Το ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) εναντίον του προέδρου της Ρωσίας
αποτελεί στην ουσία των στοχεύσεών της, μια προφανώς, πολιτική απόφαση.
Περιττεύει να σχολιάσουμε εδώ τις νομικές πτυχές της εν λόγω κίνησης,
όπως και το πόσο προβληματική είναι από πλευράς δημοσίου διεθνούς
δικαίου. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι το ΔΠΔ επέλεξε να στραφεί
εναντίον του προέδρου της Ρωσίας, την ίδια στιγμή που οι ηγέτες της
Δύσης και οι εκλεκτοί τους μένουν στο απυρόβλητο.
Αυτή η ξεκάθαρα μεροληπτική στάση επιβεβαιώνει ότι αφενός το ΔΠΔ
αποτελεί νομικό και πολιτικό εργαλείο της Δύσης, αφετέρου η Δύση και
ειδικότερα οι ΗΠΑ έχουν ελεγχθεί από το λόμπι που επιδιώκει πόλεμο με τη
Ρωσία, μέχρι τέλους. Ή αν προτιμάτε, μέχρι το πιθανό τέλος όλων μας,
μέσα από μια πυρηνική σύγκρουση. Αυτό είναι και το σημαντικότερο
συμπέρασμα, διότι μπορεί σύντομα να μην έχει κανένα νόημα η συζήτηση
περί διεθνούς δικαίου.
