MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Φιλομνημονιακό «ποτάμι» με θολά νερά

Του Μελέτη Μελετόπουλου

Πρωτοφανής δημοσιότητα δόθηκε από φιλομνημονιακές εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς σε νεοϊδρυθέν «κόμμα» με βουκολικό όνομα, που συγκροτήθηκε από έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο και την παρέα του.

Γιά την δημοσιότητα αυτή, όμως, δεν αρκεί η συναδελφική αλληλεγγύη. Αλλά εξηγείται από το γεγονός ότι το φιλομνημονιακό μπλοκ, βλέποντας την κατάρρευσή του στις ευρωεκλογές, προωθεί «νέες λύσεις» διότι χρειάζεται επειγόντως λίφτινγκ….

Η προηγούμενη απόπειρα ήταν οι «58». Από αυτήν την στήλη είχαμε προβλέψει το ναυάγιό τους, διότι στην ουσία επρόκειτο γιά μία άτεχνα καμουφλαρισμένη εκδοχή του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και των πάσης φύσεως «εκσυγχρονιστών», με σκοπό την διάσωσή τους όχι μόνον από τον πολιτικό εξοστρακισμό τους αλλά και την αναζήτηση πολιτικών ευθυνών γιά την χρεωκοπία.

Αφού το φιλομνημονιακό στρατόπεδο απέτυχε να προβάλει ως «νέα πρόσωπα» τα υπολείμματα του ψευδο-εκσυγχρονισμού, αναμειγνύοντάς τα με τα ράκη του βαγγελοβενιζελικού ΠΑΣΟΚ και κάποιες κινήσεις-σφραγίδα πρώην πασόκων υπουργών, αλλάζουν γιά άλλη μιά φορά στρατηγική.

Λίγες ώρες μετά το τέλος των «58», το φιλομνημονιακό μπλοκ επανέρχεται σε νέα συσκευασία.

Αυτήν την φορά, προωθώντας στην «πίστα» ένα σχήμα με μέχρι σήμερα μη εκτεθειμένα στην πολιτική πρόσωπα. Ένας ξυλουργός, ένας ηθοποιός και ένας σκηνοθέτης, ένας διαφημιστής, ένας πρόεδρος αθλητικού συλλόγου και μερικοί άλλοι συμπαθείς πολίτες μετέχουν στην σύνθεση. Αλλά αυτοί αποτελούν το «ξεκάρφωμα», γιά να δανειστούμε έναν γνωστό νεολαιίστικο όρο.

Διότι αναμεμειγμένοι μαζί τους φιγουράρουν τρία (!) στελέχη γνωστής φιλομνημονιακής εφημερίδας (ένας δημοσιογράφος, ένας τακτικός αρθρογράφος πανεπιστημιακός, ένας σκιτσογράφος). Κάτι που προδίδει ασφαλώς πολλά, αν σκεφτεί κανείς ότι η λίστα αριθμεί συνολικά 30. (Ή μάλλον 29, διότι ένας εξέθεσε τον «αρχηγό», διαψεύδοντας την συμμετοχή του….)

Αλλά και από τους υπόλοιπους, όσοι έχουν κάποια αναγνωρισιμότητα είναι γνωστοί φιλομνημονιακοί, ένας μάλιστα ήταν πρωτοπαλλήκαρο του Στέφανου Μάνου….

Το πιό αποκαλυπτικό, ωστόσο, διότι ο βήχας, ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται, είναι οι εξαγγελίες του επικεφαλής των 29: είμαστε εναντίον του λαϊκισμού, του ευρωσκεπτικισμού και του εθνικισμού, μας δήλωσε. Όπου «λαϊκισμός» βαφτίζεται οποιαδήποτε αντίθεση στο μνημόνιο, «ευρωσκεπτικισμός» ίσον αντίθεση στην γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη και ως «εθνικισμός» νοείται ο πατριωτισμός. Να ο κύριος Σημίτης και ο κύριος Στουρνάρας σε νέα συσκευασία.

Αλλά όπως ο βήχας και το χρήμα, έτσι και η ιδεολογική σύγχυση δεν κρύβεται. «Θα πάρουμε στοιχεία και από την αριστερά και από την φιλελεύθερη ιδεολογία», διακήρυξε ο ιδρυτής. Τώρα, ποια στοιχεία θα πάρει και πώς θα τα συνδυάσει το αφήνει αδιευκρίνιστο. Όσο γιά γεωπολιτική σκέψη και πρόγραμμα εξωτερικής πολιτικής, αυτό συμπυκνούται στην αφοσίωση στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Το μείγμα μάλλον προβλέπεται κάτι σαν το παλαιό ΚΚΕ εσωτερικού σε φτηνή απομίμηση, χωρίς τον πατριωτισμό του Γλέζου και ολίγη από Σημίτη και Μάνο….

Πέρα από την φαιδρή πλευρά της υπόθεσης, όμως, υπάρχει και η σοβαρή: είναι εμφανές ότι το κατεστημένο της Μεταπολίτευσης επιχειρεί, στον επιθανάτιο βρόγχο του, να συγκρατήσει, όσο μπορεί, τις ψήφους που τώρα διαρρέουν μαζικά από τα κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην χρεωκοπία προς όλες τις κατευθύνσεις. Κατασκευάζει λοιπόν δήθεν «νέα» κόμματα από πρόσωπα απολύτως ηλεγμένα.

Αλλά η χώρα καταρρέει, και «χαλαροί» δημοσιογράφοι με ασαφές ιδεολογικό προφίλ, κοντομάνικα μπλουζάκια, αντισυμβατικόν ύφος, περιβαλλόμενοι από πανεπιστημιακούς των κομματικών πανεπιστημίων της Μεταπολίτευσης και εκφραστές σκληρών φιλομνημονιακών και συστημικών απόψεων, ασφαλώς δεν αποτελούν λύση σε μία κοινωνία που καταρρέει.

Σε μία κοινωνία σε αποσύνθεση απαιτούνται δυνατοί και ακέραιοι χαρακτήρες, πατριώτες, προσωπικότητες με όραμα και κοινωνική συνείδηση, κυρίως άνθρωποι που δεν προκύπτουν από τα εκλογομαγειρεία και τα «επικοινωνιακά» εργαστήρια της Μεταπολίτευσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου