Η απλή ανάγνωση του κυβερνητικού σχεδίου και του τέταρτου μνημονίου, αρκεί για να κατανοήσει κανείς πως η τραγωδία θα συνεχιστεί για πάρα πολλά χρόνια – ενώ η πιθανότητα να έχει ξανά ανάγκη η Ελλάδα τη χρηματοδότηση της Τρόικα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, να χρεοκοπήσει ή να οδηγηθεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη, δεν έχει μειωθεί καθόλου.
«(α) Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία. (β) H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου. (γ) Ηλίθιος χαρακτηρίζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανό και να βλάπτεται σημαντικά. (δ) Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή / συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες. (ε) O ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό» (C. Cipolla) .
Η έννοια «ολιστικός» αφορά την περιγραφή ή αντιμετώπιση ενός ζητήματος από όλες τις πλευρές του – η οποία προϋποθέτει τη σφαιρική αντίληψη της υγείας ενός σώματος στην ιατρική ή της κατάστασης της οικονομίας σε μία χώρα, με στόχο την υιοθέτηση των κατάλληλων μεθόδων εξυγίανσης της. Όσο και αν αναζήτησα τώρα κάτι ανάλογο στο «ολιστικό σχέδιο» του συμπαθέστατου υπουργού οικονομικών (πηγή, έγγραφο ), δεν κατάφερα να το βρω – συμπεραίνοντας ότι, πρόκειται ξανά για μία προσπάθεια εξαπάτησης κυρίως των Ελλήνων, αφού οι δανειστές της χώρας κάθε άλλο παρά ως ηλίθιοι μπορούν να χαρακτηριστούν.
Για παράδειγμα, στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους (σ. 14), οι γενικολογίες είναι ολοφάνερες – ενώ το γεγονός ότι το Euro Group το Μάιο του 2016, αντί να αποφασίσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (σύμφωνα με τα υπεσχημένα όταν η Ελλάδα θα είχε πρωτογενή πλεονάσματα), υιοθέτησε το κριτήριο της μη υπέρβασης του 15% του ΑΕΠ βραχυπρόθεσμα και του 20% μακροπρόθεσμα, όσον αφορά τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Για παράδειγμα, σε ένα ΑΕΠ 180 δις €, σημαίνει πως η Ελλάδα με 15% θα ανακυκλώνει παλαιά χρέη δανειζόμενη, το ανώτατο 27 δις € ετησίως. Όταν όμως θα δανείζεται με 4% έναντι 1% από τον ESM, αντί να της κοστίζουν τόκους 270 εκ. €, θα δαπανά 1,08 δις €. Δηλαδή 870 εκ. € περισσότερα που θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και θα απαιτούν νέα μέτρα – εάν βέβαια υποθέσουμε πως θα είναι πρόθυμες οι αγορές να μας δανείζουν 27 δις € το χρόνο, για να εξοφληθούν οι Ευρωπαίοι στα επόμενα εννέα περίπου έτη, ενώ θα καλύπτουμε τους τόκους και θα έχουμε πλεονάσματα.
Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η αναφορά στο ότι, από τα 86 δις € της τρίτης δανειακής σύμβασης (με την οποία κατοχυρώθηκαν όλες οι προηγούμενες και έχασε εντελώς την εθνική της κυριαρχία η χώρα, μαζί με τις τράπεζες), έχουν μέχρι σήμερα εκταμιευθεί τα 39,4 δις € – από τα οποία τα 5,4 δις € οδηγήθηκαν στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας Πειραιώς. Επομένως μένει ένα υπόλοιπο ύψους 46,6 δις € – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν υπάρχει κανένας λόγος προσφυγής στις αγορές, με κόστος υψηλότερο κατά 870 εκ. € ετησίως. Επιβεβαιώνεται επί πλέον πως το δημόσιο χρέος έφτασε στα 328,7 δις € στα τέλη του 2017, από 319 δις € στα τέλη του 2015, παρά τις ιδιωτικοποιήσεις – οπότε προφανώς η χώρα δεν είχε αληθινά πρωτογενή πλεονάσματα.
Στο θέμα τώρα των μισθών (δημιουργία περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας, βελτίωση της παραγωγικότητας, συλλογικές συμβάσεις), οι θεωρητικολογία είναι άνευ προηγουμένου – ενώ δεν αναφέρεται καν πως η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι το 2017 σε σχέση με το 2008 (γράφημα).
Εάν προσθέσει εδώ κανείς την υπερβολική φορολόγηση, το αφορολόγητο που είναι το χαμηλότερο στον πλανήτη, ενώ θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, το αυξημένο κόστος υγείας (γράφημα) κοκ., θα κατανοήσει πως η μείωση των πραγματικών μισθών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από όλες τις άλλες χώρες – σημειώνοντας πως ενώ το ΑΕΠ μας έχει καταρρεύσει κατά 27%, των υπολοίπων εταίρων μας έχει αυξηθεί κατά 10% σε μέσο όρο, οπότε η απόσταση μας έχει εκτοξευθεί στο -37% το 2017 σε σχέση με το 2008.
Όσον αφορά δε την παραγωγικότητα, ακόμη και ένας ανόητος γνωρίζει πως δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αύξησης της μέσω της μείωσης των μισθών, εάν δεν διενεργηθούν επενδύσεις – οι οποίες είναι φυσικά απίθανες, όσο τα κόκκινα ιδιωτικά χρέη είναι στο ζενίθ, το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο και συνεχίζουν να υπάρχουν τα «δομικά» προβλήματα στη χώρα (γραφειοκρατία, πελατειακό κράτος, διαπλοκή, κράτος αδίκου κλπ.).
Ολοκληρώνοντας, σε σχέση με το 4ο μνημόνιο που έχει μετονομασθεί σε «επικαιροποιημένο σχέδιο συμφωνίας με τους θεσμούς» (πηγή) και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο εξευτελίζοντας εντελώς την πατρίδα μας, η απλή ανάγνωση του αρκεί για να κατανοήσει κανείς πως τα μνημόνια θα συνεχιστούν για πάρα πολλά χρόνια – αν και η πιθανότητα να έχει ξανά ανάγκη η Ελλάδα τη χρηματοδότηση της Τρόικα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, να χρεοκοπήσει ή να οδηγηθεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη, δεν έχει μειωθεί καθόλου. Για παράδειγμα, αναφέρεται ρητά πως η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα «αντίμετρο», όπως αυτά που αναφέρει – επομένως καμία «ολιστική ανοησία», χωρίς την έγκριση των δανειστών.
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου