Το σχέδιο Schlotterer για την οικοδόμηση της Ευρώπης της Γερμανίας του Ράιχ

Μιχάλης Κάχρης

Το Ράιχ αντιλαμβανόταν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σαν μια διαδικασία στην οποία όλα τα άλλα έθνη της Ευρώπης, έπρεπε να προωθούν την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας. Όπως υποστήριξε το στέλεχος του Υπουργείου Οικονομικών και αξιωματικός των SS Gustaw Schlotterer, η διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης σε οικονομική βάση που θα εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα,θα μπορούσε να αρχίσει με την σύνδεση των εθνικών οικονομιών.

Αϊτή η ιδέα έγινε αργότερα η βάση για τη σύγχρονη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Επιτροπή Schlotterer συνέταξε επίσης σχεδία για μια μελλοντική ευρωπαϊκή τράπεζα με έδρα τη Βιέννη.To Σχεδιο Schlotterer μεταξύ των άλλων έκανε λόγο για μια Πανευρώπη (Μεγαλύτερη Ευρώπη),που δεν θα συνεπαγόταν συγχώνευση κρατών άλλα ένωση εθνικών οικονομιών. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα των συζητήσεων όπως ανέφερε ο Schlotterer επικεντρωνονταν στα ακόλουθα σημεία:

Πρώτον, η αναγκαιότητα ενός πανευρωπαικου χωρου αγοράς και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του εσωτερικοί ευρωπαϊκού εμπορίου από δασμούς και συναλλαγματικες διάφορες,δεύτερον,η μη αναγνώριση της κυριαρχίας των μικρόν κρατών,τρίτον,σύναψη διεθνών συμφωνιών σε ιδιωτικό και όχι επίσημο επίπεδο και τέταρτον,διατήρηση εμπορικών και οικονομικών σχέσεων με τον εκτός Ευρώπης κόσμο (John Gillingham – Industry and Politics in the Third Reich 2014). O Gustav Schlotterer ειχε πει το 1940 στους Γερμανούς επιχειρηματίες ότι ”η τάση μας είναι να χρησιμοποιησουμε….ενδεχομένως βια προς τα ευρωπαϊκά κράτη να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην Γερμανία”(Adam Tooze:The Making and Breaking of the Nazi Economy.IPA View Nov.2008).

Η πρωτότυπη σελίδα του σχεδίου Schlotterer με τον γερμανικό τίτλο:Ka-rl Albrecht Qustav Schlotterer:Uber die Neuorodung Europa 19 Juli 1940, αναφέρεται παρακάτω:

(ΠΗΓΗ:Rath Foundation).

Οι Γερμανού βιομήχανοι,χάλυβα και άνθρακα της περιοχής του Ruhr στη Γερμανία,υποστήριξαν με θέρμη του σχέδιο Schotterer.

Ο Gudstav Schlotterer (1906-1989),ήταν από βασικούς ηγέτες των SS και ένας από τα κορυφαία στελέχη του Reichswirtschaftsministerium και του Reichsministerium για τα κατεχόμενα ανατολικά εδάφη κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Gudstav Schlotterer ήταν υπεύθυνος για την εκμετάλλευση και την απαλλοτρίωση των οικονομιών των χωρών που κατελαμβαναν οι ναζί. Κατα την εποχή του εθνικοσοσιαλισμου,θεωρήθηκε ως ο νέος εμπειρογνωμονας συντονισμοί στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ανατολικής πολίτικης (Πηγη:Wikipedia).

Aς σημειωθεί ότι στις εν λόγω συζητήσεις για το σχέδιο Schlotterer έλαβαν μέρος και οι βασικοί εκπρόσωποι του εξαγωγικοί εμπορίου της Γερμανίας όπως οι:Dr.Igner of IG Farben,Drs Kimmich and Abs of the Deut hce Bank,Paul Reuch of Gutenhoffnugschutte and Dr.Blessins os Reichs-bank.Επίσης πέραν αυτόν,συμμετείχαν και οι Βελγοι Alexandre Galopin διοικητής της General de Belgique,ο βαρόνος Paul de Lanoit επικεφαλης της Banque de Bruxelles και οι Ολλανδοι Drs Hirschfeld γ.γ.του Υπουργείου οικονομικών,Woltersshom της Rotterdam Bank κ.α.

Όλοι οι παραπάνω με επικεφαλής τον Schlotterer ήταν μελί της επιτροπής Σχδιασμου (New Order Planning).Ο ίδιος ως επικεφαλής του Vorbereitung und Ordung στο Υπουργείο Οικονομικών,και υπεύθυνος για βασικά ζητήματα που αφορούν το Grossraum,ήταν ένας από τους πολλούς που πίστευαν ότι οι επιτυχίες της Γερμανίας από το 1933 και μετα,απέδειξαν ότι οι λογικές εθνικοσοσιαλιστικές αρχές θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως πρότυπο για μια Νέα Ευρωπαϊκή Ταξη (Raimund Bauer:Loughboroug University.Institutional Preposity).

Δεν είναι υπερβολή να ισχυρισθεί κάνεις ότι η εθνικοσοσιαλιστικη έννοια για την Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη,σχεδιάστηκε προκείμενου να εξασφαλιστεί η γερμανική επίδραση μετά το τέλος του πόλεμου. Είναι φανερό λοιπόν ότι οι ιδιωτικές εταιρείες διαδραματισαν σημαντικό ρόλο στη οικοδόμηση της εθνικοσοσιαλιστικης τάξης. Πολλές γερμανικές εταιρείες εγκατασταθηκαν στα κατεχόμενα εδάφη. Έτσι οι ιδιωτικές εταιρείες δημιούργησαν την γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Η εθνικοσοσιαλιστικη κυβέρνηση από οικονομικής σκοπιάς κατόρθωσε να οικοδομήσει την ευρωπαϊκή Gros-sraumwirtschaft δηλ.την ευρωπαϊκή οικονομία μεγάλης κλίμακας.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση προήλθε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) και την Ευρωπαικη Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ),η οποία συγκροτήθηκε από τις χώρες Βέλγιο,Γαλλία,Δυτική Γερμανία,Ιταλία,Λουξεμβούργο και Κατω Χωρες. Πρεπει επίσης να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι χώρες κατελήφθη-σαν από τους Γερμανούς κατά την διαρκεια του Β Παγκοσμιου Πολεμου.

Το 1950, πρέσβης της Γερμανίας αναλαμβάνει ο Carl Friedrich Ophuls, δεξι χέρι του Hallstein στις Βρυξέλλες,πρώην μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και “πολιτικά αξιόπιστος” Ναζί,σύμφωνα με επίσημη επιστολή του κόμματος προς το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, το 1941.Ο Ophuls ήταν ο κύριος εμπειρογνώμονας σε θέματα πατεντών στο επιτελείο της IG Farben στη Φρανκφούρτη.

Το 1957 συνέταξε το καταστατικό για το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Ο ίδιος ηταν επικεφαλής της γερμανικής αντιπροσωπιας στο συνέδριο της Μεσσινης. Στις 3 Ιουνίου του 1955 πραγματοποιείται διάσκεψη στην Σικελία της Ιταλίας.Μεταξύ των Υπουργών των έξι κρατών που αποτελούσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα,ήταν:

Ο Υπ. Εξωτερικών της Ιταλίας, Gaetano Martino, πρώην μέλος του Φασιστικού Κόμματος (Psrtito Nazionale Fascista,PNF),του δικτατορα Benito Mous-solini. Ο Υπ. Εξωτερικών της Γαλλίας,Antoine Pinay,μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του καθεστώτος Vichy,που υπήρξε η ”μαριονέτα”της ναζιστικής Γερμανίας στην Νότια Γαλλία, ο Yπουργος Εξωτερικών του Βελγίου Paul-Henri Spaak, μετέπειτα Γενικος Γραμματεας του ΝΑΤΟ, ο Υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβουργου Joseph Bech συντηρητικός πολίτικος, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας,Willem Beyen, ο οποιος διετέλεσε και γραμματέας του ΔΣ της εταιρείας Philips, επικεφαλής θυγατρικής της ολλανδικής κεντρικής τράπεζας Ανατολικών Ινδιών, αντιπρόεδρος, και από το 1937 πρόεδρος της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμων στη Βασιλεία της Ελβετίας και διευθυντής της Unilever.

Και φυσικά, ο Υπ. Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας, Walter Hallstein.Η συνθήκη αυτή οδήγησε στην τελική απόφαση για την δημιουργία της οικονομικής ένωσης. (Νίκος Μεντζας: Oι Ναζιστικές Ρίζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Στοχος αυτης της διάσκεψης ήταν η επιτάχυνση της πορείας της πολίτικης ολοκλήρωσης της Ευρωπης. Το ψήφισμα που ελήφθη το εκφράζει αυτό καθαρά:

”Οι κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακης Δημοκρατίας της Γερμανίας,του Βελγίου,της Γαλλίας,της Ιταλίας,του Λουξεμβουργου και των Κατω Χωρων,πιστεύουν ότι ήρθε η στιγμή να γίνει ένα βήμα προς την κατευθυνση της πολίτικης ολοκλήρωσης της Ευρώπης… Πιστεύουν ότι η δημιουργία μιας Ενωμένης Ευρώπης μεσώ της συγχώνευσης των εθνικών οικονομιών,η δημιουργία μιας κοινής αγοράς…..και η προοδευτική εναρμόνιση των κοινωνικών πολίτικων τους…..φαίνεται απαραίτητη για την δια τήρηση της θέσης της Ευρώπης στον κόσμο….(CVCE.eu).Θα πρεπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την Union Populaire Republi-can (www.Youtube.com/watch 17/1/2014 –To Βραβείο Καρλομαγνου αποκαλύπτει..),ο Spaak όπως και οι Retinge και Schuman ήταν στην πραγματικοτητα πράκτορες των αμερικανων.

Δεδομένου του ενεργοί ρολού των Ναζί μέσω της πολίτικης τους για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης,δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι,για παράδειγμα,ο Walter Hallstein,ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,ένας από τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωση και αποκαλουμενος σαν”πατέρας”του ευρωπαϊκού δίκαιου στην δεκαετία του 1930 και του 1940,ήταν μέλος των Εθνικοσοσιαλιστων νομικών.

Για την ιστορία,ο Walter Hallstein,ο οποίος στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ενταγμένος στο ναζιστικό κόμμα και πολέμησε ως υπολοχαγός πυροβολικοί της Wehrmacht στην Β. Γαλλία,συνελήφθην απο τους Αμερικάνους και έζησε τα υπόλοιπα χρονιά του πόλεμου σε στρατόπεδο αιχμάλωτων στην Πολιτεία του Μισσισιπη. Ο Hallstein ήταν επίσης και ο προσωπικός νομικός σύμβουλος του Χίτλερ.

Το κείμενο αυτό προέρχεται από το βιβλίο του συνεργάτη μας συγγραφέα Μιχάλη Κάχρη όπου αναπτύσσει διεξοδικά και σε βάθος το φαινόμενο της Ευρώπης της Γερμανίας του Ράϊχ

Πηγή : odosdrachmis.gr