (άρθρο 23). Δηλαδή τον πλήρη διαχωρισμό νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Βίντεο από προηγούμενη ομιλία για τη ΔΕΗ:
*
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου