Γιατί θέλουν τη δημοκρατία στο απόσπασμα

Γράφει ο Θέμης Τζήμας 

Εδώ και χρόνια, από τότε που οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι ξένοι εντολείς τους επέβαλαν τα μνημόνια, η πολιτική ζωή διανθίζεται με λογής προβοκάτσιες, συχνά δολοφονικές. Από την υπόθεση Μαρφίν έως τις δολοφονίες των χρυσαυγιτών, το παρακράτος σε διάφορες εκδοχές του προσπαθεί να κατευθύνει τις πολιτικές εξελίξεις. 

Σε κάθε κρίσιμη φάση, κατά την οποία είτε ο λαϊκός ριζοσπαστισμός, είτε τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού εντείνονται, ένα όχι και τόσο απρόβλεπτο γεγονός λαμβάνει χώρα, προκειμένου οι κήνσορες του φόβου και της υποταγής, σαν έτοιμοι από καιρό να το εκμεταλλευτούν. 

Είναι πιθανό η τελευταία δολοφονική επίθεση να προέκυψε από τάσεις αυτονόμησης παρακρατικών μηχανισμών, όπως περιέγραψε ο Στέλιος Κούλογλου στο σχόλιό του. Μπορεί πάλι αυτή η τάση αυτονόμησης να μην ισχύει και να πρόκειται για το επόμενο στάδιο απολύτως προσχεδιασμένης κλιμάκωσης.

Το σημαντικότερο στοιχείο είναι η κατάληξη αυτής της πορείας: όχι βέβαια ο εμφύλιος πόλεμος όπως βλακωδώς η επικίνδυνα υποστηρίζουν διάφοροι που είτε αγνοούν, είτε παραποιούν βασικά ιστορικά διδάγματα, τα οποία και καταδεικνύουν ότι καμία σχέση δεν έχουν οι κοινωνικές συνθήκες σήμερα με εμφυλιοπολεμικές περιόδους του παρελθόντος.

Η επιδιωκόμενη κατάληξη είναι η αυταρχικοποίηση ενός επιθετικού, κατασταλτικού κράτους, που θα κινείται μεταξύ διατήρησης του τυπικού κοινοβουλευτικού περιβλήματος, με ποδηγετούμενες όμως από το καθεστώς διαδικασίες, είτε θα παραβιάζει ακόμα και αυτά τα ελάχιστα προαπαιτούμενα ύπαρξης ενός έστω κολοβού αστικοφιλελεύθερου πολιτεύματος.

Ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης με άλλα λόγια, νέου ή παλαιού περιτυλίγματος. Στην κοινωνική βάση θα εδράζεται στην απόσυρση των οργανωμένων μαζών από το δημόσιο χώρο και δη στη συντριβή των μαχητικών κινημάτων μέσα από το συνδυασμό κρατικής και παρακρατικής- εδώ εντάσσεται και η Χρυσή Αυγή- καταστολής από τη μια και της εμπέδωσης του φόβου και της καχυποψίας από την άλλη. Στο θεσμικό εποικοδόμημα με την ολοένα σαφέστερη στροφή προς αντιδραστικά νομοθετήματα.

Η ακολουθία παρακρατικών και αντικειμενικά η προσχεδιασμένα προβοκατόρικων ενεργειών από το 2010 και έπειτα αποδεικνύει όλα τα παραπάνω ξεκάθαρα. Το κίνητρο δε, είναι επίσης προφανές: η χώρα προορίζεται για ειδική οικονομική ζώνη, φτώχειας και εξάρτησης, με την ελάχιστη δυνατή πολιτική αυτονομία. Αυτή είναι η στρατηγική ανισόρροπης επιβίωσης του ευρώ ως φυλακής των λαών και συσσώρευσης κερδών προς όφελος του παρασιτισμού.

Καμιά δημοκρατική κοινωνία με ενεργό λαϊκό κίνημα δεν πρόκειται να αποδεχθεί αυτήν την εξέλιξη. Γι' αυτό θα συρρικνώσουν τη δημοκρατία έως εξαφανίσεως και θα επιτεθούν σε κάθε απόπειρα έκφρασης λαϊκής κυριαρχίας. Η προδιαγεγραμμένη πορεία της μνημονιακής πολιτικής είναι η πολιτική ανωμαλία και εκτροπή.

Μετατρέπουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο αντοχής στην αυταρχικοποίηση, οι ίδιοι κύκλοι που τη χρησιμοποίησαν και ως εργαστήριο αντοχής στον πλέον βίαιο νεοφιλελευθερισμό που επέβαλαν σε ανεπτυγμένη χώρα.

Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και δρα κατεξοχήν η Χρυσή Αυγή, της οποίας η ηγετική ομάδα χρειαζόταν και ορισμένα θύματα για να ξεπλυθεί ως- αν μη τι άλλο- όχι χειρότερη από τους αντιπάλους της στο πλαίσιο της θεωρίας των δύο άκρων.

Γι' αυτό οι λογής «Φαήλοι» προσεταιρίζονται στο όνομα του πρωθυπουργού και για τον πρωθυπουργό το βαθύ «παρακράτος». Συνιστά τη βασική ελπίδα επιβίωσης της πολιτικής με την οποία ταυτίστηκαν και άρα και της δικής τους.

Η κατάληξη της διαρκώς εντεινόμενης προβοκατόρικης επιδιώκουν να είναι το τέλος της όποιας δημοκρατίας υπάρχει στη χώρα. Πραγματικά- και δεν πρόκειται για τυπικό κλείσιμο- επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στον – δημοκρατικό και εν γένει- πατριωτισμό των Ελλήνων να αποτρέψουν αυτήν την κατάληξη ξεκινώντας από, αλλά όχι σταματώντας στην ανατροπή αυτής της τόσο επικίνδυνης κυβέρνησης.

Πηγή : http://kostasxan.blogspot.gr