Η 4η βιομηχανική επανάσταση

Η «Μεγάλη Επαναφορά» που προωθεί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) του Νταβός, είναι μία συντονισμένη εκστρατεία προπαγάνδας – η οποία καλύπτεται πίσω από το πέπλο του αναπόφευκτου, με τη βοήθεια της «πανδημίας». Στην ουσία βέβαια ο στόχος του WEF είναι μία «βίο-τέχνο-φεουδαρχική» παγκόσμια τάξη πραγμάτων, με κοινωνικοοικονομικούς σχεδιαστές και καθοδηγητές τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες – οπότε με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων υπηκόους και υπηρέτες τους. Επί πλέον με μειωμένες οικονομικές προσδοκίες και με την αυτονομία τους περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό, εάν δεν εξαλειφθεί εντελώς – όπως ακριβώς συμβαίνει με τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα πλαίσια της φεουδαρχίας, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής στάσης που συνεπάγεται η φεουδαρχία. Ένας τέτοιος «εταιρικός σοσιαλισμός» θα ρυθμίζεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας των προγραμμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης – με το μονοπωλιακό έλεγχο της παραγωγής, μέσω της εξάλειψης των παραγωγών που δεν συμμορφώνονται, όσον αφορά την προσφορά και με τη βοήθεια ενός βασικού «επιδοματικού μισθού» που θα επιτρέπει συγκεκριμένη ζήτηση αποδεκτών αγαθών και υπηρεσιών. Με έναν κεντρικό σχεδιασμό δηλαδή κομμουνιστικού τύπου που θα είναι πλέον βιώσιμος, αφού θα ρυθμίζεται ηλεκτρονικά και θα υπάρχουν οι ανάλογες βάσεις δεδομένων – ενώ το νόμισμα θα είναι ψηφιακό και θα ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες, χωρίς να υπάρχουν εμπορικές.

Ανάλυση

Έχοντας αναφερθεί ήδη στη «Μεγάλη Επαναφορά», δεν θα τη χαρακτηρίζαμε ως μία θεωρία συνωμοσίας, αλλά ως μία προσπάθεια συνομωσίας – σημειώνοντας πως η κάθε πτυχή της συμπεριλαμβάνει την τεχνολογία. Συνεπάγεται ουσιαστικά την 4η βιομηχανική επανάσταση ή τον επιδιωκόμενο «υπερανθρωπισμό» – δηλαδή, την επέκταση της επιστήμης των γονιδίων, της νανοτεχνολογίας και της ρομποτικής, καθώς επίσης τη διείσδυση τους σε ανθρώπινα σώματα και εγκεφάλους.

Λαμβάνει επί πλέον υπ’ όψιν της τον πλεονασμό της ανθρώπινης εργασίας, για παράδειγμα ως αποτέλεσμα της ψηφιοποίησης, σε τομείς που θα αντικατασταθούν από τον αυτοματισμό – ενώ σχεδιάζεται η χρήση των εγκεφαλικών «σαρώσεων», για την πρόβλεψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και για τη λήψη προληπτικών μέτρων προστασίας από τυχόν επικινδυνότητα της. Στο μέτωπο της «πανδημίας», προωθείται η έκδοση ιατρικών διαβατηρίων που πρόκειται να ψηφιοποιηθούν, καθώς επίσης η διαφάνεια των ιατρικών αρχείων – τα οποία θα συμπεριλαμβάνουν το ιατρικό ιστορικό των κατόχων τους, τις ασθένειες και τα γενετικά χαρακτηριστικά τους.

Δεν αποκλείεται δε η εμφύτευση μικροτσίπ που θα μπορούν να διαβάζονται από ειδικούς υπολογιστές, ακόμη και μέσω των κινητών τηλεφώνων, αποκαλύπτοντας τα γενετικά χαρακτηριστικά και την κατάσταση του εγκεφάλου των ανθρώπων – έτσι ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον, η διέλευση των εθνικών συνόρων να συμπεριλαμβάνει τη λεπτομερή σάρωση του εγκεφάλου, με στόχο την εκτίμηση του κινδύνου ασφαλείας ενός ατόμου.

Τέλος, η 4η βιομηχανική επανάσταση θα δημιουργήσει νέους χώρους συγκρούσεων και πολέμων (ανάλυση), συμπεριλαμβανομένου του κυβερνοχώρου και του ανθρωπίνου εγκεφάλου ως πεδίου μάχης – ενώ, όσον αφορά τη διακυβέρνηση, με τη «Μεγάλη Επαναφορά» γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί μία συγκεντρωτική, συντονισμένη και διευρυμένη παγκόσμια διακυβέρνηση, με τη σύγκλιση κρατών και μεγάλων εταιριών. Ως εργαλείο θα χρησιμοποιηθεί η ψηφιοποίηση των κυβερνητικών λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του 5G και των αλγορίθμων πρόβλεψης – έτσι ώστε να είναι εφικτή η προληπτική διακυβέρνηση, με την έγκαιρη γνώση της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των συστημάτων.

Περαιτέρω, με κριτήριο τα παραπάνω, η «Μεγάλη Επαναφορά» που προωθεί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) του Νταβός, είναι μία συντονισμένη εκστρατεία προπαγάνδας – η οποία καλύπτεται πίσω από το πέπλο του αναπόφευκτου, με τη βοήθεια της «πανδημίας». Για να πουλήσει δε αυτό το «πακέτο» το WEF, χρησιμοποιεί την ελκυστική ρητορική της οικονομικής ισότητας, της δικαιοσύνης, της κοινής μοίρας των ανθρώπων, καθώς επίσης της «κολεκτιβιστικής πολιτικής» – ως ιδεολογικής συνιστώσας του «εταιρικού σοσιαλισμού» που οραματίζεται.

Στην ουσία βέβαια ο στόχος του WEF είναι μία «βίο-τέχνο-φεουδαρχική» παγκόσμια τάξη πραγμάτων, με κοινωνικοοικονομικούς σχεδιαστές και καθοδηγητές τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες – οπότε με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων υπηκόους και υπηρέτες τους. Επί πλέον με μειωμένες οικονομικές προσδοκίες και με την αυτονομία τους περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό, εάν δεν εξαλειφθεί εντελώς – όπως ακριβώς συμβαίνει με τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα πλαίσια της φεουδαρχίας, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής στάσης που συνεπάγεται η φεουδαρχία.

Ένας τέτοιος «εταιρικός σοσιαλισμός» θα ρυθμίζεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας των προγραμμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης – με το μονοπωλιακό έλεγχο της παραγωγής, μέσω της εξάλειψης των παραγωγών που δεν συμμορφώνονται, όσον αφορά την προσφορά και με τη βοήθεια ενός βασικού «επιδοματικού μισθού» που θα επιτρέπει συγκεκριμένη ζήτηση αποδεκτών αγαθών και υπηρεσιών. Με έναν κεντρικό σχεδιασμό δηλαδή κομμουνιστικού τύπου που θα είναι πλέον βιώσιμος, αφού θα ρυθμίζεται ηλεκτρονικά και θα υπάρχουν οι ανάλογες βάσεις δεδομένων – ενώ το νόμισμα θα είναι ψηφιακό και θα ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες, χωρίς να υπάρχουν εμπορικές. Φυσικά με τον τρόπο αυτό θα ρυθμίζεται και ο πληθωρισμός (ανάλυση) – μέσω των μισθών που θα ελέγχονται, έτσι ώστε να μην αυξάνονται οι τιμές.

Σε τελική ανάλυση, σχεδιάζεται να δημιουργηθεί ένα σύστημα με τις εταιρικές ελίτ στην κορυφή και με τη μεγάλη πλειοψηφία στην κατώτερη τάξη – με την αύξηση του πλούτου για λίγους και με την οικονομική ισότητα υπό μειωμένες συνθήκες για τους πολλούς, με ένα καθολικό βασικό εισόδημα. Ένας «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Huxley ή του «1984» του Orwell που θα δημιουργήσει η 4η βιομηχανική επανάσταση – με την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την κοινή μοίρα «προνόμιο» των φτωχών. 

Η συμβολή του Covid 19

Συνεχίζοντας, τα δρακόντεια «κλειδώματα» των οικονομικών που αποδεδειγμένα δεν ωφελούν την καταπολέμηση της πανδημίας, αφενός μεν αποσταθεροποιούν το εκάστοτε «Έθνος-Κράτος», αφετέρου καταστρέφουν μεθοδικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ήδη στις Η.Π.Α. 7,5 εκ. επιχειρήσεις βρέθηκε πως κινδυνεύουν να κλείσουν για πάντα με το πρώτο κλείδωμα (πηγή) – ενώ μόνο στη Νέα Υόρκη έκλεισαν περίπου 100.000.

Την ίδια χρονική περίοδο οι μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Amazon, η Facebook η Apple κλπ. αύξησαν κατακόρυφα το τζίρο και τα κέρδη τους – όπου μόνο τα κέρδη του 2ου τριμήνου του 2020 της Amazon ανήλθαν στα 5,2 δις $ και οι πωλήσεις της αυξήθηκαν κατά 40%! Το Facebook και οι πλατφόρμες WhatsApp και Instagram σημείωσαν αύξηση 15% των χρηστών τους – καθώς επίσης των εσόδων τους στα 17,74 δις $ το 1ο τρίμηνο.

Οι χρήστες του Facebook ανήλθαν στα 3 δις το Μάρτιο, όσο δηλαδή τα 2/3 των χρηστών του διαδικτύου παγκοσμίως – ενώ τα κέρδη της Apple αυξάνονται κατά 11% από έτος σε έτος, στα 59,7 δις $. Το μεγαλύτερο Σούπερ Μάρκετ της χώρας, η Walmart, δήλωσε αύξηση 4% των κερδών της στο 1ο τρίμηνο του 2020 στα συνολικά 3,99 δις $ – σε επίπεδα ρεκόρ δηλαδή.

Τα κέρδη δε των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών που οι τιμές των μετοχών τους έμειναν πίσω (στην ουσία η χρηματιστηριακή άνοδος οφείλεται στις τεχνολογικές εταιρίες και στα νέα χρήματα των κεντρικών τραπεζών, οπότε έχει λογική), θα εκτοξευθούν στα ύψη από το άμεσα ή έμμεσα υποχρεωτικό εμβόλιο – γεγονός που επίσης δημιουργεί υποψίες.

Από την άλλη πλευρά, η «πανδημία» οδήγησε στην καταστροφή ενός τεράστιου αριθμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών – ενώ τα κλειδώματα συνεχίζονται, χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος, με τη Γερμανία να καθοδηγεί την υπόλοιπη Ευρώπη. Για κάποιο λόγο πάντως που δεν γίνεται κατανοητός, δεν μετρούνται οι θάνατοι και δεν συγκρίνονται με τα προηγούμενα έτη, αλλά μόνο τα κρούσματα – ενώ οι στατιστικές θανάτων δεν δείχνουν καμία ιδιαίτερη άνοδο ούτε στην Ελλάδα (γράφημα, πηγή), ούτε στις άλλες χώρες.

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς πως η διαχείριση της κρίσης του Covid 19, με τα κλειδώματα, είναι προς όφελος των μεγάλων εταιριών – ενώ δεν μπορεί να ερμηνεύσει με τη λογική τις ενέργειες των κυβερνήσεων ορισμένων κρατών. Για παράδειγμα της Ελλάδας, η κυβέρνηση της οποίας σπαταλάει τεράστια ποσά δανειζόμενη, όχι για να διενεργήσει δημόσιες επενδύσεις κατά τη συνταγή του Keynes, αλλά για να στηρίξει με επιδόματα επιχειρήσεις και νοικοκυριά – αυξάνοντας τα ελλείμματα και τα χρέη της χώρας, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον της. 

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, η «Μεγάλη Επαναφορά» ασφαλώς δεν είναι μία θεωρία συνωμοσίας, αφού έχει ανακοινωθεί επίσημα – ούτε η 4η βιομηχανική επανάσταση που ευρίσκεται σε εξέλιξη, όπου αρκεί κανείς να παρακολουθήσει τις αναφορές στα ΜΜΕ για να καταλάβει το εύρος της.

Εν τούτοις, δεν είναι εύκολο να συνάγει συμπεράσματα, αφού το μέγεθος των πληροφοριών που απαιτείται για κάτι τέτοιο είναι τεράστιο – ενώ, μη ανήκοντας στις ελίτ, η πρόσβαση σε αυτά που διαδραματίζονται στο παρασκήνιο είναι αδύνατη. Επομένως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παραθέτει τα γεγονότα – αφήνοντας τα συμπεράσματα σε αυτούς που τα διαβάζουν.

 

Βασίλης Βιλιάρδος

 

Πηγή : https://analyst.gr