Για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, και η δημοκρατία και ο υπαρκτός σοσιαλισμός, στην πολιτική λειτουργία τους, είναι ουτοπία.
Η μεν δημοκρατία γιατί αντίκειται στην αγελαία φύση του ανθρώπου που επιζητεί την ασφάλεια της αγέλης κάτω από έναν δυναμικό ηγέτη, χωρίς βαρετές προσωπικές σκοτούρες. Οι Αθηναίοι προσπαθούσαν με τον εξοστρακισμό να εξαλείψουν τη ροπή προς εμφάνιση ηγέτη της αγέλης ώστε να διατηρήσουν τη δημοκρατία με πολύ κόπο και επιπλέον πλήρωναν τους πολίτες, για να συμμετέχουν στην Εκκλησία του Δήμου, λόγω της έμφυτης αδιαφορίας τους.
Ο δε υπαρκτός σοσιαλισμός γιατί αντίκειται στη φαντασίωση των δυναμικών μελών της αγέλης που θέλουν να ξεχωρίσουν και να αποκτήσουν προσωπική κοινωνική αναγνώριση, εξουσία, δύναμη και πλούτο. Γι' αυτό και στον υπαρκτό σοσιαλισμό η άρχουσα κομματική νομενκλατούρα εξοντώνει αυτά τα άτομα με κάθε τρόπο. Τα δε υπόλοιπα μέλη, φοβισμένα, κάνουν απλά βαριεστημένα υπομονή, αναμένοντας την κατάρρευση του καθεστώτος, σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία παρακμής.
Ο φιλελευθερισμός τέλος, εξακολουθεί να παραμένει ισχυρός, παρά τις κραυγαλέες αδικίες του, επειδή αφενός επιτρέπει στα ισχυρότερα μέλη της κοινωνίας να αποκτήσουν απεριόριστη δύναμη, πλούτο και εξουσία με κάθε τρόπο, αφετέρου δίνει σε όλα τα υπόλοιπα μέλη μια ψευδαίσθηση ελευθερίας μέσα από την καταναλωτική "ελευθερία" και την καταναλωτική επίδειξη.
Σιγά σιγά όμως, ο φιλελευθερισμός διολισθαίνει σε νεοφιλελευθερισμό, όταν τα ισχυρότερα οικονομικά μέλη, μη έχοντας κάτι να τα εμποδίσει, αποθρασύνονται απομυζώντας με κάθε τρόπο τις κοινωνικές μάζες.
Διαλέγετε και παίρνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου