Ο φύλαρχος και οι ιθαγενείς

Οι δανειστές θαυμάζουν τον πρωθυπουργό επειδή έχει καταφέρει να μετατρέψει τους Έλληνες σε πρόβατα, τα οποία δεν διαμαρτύρονται καν, παρά το ότι οδηγούνται στη σφαγή – ενώ απορούν πώς έχει πείσει το λαό ότι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τα μνημόνια, ενώ ο ίδιος είναι καλύτερος ως δήμιος του, από οποιοδήποτε άλλο αρχηγό κόμματος!

«Η πρωταρχική φροντίδα ενός ζωικού οργανισμού, είτε πρόκειται για αμοιβάδα, είτε για άνθρωπο, είτε για εταιρεία, είτε για κυβέρνηση, είτε για πρωθυπουργό, είναι να επιβιώσει – όλα τα υπόλοιπα, όπως η αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, ο πατριωτισμός, η ειλικρίνεια, η αλήθεια, η εντιμότητα κοκ. έρχονται σε δεύτερη μοίρα» (D. Casey).

Άποψη

Ο πρωθυπουργός έχει κάνει την επιλογή του μετά τη συντριβή του 2015, για την οποία όμως ευθύνεται κυρίως ο τότε υπουργός οικονομικών του – δολοφονώντας έτσι την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων. Η επιλογή αυτή είναι η υιοθέτηση των μνημονίων βασιλικότερα του βασιλέως, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές συνέπειες τους όσον αφορά την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

Σε σχέση τώρα με τον τρόπο εφαρμογής τους, μη έχοντας τη δυνατότητα λόγω έλλειψης γνώσεων, θέλησης και ικανών στελεχών να δρομολογήσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, όσον αφορά την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, την απονομή δικαιοσύνης, τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, την παιδεία, την υγεία κοκ., επέλεξε τους υπερβολικούς φόρους εις βάρος κυρίως της μεσαίας τάξης και των ιδιοκτητών ακινήτων, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, τη μείωση των συντάξεων κλπ. – έτσι ώστε αφενός μεν να πετύχει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αφετέρου να ισοσκελίσει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, μέσω της φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται μεταξύ άλλων από το πρωτογενές πλεόνασμα που έχει ως στόχο στον προϋπολογισμό του 2018, το οποίο είναι υψηλότερο από αυτό που απαιτούν οι πιστωτές – άρα βασιλικότερο του βασιλέως. Επιτυγχάνεται δε ξανά με τον ίδιο τρόπο, με φόρους και με νέα μέτρα εις βάρος της ανάπτυξης – ενώ για τη μείωση του δημοσίου χρέους σχεδιάζει το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων. Για τον ίδιο λόγο αλλά, επίσης, για τη διάσωση του τραπεζικού και του ασφαλιστικού συστήματος, θα δρομολογήσει τη δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, με κατασχέσεις και με πλειστηριασμούς – έτσι ώστε να περιορισθεί το μη εξυπηρετούμενο χρέος των Πολιτών (κόκκινο) απέναντι στο δημόσιο, στους κρατικούς οργανισμούς και στις τράπεζες.

Εάν δεν δρομολογούσε όλα αυτά, θα ήταν αδύνατον να εξέλθει η Ελλάδα στις αγορές με επιτυχία, όταν λήξει η τρίτη δανειακή σύμβαση τον Αύγουστο του 2018 – αφού οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ακόμη και αν τις προωθούσε, θα είχαν μέσο- ή μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, ενώ ο πρωθυπουργός τα χρειάζεται αμέσως για να διατηρηθεί στην εξουσία. Εκτός αυτού, σε περιόδους βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να εφαρμόσουν τις αλλαγές, ενώ θα διακινδύνευε την εκλογική του πελατεία όπως, για παράδειγμα, τους δημοσίους υπαλλήλους – κάτι που τεκμηριώνεται από τις αυξήσεις των μισθών τους ή/και τις νέες προσλήψεις που συμπεριλαμβάνονται στον προϋπολογισμό, ύψους άνω των 300 εκ. €.

Φυσικά η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, με επιτόκιο που προβλέπεται στο 4%, δεν είναι συμφέρουσα – αφού θα ήταν καλύτερη η ανακύκλωση των ομολόγων της μέσω του ESM, από τον οποίο θα εξασφάλιζε επιτόκιο της τάξης του 1%. Κάτι τέτοιο συμφέρει όμως τη χώρα και όχι τον πρωθυπουργό, αφού δεν θα μπορούσε να δημαγωγήσει με το τέλος της εποχής των μνημονίων – παρά το ότι θα επρόκειτο για ένα μεγάλο ψέμα, αφού η Ελλάδα θα παραμείνει υπό την αυστηρή επιτήρηση των κρατών-πιστωτών της, τουλάχιστον έως ότου αντικαταστήσει με δάνεια από τις αγορές το 75% των απαιτήσεων τους (κάτι που αποκλείεται να συμβεί εντός αυτού του αιώνα, χωρίς την ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους).

Σε κάθε περίπτωση, με ένα προγραμματισμένο πρωτογενές πλεόνασμα 3,82%, με ένα ελαφρά πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, με το swap των 30 δις €, με τις αποκρατικοποιήσεις, με τα νέα μέτρα, με τις κατασχέσεις, με τους πλειστηριασμούς κοκ., ο πρωθυπουργός έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πιστωτών, ενώ μάλλον θα εξασφαλίσει την αντίστοιχη των αγορών – κυρίως βέβαια επειδή τα κατορθώνει όλα αυτά χωρίς να σημειώνεται η παραμικρή διαμαρτυρία από τους Πολίτες, ούτε καν μία διαδήλωση των 10 ατόμων!

Εν προκειμένω οι δανειστές, αλλά και πολλοί άλλοι, του βγάζουν κυριολεκτικά το καπέλο – αδυνατώντας να καταλάβουν πώς έχει καταφέρει να δαμάσει έναν ολόκληρο λαό, τον οποίο βασανίζει όσο κανένας άλλος πολιτικός στην ιστορία. Απορούν δηλαδή πώς έχει επιτύχει να μετατρέψει τους Έλληνες σε πρόβατα – τα οποία συνεχίζουν να σιωπούν εκκωφαντικά, παρά το ότι οδηγούνται στη σφαγή. Ακόμη περισσότερο, πώς έχει πείσει την πλειοψηφία ότι είναι θύτες και όχι θύματα, πως στους ίδιους οφείλεται η χρεοκοπία και ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας, καθώς επίσης πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τα μνημόνια – ενώ ο ίδιος είναι καλύτερος ως δήμιος τους, από οποιοδήποτε άλλο αρχηγό κόμματος!

Βέβαια ο πρωθυπουργός γνωρίζει πως όλα έχουν κάποιο όριο – ότι μπορείς να φορολογείς για παράδειγμα τους πολλούς για λίγο ή τους λίγους για πολύ, αλλά είναι αδύνατον να τους φορολογείς όλους για πάντα. Πως μπορείς να δίνεις κενές υποσχέσεις, όπως η συμφωνία διαγραφής χρέους εκ μέρους των πιστωτών (η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί την ονομαστική διαγραφή, τη μοναδική που μπορεί να βοηθήσει τους Έλληνες), αλλά έχουν ημερομηνία λήξης – η οποία πλησιάζει.

Ως εκ τούτου θεωρεί πως η λύση του δεν είναι άλλη από ένα «success story», όπως θα ήταν η επιτυχημένη έξοδος της χώρας στις αγορές, ανεξαρτήτως κόστους για τους Έλληνες – θεωρώντας τους κυριολεκτικά ιθαγενείς, αφού έχει την άποψη πως θα πεισθούν με ένα ανόητο καθρεφτάκι, παραβλέποντας πως έχει υπογράψει για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μία γερμανική αποικία για τα επόμενα 99 χρόνια. Σε μία χώρα που ναι μεν θα αρχίσει να αναπτύσσεται, αλλά σε καμία περίπτωση για τους Πολίτες της – οι οποίοι θα παραμείνουν σκλάβοι χρέους στο διηνεκές.

Ολοκληρώνοντας θα μπορούσε βέβαια να υποθέσει κανείς, εάν θεωρήσει πως ο πρωθυπουργός κρύβει έναν «Μαδούρο» ή έναν «Ερντογάν» βαθειά μέσα του ότι, η εξόντωση της μεσαίας και ανώτερης αστικής τάξης, καθώς επίσης οι διωγμοί σε όλους εκείνους της ανώτατης που δεν ανήκουν στη δική του ομάδα συμφερόντων, με τη βοήθεια/επίκληση των μνημονίων και της Τρόικας, τον εξυπηρετεί όσον αφορά τα μελλοντικά του σχέδια – κάτι που όμως θα κριθεί πολύ αργότερα, αφού κανένας δεν είναι σε θέση σήμερα να το τεκμηριώσει.

Freelance writer

Πηγή : http://www.analyst.gr