Η μνημειώδης ελληνική ηττοπάθεια

Το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να πληρώσουμε για την άμυνα μας, όσο και αν κοστίζει – όπως για παράδειγμα το Ισραήλ, όπου εάν ήταν στη θέση μας η τεκμηριωμένα θρασύδειλη Τουρκία δεν θα τολμούσε να το προκαλέσει ποτέ. Διαφορετικά θα πρέπει να κρατάμε συνεχώς σκυφτό το κεφάλι μας, να μοιραστούμε το Αιγαίο με τους Τούρκους, καθώς επίσης να ξεγράψουμε την Κύπρο – γνωρίζοντας όμως πως εάν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα. Θα έπρεπε επίσης να πληρώνουμε για τη διαφύλαξη των συνόρων μας, έχοντας πλέον διαπιστώσει πως η Τουρκία χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως όπλο – σε έναν ασύμμετρο, υβριδικό, ακήρυχτο πόλεμο εναντίον μας. Η υποχρέωση αυτή είναι δική μας και κανενός άλλου – ούτε της FRONTEX, ούτε βέβαια των ΜΚΟ που επιδιώκουν την αλλοίωση του πληθυσμού μας για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενος, οπότε προωθούν τα μεταναστευτικά κύματα αντί να τα εμποδίζουν. Εν προκειμένω θα πηγαίναμε ένα βήμα παρακάτω, λέγοντας πως έχουμε έναν ακόμη κίνδυνο: τη γερμανική Ευρώπη, όπου η Γερμανία μετατρέπεται σταδιακά σε εθνικιστική, κρίνοντας από τη χθεσινή τεράστια άνοδο του AFD.

«Εικόνα: Όπως φαίνεται, η Ελλάδα, αδιαφορώντας για την Κύπρο, θα αντιδράσει μόνο όταν οι Τούρκοι αρχίσουν γεωτρήσεις στην Εύβοια – αν και ούτε αυτό είναι σίγουρο. Η πολιτική του κατευνασμού που συνεχίζει να εφαρμόζεται, είναι πάντως ότι χειρότερο για τις σχέσεις μας με την Τουρκία: Όσο περισσότερο «αέρα» της δίνουμε, τόσο περισσότερα θα θέλει.»

Άποψη

Σε σχέση με την ανάλυση του κ. Βιλιάρδου για τη Ρωσία (πηγή), σχολίασαν αρκετοί πως μπορεί μεν η οικονομία της να βελτιώνεται συνεχώς, αλλά οι Πολίτες της βιώνουν συνθήκες φτώχειας. Πριν όμως αναφερθούμε στο εάν ισχύει ή όχι, θεωρούμε σωστό να τονίσουμε πως η λιτότητα σε μία χώρα είναι απαραίτητη, εάν θέλει να έχει εκείνον το στρατιωτικό εξοπλισμό που να της επιτρέπει να προστατεύει τα σύνορα της από τους εχθρούς της. Επίσης όταν οι Πολίτες της δεν θέλουν να είναι σκλάβοι των χρεών τους, ούτε οι ίδιοι, ούτε το κράτος τους – όπου τα χρέη του τελευταίου κάποια στιγμή επιβαρύνουν τον εγχώριο πληθυσμό του, όπως διαπιστώθηκε ξεκάθαρα στην Ελλάδα. 

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως πολύ σωστά η ρωσική κυβέρνηση διατηρεί εξαιρετικά χαμηλό το δημόσιο χρέος της – μεταξύ άλλων για να ανταπεξέρχεται σε οικονομικές επιθέσεις, όπως των Η.Π.Α. και της ΕΕ το 2014, με την επιβολή κυρώσεων, με τη χειραγώγηση των τιμών του πετρελαίου κοκ. Επίσης πολύ σωστά οι Πολίτες της διατηρούν όσο πιο χαμηλά μπορούν το ιδιωτικό τους χρέος – όπως τεκμηριώσαμε με τους πίνακες στην ανάλυση μας. 

Σε κάθε περίπτωση, η εθνική υπερηφάνεια και η ελευθερία έχουν το τίμημα τους, το οποίο δυστυχώς δεν θελήσαμε ποτέ να πληρώσουμε εμείς οι Έλληνες – με τελικό αποτέλεσμα να χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, να υποθηκεύσουμε τη χώρα μας, να εκτοξευθεί στα ύψη το κόκκινο ιδιωτικό μας χρέος (πάνω από 330 δις €), επίσης το δημόσιο παρά το μαζικό ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, να υποκλίνονται οι κυβερνήσεις μας στη Γερμανία και να είναι εντελώς ανοχύρωτη η Ελλάδα, αδυνατώντας μεταξύ άλλων να αντιδράσει στις τουρκικές προκλήσεις. Ας μην ξεχνάμε δε πως συνήθως οι κυβερνήσεις είναι «καθ’ εικόνα και ομοίωση» των ψηφοφόρων τους – οπότε όταν τις επικρίνουν, θα πρέπει να κατηγορούν ταυτόχρονα και τον εαυτό τους. 

Σε σχέση τώρα με τη Ρωσία, εάν συγκρίνει κανείς το κατά κεφαλή εισόδημα της (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος στο γράφημα) σε όρους αγοραστικής δύναμης με το ελληνικό (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος), θα διαπιστώσει πως είναι περίπου τα ίδια – όπου όμως απέναντι του οι Έλληνες έχουν συσσωρεύσει ένα τεράστιο χρέος, ενώ οι Ρώσοι σχεδόν καθόλου. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να ισχυριζόμαστε πως οι Ρώσοι βιώνουν συνθήκες φτώχειας, σε σύγκριση με εμάς; 

Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά πως θεωρούμε τους Ρώσους φίλους μας, αφού αποδεδειγμένα δεν ήταν ποτέ – αλλά ότι επικροτούμε την οικονομική τους πολιτική, αφού έχει αποδειχθεί πως είναι επιτυχημένη, έχοντας μεταξύ άλλων πάψει να εξαρτάται από τις εξορύξεις ενέργειας (κάτω από το 10% του ΑΕΠ της) και έχοντας επικεντρωθεί στον πρωτογενή τομέα. Εκτός αυτού θαυμάζουμε την αγάπη τους προς τη χώρα και την ελευθερία τους, καθώς επίσης την προθυμία τους να πληρώνουν το τίμημα – το οποίο συνήθως δεν είναι καθόλου μικρό.

Η τουρκική απειλή 

Συνεχίζοντας, όσον αφορά το άρθρο της κυρίας Νομικού «Το βαρύ τίμημα της ελληνικής δειλίας», όπου οι σχολιαστές της επέκριναν τις τοποθετήσεις της για την Τουρκία κυρίως, ισχυριζόμενοι πως η Ελλάδα δεν έχει τη στρατιωτική δυνατότητα που θα της επέτρεπε να αμυνθεί απέναντι στις θρασείς προκλήσεις της Τουρκίας, ειλικρινά απορούμε για τη συλλογική μας ηττοπάθεια – σημειώνοντας πως ακόμη και αν ισχύει, τότε θα έπρεπε να υποχρεώσουμε την κυβέρνηση μας να επιβάλλει φόρους για τον απαραίτητο πολεμικό μας εξοπλισμό, όπως κάνει ήδη η Σουηδία, καθώς επίσης να αναβιώσει εταιρείες όπως η ΕΛΒΟ. 

Με απλά λόγια το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να πληρώσουμε για την άμυνα μας, όσο και αν κοστίζει – όπως για παράδειγμα το Ισραήλ, το οποίο στρατολογεί ακόμη και τις γυναίκες, ενώ εάν ήταν στη θέση μας, η τεκμηριωμένα θρασύδειλη Τουρκία δεν θα τολμούσε να το προκαλέσει ποτέ. Διαφορετικά θα πρέπει να κρατάμε συνεχώς σκυφτό το κεφάλι μας, να μοιραστούμε το Αιγαίο με τους Τούρκους (όπως φαίνεται να επιθυμεί ο πρόεδρος τους που φωτογραφήθηκε πρόσφατα μπροστά σε χάρτη με το μισό Αιγαίο τουρκικό), καθώς επίσης να ξεγράψουμε την Κύπρο – γνωρίζοντας όμως πως εάν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα.

Θα έπρεπε επίσης να πληρώνουμε για τη διαφύλαξη των συνόρων μας, έχοντας πλέον διαπιστώσει πως η Τουρκία χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως όπλο – σε έναν ασύμμετρο, υβριδικό, ακήρυχτο πόλεμο εναντίον μας. Η υποχρέωση αυτή είναι δική μας και κανενός άλλου – ούτε της FRONTEX, ούτε των ΜΚΟ που στην ουσία επιδιώκουν την αλλοίωση του πληθυσμού μας για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενος, οπότε προωθούν τα μεταναστευτικά κύματα αντί να τα εμποδίζουν. 

Εν προκειμένω θα πηγαίναμε ένα βήμα παρακάτω από την κυρία Νομικού, λέγοντας πως έχουμε έναν ακόμη κίνδυνο: τη γερμανική Ευρώπη, όπου η Γερμανία μετατρέπεται σταδιακά σε εθνικιστική, κρίνοντας από τη χθεσινή τεράστια άνοδο του AFD (πηγή), ειδικά στους νέους (πηγή). Μπορεί λοιπόν να μην τοποθετηθήκαμε ποτέ υπέρ του εθνικού νομίσματος, κυρίως λόγω του ότι γνωρίζουμε πως είμαστε εγκλωβισμένοι ειδικά μετά το PSI στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια, αλλά οφείλουμε, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, να έχουμε μία εναλλακτική λύση για ώρα ανάγκης – η οποία επίσης κοστίζει, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή (το AFD είναι υπέρ της εξόδου της Γερμανίας από την Ευρωζώνη).

Εκτός αυτού πρέπει να σταματήσει το ξεπούλημα – όπου εάν ο κ. Χατζηδάκης και το κόμμα του θελήσουν πράγματι να εκποιήσουν τη ΔΕΗ, το ΔΕΔΔΗΕ, το υπόλοιπο του ΑΔΜΗΕ, τη ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ, ολόκληρο τον ενεργειακό μας τομέα δηλαδή (ανάλυση), θα πρόκειται κυριολεκτικά για εσχάτη προδοσία – την οποία δεν πρέπει να επιτρέψουν ποτέ οι Έλληνες, όσοι τουλάχιστον δεν είναι δειλοί και δουλοπρεπείς. 

Επίλογος

Κλείνοντας είτε δρομολογούμε όλα τα παραπάνω, είτε σκύβουμε το κεφάλι και θυσιάζουμε τόσο τα παιδιά μας, όσο και την πατρίδα μας – εκτός εάν πιστεύουμε πως ο Ρήγας που έγραψε στο Θούριο του «καλύτερα μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» (πηγή), ήταν εντελώς ανεύθυνος και ανόητος. Ενδεχομένως αιθεροβάμων, όπως χαρακτήρισαν πολλοί την κυρία Νομικού – η οποία είπε απλά πικρές και μη αλήθειες.

Πηγή : https://analyst.gr