Αδέλφια σκοτώνουν το ένα το άλλο, σ ένα «πόλεμο» που όλοι εύχονται να μην ζήσει ξανά, ποτέ κανείς!
Πρόκειται για εθνική τραγωδία που θα αφήσει ανοικτές τις πληγές της για χρόνια, να βασανίζουν την Ελλάδα…
Ο απολογισμός εκείνων των τριάντα τριών φοβέρων ημερών που ακολούθησαν, είναι εφιαλτικός.
Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους-και από τις δυο πλευρές- ήταν πολλοί περισσότεροι από τον πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας το 1940.
Και μάλιστα οι περισσότεροι σκοτώθηκαν με άγριο και απάνθρωπο τρόπο και όχι στα πεδία των μαχών.
ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Φιλικές προς το ΕΑΜ πηγές υπολογίζουν ότι Πολιτοφυλακή και ΕΛΑΣ εκτέλεσαν περίπου 6.000 αμάχους και αιχμαλώτους (Έλληνες και σε κάποιες περιπτώσεις Βρετανούς), ενώ οι κυβερνητικές και βρετανικές δυνάμεις περίπου 2.000.
Ως προς τους ομήρους, οι κομμουνιστές παραδέχονται ότι συνέλαβαν χιλιάδες.
Οι Βρετανοί και οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέλαβαν από την πλευρά τους 13.000 μέλη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Σύμφωνα με έκδοση του ΓΕΣ-ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι και άμαχοι από τους κομμουνιστές ανέρχονται σε 46.985.
Ιατροδικαστικές εκθέσεις της εποχής, ανταποκρίσεις Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων, καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων (ακόμη και εκτελεστών) και χιλιάδες μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων, συνηγορούν σε ένα πραγματικά πολύ μεγάλο νούμερο, που κατά ορισμένους προσεγγίζει αυτό του ΔΙΣ….
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες για εν ψυχρώ εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ και αιχμάλωτων ΕΛΑΣιτών, ιδιαίτερα όταν η πλάστιγγα της νίκης άρχισε να γέρνει προς την κυβερνητική και βρετανική παράταξη.
Αν ισχύουν πάντως αυτοί οι αριθμοί, τότε μιλάμε για μια άνευ προηγουμένου ανθρωποσφαγή….
Ως ένδειξη της πρωτοφανούς αιματοχυσίας γίνεται σύγκριση με τα πεδία μάχης του ελληνοαλβανικού μετώπου του ’40.
Εκεί οι νεκροί και αγνοούμενοι αξιωματικοί και οπλίτες του Ελληνικού Στρατού ανέρχονται σε 17.578!
Περισσότεροι από 50.000 πατριώτες επίσης, εκτελέστηκαν την περίοδο της κατοχής.
Αυτοί όμως έχασαν τη ζωή τους σε διάστημα άνω των τριών χρόνων, ενώ εκείνοι των Δεκεμβριανών μέσα σε μερικές εβδομάδες.
Αν δεχθούμε, κατά προσέγγιση, τους αριθμούς του ΓΕΣ, τις μαρτυρίες μελών της Αριστεράς και προσθέσουμε τους νεκρούς ενόπλους των δύο πλευρών, τότε μιλάμε για πάνω από 1.000 νεκρούς την ημέρα!
Οι εφιαλτικοί αυτοί αριθμοί κατατάσσουν τη «Μάχη των Αθηνών» σε μια από τις πιο πολύνεκρες στην παγκόσμια ιστορία….
Η πλευρά του ΕΑΜ αποδίδει τους νεκρούς αμάχους σε βρετανική προβοκάτσια.
Ισχυρίζονται ότι οι Βρετανοί, αφού συγκέντρωναν νεκρούς ΕΛΑΣίτες και πολίτες, τους μετέφεραν σε συγκεκριμένες περιοχές, τους ακρωτηρίαζαν και τους παραμόρφωναν παρουσιάζοντας μετά τα πτώματα ως «φρικώδη έργα των κομμουνιστών». Πάντως, ο Νίκος Ζαχαριάδης, κατά τις εργασίες της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Ιούνιος 1945) ανέφερε:
«Αγριότητες έγιναν κατά τον Δεκέμβρη και τέτοιες έκαμαν και μέλη του Κόμματος που ήταν είτε προβοκάτορες, είτε ανάξια να είναι μέλη του.
Φυσικά οι πράξεις τους δημιουργούν ευθύνες για το Κόμμα.
Μα μια που το ΚΚΕ δεν έδωσε τέτοια γραμμή και αποκήρυξε και αυτούς που έκαναν υπερβασίες και τις υπερβασίες τις ίδιες, δεν δημιουργείται θέμα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ.
Γιατί το Κόμμα μας έχει το θάρρος να διακηρύξει ότι περιπτώσεις όπως του Κορώνη ή της ηθοποιού Παπαδάκη δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικαστούν ανοικτά»….
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…
Τη νύχτα της 4ης προς 5η Δεκεμβρίου οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιχείρησαν την κατάληψη των φυλακών Συγγρού, όπου κρατούνταν δοσίλογοι.
Η επίθεση ανακόπηκε μετά από παρέμβαση των Βρετανών που χρησιμοποίησαν τεθωρακισμένα οχήματα.
Παρόμοια εξέλιξη είχε η επίθεση στις φυλακές Χατζηκώστα που έληξε με παρέμβαση των Βρετανών.
Τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξαπέλυσαν επίθεση στο σύνταγμα χωροφυλακής Μακρυγιάννη.
Μετά από τετραήμερη σκληρή μάχη οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αποκρούστηκαν μετά από δραστική επέμβαση βρετανικών τεθωρακισμένων, με αποτέλεσμα να καθηλωθούν γύρω από το στρατόπεδο.
Στις 5 Δεκεμβρίου ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Γενική Ασφάλεια Αθηνών στην οδό Πατησίων και Τοσίτσα και συνέλαβε μερικούς αιχμάλωτους, ενώ οι περισσότεροι αστυνομικοί που υπεράσπιζαν το κτήριο φυγαδεύτηκαν από αγγλικά άρματα.
Επίσης το 4ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ κατέλαβε την έδρα της Ανώτατης Διοίκησης Χωροφυλακής Ελλάδας στην οδό Πατησίων στο Πεδίο του Άρεως και αιχμαλώτισε 80 περίπου αξιωματικούς της Χωροφυλακής.
Στις 6 Δεκεμβρίου, ο ΕΛΑΣ μετά από διήμερη πολιορκία κατέλαβε και πυρπόλησε το επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου και Δεριγνύ κτίριο, το οποίο η Ειδική Ασφάλεια Αθηνών χρησιμοποιούσε επί Κατοχής ως άντρο βασανισμού και εκτελέσεων αντιστασιακών.
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΤΣΩΡΤΣΙΛ
Στις 9 Δεκεμβρίου ο Τσώρτσιλ διέταξε αποστολή νέων ενισχύσεων στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο στρατάρχης Αλεξάντερ έχοντας δει στην Αθήνα την κατάσταση αποφάσισε την αντικατάσταση του στρατηγού Σκόμπυ ο οποίος θεωρούταν ότι δεν είχε πολεμική εμπειρία καθώς είχε υπηρετήσει σε διοικητικές θέσεις.
Ο Αλεξάντερ διέταξε την άμεση αναχώρηση από την Ιταλία του υποστράτηγου Τζων Χώκσγουερθ (John Hawkesworth) και του ταξιάρχου Χιου Μάνεριγκ (Hugh Mainwaring), οι οποίοι πλαισιώθηκαν από το εμπειροπόλεμο επιτελείο του 10ου Σώματος Στρατού και συστάθηκε η Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών (Military Command Athens), η οποία διεξήγαγε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως το τέλος της μάχης, άλλα έμεινε στην αφάνεια για να μη πληγεί το κύρος του στρατηγού Σκόμπυ.
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ RAF
Μια μάλλον άγνωστη πτυχή των «Δεκεμβριανών» είναι και η ακόλουθη.
Οι δυνάμεις της RAF (124 στελέχη, 594 πιλότοι και προσωπικό εδάφους) είχαν το αρχηγείο δυνάμεων τους σε τρία ξενοδοχεία της Κηφισιάς.
Τη νύχτα της 17ης προς 18η Δεκεμβρίου, δυνάμεις 1.000 μαχητών του ΕΛΑΣ πραγματοποίησαν επιτυχημένη επιχείρηση καταλαμβάνοντας τα ξενοδοχεία της Κηφισιάς Σεσίλ, Απέργη και Πεντελικόν, στα οποία διέμενε το προσωπικό της RAF.
Εναντίον της επιχείρησης του ΕΛΑΣ έδρασαν αεροσκάφη της RAF που πετούσαν πολύ χαμηλά.
Ήταν η μοναδική περίπτωση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που αρχηγείο της RAF παραδόθηκε στον εχθρό.
Από τις βρετανικές δυνάμεις, σκοτώθηκαν 11, αιχμαλωτίστηκαν 585 και 133 διέφυγαν.
Όλες αυτές τις μέρες των μαχών η Βρετανική Αεροπορία προσέβαλε, με ρουκέτες και πολυβόλα, θέσεις του ΕΛΑΣ στην πρωτεύουσα και στα περίχωρα προκαλώντας πολλούς θανάτους αμάχων.
Τα υπόλοιπα είναι πλέον γνωστά, όπως και απόπειρα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» εναντίον του Τσόρτσιλ τη νύχτα των Χριστουγέννων το 1944.
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Μηχανή του Χρόνου
Πηγή : https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου