Το γραφειοκρατικό μοντέλο οργάνωσης μιας κοινωνίας αυτό καθαυτό δεν
είναι απαραίτητα κακό. Ο Max Weber, μάλιστα, εκθειάζει τις αρετές της
γραφειοκρατίας, κυρίως το οτι διέπεται από σταθερούς κανόνες που είναι
οι ίδιοι για όλους. Φαίνεται, όμως, πως όταν τα έγραφε αυτά ο Max Weber
είχε κατά νουν τα ισχύοντα στη Βόρεια Ευρώπη, όπου η Δημόσια Διοίκηση
είναι εκλογικευμένη, εξημερωμένη και εξανθρωπισμένη, ώστε αντί για
εχθρός να είναι φίλος του πολίτη.
Δυστυχώς, στην περίπτωση της Ελληνικής Γραφειοκρατίας, αρμόζουν περισσότερο τα κείμενα του Κάφκα παρά εκείνα του Max Weber. Πρόκειται για μιά εφιαλτική γραφειοκρατία, που θυμίζει αυτές του Τρίτου Κόσμου, και το λέω αυτό μετά λόγου γνώσεως: έχοντας τη Σουηδία σα βάση μου από το 1976, έχω ζήσει και εργασθεί στην Αιθιοπία (4 χρόνια), στην Ταϊλάνδη (4 χρόνια), στην Καμπότζη (4 χρόνια), στο Βιετνάμ (1.5 χρόνια), στην Ινδονησία (1.5 χρόνια), στη Μαλαισία (2 χρόνια), στα Σκόπια (1.5 χρόνια), στην Τουρκία (1 χρόνο) και αλλού, κατά μικρότερα διαστήματα. Όπως παρατήρησα στον Τρίτο Κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα, η Γραφειοκρατία παρεμποδίζει την οικονομική πρόοδο αντί να την υποστηρίζει, φρενάροντας τα πάντα και προτάσσοντας δυσεπίλυτα ψευδοπροβλήματα.