Η 4η Τεχνολογική Επανάσταση , το Κοινωνικό "Matrix" και τα αμφίρροπα διλήμματα των Κοινωνιών

Ο   Δρ. Μάνος Δανέζης, Αστροφυσικός, Mέλος του Σώματος Ομότιμων Καθηγητών Του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε μια συζήτηση  που υπόσχεται δυνατές συγκινήσεις :

-4η Βιομηχανική / Τεχνολογική  Επανάσταση και Τεχνητή Νοημοσύνη

- Ο Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής αντιμέτωπος της Τεχνητής Νοημοσύνης ;

-O ρόλος και οι αρχές της Κβαντομηχανικής σε ένα κόσμο αβεβαιότητας και απροσδιοριστίας

Η 4η Τεχνολογική Επανάσταση : Επιστήμη - Πραγματικότητα και Καθημερινή Ζωή

Ο κορυφαίος Ελληνοαμερικανός αστροφυσικός- συγγραφέας και φιλόσοφος στο πεδίο της Κοσμολογίας, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο, Μηνάς Καφάτος , σε μια συναρπαστική συζήτηση με αναπάντεχες θεματικές εκπλήξεις.
 
Ο καθηγητής   Υπολογιστικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Chapman της Καλιφόρνιας  και διευθυντής του Κέντρου Αριστείας στα Πρότυπα και Παρατηρήσεις Γεωσυστημάτων, κβαντικός φυσικός,  Μηνάς Καφάτος  σε μια συνέντευξη σύνδεσης της Φιλοσοφίας με τις θετικές επιστήμες, μιλάει για την πρόελευση του Ανθρώπου, τον σύγχρονο άνθρωπο και τις κοινωνίες του και επικεντρώνεται στην αναζήτηση της πορείας του "μελλοντικού" Ανθρώπου. Οι ανθρώπινες κοινωνίες μπροστά στην δυστοπία ή σε μια επώδυνη μετάβαση σε νέα πεδία ;
 

Αδυναμία ανάπτυξης, το αδιέξοδο του νεοφιλελευθερισμού

Η επερχόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση, θα «κάψει» πολλές θέσεις εργασίας και θα επιδεινώσει το πρόβλημα της ανάπτυξης – ενώ οι λύσεις που αναζητούνται με τη «Μεγάλη Επαναφορά» δεν θα βοηθήσουν καθόλου. Η διαχείριση βέβαια του Covid 19 με τα κλειδώματα των οικονομιών, θα στηρίξει την ανάπτυξη στα δύο επόμενα χρόνια – αφού η ύφεση που προκλήθηκε, ενδεχομένως σκόπιμα, θα τοποθετήσει το σημείο εκκίνησης πολύ χαμηλότερα, ενώ θα προσφέρει μία ακόμη δικαιολογία στις κεντρικές τράπεζες για να πλημμυρίσουν με ρευστότητα την οικονομία. Σε κάποιο βαθμό θα βοηθήσει επίσης το ψηφιακό νόμισμα που δρομολογείται από πολλές χώρες – αφού θα καταστήσει εφικτή την απ’ ευθείας στήριξη των νοικοκυριών, χωρίς τη μεσολάβηση των εμπορικών τραπεζών. Εκτός αυτού υπάρχει η πιθανότητα αποκλεισμού της Κίνας από τις δυτικές αγορές και γενικότερα της Ασίας – με στόχο την αναβίωση της παραγωγής στη Δύση, οπότε τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Όλα αυτά όμως είναι υπό αίρεση – ενώ η καλύτερη λύση θα ήταν το σβήσιμο και η επανεκκίνηση της οικονομίας Όσον αφορά την Ελλάδα, είναι προφανές πως υπό τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σήμερα και αφορούν γενικότερα τις προοπτικές του καπιταλισμού, αλλά και το μέλλον της νομισματικής ένωσης, θα πρέπει τουλάχιστον να επιλέξει ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης – το οποίο να εγγυάται έστω την αποφυγή της πλήρους καταστροφής της. Πόσο μάλλον στην απίστευτα άσχημη κατάσταση της οικονομίας της, η οποία είναι αδύνατον να αναπτυχθεί με το δημόσιο χρέος της στο 230% του ΑΕΠ – ακόμη χειρότερα, με το κόκκινο ιδιωτικό πάνω από το 150%, με τεράστια δίδυμα ελλείμματα, με εξαθλιωμένους Πολίτες, με χρεοκοπημένες τράπεζες, με αποψιλωμένο τον παραγωγικό της ιστό κοκ. Στα πλαίσια αυτά, οι κυρίαρχοι κοινωνικοί συνασπισμοί και τα πολιτικά κόμματα έχουν το συντριπτικό μέρος της ευθύνης της επιλογής – ενώ θα πρέπει να πάψουν αμέσως να παραπλανούν και να χειραγωγούν τους Πολίτες. Να αντιληφθούν πως οδηγούν την Ελλάδα σε μία εθνική καταστροφή άνευ προηγουμένου – από την οποία δεν θα ωφεληθεί κανένας, εκτός από τις ξένες δυνάμεις που εποφθαλμιούν τα περιουσιακά στοιχεία και τον πλούτο της χώρας μας. Κυρίως οι Τούρκοι και οι Γερμανοί, αν και οι Η.Π.Α. θέλουν το δικό τους μερίδιο στη λεία – στρατιωτικές βάσεις, αγωγούς ενέργειας κοκ.

Τα προβλήματα της βιομηχανικής επανάστασης 4.0

Αρκετοί προτείνουν ως λύση του παγκοσμίου προβλήματος να αφεθούν στη δημιουργική καταστροφή οι «ζόμπι» τράπεζες και επιχειρήσεις που διασώθηκαν από τα κράτη το 2008, ακόμη περισσότερες ξανά το 2020, για να αποφευχθεί ένα παγκόσμιο κραχ – με κριτήριο τις εμπειρίες της Ιαπωνίας, η οποία βρίσκεται σε μία τόσο δύσκολη θέση, με δημόσιο χρέος στο 250% του ΑΕΠ της, ακριβώς επειδή τις διατήρησε, μη επιτρέποντας τη χρεοκοπία τους. Εν τούτοις, δεν υπάρχουν σήμερα μόνο ζόμπι τράπεζες και επιχειρήσεις αλλά, επίσης, ζόμπι ασφαλιστικά συστήματα και ολόκληρα κράτη – ένα από τα οποία είναι δυστυχώς η Ελλάδα. Μία χώρα που της διαγράφηκε μεν χρέος, αλλά με αντάλλαγμα τη μείωση της ανάπτυξης και την τρομακτική πτώση του ΑΕΠ της (εκτός από την απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, την υποθήκευση των πάντων, τη χρεοκοπία των τραπεζών της κλπ.) – με αποτέλεσμα να έχει σήμερα μετατραπεί σε «ζωντανό νεκρό», με τη διαδικασία της αποσύνθεσης σε πλήρη εξέλιξη.

Η 4η βιομηχανική επανάσταση

Η «Μεγάλη Επαναφορά» που προωθεί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) του Νταβός, είναι μία συντονισμένη εκστρατεία προπαγάνδας – η οποία καλύπτεται πίσω από το πέπλο του αναπόφευκτου, με τη βοήθεια της «πανδημίας». Στην ουσία βέβαια ο στόχος του WEF είναι μία «βίο-τέχνο-φεουδαρχική» παγκόσμια τάξη πραγμάτων, με κοινωνικοοικονομικούς σχεδιαστές και καθοδηγητές τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες – οπότε με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων υπηκόους και υπηρέτες τους. Επί πλέον με μειωμένες οικονομικές προσδοκίες και με την αυτονομία τους περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό, εάν δεν εξαλειφθεί εντελώς – όπως ακριβώς συμβαίνει με τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα πλαίσια της φεουδαρχίας, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής στάσης που συνεπάγεται η φεουδαρχία. Ένας τέτοιος «εταιρικός σοσιαλισμός» θα ρυθμίζεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας των προγραμμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης – με το μονοπωλιακό έλεγχο της παραγωγής, μέσω της εξάλειψης των παραγωγών που δεν συμμορφώνονται, όσον αφορά την προσφορά και με τη βοήθεια ενός βασικού «επιδοματικού μισθού» που θα επιτρέπει συγκεκριμένη ζήτηση αποδεκτών αγαθών και υπηρεσιών. Με έναν κεντρικό σχεδιασμό δηλαδή κομμουνιστικού τύπου που θα είναι πλέον βιώσιμος, αφού θα ρυθμίζεται ηλεκτρονικά και θα υπάρχουν οι ανάλογες βάσεις δεδομένων – ενώ το νόμισμα θα είναι ψηφιακό και θα ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες, χωρίς να υπάρχουν εμπορικές.