Δεν έχει λυθεί κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στην πατρίδα μας από το 2010 και μετά, παρά το τεράστιο κόστος που πληρώσαμε. Οι ίδιες ιδεοληψίες, η ίδια γραφειοκρατία, η ίδια διαπλοκή, η ίδια διαφθορά, η ίδια κυβερνητική ανικανότητα, οι ίδιες 30-50 οικογένειες που απομυζούν τους πάντες, χρηματίζοντας και ελέγχοντας τους πολιτικούς.
«Το χειρότερο δεν είναι τα τεράστια λάθη που κάναμε (ας μην ξεχνάμε πως οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ψήφιζαν τους προικισμένους πολιτικούς που έλεγαν δημόσια «όχι και 400 εκ. μίζες»), αλλά το ότι θα μπορούσαμε ακόμη να τα καταφέρουμε, επειδή η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα, με τεράστιο φυσικό και ακόμη μεγαλύτερο υπόγειο πλούτο.
Σε καμία περίπτωση όμως αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη στηρίζοντας τα ίδια κόμματα που μας κατέστρεψαν. Ούτε όταν ξεπουλάμε τον πλούτο μας όπως οι ιθαγενείς της Αμερικής, οι Ινδιάνοι δηλαδή που αντάλλασσαν το χρυσάφι τους με τα καθρεφτάκια και με τις χάντρες των δολοφόνων τους, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν».
Άποψη
Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό, ειδικά μετά από οκτώ χρόνια βαθιάς κρίσης και οδύνης, να μην έχουμε προκαταλήψεις ή ιδεοληψίες και να μην εξάγουμε αυθαίρετα, πόσο μάλλον ανόητα συμπεράσματα.
Πριν από όλα σε σχέση με την έξοδο από τα μνημόνια, την οποία ανήγγειλε υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας ο νεαρός πρωθυπουργός μας από το Καστελλόριζο. Από εκείνο δηλαδή το πολύπαθο νησί (λόγω της σημασίας του για την ελληνική ΑΟΖ), από το οποίο ο Γ. Παπανδρέου που γυρίζει ακόμη ελεύθερος, καταδίκασε την Ελλάδα στην κυλιόμενη χρεοκοπία, προσφέροντας την ως ανυπεράσπιστο θήραμα στο ΔΝΤ και στη Γερμανία.
Για να είμαι πιο σαφής, η έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια θα σήμαινε εν πρώτοις την κατάργηση των χιλιάδων εκείνων νόμων και υποχρεώσεων που μας επιβλήθηκαν και υπέγραψαν εν λευκώ οι αξιότιμοι βουλευτές μας, χωρίς καν να διαβάσουν. Επί πλέον την κατάργηση του αγγλικού δικαίου (=δίκαιο των πιστωτών), της υποθήκευσης ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας μας που δρομολόγησε με το PSI ο προικισμένος σωτήρας μας κ. Βενιζέλος που επίσης γυρίζει ακόμη ελεύθερος, του Υπερταμείου κοκ. Τέλος, θα σήμαινε πως η οικονομία της πατρίδας μας εξυγιάνθηκε, κάτι που νομίζω πως δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα οξυδερκής κανείς για να αντιληφθεί πως ασφαλώς δεν ισχύει, εκτός εάν εθελοτυφλεί.
Αντίθετα, η Ελλάδα είναι σε τρισχειρότερη θέση σε σχέση με το 2010, όσον αφορά το δημόσιο χρέος της, ακόμη χειρότερα το ιδιωτικό, το ασφαλιστικό, τις τιμές των ακινήτων, τις τράπεζες, το δημογραφικό, το βιοτικό επίπεδο, το δείκτη του χρηματιστηρίου (στις 7.6.2010 ήταν στις 1.410 μονάδες και σήμερα στις 840), τον παραγωγικό της μηχανισμό, την απασχόληση, καθώς επίσης χιλιάδες άλλα οικονομικά/κοινωνικά μεγέθη. Επομένως μας κοροϊδεύουν ακόμη μία φορά, γνωρίζοντας την απίστευτη πνευματική μας αναπηρία (αφού είναι σίγουρα ανοησία να τοποθετούμαστε στις δημοσκοπήσεις υπέρ εκείνων των κομμάτων -ΠΑΣΟΚ με τα χίλια ονόματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ κλπ.- τα οποία δεκάκις αποδεδειγμένα λήστεψαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα, παραδίδοντας την αμαχητί στους ξένους).
Κατά δεύτερο λόγο όσον αφορά την ΕΕ, όπου αναρωτιόμαστε σε τι μας χρησιμεύει, αφού δεν μας στηρίζει στρατιωτικά στο θέμα της Τουρκίας (αυτής της εντελώς ηλίθιας χώρας, όπως ανέλυσε ο κ. Ζακυνθινός). Δεν γνωρίζουμε αλήθεια πως η ΕΕ είναι μέχρι στιγμής μία σειρά κρατών που συνεργάζονται οικονομικά μεταξύ τους, ενώ το στρατιωτικό σκέλος το έχει αναλάβει το ΝΑΤΟ, στο οποίο ανήκουν; Γιατί λοιπόν η ευθύνη ανήκει στην ΕΕ και όχι στο ΝΑΤΟ, μέλος του οποίου είναι επίσης η Τουρκία; Το εντιμότατο ΝΑΤΟ πάντως είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να τιμωρήσει τη Ρωσία για την κατάληψη της Κριμαίας, αλλά καμία αντίστοιχη ευαισθησία στην εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου.
Η μοναδική βοήθεια τώρα που θα μπορούσε να μας προσφέρει ίσως η ΕΕ της ατελείωτης θεωρίας και των μηδενικών πράξεων, θα ήταν το οικονομικό εμπάργκο της Τουρκίας, το οποίο θα ισοδυναμούσε με το ακαριαίο θάνατο της. Πώς θα συμφωνούσαν όμως οι Γερμανοί, στους οποίους ανήκουν εκατοντάδες επιχειρήσεις στην Τουρκία μετά τη λεηλασία της από το ΔΝΤ, ενώ ακόμη περισσότερες δουλεύουν φασόν για τις εταιρείες τους, με μισθούς πείνας και σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης/υποτέλειας;
Η τρίτη αυθαιρεσία είναι πως για τα δεινά μας φταίει το ευρώ, επειδή εάν επαναφέραμε τη δραχμή θα την υποτιμούσαμε, οπότε θα λυνόταν ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα! Εδώ πρόκειται για μια απίστευτη παραπλάνηση, για μία παράκρουση, για μία συλλογική κοροϊδία ενός λαού που ψάχνει απεγνωσμένα να κρατηθεί από κάποιο κλαδί, έστω σπασμένο, για να ονειρεύεται τη σωτηρία του. Θυμίζει το νερό του Καματερού ή το καταπίστευμα των 600 δις $ που έχει τεθεί στη διάθεση του κράτους και το οποίο αρνείται να παραλάβει η κυβέρνηση!
Χωρίς να προβώ στην ανάλυση του θέματος, αφού δεν είμαι κατ’ επίφαση οικονομολόγος όπως όλες και όλοι αυτοί που επικαλούνται την πανάκεια της δραχμής, η κοινή λογική μου λέει πως εάν ήταν έτσι, τότε η Τουρκία σήμερα, με τη λίρα να έχει βυθιστεί στο ναδίρ, θα έπρεπε να πανηγυρίζει. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι που τάσσονται υπέρ της δραχμής λένε πως οι Τούρκοι έχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα, ακριβώς επειδή καταρρέει η λίρα. Σωστά βέβαια, αφού οι μισθοί τους μειώνονται ανάλογα με την υποτίμηση, ενώ το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας, δημόσιο και ιδιωτικό, αυξάνεται σε όρους εγχωρίου νομίσματος, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.
Το ίδιο συμβαίνει με το εμπορικό της έλλειμμα που αυξήθηκε κατά 55% σε σχέση με πέρυσι (διάγραμμα), παρά τη μεγάλη αύξηση των εξαγωγών της λόγω της υποτίμησης. Η αιτία είναι ολοφάνερη και δεν είναι άλλη από το ότι η χώρα εισάγει πολύ περισσότερα από όσα εξάγει, όπως άλλωστε η Ελλάδα. Εξαιτίας της υποτίμησης λοιπόν αυξάνονται οι τιμές της ενέργειας που εισάγει, οι πρώτες ύλες για την παραγωγή των προϊόντων της κλπ., οπότε είναι δώρο άδωρο αφού αυξάνεται το κόστος παραγωγής της παρά τους χαμηλούς μισθούς (το ίδιο διαπιστώνεται στην Ελλάδα, όπου οι μισθοί των 500 € είναι ακριβότεροι από αυτούς των 1.500 € των Γερμανών, επειδή η παραγωγικότητα είναι πολύ χαμηλότερη). Εκτός αυτού, από τα ελλείμματα το εξωτερικό χρέος της είναι ανοδικό, ενώ την ίδια στιγμή κλιμακώνεται ο πληθωρισμός και χάνεται η αγοραστική αξία των μισθών των Τούρκων. Τέλος, γιατί να παραπονιέται ο «Ερτοάν» για τις επιθέσεις των κερδοσκόπων στο νόμισμα του, αφού κατά τους οπαδούς της δραχμής είναι θείο δώρο;
Παραδείγματα πάντως υπάρχουν πολλά, όπως αυτό της Βενεζουέλας ή ακόμη και της Ρωσίας, η οποία κυριολεκτικά υποφέρει από την πτώση του ρουβλίου, επειδή ούτε η μία χώρα, ούτε η άλλη δεν έχουν σοβαρή εγχώρια παραγωγή, παρά τον ενεργειακό πλούτο τους. Είναι κάτι διαφορετικό λοιπόν να υποτιμάει μία ισχυρή παραγωγικά χώρα το νόμισμα της, όπως η Γερμανία ή η Κίνα, από ότι μία αδύναμη. Με απλά λόγια, ένα φάρμακο που μπορεί να θεραπεύσει μία αρρώστια, είναι συχνά θανατηφόρο για μία άλλη, ενώ δεν υπάρχει φάρμακο για τα πάντα, όσο και αν θα το θέλαμε.
Η Ουγγαρία, για παράδειγμα, υπέφερε τα πάνδεινα από την υποτίμηση του νομίσματος της λόγω του τεράστιου εξωτερικού χρέους της. Ειδικά όταν αναγκάσθηκε να αυξήσει τα επιτόκια για να σταματήσει την κατάρρευση του νομίσματος της, στραγγαλίζοντας την κατανάλωση και τις επενδύσεις, οπότε την ανάπτυξη. Εκτός αυτού, τελικά μειώθηκαν οι εξαγωγές της. Από την άλλη πλευρά η Ιταλία θα τα κατάφερνε καλύτερα με τη λιρέτα, επειδή είχε ανέκαθεν ισχυρή βιομηχανία. Την κατέστρεψε όμως όχι λόγω του ευρώ, αλλά εξαιτίας της αύξησης των μισθών των εργαζομένων της πολύ πάνω από την παραγωγικότητα τους (διάγραμμα), επειδή είχε συνηθίσει να μειώνει τους μισθούς με υποτιμήσεις. Αν και πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να διαλυθεί η Ευρωζώνη (όχι η ΕΕ), κυρίως λόγω της ύπουλης και αχόρταγης Γερμανίας, είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Κλείνοντας, αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μία ικανή κυβέρνηση, με ένα δικό της σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, όπως ακριβώς η Ουγγαρία. Ας μην ξεχνάμε πως δεν έχει λυθεί κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στην πατρίδα μας από το 2010 και μετά, παρά το τεράστιο κόστος που πληρώσαμε. Η ίδια γραφειοκρατία, η ίδια διαπλοκή, η ίδια κομματική διαφθορά με τις «ένδοξες μίζες» των πολλών δις € στα εξοπλιστικά και στην υγεία που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, το ίδιο πελατειακό κράτος, οι ίδιοι διορισμοί ημετέρων, οι ίδιες 30-50 οικογένειες που απομυζούν τους πάντες χρηματίζοντας και ελέγχοντας τους πολιτικούς κοκ.
Όσον αφορά τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες περί της καταστροφής της Ελλάδας από τους δημοσίους υπαλλήλους, η Ουγγαρία έχει ακόμη περισσότερους (700.000), χωρίς αυτό να εμποδίσει την κυβέρνηση της να επιτύχει θαύματα. Χωρίς να δανειστεί χρήματα από κανέναν και χωρίς να υποκλίνεται συνεχώς, όπως όλες οι δικές μας κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Εάν δεν το καταλάβουμε, συνεχίζοντας να ψηφίζουμε εκείνα τα κόμματα που μας εξευτέλισαν διεθνώς και μας κατάντησαν επαίτες, ανίκανους να προστατέψουμε τα σύνορα και την εθνική μας κυριαρχία ή να υψώσουμε μία σημαία σε ένα νησί μας δίπλα στην Αθήνα, η Ελλάδα θα σβηστεί δυστυχώς από το χάρτη. Θα χαθεί όπως τόσα άλλα κράτη στο παρελθόν που είχαν τις ίδιες νοσηρές προκαταλήψεις και τις ίδιες θλιβερές ιδεοληψίες. Όλοι εμείς θα ξεχαστούμε, όπως οι ιθαγενείς της Αμερικής.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου