Κυβέρνηση αυτοεγκλωβισμένη - Τα τέσσερα όπλα της που τώρα την καταστρέφουν

Uwe_Jelting / pixabay

Ευθύς εξαρχής της πανδημίας με συνέπεια γράφουμε από αυτήν εδώ τη γωνιά ότι η ελληνική κυβέρνηση προσεγγίζει το θέμα μόνο πολιτικά - επικοινωνιακά και ουδόλως υγειονομικά. Όταν όμως προσπαθείς να επιδιορθώσεις κάτι με λάθος εργαλεία τότε στην καλύτερη περίπτωση δε θα πετύχεις τίποτα, ενώ στη χειρότερη θα προκαλέσεις μεγαλύτερη ζημιά.

Του Στρατή Μαζίδη

Σε πέντε μήνες συμπληρώνουμε 2 χρόνια από τον ερχομό του κορωνοϊού στην Ελλάδα και σε 2 μήνες από την επίσημη εμφάνισή του. Η ελληνική κυβέρνηση σε όλο αυτό το διάστημα φαίνεται πως δεν έκανε απολύτως τίποτα ως προς την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας. Το γεγονός ότι τώρα ετοιμάζονται να επιτάξουν γιατρούς αποδεικνύει πώς δεν έγιναν προσλήψεις. Η Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας εξακολουθεί να παραμένει αναξιοποίητη ενώ θα μπορούσε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος απέναντι στον κορωνοϊό.

Επιλέγοντας μία πολιτική προσέγγιση της κατάστασης η κυβέρνηση χρησιμοποίησε κάποια όπλα τα οποία τώρα στρέφονται εναντίον της.

Το πρώτο είναι η επιλογή του lockdown. Εξαρχής σημειώνουμε ότι τέτοιου είδους λύσεις προσφέρονται μόνο για μικρό χρονικό διάστημα και με την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια του εσύ θα φροντίσεις να προετοιμαστείς κατάλληλα για τη μάχη. Θυσιάζεις κάποια πράγματα για να πετύχεις κάτι μεγαλύτερο. Η χώρα έκλεισε με ελάχιστα κρούσματα την άνοιξη του 2000, ξανά έκλεισε τον περσινό Νοέμβριο για τρεις βδομάδες που όμως αποδείχθηκαν αρκετοί μήνες αλλά τώρα με επιβαρυμένα σε μεγαλύτερο βαθμό τα νοσοκομεία δεν κλείνει. Με τον τρόπο αυτό αυτοακυρώνεται διότι ο απλός νους αναρωτιέται αν και τα προηγούμενα καταστροφικά lockdown θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Επίσης έχοντας παρουσιάσει το εμβόλιο όχι ως ένα από τα διαθέσιμα όπλα πάνω στο τραπέζι αλλά ως πάσο για την καθημερινότητα και διάφορες δραστηριότητες, ταυτίζοντας το με την ελευθερία κι όχι με την υγεία παρουσιάζοντας τα οποία υπέρ και όποια κατά, πώς θα έρθει τώρα σε ανθρώπους οι οποίοι εμβολιάστηκαν μόνο και μόνο για να ελευθερωθούν να τους ξανακλείσει μέσα; Το δεύτερο είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η πλειοψηφία τους στηρίζει την κυβερνητική θέση, εσχάτως ακόμη και ιστοσελίδες που δεν πρόσκεινται στη Νέα Δημοκρατία. Όμως αυτό που παρουσιάζουν πολλές φορές τα μέσα ενημέρωσης απέχει μακράν από την εικόνα της κοινής λογικής. Για παράδειγμα σκορπούν τρόμο με τρανταχτούς τίτλους όσον αφορά τα κρούσματα, ενώ το σωστό είναι θετικά τεστς μιας και δεν ξέρουμε πόσα είναι πραγματικά τα κρούσματα, αλλά αποφεύγουν για παράδειγμα να ενημερώσουν για τον αριθμό των δειγμάτων. Άλλο να έχεις 8600 κρούσματα σε 40.000 τεστς και άλλο σε πάνω από 600.000. Τα μέσα ενημέρωσης γενικώς δεν απολαμβάνουν εκτίμησης από την κοινωνία ιδίως για το ρόλο των οποίων έπαιξαν από τα χρόνια του μνημονίου και μετά.

Το τρίτο είναι οι διάφοροι επιστήμονες οι οποίοι βγαίνουν στην τηλεόραση και τρομοκρατούν τον κόσμο, ακόμη και άνθρωποι που δεν έχουν όχι μόνο καμία σχέση με τις ειδικότητες που μας αφορούν αλλά ούτε καν με την ιατρική όπως η γνωστή περίπτωση ανθρώπου που διαρκώς δίνει προβλέψεις πάνω σε διάφορα μοντέλα. Οι άνθρωποι αυτοί πλέον εκνευρίζουν την κοινωνία. Δεν μπορούν να τους βλέπουν άλλο. Δεν θέλουν να τους ακούνε και να εκτίθενται στη μαυρίλα που περνάνε. Οι ίδιοι βέβαια απολαμβάνουν τα 15 λεπτά δημοσιότητας, έστω κι αν στην πράξη είναι πολύ περισσότερα, που τους δίνονται και την εξουσία την οποία νομίζουν πως έχουν. Όταν βέβαια παρέλθει η πανδημία όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα ξεχαστούν την αμέσως επόμενη ημέρα.

Το τέταρτο όπλο είναι το εμβόλιο. Όπως η κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2020 επένδυσε τα πάντα στην ηλιοφάνεια, στη συνέχεια έβαλε όλα της τα χρήματα σε ορισμένα από τα διαθέσιμα εμβόλια, διότι υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν φέρνει στην Ελλάδα. Από την αρχική υπόσχεση της ανοσίας τελικά φτάσαμε στο "νοσούν ηπιότερα" αν και από ότι καταλαβαίνουμε όλοι, εμβολιασθέντες και μη, νοσούν, μεταδίδουν κ.ο.κ. Μετέτρεψε ένα χρήσιμο όπλο που έπρεπε να είναι πάνω στο τραπέζι με τις διαθέσιμες επιλογές σε μέσο επιβολής και εξαναγκασμού. Κατατρέχει μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού με υποχρεωτικά τεστς για τα οποία μάλιστα απαιτεί να τα πληρώνουν από την τσέπη τους αντί να είναι όλα δωρεάν για όλους και σε όλες τις μορφές [πχ σιέλου], κάτι που δεν έχει καμία υγειονομική πτυχή πετυχαίνοντας τελικά να μετατρέψει ένα εργαλείο, που ίσως δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όλοι, σε μέσο διαχωρισμού.

Όταν τελικά σπέρνεις σε θύελλες, τι άλλο να θερίσεις εκτός από ανέμους;

 

Πηγή : http://www.freepen.gr