Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε για το πανίσχυρο εδώ και μια εικοσαετία μπλοκ εξουσίας -δεξιάς, κεντροδεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας- η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Όπως από τον Δεκέμβριο του 2014 σημειώναμε στη στήλη αυτή, έχουν δρομολογηθεί πολιτικές διεργασίες στην Γερμανία καταρχήν και ειδικότερα στους κόλπους της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Γράφει: Στάθης Σχινάς
Η μία πτέρυγα υπό τον υπ.Εξωτερικών Στάινμαγιερ ανιχνεύει συστηματικά την απεμπλοκή της απο το θανάσιμο εναγκαλισμό εξουσίας με τη γερμανικη δεξιά. Κάτι που δεν επιθυμεί η υπο τον Ζ.Γκάμπριελ δεξιά πτέρυγα του κόμματος.
Μετά το σχηματισμό κυβερνησης Αριστεράς –Πράσινων-Σοσιαλδημοκρατών στο ομόσπονδο κρατίδιο της Θουριγγίας, αλλά και υπό το βάρος των αντιδράσεων των υπό σοσιαλδημοκρατικό έλεγχο εργατικών συνδικάτων στη Γερμανία που ζητούν να μπει τέλος στη λιτότητα, η κεντρική πολιτική συμμαχία των κομμάτων της γερμανικής Δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας έχει μπει σε μια φάση δοκιμασίας.
Υπό το βάρος της αμετροέπειας του Σόιμπλε και των ακραίων κοινωνικών δυνάμεων που εκφράζει η δοκιμασία αυτή έχει αποκτήσει και εύρος και βάθος.
Αλλά και στην Ισπανία αμέσως μετά τις προχθεσινές εκλογές το Ισπανικό σοσιαλιστικό κόμμα δεν δίστασε υπό το βάρος του εκλογικού αποτέλεσματος να διακηρύξει ότι ήρθε ο καιρός των συμμαχικών κυβερνήσεων με την Αριστερά και να σπεύσει να υποστηρίξει για δήμαρχο Μαδρίτης κοινή υποψήφιο με τους PODEMOS και την Ενωμένη Αριστερά.
Στη Γαλλία ο Ολάντ δείχνει πλέον περισσότερο αποφασιστικός στην καταγγελία της πολιτικής της λιτότητας, ενώ ο Ρέντζι έχει εδώ και καιρό ευθυγραμμιστεί με τον Αλέξη Τσίπρα στο θέμα αυτό.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, η τελική έκβαση της διαπραγματευσης της Ελλάδας με τους «θεσμούς» θα αποτέλεσει καταλυτικό σημείο και για τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Αυτό κάνει και πιο εύκολη αλλά και πιο δυσκολη την θετική για την Ελλάδα έκβαση της περίφημης διαπραγματευσης.
Υπο τοιαύτας συνθήκας η μέχρι στιγμής επιλογή του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να επιλέξει το πεδίο της πολιτικής και όχι της θεσμικής –τεχνοκρατικής προσέγγισης της σχέσης Ελλάδας –Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης αποτελεί λαμπρή διαπραγματευτική επιλογή. Και πολύ λίγο θέλει ακόμη για να αποδειχθεί και νικηφόρος….
Πάντως η Ευρώπη αλλάζει και η αλλαγή σαρώνει Σαμαράδες, Ραχόι και όλο το παρηκμασμένο συντηρητικό πολιτικό προσωπικό.
Πηγή : www.fmvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου