Ελβετία, πρωταθλήτρια στα χρέη των νοικοκυριών

Εάν για κάτι θεωρούμε απολύτως υπεύθυνες τόσο τις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και τους Πολίτες, είναι για το ότι ποτέ δεν συζητήθηκε η πιθανότητα να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε μόνοι μας τα χρέη μας – με δικά μας μέσα δηλαδή και χωρίς να υποταχθούμε σε καμία Τρόικα, παρά το ότι ασφαλώς είχαμε τη δυνατότητα.

Άποψη

Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών (BIS), σε καμία χώρα στον πλανήτη τα χρέη των νοικοκυριών ως ποσοστό επί του ΑΕΠ δεν είναι τόσο υψηλά, όσο στην Ελβετία – ούτε καν στις Η.Π.Α., όπου η κατανάλωση επί πιστώσει είναι πιο διαδεδομένη, σχετικά με οποιοδήποτε άλλο κράτος.

Όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, τα ελβετικά νοικοκυριά οφείλουν συνολικά 853 δις $ ή 128,2% του ΑΕΠ τους – ακολουθούμενα από τους Αυστραλούς (123,1% του ΑΕΠ) και τους Δανούς (120,7%), όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι μόλις 58,7%.

Το γεγονός αυτό οφείλεται στα ενυπόθηκα δάνεια των νοικοκυριών για την αγορά ακινήτων, αφορώντας κυρίως το 35% εξ αυτών – παρά το ότι μόλις το 40% των Ελβετών έχουν δικό τους σπίτι ή διαμέρισμα, όπως ακριβώς οι Γερμανοί, αφού στις υπόλοιπες βιομηχανικές χώρες το ποσοστό της ιδιοκατοίκησης υπερβαίνει το 60%.

Στο επόμενο γράφημα (πατήστε επάνω για μεγέθυνση) φαίνεται ο αριθμός των νοικοκυριών ανά χώρα που διαθέτουν εξ ολοκλήρου ένα ακίνητο, που το έχουν εξοφλήσει δηλαδή (μπλε μέρος της στήλης), αυτά που έχουν υποθήκη (γκρίζα), καθώς επίσης τα νοικοκυριά που μένουν με ενοίκιο (μαύρο και άσπρο) – όπου διαπιστώνεται πως μόλις το 5% των Ελβετών δεν έχει υποθήκη.

Περαιτέρω, αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο εμάς τους Έλληνες είναι το τρίτο γράφημα, στο οποίο φαίνονται τα συνολικά χρέη των κρατών, δημόσια και ιδιωτικά, χωρίς τις τράπεζες – στα οποία προηγείται η Ιρλανδία με 375% του ΑΕΠ, ακολουθούμενη από την Ιαπωνία (372% του ΑΕΠ), το Βέλγιο (350%), την Πορτογαλία (331%) και την Ολλανδία (308%). Οι μπλε στήλες αφορούν τα νοικοκυριά, οι γαλάζιες τις επιχειρήσεις χωρίς τις τράπεζες, ενώ οι ανοιχτόχρωμες τα νοικοκυριά.

Εν προκειμένω, το συνολικό χρέος της Ελλάδας, παρά το τεράστιο δημόσιο χρέος, καθώς επίσης την κατάρρευση του ΑΕΠ της πάνω από -26%, έχει διαμορφωθεί στο 295,9% του ΑΕΠ της. Είναι χαμηλότερο δηλαδή από τα παραπάνω κράτη, ακόμη και από τη Γαλλία (299,9%) – όταν τα εξοφλημένα ακίνητα των Ελλήνων υπερβαίνουν το 60% των συνολικών.

Όσον αφορά τις επιχειρήσεις της, είναι οι λιγότερο χρεωμένες σε σχέση με όλα τα άλλα κράτη (62,7%), με μοναδική εξαίρεση τη Γερμανία (53,6%) – γεγονότα που σημαίνουν ότι, η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση από πολλές άλλες χώρες, παρά την κρίση και την ύφεση που μαίνεται τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Σημαίνουν όμως επίσης πως δεν θα σταματήσει τόσο εύκολα η λεηλασία της – ενώ ο ιδιωτικός της τομέας θα κληθεί για να πληρώσει σταδιακά τα δημόσια χρέη της, αφού με κριτήριο τους αριθμούς είναι σε θέση να το κάνει. 

Εδώ δεν βοηθάει δυστυχώς η επίκληση αδυναμίας εκ μέρους των Ελλήνων, αφού τα νούμερα δεν το επιβεβαιώνουν – κάτι που δυστυχώς αρνούνται να το καταλάβουν, με αποτέλεσμα να τους κοστίσουν τα δάνεια των 300 δις € του δημοσίου περισσότερο από 1 τρις € ενώ, ακόμη χειρότερα, θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές. Ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που το 2010 βλέπαμε δύο μόνο επιλογές για την Ελλάδα, με προτιμότερη τη δεύτερη:

(α) τη χρεοκοπία της, πριν μεταφερθούν τα δάνεια της από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες στους Ευρωπαίους Πολίτες, καθώς επίσης όταν υπήρχε η δυνατότητα μετατροπής του χρέους σε δραχμές που έπαψε να ισχύει μετά το PSI, ή

(β) το μηδενισμό των χρεών της με ίδια μέσα (ανάλυση) – εναλλακτικά την εξυπηρέτηση τους με εγχώριο δανεισμό, όπως θα ήταν η έκδοση εθνικών ομολόγων σε μία εποχή που οι καταθέσεις ήταν πάνω από 100 δις € υψηλότερες.

Ολοκληρώνοντας εάν για κάτι θεωρούμε απολύτως υπεύθυνες τόσο τις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και τους Πολίτες, είναι για το ότι ποτέ δεν συζητήθηκε η πιθανότητα να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε μόνοι μας τα χρέη μας – με δικά μας μέσα δηλαδή, χωρίς ελεημοσύνη και χωρίς να υποταχθούμε σε καμία Τρόικα.

Το αποτέλεσμα ήταν να μας επιβληθούν τα εγκληματικά μνημόνια, να εξευτελιζόμαστε καθημερινά παγκοσμίως, να πληρώσουμε το τετραπλάσιο κόστος, να χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία κοκ. – γεγονός που σημαίνει πως το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης είναι δυστυχώς δικό μας.

Πηγή : http://www.analyst.gr