Κατά τον μεγάλο Βρετανό θεωρητικό Hedley Bull, «αφετηρία των διεθνών σχέσεων είναι η ύπαρξη κρατών ή ανεξάρτητων πολιτικών κοινοτήτων, καθεμιά από τις οποίες διαθέτει ένα σύστημα διακυβέρνησης και ασκεί κυριαρχία σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος της επιφάνειας της γης και σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού της».
Παράλληλα, σύμφωνα με τον Παναγιώτη Ήφαιστο, «εάν θεωρήσουμε την αρχή της κρατικής κυριαρχίας και το Διεθνές Δίκαιο, που την περιβάλλει, ως τις βασικές κανονιστικές δομές του σύγχρονου διακρατικού συστήματος, η καθιέρωση αμφοτέρων σημαίνει πως ιστορικά η κανονιστική ανάπτυξη του διεθνούς χώρου προσαρμόστηκε στον κοινωνικό και πολιτειακό κατακερματισμό, δηλαδή στην ύπαρξη κυρίαρχων κρατών και διακριτών συλλογικών οντοτήτων. Αυτό σηματοδοτεί, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη διεθνούς αναρχίας, δηλαδή την απουσία παγκόσμιας ή περιφερειακής, μη ηγεμονικής ρυθμιστικής εξουσίας».