Το κράτος εμφανίστηκε να εισπράττει περισσότερους φόρους απ’ όσους προϋπολόγιζε το 2016 κατά 2,6 δις ευρώ. Το συμπέρασμα; Οι Έλληνες έχουν να πληρώσουν φόρους κι επομένως αντέχουν τόσο τη μείωση του αφορολόγητου, όσο και την περεταίρω αύξηση των φορολογικών βαρών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανακοινώνοντας ένα τέτοιο πρωτοφανές στοιχείο, απέδειξε στους δανειστές ότι είναι η κατάλληλη κυβέρνηση για να εισπράξει τους απαιτούμενους φόρους. Και μάλιστα με το παραπάνω. Επομένως, γιατί να μην θέλουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο να παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας;
Δεν έχει καμιά σημασία αν επίσημα το 55% των φορολογουμένων αποδίδει μηδενικούς φόρους. Μην τολμήσει κανείς και πει ότι αυτό προέρχεται από αδυναμία φοροδοτικής ικανότητας. Όχι, βέβαια. Αυτό οφείλεται στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή κι επομένως να γιατί απαιτούν οι καλοί μας δανειστές να κατέβει το αφορολόγητο.
Επίσης για όσους νομίζουν ότι θα την σκαπουλάρουν προβλέπεται πλήρης διασύνδεση των τραπεζών με την εφορία, ώστε να κρίνεται το αφορολόγητο με βάση τις τραπεζικές συναλλαγές του φορολογουμένου. Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται και με τη δέσμευση της παρούσας κυβέρνησης να εξαλείψει τις εγχρήματες συναλλαγές έως το τέλος του 2017. Τι σημαίνει αυτό; Κάτι πολύ απλό. Το σύνολο των ημερήσιων συναλλαγών θα γίνονται διαμέσου τραπεζών με ηλεκτρονικό τρόπο.
Από την άλλη η κυβέρνηση προκειμένου να εμφανίσει ένα πρωτοφανές δημοσιονομικό πλεόνασμα μείωσε τις τακτικές δαπάνες του κράτους κατά 9,1 δις ευρώ, πάντα σύμφωνα με το Δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ.
Και παρά το γεγονός αυτό, τόσο η τοπική αυτοδιοίκηση (ΟΤΑ), όσο και τα ασφαλιστικά ταμεία, εμφάνισαν πλεονάσματα το 2016. Μάλιστα τα ασφαλιστικά ταμεία εμφάνισαν πλεόνασμα άνω των 2 δις ευρώ. Είδατε τι κάνουν οι περικοπές συντάξεων; Καταλάβατε γιατί οι περικοπές συντάξεων θα συνεχιστούν; Όχι μόνο με το 18% που φαίνεται να συμφωνήθηκε ως πρώτη δόση των νέων μέτρων, αλλά και περεταίρω.
Μόνο με διαρκείς μειώσεις των συντάξεων, όπως και με αύξηση της ήδη τεράστιας ουράς όσων δικαιούνται σύνταξη, αλλά δεν τους αποδίδεται, μπορεί να επιτευχθεί στα λόγια, στα χαρτιά πλεόνασμα.
Όσο για τους ΟΤΑ το πλεόνασμα που κατέγραψαν είναι άνω των 600 εκατομμυρίων ευρώ. Να γιατί οι επιβαρύνσεις με πρόσθετα τέλη και νέους τοπικούς φόρους θα γνωρίσουν έξαρση το αμέσως επόμενο διάστημα. Αποτελεί κι αυτό μια ακόμη δέσμευση στο νέο πακέτο μέτρων.
Βέβαια, η ανακοίνωση δημοσιονομικού πλεονάσματος εκ μέρους της κυβέρνησης και των δανειστών συνιστά μια πρωτοφανή απάτη. Πρόκειται για λαθροχειρία με αριθμούς σε τέτοιο βαθμό, που αξίζει να μπει δίπλα στην απάτη Γεωργίου με το απίθανο δημοσιονομικό έλλειμμα των -15,7% το 2009. Το θυμάστε; Ακόμη η «δικαιοσύνη» να βρει άκρη. Λες και δεν υπάρχει η έκθεση περί των δημοσιονομικών του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2009, που συνιστά καταπέλτη για την επιχείρηση πλαστό έλλειμμα.
Με την απάτη του ελλείμματος τότε μας έβαλαν στη διαδικασία μνημονίων και εκποίησης της χώρας υπό καθεστώς κατοχής των δανειστών. Με την απάτη του δήθεν δημοσιονομικού πλεονάσματος τώρα μας πάνε σε μια κατάσταση πλήρους στραγγαλισμού και ξεπουλήματος.
Τι εννοούμε; Από δω και μπρος κάθε φορά που θα θέλουν οι δανειστές να μας επιβάλλουν τα πολύ χειρότερα με όρους αρπαγής και δήμευσης σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, θα εμφανίζουν πλαστά δημοσιονομικά πλεονάσματα. Ποιος θα τους εμποδίσει;
Πρέπει να ξέρεις πολλά και ο νους σου να κατεβάζει, για να αντιληφθείς ότι δημοσιονομικά πλεονάσματα σε μια οικονομία όπου συρρικνώνεται το εισόδημα και κυριαρχεί η αναδουλειά, ισοδυναμεί με ληστεία και δήμευση σε βάρος του απλού πολίτη; Πρέπει να έχεις οικονομικές γνώσεις για να το αντιληφθεί αυτό ακόμη κι ο πιο άσχετος;
Υπάρχει σήμερα θεσμός του ελληνικού κράτους, τη ελληνικής πολιτείας, που να θέλει ή να μπορεί να υπερασπιστεί τα προφανή; Όχι βέβαια. Η θεσμική κατάσταση της χώρας είναι χειρότερη από την εποχή της χούντας και άνετα κανείς μπορεί να την συγκρίνει με την αντίστοιχη της ναζιστικής κατοχής. Μόνο που τότε είχαμε περισσότερες πράξεις έστω παθητικής αντίστασης από λειτουργούς του κράτους και της δικαιοσύνης. Σήμερα έχουν παραδοθεί σχεδόν άπαντες. Αρκεί να είναι προς το συμφέρον τους, ή έστω να μην θίγονται οι ίδιοι.
Ποιος είναι ο βασικός στόχος του νέου πακέτου μέτρων; Πρώτα-πρώτα, το γενικό ξεπούλημα. Οι απαιτήσει πια των δανειστών για «αποκρατικοποιήσεις» δεν είναι παρά μια λίστα για ψώνια προς όφελος των πιο διαπλεκόμενων αρπακτικών.
Για παράδειγμα οι λιγνίτες είναι στο μάτι των Ευρωπαίων και κυρίως των Γερμανών σχεδόν από την αρχή των μνημονίων. Οι λόγοι είναι πολλοί. Η Γερμανία καλόβλεπε τους λιγνίτες από πολύ παλιά. Ας μην ξεχνάμε ότι την «αξιοποίηση» του λιγνιτικού πεδίου της Μεγαλόπολης την είχε αναλάβει η ίδια η Γερμανία επί χούντας το 1968. Μάλιστα ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στα εγκαίνια του έργου – πάντα με τη συνδρομή εγχώριων εργολάβων (Αρχιρόδον, Σκαπανέας, ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ) για να μπορεί να διακινούνται άνετα οι μίζες – δήλωνε ευθαρσώς ότι όποιος αντιτίθεται στο ξένο κεφάλαιο είναι «κομμουνιστής» και «εχθρός του έθνους».
Η πτώση της χούντας έφερε σε δύσκολη θέση τη Γερμανία, η οποία προκειμένου να μην βγουν στην επιφάνεια οι υπόγειες σχέσεις της με τους χουντικούς, εγκατέλειψε προσωρινά το σχέδιο. Σήμερα το βάζει ξανά μπροστά και μάλιστα δωρεάν για την ίδια.
Βλέπετε η Γερμανία μετά το κλείσιμο όλων των πυρηνικών της αντιδραστήρων για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, αναγκαστικά στράφηκε προς τον άνθρακα και τον λιγνίτη. Πού θα μπορούσε να βρει πλούσια κοιτάσματα και σχεδόν δίχως κόστος; Πού αλλού εκτός της Ελλάδας;
Και δεν θέλει μόνο τα υφιστάμενα λιγνιτικά πεδία, αλλά κι εκείνα που βρίσκονται πολύ κοντά στην εξάντλησή τους. Γιατί; Διότι πολύ απλά θεωρεί ότι οι στοές που έχουν δημιουργηθεί, αλλά και οι υποδομές που ήδη υπάρχουν, συνιστούν μια ιδανική ευκαιρία για να ξεφορτωθούν μέρος των δικών της ραδιενεργών και τοξικών αποβλήτων. Πού θα βρουν καλύτερα; Σε περιοχές ήδη παραφορτωμένες περιβαλλοντικά, όπου – όπως εικάζουν – με τις κατάλληλες εξαγορές τοπικών παραγόντων και τις δήθεν ευεργεσίες σε τοπικό επίπεδο, θα αποτρέψουν κάθε σοβαρή αντίσταση.
Φυσικά μια τέτοια εξέλιξη θα έχει τρομακτική επιβάρυνση στην εγχώρια ηλεκτροπαραγωγή η οποία ουσιαστικά δεν θα έχει πια τη δυνατότητα στοιχειώδους επάρκειας. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα – για πρώτη φορά από την εποχή που ολοκλήρωσε η ΔΕΗ τον εξηλεκτρισμό της χώρας και λύτρωσε το νοικοκυριό και τον επιχειρηματία από την ασυδοσία και τους εκβιασμούς των ιδιωτικών ηλεκτρικών εταιρειών – θα εξαρτάται πλέον από εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας υπό καθεστώς που – φυσικά – θα το ελέγχουν οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί).
Αφετέρου, η ηλεκτροπαραγωγή στην Ελλάδα θα είναι έρμαιο των επιδοτούμενων απατεώνων της «πράσινης ενέργειας», τους οποίους πληρώνει ο καταναλωτής μέσω του τιμολογίου του. Αλλά και των ιδιωτικών ηλεκτρικών εταιρειών, όπως στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και του εμφυλίου. Τα κόστη για τον καταναλωτή θα εκτιναχθούν, ενώ δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά θα μένουν μήνα με το μήνα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
Φανταστείτε ότι μόνο χάρις στην επιδοτούμενη απάτης της «πράσινης ενέργειας» το τιμολόγιο έχει επιβαρυνθεί γύρω στο 28% τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μετά την παράδοση των λιγνιτικών κοιτασμάτων, υπό καθεστώς μάλιστα ιδιωτικών ηλεκτρικών εταιρειών.
Και φανταστείτε που θα φτάσουν τα τιμολόγια κατανάλωσης μετά και την παράδοση του υδατικού δυναμικού (ταμιευτήρες, φράγματα, κοκ) η οποία θα συνοδεύσει, ή θα ακολουθήσει τους λιγνίτες. Μια ανάλογη πολιτική στη Βουλγαρία οδήγησε στην εκτόξευση του τιμολογίου κατανάλωσης κατά 700%. Οι Βούλγαροι εξεγέρθηκαν κατόπιν εορτής και δεν κατάφεραν τίποτε. Εμείς;
Αλλά τι μας νοιάζει; Je m’en fous! Όπως έχει μάθει να απαντά ο σύγχρονος Ευρωπαίος Έλληνας. Και τι Ευρωπαίος. Είμαστε η μόνη χώρα που έχει αναδείξει σε λέξη της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας τον ζαμανφουτισμό. Δηλαδή, την ουσιαστικοποιημένη μορφή της εκφράσεως «je m’en fous», αδιαφορώ πλήρως, στα παλιά μου τα παπούτσια, ας πάει να γ…, στ’ αρχ… μου, ή Je m’en fiche, λιγότερο χυδαίο (μιλώντας για το αντικείμενο της συζητήσεως), όπως μας πληροφορεί το διαδικτυακό λεξικό της σύγχρονης ελληνικής.
Κι αυτός ο ζαμανφουτισμός στις τάξεις του απλού Έλληνα, είναι απόλυτα συνδεδεμένος με τον εξευρωπαϊσμό του και εδράζεται σε τι; Στο γεγονός ότι το κράτος έχει – ιδίως από την εποχή ΠΑΣΟΚ και μετά – επιτρέψει να καλλιεργηθεί μια παντελώς παρασιτική συνείδηση. Όχι μόνο να κοιτά ο καθένας τη δουλίτσα του κι όλοι να προσδοκούν από το κράτος, όπως οι παλιοί υπήκοοι των «πεφωτισμένων μοναρχιών», αλλά να θεωρεί ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα κάτω από όλες τις καταστάσεις με μαύρα.
Ο εκπαιδευτικός με μαύρα από φροντιστήρια, ο επαγγελματίας με μαύρες αμοιβές για να μην φορολογείται, ο γιατρός με φακελάκια γιατί δεν του φτάνει ο μισθός, ο εργαζόμενος με μαύρη εργασία κι ο εργοδότης με μαύρα έσοδα και δαπάνες. Κι ο αγρότης με αδήλωτους Αλβανούς, Πακιστανούς κι άλλους.
Ιδίως στα χρόνια των μνημονίων η συνείδηση αυτή αποτέλεσε τον βασικό μοχλό κοινωνικής αποδοχής των μέτρων. Αφού ο μέσος Έλληνας διαμαρτυρήθηκε όσο μπορούσε πιο δυνατά, μετά πέρασε στο ο σώζων ευατόν σωθήτω! Ποτέ άλλοτε στην ελληνική κοινωνία – με εξαίρεση την εποχή του πολέμου και του εμφυλίου – δεν αναπτύχθηκε σε τέτοια έκταση η οικονομία με μαύρο χρήμα. Και είναι λογικό. Για τους περισσότερους είναι όρος καθαρής επιβίωσης να μην κόβουν παραστατικά, να μην εμφανίζονται ότι δουλεύουν και να προτιμούν το μαύρο μεροκάματο, ή να εμφανίζονται ότι ασκούν με μερική απασχόληση, ενώ εργάζονται 12ωρα και γενικά να κάνουν δουλειές κάτω από το τραπέζι.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που μέχρι σήμερα η πλειοψηφία βολευόταν παρά τις αδίστακτες μνημονιακές και κατοχικές πολιτικές. Άσε ρε δεν γίνεται τίποτε, σου λένε αυτοί που υπολογίζουν στο μαύρο μεροκάματο για να τα βγάλουν πέρα, ή στη σύνταξη των γονιών. Αυτά δεν γίνονται, σου απαντάνε όσοι νοσοκομειακοί γιατροί όταν τους λες ότι πρέπει να ανατραπεί το καθεστώς. Βλέπεις πολλοί απ’ αυτούς έχουν εναλλακτική του άθλιου μισθού τους. Παίρνουν π.χ. για μια απλή επέμβαση καταρράκτη 100 ευρώ σε φακελάκι. Γιατί να το ρισκάρουν;
Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν με όλα τα επαγγέλματα. Κι αυτό ακριβώς έχει φέρει τη μεγαλύτερη φαγωμάρα μέσα στην κοινωνία. Ιδίως όταν πολλοί εκμεταλλεύονται την ανάγκη του απλού κόσμου για να τα παίρνουν μαύρα. Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν δίκιο όταν λένε ότι διαφορετικά δεν τα βγάζουν πέρα.
Μα ακριβώς αυτή η στάση μας έχει οδηγήσει όλους στα χειρότερα. Στα πολύ χειρότερα.
Όμως, ότι ξέραμε, να το ξεχάσουμε. Μια από τις βασικές δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση είναι επιβολή των αχρήματων συναλλαγών μέχρι το τέλος του 2017. Αυτό σημαίνει ότι οι ημερήσιες πληρωμές και αγορές θα γίνονται χωρίς ρευστό χρήμα, αλλά με ηλεκτρονικά τραπεζικά μέσα. Κάρτες, POS, κοκ.
Πολύ γρήγορα το ρευστό που υφίσταται στην αγορά θα εξανεμιστεί. Ο μισθωτός και ο συνταξιούχος πριν από το τέλος του 2017 δεν θα διαθέτει ρευστό για τις συναλλαγές του. Να δούμε τότε, πώς θα πληρώνονται μαύρα όσοι επαγγελματίες προσπαθούν να επιβιώσουν με τον τρόπο αυτό; Να δούμε πώς θα επιβιώσουν όσοι νιώθουν ότι μπορούν αν τα βγάλουν πέρα – μέσα σε τέτοιες συνθήκες – με φακελάκια και μαύρη εργασία.
Κι όλο αυτό θα εμφανιστεί ως μέτρο προόδου και εκσυγχρονισμού. Με τον ίδιο τρόπο που εμφανιζόταν το κυνήγι του μαυραγοριτισμού από τις αρχές κατοχής στην Ελλάδα του 1943. Τότε πολλοί μαυραγορίτες πλήρωσαν με τη ζωή τους την εκσυγχρονιστική πολιτική των αρχών κατοχής. Ώστε οι άρπαγες να είναι μόνο οι κατακτητές και οι δικοί τους. Με τον ίδιο τρόπο εμφανιζόταν ως πρόοδος το τσάκισμα της μαφίας στο χωριό και τις πόλεις του Ιταλικού νότου την εποχή της φασιστικής δικτατορίας του Μουσολίνι.
Ξέρω ότι η βλακεία είναι ακαταμάχητη και πολλοί θα θεωρήσουν ότι όλα αυτά αφορούν άλλους κι όχι τους ίδιους. Αυτοί, όπως πάντα, θα τα καταφέρουν. Αλλά κοντός ψαλμός αλληλούια! Φροντίστε μόνο με την προσωπική σας αδιαφορία, την αδράνεια και το πρόστυχο «έχει ο Θεός!», που ταιριάζει μόνο σε αντίχριστους, να συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές, το ίδιο καθεστώς με τους τωρινούς ή με τους επόμενους στη σειρά και τότε θα δείτε τι σημαίνει «τα ραδίκια ανάποδα».
Πηγή : dimitriskazakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου