Ποιος είσαι συ, ρε;

Η είδηση, την πρώτη μέρα προεδρίας της Ελλάδας, είναι: “Απειλούνται με κατασχέσεις όσοι δεν πλήρωσαν χαράτσι αν δεν ξοφλήσουν μέχρι 31 Ιανουαρίου”.

Όποιος δεν θεωρεί ότι η ιστορία ξεκίνησε από την ώρα που γεννήθηκε, μπαίνει σε μία διαδικασία σύγκρισης άλλων εποχών και αυτών εδώ που διανύουμε. 

 

Για μία ψήφιση νόμου κάποιες άλλες εποχές έβγαιναν στον δρόμο κάτι πλάσματα που από το πηλοφόρι, από τον τσαπί και από την δουλειά μέσα στα αμπάρια στεκόταν ως θηρία απέναντι στους γραβατοφορεμένους που θεωρούσαν ότι μπορούσαν να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Όταν έβγαιναν τα θηρία αυτά στο δρόμο δεν κρατούσαν πλακάτ αλλά τα όργανα της δουλειάς τους και κατάφερναν να τρομάξουν τόσο πολύ τους κλεισμένους στην βουλή πολιτικάντηδες - μόνο από τον ήχο των ποδιών τους - που έπαιρναν τον νόμο πίσω άρον άρον.

Κάποιες εποχές μπορεί να υπήρχε όπως και σήμερα η αδικία αλλά υπήρχε και ο εσώψυχος φόβος των κρατούντων ότι τα θηρία δεν μπορείς να τα απειλείς κατάμουτρα. Φθάσαμε στο σήμερα μετά από την άλωση του ΠΑΣΟΚ για 30 χρόνια όπου η σφραγίδα ενός σφουγγοκωλάριου έχει μεγαλύτερη αξία από την εργασία και τον ιδρώτα του θηρίου. Φθάσαμε στο σημείο όπου τα ανάπηρα, τα οποία ανέβηκαν την σκάλα της εξουσίας έρποντας, να απειλούν το κομμάτι του λαού που δεν πασοκοποιήθηκε και που ήταν η μηχανή παραγωγής αυτής της χώρας. Χωρίς ίχνος φόβου στα μάτια τους ερπετοειδή, όπως ο Χαρούλης Θεοχάρης, σε απειλεί ότι θα σε αφήσει στο δρόμο, ότι θα σε κλείσει φυλακή, ότι θα αφήσει το παιδί σου να πεθάνει, είτε από ασιτία, είτε στερώντας του το δικαίωμα περίθαλψης.

Φθάσαμε στην εποχή που οι Γίγαντες, αποδεχόμενοι τον χαρακτηρισμό μειοψηφία που τους επέβαλε η δημοκρατία των νάνων, μπήκαν στα αυτοσχέδια κλουβιά τους και ανέχονται τις απειλές των πολιτικών Πυγμαίων και των πυγμαιότερων υπαλλήλων τους. Φθάσαμε στο σημείο όπου η Παροχή Υπηρεσίας δίνει απανωτές γροθιές στην Παραγωγική Εργασία. Η υπογραφή του κάθε γκρίζου και κομπλεξικού έχει πλέον μεγαλύτερη αξία από τον ιδρώτα και την αγωνία που πρόσφερες για να κινήσεις την μηχανή της χώρας. Απειλείσαι και τιμωρείσαι γιατί δούλεψες από άεργους που τίποτε άλλο δεν έκαναν στην άθλια ζωούλα τους από το να γίνονται μέλη κομματικών συνδικαλιστικών γραφείων και κάνοντας όνειρα ότι κάποια μέρα θα “δείρουν και θα γ@μήσουν”.

Ποιος είσαι εσύ ρε, που θα απειλήσεις 1,000,000 Έλληνες ότι θα τους βγάλεις το σπίτι τους στο σφυρί επειδή δεν πλήρωσαν το παράνομο χαράτσι σου; Ποιος είσαι εσύ ρε, που αρπάζεις τις επιδοτήσεις αγροτών αφήνοντας τους στο έλεος; Ποιος είσαι εσύ ρε, που απειλείς τους 70χρονους συνταξιούχους του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ που δούλεψαν σαν δούλοι για να κινήσουν το καράβι της Ελλάδας ότι αν δεν πληρώσουν τον φόρο ακινήτων θα τους πάρεις το σπίτι; Ποιος είσαι εσύ ρε, που απειλείς ασθενείς ότι θα τους αφήσεις να πεθάνουν γιατί έτσι σου γουστάρει; Τι ύψος τελικά έχεις, ρε άντρακλα, που απειλείς το 30% του λαού που έφτυσε αίμα; Το βάζει το μουμιοποιημένο κεφαλάκι σου ότι απειλείς το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού; Δεν είναι όμως το 1/3 είναι παραπάνω διότι πίσω από κάθε χαράτσι απειλής κρύβονται ακόμα 3 άτομα που μένουν κάτω από αυτό το κεραμίδι. Ποιος είσαι, ρε, που απειλείς τα παιδιά των Ελλήνων ότι θα κοιμούνται κάτω από τα άστρα αντί να μετρούν τα άστρα;

Βγες έξω, ρε άντρακλα, να μάς τα πεις στην μούρη και όχι μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης που σαν τείχος αόρατο σε προστατεύει από τις μπάτσες. Βγες στο δρόμο να δούμε το ύψος σου γιατί το ύψος σου το βλέπουμε μόνο από την σκιά που αφήνεις.

Ποιους απειλείς τελικά; Αυτούς που πλήρωναν πάντα και τώρα δεν έχουν πηγή εισοδήματος γιατί τους στέρησες την εργασία και την προπληρωμένη αδρά σύνταξή τους. Απειλείς αυτούς που σου πλήρωναν τα κομματικά γραφεία που ξημεροβραδιαζόσουν γλείφοντας για μια γκρίζα θεσούλα αφού το ύψος σου, τόσο το σωματικό όσο και το ψυχικό, σε καταστούσε ανάπηρο για ένα αξιοπρεπές μεροκάματο.

Ποιος είσαι τελικά, εσύ ρε καραγκιοζάκο και ποιοι είναι αυτοί που συμφωνούν μαζί σου πατρονάροντας την αναλγησία, την απανθρωπιά και την αδικία. Μαζευτείτε όλοι μαζί να δούμε πόσο χώρο πιάνετε σε αυτή την χώρα. Στην παραζάλη της φορτωμένης τσέπης σας και της ανούσιας εξουσίας θεωρείτε ότι το ποσοστό σας είναι αυτό που πάντα σας σώνει. Ως άνοοι και άεργοι αγνοείτε ότι αυτό που καθορίζει το χρονικό διάστημα των αποτελεσμάτων δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα. 

Ὅσοι Πυγμαῖοι καὶ νὰ μαζευτεῖτε γιὰ νὰ ἔχετε τήν ἐκλογικὴ ποσότητα ποὺ θὰ σᾶς καθιστὰ ἐξουσία, εἶναι νομοτελειακὰ σίγουρο ὅτι ἡ ποιότητα τῶν Γιγάντων κάποια μέρα θὰ τὸν ρίξει τὸν τοῖχο καὶ θὰ σᾶς ἀνταμώσει. 

Πηγή : Στον Τοίχο