Ο γενικός γραμματέας οποιασδήποτε κυβέρνηση εκτελεί εντολές αποκλειστικά και μόνο του πρωθυπουργού και κινείται αποκλειστικά και μόνο στη βάση πρωθυπουργικών διαταγών. Ούτε να… βήξει δεν τολμάει, αν δεν τον διατάξει ο πρωθυπουργός...
Ταφόπλακα στις ύστατες ελπίδες πολιτικής επιβίωσης της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου αποτέλεσε η δημοσιοποίηση τμήματος της συνομιλίας που είχαν ο καρατομημένος πλέον γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος, αφοσιωμένος φίλος του πρωθυπουργού επί τριάντα χρόνια, με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής και φιλοδοξούντα να αναδειχθεί σε αρχηγό της Ηλία Κασιδιάρη. Η αποκάλυψη της ύπαρξης καναλιών επικοινωνίας της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή σε τόσο υψηλό επίπεδο εξευτέλισε κυριολεκτικά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στα μάτια των δεξιών ευρωπαίων εταίρων του, αφού προβαλλόταν ως δήθεν αδιάλλακτος εχθρός των νεοναζιστών και των ακροδεξιών.
Η προβολή του διαβόητου πλέον βίντεο στο διαδίκτυο προσέδωσε επίσης νέο κύρος στον ισχυρισμό του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ Νίκου Τσούκαλη ότι προ έτους ο Μπαλτάκος τον είχε απειλήσει πως η ΝΔ θα σχημάτιζε κυβέρνηση με τη Χρυσή Αυγή, αν παρίστατο ανάγκη μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ο Ν. Τσούκαλης το είχε πει αυτό στην τηλεόραση του Σκάι πριν από ένα περίπου χρόνο. Αυτό όμως που φάνταζε τότε μια προσπάθεια συγκάλυψης της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κατάπτυστη κυβέρνηση Σαμαρά και δικαιολόγηση της αποχώρησης της δήθεν για λόγους δημοκρατικής ευαισθησίας έγινε τώρα φονικό πολιτικό όπλο κατά της ΝΔ.
Ο γενικός γραμματέας μιας κυβέρνησης είναι… «υπερυπουργός» στην πράξη – και ο Μπαλτάκος ακόμη ισχυρότερος!
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να αμυνθεί με όλα τα φερέφωνά της να προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι ο Μπαλτάκος δρούσε δήθεν με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να ενημερώνει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για τις επαφές, τις συνομιλίες και τις ενέργειές του. Προβάλλουν το παραμύθι δήθεν ότι, ενώ ο Σαμαράς είναι… «ανελέητος εχθρός της ακροδεξιάς» έκανε μια «άτυχη επιλογή» γιατί ο Μπαλτάκος του βγήκε ακροδεξιός και αντί να υλοποιεί τη γραμμή Σαμαρά για διεύρυνση προς το Κέντρο αυτός μάζευε τους νεοναζί και τους νεοφασίστες!
Πρέπει να είναι κανείς απολύτως ηλίθιος πολιτικά και άσχετος για να πιστέψει αυτούς τους βλακώδεις ισχυρισμούς. Ο γενικός γραμματέας οποιασδήποτε κυβέρνηση εκτελεί εντολές αποκλειστικά και μόνο του πρωθυπουργού και κινείται αποκλειστικά και μόνο στη βάση πρωθυπουργικών διαταγών. Ούτε να… βήξει δεν τολμάει, αν δεν τον διατάξει ο πρωθυπουργός! Επειδή ως αριστεροί είμαστε αδαείς περί των λεπτομερειών της άσκησης εξουσίας, για να καταλάβουμε τις αρμοδιότητες ενός γενικού γραμματέα υπουργικού συμβουλίου αρκεί να επισημάνουμε αποσπάσματα δύο εδαφίων που ενίσχυσαν τις υπερεξουσίες του Τ. Μπαλτάκου και προστέθηκαν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου στο προεδρικό διάταγμα 63/2005, στην παράγραφο 5 του άρθρου 74. «Οι υπηρεσίες της Βουλής δεν δικαιούνται να παραλάβουν νομοσχέδιο, αν αυτό δεν φέρει την υπογραφή του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης» ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ένα από αυτά. Ο ΓΓ του υπουργικού συμβουλίου «αποδέχεται και προσυπογράφει υπουργικές τροπολογίες, νομοτεχνικές βελτιώσεις, προσθήκες, διορθώσεις ή οποιανδήποτε άλλη παρέμβαση στα κατατεθειμένα νομοσχέδια, αλλιώς οι ως άνω παρεμβάσεις δεν παραλαμβάνονται από τις υπηρεσίες της Βουλής, θεωρούνται μη γενόμενες και δεν εισάγονται προς ψήφιση στην ολομέλεια» υπογραμμίζει άλλο εδάφιο.
Χωρίς υπογραφή του Μπαλτάκου δηλαδή ούτε καν παραλαμβάνουν οι υπηρεσίες της Βουλής νομοσχέδιο κι ας το υπέγραφαν δέκα υπουργοί μαζί. Και μας θεωρούν τόσο κρετίνους ώστε να πιστέψουμε ότι ένα άτομο που λόγω θέσης έχει τέτοιες υπερεξουσίες κάνει ό,τι του γουστάρει και ούτε καν ενημερώνει τον πρωθυπουργό! Οι ανόητοι αυτοί ισχυρισμοί προδίδουν τον πολιτικό πανικό που έχει καταλάβει τον Σαμαρά, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, καθώς διαισθάνεται ότι έρχεται το τέλος της εξουσίας του. Δεν γνωρίζουμε ποιος αποφάσισε την πολιτική «εκτέλεση» του Αντώνη Σαμαρά, ούτε αν οι Αμερικανοί είναι αναμειγμένοι ή ενήμεροι της απόφασης αυτής. Το βέβαιο είναι πως οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ σε μικρότερο ποσοστό κερδισμένοι είναι τόσο η ΔΗΜΑΡ όσο και το ΠΑΣΟΚ συνολικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας έρχεται πιο κοντά στην εξουσία και την πρωθυπουργοποίηση του, αφού αποδυναμώνεται κι άλλο η ήδη «κλινικά νεκρή» κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος δεν έχει καθόλου αντιληφθεί πόσο λαομίσητος έχει γίνει στον ελληνικό λαό από τη στιγμή που υπήγαγε τη χώρα στο επαίσχυντο μνημονιακό καθεστώς, νομίζει ότι μπορεί να επανέλθει στην πολιτική σκηνή κάνοντας δύο προτάσεις: πρώτον, την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση Σαμαρά (δηλαδή την ανατροπή της και την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, όπου το ΠΑΣΟΚ θα συντριβεί!) και, δεύτερον, την «επιτακτική ανάγκη ενότητας των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων», πράγμα που μπορεί να ερμηνευθεί ως υπόνοια συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Όσο για τη ΔΗΜΑΡ, αυτή ξαναμπαίνει στο παιχνίδι και ελπίζει βάσιμα ότι θα λειτουργήσει ως καταφύγιο βουλευτών του ΠΑΣΟΚ αμέσως μόλις ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Το ΠΑΣΟΚ, τέλος, προτιμάει να συζητάει όλη η Ελλάδα για τη ΝΔ και η Χρυσή Αυγή παρά για τη θανάσιμη πλέον έχθρα και σύγκρουση Βενιζέλου-Γιωργάκη. Κάτι είναι και αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου